အေမ့ကိုလဲ လြမ္းပါတယ္...
က်မ အေဖ့ကို လြမ္းလိုက္တာ လို ့ေျပာမိေတာ့ အေမ့ကို မလြမ္းရာက်ေန မစိုးလို ့ခုပဲ လြမ္းလိုက္ပါေတာ့မယ္..။ တကယ္လဲ အေမ့ကိုလြမ္းထိုက္ပါတယ္။
အေမက က်မတို ့ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္စလုံးကို စာေပ၀ါသနာအထံုပါေအာင္ မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တာမို့လား။
ဟုတ္ပါတယ္။ေမေမက အလြန္စာဖတ္၀ါသနာႀကီးးသူျဖစ္ပီးေတာ့ ..ဖတ္လိုက္ရင္လဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ထဲက မဟုတ္ပဲ ..ဇတ္နိပါတ္ ဒီပနီ စတဲ ့ ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြဆိုေတာ့ က်မတို ့ ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္ကလဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက စာႀကီး ေပႀကီး ေတြနဲ ့ ရင္းႏွီးေနတာေပ့ါ ။ အေမ က ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္၊ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ နဲ ့ ဘုရားရွိခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အာဂံု ေဆာင္ႏီုင္သူျဖစ္ပါတယ္ ။ပရိတ္ တမ်ိဳးစီရဲ ့ ျဖစ္စဥ္ကိုပါ ပုံျပင္သဖြယ္ စုံစုံလင္လင္ ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ..၀ဋ္ဋသုတ္ ဆိုရင္ အေတာင္မေပါက္ေသးတဲ ့ ဘုရားေလာင္း ငုံးမင္း မိခင္ဘခင္ေတြနဲ ့ ကြဲကြာသြားရာမွာ သစၥာတန္ခိုးေၾကာင့္ ေတာမီးကပင္ ေရွာင္ကြင္းသြားရပံုကို နားေထာင္ခ်င့္စဖြယ္ တခန္းတနား ေျပာျပတတ္တာပါ။ က်မျဖင့္ ငုံးကေလးကို သနားလြန္းလို ့ မ်က္ ရည္ေတြ ေ၀့၀ဲက်လာေတာ့တာပဲ။ အဂၤုလိမာလသုတ္ဆိုရင္လဲ လူဆိုးႀကီး သူ ့အေမေနာက္ အေျပးလိုက္ပံုသရုပ္ေဖၚေျပာျပတာကိုက က်မတို ့ မ်က္စိထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ လာေတာ့တာေလ။
ေဟး..လိုက္ဟ ..လိုက္ဟ...ဒိန္း ..ဒိန္း ဒိန္း..ဒိန္း..လိုက္ဟ..လိုက္ဟ .ဒိန္း..ဒိန္း.. လို ့အသံထည့္ေျပာလိုက္ရင္ပဲ တခါထဲ က်မတို ့ေမာင္ႏွမတေတြ ထေျပးရမလို ။ တကယ္ပဲ ေယာင္မွားကုန္ၾကရတယ္။ သိ၀ိဘုရင္ ဥမၼာဒႏၵီကိုျမင္ပီး ရူးသြတ္သြားပံုကိုလဲ
သရုပ္ေဖၚေကာင္းလိုက္တာ ု မေျပ ာပါနဲ ့ေတာ ့ ။ က်မတို ့အားလံုး ရူးခ်င္လာေတာ့တာပဲ ။