ကြ်န္မရဲ႔ သူ၊ သူ႔ ရဲ ပိစိေကြးအင္စေတာ္ေလးရွင္းမ်ား

artist ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့လူသားေတြဆုိတာကြ်န္မအရင္ကတည္းက သိထားေပမယ့္ အခုလို နီးနီးနားနားေနရျပန္ေတာ့ ပိုပိုၿပီးထူးဆန္းတာေတြ သိလာရျပန္ေရာ၊ ဒီေန႔ ညေနစာ စားၿပီး ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႔ ဟိုဟုိဒီဒီရွာေဖြ ဂိမ္းေဆာ့၊ facebook မွာေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြ အစာေကြ်း၊ သူတို႔ကို လည္ပင္းေလး၊ ေက်ာေလးေတြပြတ္သပ္ေပး၊ ဒီလိုနဲ႔ အမွတ္ေတြတိုးလာ၊ သူတို႔နဲ႕ ၾကြက္အရုပ္ေပးေဆာ့၊ ၿပီးေတာ့ ဟုိး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေဆာ့ခဲ့ဖူးတဲ့ battle city တင့္ကားဂိမ္းကို အင္တာနက္မွာရွာၿပီးေဆာ့၊ ေဟာ ၾကယ္ျဖဴျဖဴေလး ဒါဆို တင့္ကားက က်ည္ဆံ ျမန္လာတယ္ စားဖို႔ အျမန္ေျပးေနတုန္း၊ ျဗဳန္းကနဲ အခန္းထဲ သူ ၀င္လာပါေရာ၊ "ဟန္နီေရ ၾကည့္ပါဦး"တဲ့ ဘာမေျပာညာမေျပာ ၾကည့္ပါဦးဆိုေတာ့ ကြ်န္မလဲ ၾကည့္ေပးရတာေပါ့၊ သူ႕လက္ထဲမွာေတာ့ ထင္းရႈးသားျဖတ္စေလးတစ္ခုထဲ ေၾကးနန္းၾကိဳး သြပ္ၾကိဳးေတြစိုက္ထည့္ထားတဲ့ ပိစိေကြးအရာတစ္ခု ကိုင္လို႔ ဘာမွန္းလဲမသိ၊ ကြ်န္မကလဲ ျဖီးတာေပါ့ အင္း ေၾကးနန္းၾကိဳးေရာင္၊ သြပ္ေရာင္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ သက္တန္႔ ခံုးခံုးေလးလိုပဲ လို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ သူ႕ကိုေက်နပ္ေအာင္ ၿပီးၿပီးေရာ ေျပာလိုက္တာ၊ ေျပာလိုက္ခါမွ သူ႕မ်က္ႏွာက ျပံဳးျဖီးျဖီးနဲ႔ ၀င္းကနဲလက္သြားလိုက္တာမ်ား သၾကားလံုးရတဲ့ ကေလးလိုပဲ၊ ဒါ sunset တဲ့ ေအာ္ .. ေန၀င္တာေပါ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ ပိစိေကြးအရာေလးအတြက္ မွတ္ခ်က္တစ္ခုရေတာ့ သူေက်နပ္သြားတယ္၊ လွစ္ကနဲ ျပန္ထြက္သြားျပန္ေရာ၊ ကြ်န္မလဲ ဂိမ္းဆက္ၿပီး ေဆာ့မယ္လုပ္ေတာ့ ကြ်န္မ တင့္ကားေလးကို ရန္သူ တင့္ကားက ၀င္ပစ္သြားၿပီ၊ စားစရာၾကယ္ကလဲ အခ်ိန္နဲနဲၾကာေတာ့ ျပန္ေပ်ာက္သြားၿပီေပါ့၊

ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္မ စာေရးမယ္ ျပင္တုန္း တံခါး၀က သူ ေပၚလာျပန္တယ္၊ လက္ထဲမွာ လဲ ေနာက္ထပ္ပိစိေကြးတစ္ခု၊ ဘာပါလိမ့္၊ ကြ်န္မစိတ္ေတာ့ အေတာ္ညစ္သြားတယ္၊ ကြ်န္မ က အင္စေတာ္ေလးရွင္းတို႔ performance တို႔ sculpture တို႔ နဲနဲမွ မခံစားတတ္ဘူး၊ သိလဲမသိဘူး၊ ပန္းခ်ီကားလွလွျမင္ရင္ သေဘာက်တာေလာက္ပဲ၊ သူ႔ လက္ထဲ မွာ ဒီတစ္ခါ ဘဲငန္းျဖဴျဖဴေလး လည္က ရွည္ထြက္လို႔ ပါးစပ္က အျဖဲသား၊ ဒီအတိုင္းလက္နဲ႔ ကိုင္ျပရုံတင္မဟုတ္ဘူး ျဖတ္ကနဲ စားပြဲေပၚတင္လိုက္ေသးတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေအာက္ေျခကို လံုးလံုး၀ိုင္း၀ိုင္းလုပ္ထားတဲ့ ဘဲငန္းျဖဴျဖဴေလးက လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္နဲ႔ မရပ္ေတာ့ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္ကိုယိမ္းေနတယ္၊ ကြ်န္မ က ရုတ္တရက္အင္မတန္စခ်င္ ေနာက္ခ်င္စိတ္ကေပၚလာတာနဲ႔ "ဟီး ဘဲေလးက ဘယ္သန္ေနာ္" လို႔ ရီေျပာ ေျပာလိုက္မိတယ္၊ သူကလဲ အသံမ်ားထြက္ေအာင္ရီ၊ သေဘာေတြက်လို႔၊ အဲဒီ ဘယ္သန္ဘဲျဖဴေလး ျပန္ေကာက္ယူၿပီး ခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားျပန္တယ္၊

ကြ်န္မ ေခါင္းကို ကြန္ပ်ဴတာစကရင္ဘက္လွည့္ခါရွိေသး လာျပန္ၿပီတစ္ခါ၊ ဒီတစ္ခါ ကေလးရုပ္ ေခါင္းနဲ႔ ဘယ္က ရွာေဖြစုေဆာင္းထားမွန္းမသိ၊ စစ္သားရုပ္ေျခေထာက္ေတြဆက္လို႔၊ ကိုယ္ထည္ေနာက္ပိုင္းေနရာမွာ မြန္ရိုးပံု အေသးေလးညွပ္ထည့္ထားလိုက္ေသးတယ္၊ ဒီပိစိေကြးက လမ္းေလွွ်ာက္ႏိုင္ေသးတယ္ဆိုပဲ၊ ဓါတ္ခဲနဲ႔ နန္းၾကိဳးဆက္ၿပီး လႊတ္လိုက္ေတာ့ ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္သြားေနပံုက အသည္းယားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ ကြ်န္မမွာ အဲဒီကို႔ရိုးကားယား အရုပ္ေလး လမ္းေလွ်ာက္ေနပံုၾကည့္လိုက္ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္၊ သူကေတာ့ အေရာင္တျဖတ္ျဖတ္လက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ စိတ္၀င္တစားၾကည့္ေနတာမ်ား ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြ်န္မမွတ္ခ်က္ဆန္းဆန္းမျဖီးတတ္ေတာ့ဘူး၊ ရွင္က သိပ္ထူးဆန္းတာပဲ လို႔ ပဲ ေျပာလိုက္ႏိုင္တယ္၊ အဲဒီပိစိေကြးအရုပ္ထက္ ရွင္က ပိုထူးဆန္းတယ္လို႔ေျပာလိုက္မိတယ္၊ ဒါလဲ သူက သေဘာက်ျပန္တာပဲ၊ ျပံဳးစိၿပံဳးစိနဲ႔ အဲဒီကို႔ရိုးကားယားေလးကို ျပန္ေကာက္ယူၿပီးထြက္သြားျပန္ၿပီ၊

ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္မေနရာျပန္ထိုင္ၿပီး ဂိမ္းေဆာ့မလို႔ အစကျပန္အရွိန္ယူေနတုန္း "ဒါေလးကိုၾကည့္ပါဦး" တဲ့ လာျပန္ၿပီ၊ မီးလံုးတစ္လံုး၊ မီးလံုေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ေဆးေတြနဲ႔ ေခါင္းမိုးခြ်န္ခြ်န္အိမ္ရယ္၊ ေနလို လ လို အ၀ိုင္းရယ္၊ ဟို ဒီ ျခစ္ထားတဲ့ လိုင္းေတြရယ္၊ ဘယ္သူသြားျပျပ သိသာေနတဲ့ အိမ္ေလးကုိ ကြ်န္မက ဒါ အိမ္ပံု လို႔ ေျပာေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ျငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒါ က ေတာ့ "ေန" လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ "လ" ပါတဲ့၊ ေအာ္ အင္း "လ" ေပါ့၊ က်န္တဲ့လိုင္းေတြက တိမ္ေတြလို႔ ေျပာေတာ့ ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာပါဘူး၊ "အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးက ၾကည့္လို႔ရတယ္ တျခားဘက္က ၾကည့္ရင္ အရသာ က တစ္မ်ဳိး"ဆိုၿပီး လွည့္ျပလိုက္ေသးတယ္၊ ကြ်န္မ လဲ ဟုတ္ပါရဲ႕ တမ်ဳိးေတာ့တမ်ဳိးပဲ ဆိုၿပီး ေရာေယာင္ေထာက္ခံေပးလိုက္ပါတယ္၊ သူ ေက်နပ္သြားျပန္တယ္၊ မီးလံုးေလး တယုတယကိုင္ၿပီး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားျပန္တယ္၊ သူ႕အလုပ္ခန္းထဲ၀င္သြားတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ သိေနၿပီ သူေနာက္တစ္ခု ယူလာျပဦးမယ္ဆိုတာ၊

ေနာက္တစ္ခု က ဇြန္းကို ေကြးၿပီး အလံုးျဖဴျဖဴေလး ၂ လံုးထည့္ထားတဲ့ ပိစိေကြးေလး ယူလာျပန္တယ္၊ ေရႊေရာင္အလံုးေလးေတြနဲ႔ ေရႊေရာင္ဇြန္းဆို ပိုၾကည့္ေကာင္းမယ္လို႔ စိတ္၀င္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ခပ္ဆဆေတြးဟန္ျပဳလို႔ ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႔၊ “ဟုတ္တယ္ေနာ္” တဲ့၊ ကြ်န္မထက္ ၁၀ ႏွစ္ေတာင္ၾကီးတဲ့ သူ က ခုလိုက်ေတာ့ တကယ့္ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ၊ အေမကိုကိစၥၾကီးငယ္လာတိုင္ပင္ေနတဲ့ သားတစ္ေယာက္လို၊ ကြ်န္မဘာေျပာေျပာ သူ႕မွာေက်နပ္ေနေတာ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ သူ႕မွာ ဒါမ်ဳိးေလးေတြ အမ်ားၾကီးဆိုပဲ၊ သေဘာကေတာ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျပဦးမယ္ေပါ့၊

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိစိေကြးတစ္ခု လူ ၄ ေယာက္က ေအာက္ကၾကိဳးနဲ႔ ၀ိုင္းၿပီးဆြဲေနပံု၊ အလယ္ကလူက အေပၚေအာက္ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္၊ ကြ်န္မဘာေျပာရမွန္းမသိလို႔ ဘာစိတ္ကူးနဲ႔ "ဒါကိုလုပ္တာလဲ"ဆိုေတာ့ "ဒီလိုလုပ္ခ်င္လို႔"တဲ့ ပခံုးကိုပဲ တြန္႔ျပတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္မကေတာင္ ေနာက္မိေသးတယ္၊ "ျပခန္းတစ္ခုမွာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခုကို လူ ၃ ေယာက္ေလာက္ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး တစ္ေယာက္က ဆိုတယ္ ဒါ လူႏွစ္ေယာက္ပံု၊ တစ္ေယာက္က ဒါ ေၾကာင္ေလးပါတဲ့၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က သစ္ေတာစပ္စပ္နဲ႔ abstract ဆန္ဆန္ေပါင္းၿပီးဆြဲထားတာပါတဲ့၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္၊ ပန္းခ်ီကားကိုဆြဲသူေပါ့၊ သူ က ေမးေစ့ကိုပြတ္ရင္း ခင္ဗ်ားတို႔ တကယ္ပဲ အဲလိုျမင္ၾကလား အမွန္က ရိုးရိုးမ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ ဟိုဒီ စိတ္ကူးတည့္သလိုဆြဲထားတာပါတဲ့" သူ႕ ကိုအဲဒါ ေျပာျပရင္း "ရွင္လည္း ဒီလိုလား"ဆိုေတာ့ ပခံုးထပ္တြန္႕ျပတယ္၊ ေသခ်ာပါတယ္ သူ႔မွာလဲ အေျဖမရွိဘူး၊ ကြ်န္မ ထပ္ေမးရင္ ပခံုးပဲ တြန္႔ျပဦးေတာ့မယ္၊ ေနာက္ထပ္တစ္ခုကလည္း တကယ့္ကို ဘာမွ မဟုတ္ နန္းၾကိဳးကို ဟုိလိမ္ဒီလိမ္ ေခါင္းေနရာမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေသးေသးေတြကို ေကာ္နဲ႔ကပ္ထားတယ္၊ အဲဒါ dancer တဲ့၊ ေအာ္ ျဖစ္ရတယ္၊

ေနာက္တစ္ခု ဒါက သူ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ပေရာဂ်က္တစ္ခု ဂိတ္အ၀င္၀တစ္ခု ပံုစံငယ္တဲ့၊ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမပံုတဲ့၊ အေပါက္ေတြက ေက်ာခ်င္းကပ္ပံု၊ ဒါနဲ႔ "ရန္ျဖစ္ထားလို႔လား" ေမးေတာ့ သူက တခြီးခြီးနဲ႔ ရယ္တယ္၊ ေနာက္ ပင့္ကူလူသားတဲ့၊ ေျခေထာက္၂ ေခ်ာင္းပဲ ဆက္ထားတယ္၊ ၾကည့္ရင္း ကြန္မက "ၾကည့္ရတာ ေညာင္းလိုက္တာ"လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ရယ္ျပန္တယ္၊

ေနာက္ထပ္တစ္ခု က တရားထိုင္ေနတဲ့ သူပံု ရွရီခ်င္မြိဳင္(Sri Chinmoy) ပံုစံငယ္ ပလာစတာရုပ္ေလးပါ၊ အိႏၵိယလူမ်ဳိးတရားေဟာဆရာ တရားထိုင္ဖို႔ သင္ၾကားေပးခဲ့သူရဲ႔ ပံုပါ၊ (ကြ်န္မရဲ႕သူ- သူကိုယ္တိုင္လဲ တရားထိုင္ဖူးတယ္တဲ့) အဲဒီ Sri Chinmoy မွန္း သူ႔ဆီက စာအုပ္ေတြေတြ႕ထားဖူးလို႔ သိေနတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း “ဒါ ရွရီခ်င္မြိဳင္မလား” လို႔ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ ပီတိေတြျဖာသြားလိုက္တာ၊ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားရွာတယ္၊

ဒီလိုနဲ႔ ပဲ ပိစိေကြးေနာက္တစ္ခု .. ေနာက္တစ္ခု ထပ္ထပ္ၿပီး ထုတ္ျပတယ္၊ တကယ္ပဲ ပိစိေကြးကို႔ရို႕ကားယားေလးေတြ သူ႔ဆီမွာ အမ်ားၾကီးပဲ အဲဒီေန႔က ကြ်န္မ ဂိမ္းမေဆာ့ႏိုင္ စာမေရးႏိုင္ သူ႔ရဲ႕ ပိစိေကြး အင္စေတာ္ေလးရွင္း sculpture ေတြ မွတ္ခ်က္ေပးရင္းနဲ႔ပဲ ....