ခ်စ္ရပါသည္ ဧရာ၀တီ

ဧရာ၀တီကို ခ်စ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ခ်စ္တဲ့ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ဘ၀စခဲ့ၾကတဲ့ေနရာေလးမွာ ဧရာ၀တီစတင္ေမြးဖြားခဲ့တာမို႔ ပိုၿပီး သတိတရခ်စ္မိပါတယ္။

ျမစ္ဆံုကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဆြမ္ဘရာဘြမ္၊ ခ်ီေဖြ၊ ေလာေခါင္၊ ခ်ီေဗြဗိုလ္တဲ ဒီစကားလံုးေတြကိုေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါၾကားဖူးေနခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖက သူ႔အလုပ္တာ၀န္နဲ႔ ခ်ီေဗြမွာ တာ၀န္က်ေတာ့ ေမေမ့ကို အဲဒီကို ေခၚေျပးသတဲ့။ ေမေမက ၁၀ တန္းပဲရွိဦးမယ့္ အရြယ္ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေပါ့။ ေမေမက ေတာေတြေတာင္ေတြ ရွိတဲ့အရပ္ဆို သိပ္ေပ်ာ္တာပဲတဲ့။ တိုင္းရင္းသားေတြကိုလည္း ေမေမက သိပ္သေဘာက်တာ။ တိုင္းရင္းသားေတြဓေလ့ထံုးစံအတိုင္းေနထိုင္ၾကတဲ့သဘာ၀မ်ဳိးကို အျမဲ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့သတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေမေမ လိုက္ခ်င္လာေအာင္ ေဖေဖက ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ သာယာလွပပံုေတြ တဖြဲ႔တႏြဲ႕ေျပာျပၿပီး ေခၚသြားတယ္လို႔ဆိုတာပဲ။ ေဖေဖ ေမေမ့ကို ေခၚေျပးတဲ့ ကားေလးလား၊ ျမင္းလွည္းေလးလား နာမည္ရွိေသးတယ္။ ေဖေဖက ေမေမ့ကို စေနာက္ခ်င္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီ နာမည္ေလးေျပာေတာ့တာပဲ။

ေဖေဖက ရင္းႏွီးတဲ့ဧည္သည့္ေတြနဲ႔ စကားေကာင္းၿပီးဆို ခ်ီေဗြမွာတုန္းကေလ ဆိုၿပီး စၿပီးေျပာေတာ့တယ္။ ေဖေဖ ကခ်င္ျပည္နယ္အေၾကာင္းစကားစၿပီဆိုရင္ေတာ့ .. အစ္မေတြက မၾကားတၾကားနဲ႔ စၾကတယ္၊ “ေဟာ ေဟာ” ဆိုၿပီး အစ္မတစ္ေယာက္က ဖီေမာ လို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကန္ဖန္၊ ေနာက္အစ္မတစ္ေယာက္က ေကာ့လန္(အမွန္က ေဂါလန္တဲ့၊ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ေကာ့လန္လို႔ပဲ နားထဲၾကားၾကတာ)ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္နာမည္တစ္မ်ဳိးစီ ရြတ္ျပၾကတယ္။ ေဖေဖကလည္း သမီးေတြဘယ္လိုပဲ စစ၊ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ကခ်င္ျပည္နယ္အေၾကာင္းမ်ား ေျပာၿပီဆို ဖီေမာ၊ ကန္ဖန္၊ ေဂါလန္ရြာႀကီးေတြ မပါမၿပီး အျမဲလိုေျပာပါတယ္။ ေမေမကလည္း ေျပာျပဖူးတယ္။ အဲဒီမွာေနတဲ့ေတာသူေတာင္သားေတြမ်ား သူတို႔ကို ဘယ္သူေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘာမွ သိရွာတာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္တိုင္းျပည္ထဲရွိေနတယ္ ဆိုတာလည္း မသိၾကဘူး။

ေန႔တိုင္းပဲ ေတာသူေတာင္သားေတြ သဘာ၀အတိုင္း ျမည္းေလးေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚစိုက္ခင္းေတြမွာ လိေမၼာ္သီးေတြခူးလိုက္၊ ေခါင္ရည္ေတြေသာက္လိုက္၊ မီးပံုပြဲလုပ္တဲ့အခါလုပ္ ကၾကခုန္ၾက ဒီလိုပဲ ေနၾကသတဲ့။ ေတာေကာင္(က်ား) ရလာၿပီဆို အဲဒီညမွာ ေတာေကာင္ကိုဖ်က္ၿပီး အိမ္တိုင္း အသားအရိုး လုိက္ေ၀ငွတယ္။ ေမေမကေတာ့ မစားရဲရွာပါဘူး။ ေဖေဖကသာ ေခါင္ရည္ဆိုလည္း ေသာက္လိုက္တာပဲ။ က်ားရိုးစြပ္ျပဳတ္ဆိုလား အဲဒါမ်ဳိးေတြေကၽြးလည္း စားတာပဲတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေတာေကာင္ေအာင္ျမင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ မီးပုံပြဲလုပ္ၾကတယ္။ မီးပံုပြဲဆိုလည္း ေဖေဖက ဓါးထမ္းၿပီး ၀င္ကေတာ့တာပဲ လို႔ ေမေမက ေျပာျပဖူးတယ္။

ျမန္မာ့ေျမပံုေပၚမွာေတာ့ အစက္ေလးသံုးစက္ ေသးေသးေလးပဲရွိေနမယ့္ ဖီေမာ၊ ကန္ဖန္၊ ေဂါလန္ရြာေတြက အျပင္မွာေတာ့ သိပ္ကို သာယာလွပတဲ့ရြာႀကီးေတြ။ အက်ယ္ႀကီးေတြဆိုပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဦးႏုလက္ထက္လားပဲ ေမေမလည္း သိပ္မမွတ္မိပါဘူး။ တရုတ္ကိုေပးလိုက္ရတယ္တဲ့။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာ အဲဒီရြာႀကီးသံုးရြာမရွိၾကေတာ့ဘူး။ ေမေမက ျမစ္ဆံုေရာက္ရင္ မလိချမစ္ထဲ ေရေဆာ့တာ အျမဲေျပာျပတယ္။ ေမချမစ္က ျမစ္ေရစီးသန္တယ္တဲ့။ မလိချမစ္ကေတာ့ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေလးေတြနဲ႔ ငါးေလးေတြက ေရထဲကူးလို႔ လိုက္ဖမ္းၾကည့္ရင္း သိပ္အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတယ္။ မိလည္းမမိပါဘူးကြယ္၊ ေျခေထာက္နားမွာ ေျပးလႊားကူးခတ္ေနၾကတာပဲလို႔ ေမေမက ေျပာျပတယ္။ အသက္ေလးငယ္ငယ္အရြယ္ ေမေမ၊ အဲဒီတုန္းက မလိချမစ္ထဲ ေရေဆာ့ရင္း ျမစ္ဆံုအလွမွာ ၾကည့္မ၀ရႈမ၀ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသတဲ့။ ခ်ီေဗြဗိုလ္တဲနားမွာလားပဲ။ သဘာ၀အတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္စားပြဲႀကီး၊ ေက်ာက္ကုလားထိုင္ႀကီးရွိေသးသတဲ့။ ေမေမက အဲဒီတုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြေတာ့ ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ကခ်င္၀တ္စံုနဲ႔ ေမေမက ေဖေဖ့ကိုယ္ကို အတင္းမွီကပ္ၿပီး ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ပံုေလးျမင္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ေမေမတို႔ ေဖေဖတို႔ အျမဲေျပာေျပာေနခဲ့တဲ့ ျမစ္ဆံု၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကိုလည္း သိပ္ေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ့တာပဲ။

အခု ဧရာ၀တီကိုစတင္ေမြးဖြားတဲ့ အင္မတန္သာယာလွပတဲ့ေနရာမွာ ဆည္ေရကာတာ ေဆာက္ေနၾကၿပီ။ ကၽြန္မကေတာ့ေလ ဆည္ႀကီးရဲ႕ အက်ဳိးအျပစ္ေတြကို ပညာရွင္မဟုတ္လို႔ အတိအက် မသိႏိုင္ျပန္၊ ဆည္ႀကီးရဲ႕ အျမတ္အစြန္းအတြက္လည္း စီးပြားတြက္ မတြက္ခ်က္တတ္ပါဘူး။ စာတမ္းေတြမွာေရးထားၾကသလို စိတ္ပူစရာေတြ႔ရင္ ရင္ထဲမွာထိတ္ခနဲျဖစ္တဲ့အထိ စိတ္ပူမိျပန္သလို၊ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး တိုင္းျပည္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေပါ့သြားျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဧရာ၀တီကိုေတာ့ အျမဲ တသြင္သြင္စီးေနေစခ်င္တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္ပိုင္အျမင္ေလးနဲ႔ပဲ စိတ္ထဲရွိသလိုေျပာရရင္ေတာ့ ဒီေရကာတာႀကီးေဆာက္ဖို႔အတြက္ တိုင္းျပည္မွာ ဘ႑ာေငြမရွိဘူးဆိုရင္လည္းပဲ(ကိုယ္တိုင္မွ မေဆာက္္ႏိုင္ရင္ေတာ့)သူမ်ားေငြနဲ႔ မေဆာက္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီဆည္ႀကီးေဆာက္လုိက္လို႔ အက်ဳိးအျမတ္ေတြအားလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကပဲ ရသင့္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားေငြနဲ႔ ေဆာက္ရတဲ့အတြက္ ဧရာ၀တီရဲ႕အက်ဳိးအျမတ္ေတြကို သူမ်ားကိုေပးရေတာ့မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြခံစားရမယ့္ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုတာပမာဏက ဘယ္ေလာက္မွ မရွိတာေလ။ ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ေဘးဒုကၡေတြဆိုတာကလည္း ပညာရွင္ေတြတြက္ခ်က္ျပေနသလို တကယ္ပဲျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြ။ ဆည္ေတြေဆာက္မွ တိုင္းျပည္တိုးတက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမစ္ဆံုေဒသမွာမဟုတ္ပဲ ျမစ္ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းေတြဘက္မွာေရာ၊ တစ္ျခားတိုးတက္မႈရွာႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြေရာ မရိွေတာ့ဘူးလား။ ကၽြန္မ မသိပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဦးေခါင္းပံုစံေဒသက ကခ်င္ျပည္နယ္သားေတြလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာရွိေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြလည္း စီးပြားတိုးတက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တယ္။

ဧရာ၀တီနဲ႔ ကၽြန္မက အလွမ္းမနီးသလုိပါပဲ။ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးထဲ ခရီးသြားသြားလာလာလည္း မရွိခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာပဲ လက္ရွိ ေနထိုင္ပါေစ။ ကိုယ္ေမြးတဲ့ေနရာေဒသ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အထင္ကရ ဧရာ၀တီကို သူမ်ားေတြခ်စ္သလို ခ်စ္ပါတယ္။ အျမင္ကြဲလြဲမႈေတြရွိေနၾကေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး၊ ေရကာတာတည္ေဆာက္မႈမွာပါ၀င္ေနသူမ်ားပါ ဧရာ၀တီကို ခ်စ္ၾကမယ္လို႔လည္း ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဧရာ၀တီမပ်က္စီးေစဖို႔ အားလံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၀ိုင္း၀န္းဆံုးျဖတ္ၾကေစခ်င္တာပါပဲ။

ဧရာ၀တီတည္တံ့ေစဖို႔  အားလံုးေစာင့္ေရွာက္ၾကေစလိုပါတယ္။ ျမစ္ဆံုေရကာတာ မတည္ေဆာက္ေစလိုပါ။
ဧရာ၀တီအပါအ၀င္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအားလံုးကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေစဖို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

မေရႊစင္ဦးနဲ႔ ခင္မင္ရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြက ဒီေန႔ ဒီရက္မွာ ဧရာ၀တီကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဧရာ၀တီမပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေရကာတာတည္ေဆာက္ျခင္းအေၾကာင္းေတြေရာအပါအ၀င္ေပါ့ ေရးေပးေစခ်င္တယ္လို႔ တိုက္တြန္းေနၾကတယ္။ ကိုယ္ခံစားမိသလိုေလးပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္။

ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ "ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီး" သီခ်င္းကိုလည္း နားေထာင္ေနမိတယ္။

“ရာဇ၀င္ေဟာင္းရဲ့ သခ်ႋဳင္းရာ
ရာဇ၀င္သစ္တို႔ ေမြးဖြားရာ
ေရႊေရာင္ ေန႔သစ္မ်ား အတြက္
ရင္ခုန္သူတို႔ရဲ့ သီခ်င္းေတြ
ပ်ိဳျမစ္ စိမ္းလန္းေရး အတြက္
ယံုၾကည္သူေတြ အသက္နဲ႔ …..”

ဒီေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ စိုးရြံ႕မိတယ္။

“ပ်ဳိျမစ္ စိမ္းလန္းေရးအတြက္
ယံုၾကည္သူေတြ လက္နဲဲ႔
ထုဆစ္ေတာ့မယ့္ ေန႔ရက္မ်ား …
ဧရာ၀တီ …” လို႔ပဲ ……………..

အဲဒီလိုေလးပဲ။ အားလံုးၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ “ဧရာ၀တီ” ရွင္သန္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။        ။

• ဖီေမာ၊ ကန္ဖန္၊ ေဂါလန္ ရြာအေၾကာင္း