ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲလႈပ္ရွားလို႔ေနလိုက္တာ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အသည္းေလးျဖဴျဖဴ က အသာတၾကည္အနားတိုးကပ္လို႕ "က်လိ က်လိ ကြ်ိကြ်ိ"... ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ေပ်ာ္လိုက္တာ၊
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ေတာ့မွ မတည့္ၾကဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ အနားတိုးကပ္သြားလိုက္တာနဲ႕ သူက ႏႈတ္သီးတျပင္ျပင္ ထိုးဆိတ္ဖဲ့ရြဲ႕ဖို႕အသင့္အေနအထားနဲ႔မို႔၊ ဒီေန႔ ေတာ့ သူအင္မတန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းရွိလွတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျဖဴျဖဴခံစားမိပံုရတယ္၊ +အိုး ေပ်ာ္လိုက္တာ+
xxxxxxxxxxxxxxx
ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ လူက မမ်ားလွပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေလးက တစ္အိမ္၊ ေနာက္ တာတာ(ေဖေဖ) ေမေမ(မာမာ)၊ ေနာက္ သူတို႕ရဲ႕ သား နဲေရွာ လို႔ ေခၚၾကတယ္ ဒါပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အိမ္ကေတာ့ တာတာက ေဆာက္ေပးထားတာပါ၊ အျပာေရာင္ၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေနခ်င္စဖြယ္ပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေလး ၾကည့္ဖို႕ မွန္ခ်ပ္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးရယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ထင္တာေျပာတာ၊ ကြ်န္ေတာ္တစ္ရပ္စာ အျဖဴေရာင္ စက္၀ိုင္းကြင္းေလးရယ္၊ ေလွကားထစ္ေလးေတြရယ္၊ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေလး နဲ႔ ရန္ျဖစ္ရင္ အႏိုင္ရေအာင္ ထိုးဆိတ္ႏိုင္မယ့္ ႏႈတ္သီးေသြးစရာ ငါးၾကီးအရိုးရယ္၊ ေနာက္ ပန္းသီး၊ မုန္လာဥ၊ လူးႏွံ၊ ေရ၊ ဆလပ္ရြက္၊ အစာမေၾကျဖစ္လာရင္ ေဆး၀ါးအျဖစ္၀ါးစရာ ေက်ာက္စရစ္ေသးေသးေတြလဲ မာမား က ခြက္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ထားေပးတယ္၊ အစံုအလင္ရွိေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မက်ယ္လွတဲ့ကမၻာေလးထဲ ေန႔တိုင္း ခပ္ခါခါ ခပ္လႈပ္လႈပ္ ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေနမွာ ကြ်န္ေတာ့္ အသည္းေလး ျဖဴျဖဴက ၾကည့္မရတာ၊ ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အမွတ္မရွိပါဘူး ကြ်န္ေတာ့္စတိုင္လ္အတိုင္း ခပ္ခါခါ က်လိ က်လိ က်လာ က်လာ ေအာ္ျမည္ ဟိုဟုိဒီဒီ ပ်ံလို႔ ၊ ေအာ္.. ပ်ံတယ္ ဆိုလို႕ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ပဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ျဖဴျဖဴက မပ်ံႏိုင္ဘူး၊ သူ ဘယ္လိုပဲ ၾကိဳးစားၾကိဳးစား ဘုတ္ကနဲ ေအာက္ျပဳတ္က်လို႔ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ နာက်င္ခဲ့ရတာလဲ အခါခါ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ကြ်န္ေတာ္မသိပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ဒီအိမ္ကို ေရာက္မလာခင္ ျဖဴျဖဴနဲ႔ စေတြ႕ကတတည္းက သူ က မပ်ံႏိုင္ပါဘူး၊ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သူ႕ရဲ႕ အေတာင္ပံကေတာင္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အမ်ားၾကီး ပိုရွည္လ်ားေသးတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က ပ်ံသန္းလိုက္တိုင္းရင္ထဲ နာက်င္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လႈပ္ခါခါဟန္ပန္ေတြကပဲ ျဖဴျဖဴ ကြ်န္ေတာ့္ကို ပိုၿပီး မုန္းတီးနာက်ည္းစရာျဖစ္ေနမလား မသိႏိုင္ဘူး၊ သူ ကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာဆိုတယ္လို႔လဲ မရွိေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းအမွန္ကို မသိရျပန္ဘူး၊ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္အတိုင္းပါပဲ၊ သူ႔ ကို ကြ်န္ေတာ္ အသက္ေလာက္ခ်စ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အသံေနအသံထား အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ျဖဴျဖဴစိတ္၀င္စားေအာင္ အခ်ိန္တိုင္းကလိတယ္၊ သူ ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ ခပ္စြာစြာ ခပ္ခြာခြာ၊ ကြ်န္ေတာ္က ခါေလ သူက ခြာေလ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာလဲ ကလိစရာ ျဖဴျဖဴပဲ ရွိေနတာကိုး။
အိမ္မွာေတာ့ မာမားကလြဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဂရုတစိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ့္သူမရွိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္ျပာျပာေလးကို ဧည့္ခန္းေထာင့္မွာ ေနရာခ်ထားေပးတယ္။ ဒီ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဧည့္သည္ေတြလာတယ္၊
ရယ္ေမာၾက၊ ေနာက္ေျပာင္ၾက၊ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာၾကဆိုၾက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ငဲ့ေစာင္းလို႔မွ ၾကည့္ေလ့မရွိၾကပါဘူး၊ တခါတရံ “အိုး .. ခ်စ္စရာၾကက္တူေရြးေလးေတြပါလား .. လို႔ ေျပာဆိုသံ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါ ရွိတတ္တယ္၊ အဲဒီအခါ အားလံုးရဲ႕ အၾကည့္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီ စုၿပံဳေရာက္လာၾကေပမဲ့ ခဏေလးပါပဲ၊ မာမားက ေတာ့ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ေလဟန္ စိုက္ၾကည့္ေနေလ့ရွိတယ္။ ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ အာရုံက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ၾကာၾကာမရွိၾကဘူး၊ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အသည္းယားလာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ေစခ်င္တာနဲ႔ပဲ ဧည့္သည္ေတြ ဦးေခါင္းေပၚဆီက ပြတ္ကာသီကာ ခဏခဏ ပ်ံသန္းျပ၊ ဒါလဲ ဟန္ပံုမရဘူး၊
ကြ်န္ေတာ္ဘာပဲ လုပ္ျပလုပ္ျပ သူတို႔ စကားလႈိင္းလံုးေတြထဲ တိုးမေပါက္ႏိုင္၊ ဟူး ၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပဲ ေမာဟုိက္လာေရာ၊ ဧည့္သည္ေတြ ျပန္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမာဟုိက္ပင္ပမ္းလို႔ က်န္ရစ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ျဖဴျဖဴကိုေတာင္ မကလိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူ ကေတာ့ မထီတရီ အၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔ ေခါင္းခါခါ လည္ခါခါ ဟန္ပန္မ်ဳိးလုပ္ျပလို႔ အဲဒါမ်ဳိးေလးေတြေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ေနရတာ၊ ခဏေလးအနားယူၿပီး ျဖဴျဖဴ႕ကို ကလိဦးမွပါပဲ၊
ျဖဴျဖဴက ကြ်န္ေတာ့္ကိုေက်ာေပးလို႔ ေငးရီရီ၊ သူ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနတာပါလိမ့္၊ သူ႔ ကို ဒီလို ေတြးေတြးေငးေငး မျမင္ခ်င္ဘူး၊ ဒါန႔ဲပဲ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ စက္၀ိုင္းျဖဴေလးကို ႏႈတ္သီးနဲ႔ ဆြဲယူကိုက္ခ်ီလိုက္ၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္၊
စက္၀ိုင္းကေလးက ျဖဴျဖဴ ရဲ႕ ေက်ာဘက္ဆီ ဘုတ္ကနဲျမည္ေအာင္ရိုက္ခတ္ၿပီး ျပန္လြတ္အလာ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ဖမ္း၊ တခါ ျပန္ကိုက္ယူ၊ အရွိန္နဲ႔ ဆြဲယူ ျပန္လႊတ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ေပါ့၊ ဒီလို စရတာ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ၊ ျဖဴျဖဴ ချမာသနားေတာ့ သနားပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခပ္စူးစူးအသံနဲ႔ ေအာ္ျမည္ ရန္ေတြ႕၊ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ မရပ္ဘူး၊ ခဏေနေတာ့ ျဖဴျဖဴအဲဒီေနရာက ထြက္ေျပးေတာ့တာပဲ၊
ကြ်န္ေတာ္က အသည္းေလး ကို ျဖဴျဖဴ လို႔ပဲ ေခၚေပမဲ့ မာမာကေတာ့ ကီးေရွာ ကီးရွာလို႔ ေခၚတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကီးေရွာ လား၊ ျဖဴျဖဴက ကီးရွာလား၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔မသိဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မာမား က ကီးေရွာျဖစ္ျဖစ္၊ ကီးရွာျဖစ္ျဖစ္ ေခၚတိုင္း ႏွစ္ဦးသား အျမန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ကေတာ့ ၀တၱရားမပ်က္ၾကဘူး၊ မာမားက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကို အလြန္ဂရုစိုက္တယ္၊ ေန႔တိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ အစားအစာေတြ ျပင္ဆင္လဲလွယ္ေပးရင္း အင္မတန္ၾကင္နာသနားေလဟန္ စကားတီတီတာတာဆိုတတ္တယ္၊ “ကီးေရွာ မ်ားမ်ားစား” “ကီးရွာ ဘယ္သြားေနတာလဲ၊ လာ လာ၊ စားခ်ည္ဦး မုန္လာဥရဲရဲေလး မင္း အၾကိဳက္ကြဲ႕” .. အဲဒီလို စကားေတြ ေဖာင္ေနေအာင္ ေျပာတတ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဂရုစိုက္တာဆိုလို႔ မာမား တစ္ေယာက္ပါပဲ၊ အင္း .. တာတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ေလွကားပ်က္ေနရင္ျပင္ေပးတယ္။
တစ္ေန႔ သံုးေယာက္ပဲ ရွိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ တာတာ၊ မာမာ၊ နဲေရွာ တို႔ နဲ႔အမ်ဳိးအစားမတူတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္၊ အသားအေရာင္က ၀င္း၀ါ၀ါ၊ ဆံပင္နက္နက္၊ ပုပုေသးေသး ခပ္ျပံဳးျပံဳးမ်က္ႏွာေပးနဲ႔၊ သူ က ဧည့္ခန္းထဲကို မ်က္လံုးေ၀့၀ဲၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရွိတဲ့ အိမ္ျပာျပာေလးကိုလဲ ေတြ႕ေရာ သူ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ျဖစ္သြားတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အနားေစြ႕ကနဲ ေရာက္လာရင္း “ဟယ္ နဲေရွာ ေျပာဖူးတဲ့ ကီးေရွာနဲ႔ ကီးရွာပါလား၊ အိုး .. ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ” ေျပာေျပာ ဆိုဆို သူ႕ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က အေရွ႕ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ထြက္လာတယ္၊ အမေလးဗ်ာ .. ကြ်န္ေတာ့္ကို လာကိုင္ပါေရာလား၊ ကြ်န္ေတာ့္ေလာက္ သြက္လက္ရဲရင့္တဲ့ သူေတာင္ ဘယ္နားေျပးပုန္းလိုက္ရမွန္းမသိ၊ လက္ျမန္လိုက္ပံုမ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ေနစရာမရွိေအာင္ လန္႔သြားတာ ကြ်န္ေတာ့္ျဖဴျဖဴသာဆို .. အိုး သူလဲ ေထာင့္တေထာင့္မွာ ကပ္လို႔ မ်က္လံုးကလည္ကလည္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလန္႔ျဖတ္ေနပံုပဲ၊ အသား၀ါ၀ါ မိန္းကေလးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ထြက္ေျပးတဲ့ေနာက္ သူ႔ ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ လိုက္လံတို႔ထိရင္း နဲနဲမွ အျငိမ္မေနတဲ့ ဒီ မိန္းကေလးေၾကာင့္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဒုကၡေတြ႕ရေတာ့တာပဲ၊ ေျပးရင္းလႊားရင္း သူ႔ မ်က္လံုးေတြကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ရန္လိုပံု ဟန္ပန္မ်ဳိးမဟုတ္တာ ခံစားမိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ .. သူ ဒီလို လက္ျမန္ပံုမ်ဳိးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လန္႔ ၿပီး ေသမွာပဲ၊ ျဖဴျဖဴ႕ကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ၾကည္စယ္တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ျဖဴျဖဴ႕ ဒုကၡမ်ဳိးေတြ႔ရၿပီထင္ပါရဲ႕။
ဒီမိန္းကေလးေရာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္မွာ ဧည့္သည္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္၊ အခ်ိန္တိုင္းပဲ၊ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ျပတ္တယ္ကို မရွိဘူး၊ အရင္က တင္းနစ္ကစားပြဲေတြ ခပ္ျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ တာတာ၊ အလုပ္အားခ်ိန္ ဧည့္ခန္းမွာ သတင္းစာဖတ္ရင္း တခ်က္တခ်က္ တင္းနစ္ကစားပြဲေတြအေၾကာင္း၀င္ ေျပာတတ္တဲ့ မာမား လဲ နားရတယ္ ကိုမရွိဘူး၊ တခ်ိန္လံုး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေလာက္ လႈပ္ခါလြန္းတဲ့ သူေတာင္ သူတို႔ေတြကို ၾကည့္ၿပီးေမာေမာ လာလြန္းလို႔ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ေက်ာခိုင္းေနရတာအခါခါ၊ တစ္ခါက ဧည့္သည္ေတြ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ဧည့္ခန္းမွာ အသား၀ါ၀ါ မိန္းကေလးနဲ႔ နဲေရွာတို႔ ကယုကယင္ ၾကည္စယ္ေနပံုမ်ား ကြ်န္ေတာ့္တို႔နဲ႔ တျခားစီပါပဲ၊ ဒီမိန္းကေလး၀ါ၀ါရဲ႕ အျမဲျပံဳးေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အခု ပိုပိုၿပီးျပံဳးေနသလို ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး၊ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ရတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ ျဖဴျဖဴ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခါခါၾကည့္ေလ့ရွိတဲ့ မုန္းတီးတဲ့အၾကည့္ေတြ ျမင္ျမင္လာမိတယ္၊ ကဲ .. ဒါနဲ႔ပဲ ..မိန္းကေလးဦးေခါင္းေပၚ မထိတထိ ျဖတ္ကနဲ ေ၀့လည္ပ်ံသန္းလိုက္ေတာ့တယ္၊ ++ ဖလပ္ ဖလပ္ ၀ွီး .. တစ္ၾကိမ္ ++.. ဖလပ္ .. ဖလပ္ ..၀ွီး ႏွစ္ၾကိမ္ ++ .. သံုးေလးၾကိမ္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ပ်ံသန္းပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ မိန္းကေလးရဲ႕ မ်က္လံုးနက္နက္ေတြ ကြ်န္ေတာ့္ ေနာက္မွာ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ပါလာေရာ၊ သူ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကို တည့္တည့္မတ္မတ္ လွည့္ထုိင္ရင္း စူးစူးစိုက္စိုက္ စပ္စုေနတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနမွန္းလဲ သိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ က ျဖဴျဖဴအနားတိုးသြားလုိက္တယ္၊ အမွန္က ကြ်န္ေတာ္ျဖဴျဖဴ႕ရဲ႕ နီတာတာႏႈတ္ခမ္းေလးကိုျဖစ္ျဖစ္ ခပ္သာသာတို႔ထိျပမလ႔ုိပါပဲ၊ ျဖဴျဖဴက ဆတ္ကနဲ ေနရာေရႊ႕ရင္း ႏႈတ္သီးနီနီနဲ႔ အစြမ္းကုန္ထိုးဆိတ္ေတာ့တယ္၊ အိုး .. ဆိုးလိုက္တဲ့ျဖဴျဖဴ ... ကြ်န္ေတာ္ လဲ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဟုိေျပဒီေျပး၊ အိမ္ျပာေလးအျပင္ထြက္လိုက္ ၀င္လုိက္ အၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္ေတာ့တာပဲ၊ တံခါးေပါက္၀နားရပ္ၿပီး ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းထဲနဲ႔ ရပ္ျပတယ္၊ အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္ရင္ စက္၀ိုင္းျဖဴေလး ကိုက္ဆြဲ ျပန္လႊတ္ ျဖဴျဖဴ႕ကို စတယ္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ၊ ျဖဴျဖဴ နာက်င္မလား ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ မေတြးမိပါဘူး၊
အဲဒီလို စရတာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနတာကိုး၊ ကြ်န္ေတာ္လုပ္သမွ်ကို အသား၀ါ၀ါ မိန္းကေလးက တခြိခြိနဲ႔ ရယ္တယ္၊ ျဖဴျဖဴ႕ ကို စလိုက္ ျဖဴျဖဴက ရန္ေတြ႔လိုက္၊ သူလဲ အိမ္ျပင္ထြက္ေျပးဖို႔ ျပင္ေလေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ရွည္လ်ားလ်ား အျမီးေလးကို ခ်စ္စႏိုး ဆိတ္ဆြဲလိုက္တယ္၊ သူ သိပ္ကို လန္႔သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ရုတ္တရက္ ခုန္အထ အိမ္ျပာေလးရဲ႕ေအာက္ကို ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး လဲျပိဳက်သြားေတာ့တယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိန္ကေလးနဲ႔ နဲေရွာတို႔ ႏွစ္ဦးသားထုိင္ေနတဲ့ခုန္ေအာက္ထဲ ထိ က်သြားရွာတာ၊ ျဖဴျဖဴရဲ႕ မလႈပ္မယွက္ႏိုင္ နာက်င္ေနပံုကို ၾကည့္ရင္း နဲေရွာက “သူက ၾကက္တူေရြးမေလးကို အျမဲႏွိပ္စက္တယ္၊ အျဖဴေလးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးေအးလူလူေနရတယ္ မရွိဘူး” လို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေျပာဆိုသံ ၾကားလိုက္ရတယ္၊ + အိုး မဟုတ္တာ .. ကြ်န္ေတာ္ ျဖဴျဖဴ႕ ကို သိပ္ခ်စ္တာပါ၊ သူ႔ ကို တခ်ိန္လံုး အနားက မခြာႏိုင္ေအာင္ခ်စ္တာ.. ဘယ့္ႏွယ္ ကြ်န္ေတာ္က ႏွိပ္စက္ရမွာတဲ့လဲ .. +
ျဖဴျဖဴလဲ ေလွကားကို ႏႈတ္သီးေလးနဲ႔ ကို္က္ကာ ကိုက္ကာ အိမ္ျပာေလးဆီ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္တက္လာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ လဲ ၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ အိမ္ျပင္ဘက္ထြက္ပ်ံသန္းရင္း ခပ္ေ၀းေ၀းက ျပတင္းတံခါးမ ေဘာင္ေပၚကေန ျဖဴျဖဴ႕ကို ၾကည့္ေနမိတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ မေနႏိုင္ပါဘူး၊ အိမ္ျပာေလးဆီျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ျပာေလးရဲ႔ တံခါးဟာ ပိတ္လွ်က္သား ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ထဲ၀င္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြပူေလာင္လာေတာ့တယ္၊ နဲေရွာရဲ႕ ေျပာသံလဲ ၾကားလိုက္ရတယ္၊ “ခဏေလာက္ေတာ့ အျဖဴေလးကို ေအးေအးေဆးေဆး ေပးေနဦးမွပါ၊ တံခါးပိတ္ထားလိုက္မယ္၊ သူ အျပင္မွာ ေနပါေစ” တဲ့၊ တဆက္တည္း မာမားကို လွမ္းေမးလုိက္တယ္၊ “မာမား .. သူတို႔ အတြက္ အိမ္ ၂ လံုးလုပ္ေပးထားဖို႔ လုိမယ္လို႔ မထင္ဘူးလား” ဆိုပဲ၊
+ မိန္းကေလးေရ .. နဲေရွာကို ၾကည့္ေျပာပါဦး ေနာက္တၾကိမ္ ျဖဴျဖဴ႕ကို မစေတာ့ပါဘူး၊ ျဖဴျဖဴနဲ႔ပဲ ေနပါရေစ + လို႔ အသား၀ါ၀ါ မိန္းကေလးရဲ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ မ်က္၀န္းေတြထဲ စိုက္ၾကည့္ရင္း အကူအညီေတာင္းေနမိတယ္၊
+ တကယ္ပါ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျဖဴျဖဴ႕ကို မစေတာ့ပါဘူး ..
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျဖဴျဖဴ႕ကို မစေတာ့ပါဘူး +
 |  |  |
3 comments:
very good. i think it's ur true story + feeling. keep writing more.
right! the main story teller is funny parrot from our home. Thank you so much. now I am jobless & writing is only my job :D
ေလေျပက တိရစၧာန္ေလးေတြ သိပ္ခ်စ္တတ္တာ မျဖိဳးျဖိဳးရဲ႕
ၾကက္တူေရြးျပာေလးက ငွက္ေျပာင္ေလး ထင္ပါရဲ႕ေနာ္
အစ္မေရးထားတာ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္
Post a Comment