ခ်စ္ရတဲ့ သားအမႊာ

ေမေမပို႔ေပးလို႔ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ညက္ေရေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်တယ္။ ဘာ၀မ္းနည္းမွန္းမသိ :'(

 အသက္အားျဖင့္ ၂၉ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ “ကိတ္” ဟာ နယူးေဆာက္သ္ေ၀းလ္ ျပည္နယ္ သားဖြားေဆးခန္းတခုမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။သူမ ဗိုက္ထဲမွာ လြယ္ထားတဲ့ အမႊာ ေမာင္ႏွမကို ေမြးဖြားဖို႕ ေနာက္ထပ္သီတင္း ဆယ့္ေလးပတ္ေစာင့္ရအံုးမွာပါ။ ဒါနဲ႕မ်ား သူမ ဘာ့ေၾကာင့္ ဗိုက္နာ ေနရပါလိမ့္။ သူမခင္ပြန္း” ေဒးဗစ္” က သိပ္ကိုမွခေလးလိုခ်င္ရွာတာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္္ကတည္းက သူတို႕ ေတာင့္ေတာင့္တတ ႀကိဳးစားေနတာပါ။မႀကာခဏ ေဆးခန္းကိုလည္းသြားေရာက္ စစ္ေဆးၾကရတယ္။ ခုေတာ့ သူတို႕ ေအာင္ျမင္ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မတန္မီ ဗိုက္နာလာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဘာပါလိမ့္။ သူမ ေဆးရံုကို အေျပးေလးေရာက္လာခဲ့တာပါ။ သူမ သားအိမ္ေခါင္းဟာ ႏွစ္စင္တီမီတာေလာက္ေတာ့ ပြင့္ေနတယ္တဲ့။ လိုအပ္သမွ် ျပဳစုႏိုင္ဖို႔ဆရာ၀န္က သူမကို ေဆးရံုမွာဘဲ သီတင္းတပတ္အၾကာ အနားယူေစတယ္။ ဒါေပမ့ဲ သူမကိုယ္၀န္ဟာသီတင္း၂၇ပတ္ အရမွာ တဖန္ျပန္ၿပီး ဗိုက္နာလာျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာဘဲ သူမသားအိမ္က၆.၅ စင္တီမီတာ ပြင့္လာေပမဲ့ ခေလးေတြကို ဆြဲယူဖို႕က မလြယ္ပါဘူး။ “ဘရစ္ဘင္းၿမိဳ႕”ကိုေရာက္ေနတဲ့” ေဒးဗစ္” ကို လွမ္းေခၚရတယ္။ အခ်ိန္မတန္္ လမေစ့ေသးေပမဲ့ လိုအပ္ရင္ ဗိုက္ခြဲ ေမြးဖို႕ အေျခအေန ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ခေလးေတြရဲ့ အသက္ကို မိမိရရ ကယ္တင္ဖို႔ ၂၄နာရီ ေစာင့္ၿကည့္ရမဲ ့ အေနအထားပါ။ “ေဒးဗစ္”ဟာ “ကိတ္ “ အနားက မခြာဘူး။ လက္ဖ်ားေလးေတြ ကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး အားေပးေနတယ္။” ကိတ္ “နဲ႕” ေဒးဗစ္”တို႕ ဟာ စကားတခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ၾကေပမဲ့ “ေဒးဗစ္”မ်က္ႏွာေပၚက ထင္ရွားသိသာလြန္းတဲ့ အားေပးႏွစ္သိမ့္မွဳဟာ သူမကို ခြန္အားေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေစပါတယ္။သူမရင္မွာ “ေဒးဗစ္”အတြက္ “ေဒးဗစ္ “လိုခ်င္တဲ ့ကေလးကို ေမြးေပးႏိုင္ေတာ့မယ္ ဆိုတဲ ့အသိကသာ သူမအေပၚ လႊမ္းျခံဳၿကည္ႏူးပံုကလည္း “ ေဒးဗစ္ “ ကို ေပ်ာ္ျမဴးေစျပန္တယ္။ ခုဆိုရင္ “ကိတ္”ကိုခြဲခန္းသုံး အ၀တ္အစားေတြ ဆင္ျမန္းေပးၿပီးပါၿပီ။ ခြဲခန္းအတြင္း ကိုလည္း တျဖည္းျဖည္း တြန္းလွည္းကေလးႏွင့္ သယ္ေဆာင္သြားပါၿပီ။ခြဲခန္းမွာ တာ၀န္ယူမဲ ့ သားဖြားမီးယပ္ပါရဂူႏွင့္ ဆရာ၀န္က ၁၄ေယာက္ပါ။ တာ၀န္က် သူနာျပဳဆရာမ ေတြ သားဖြားအကူ ဆရာမေတြလည္း၀န္းရံထားရွိပါတယ္။ 

ပထမ ထုတ္ယူရရွိတဲ့ ကေလးက သားေယာက်ၤားေလးပါ။သူ႕ေဖေဖက ခေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း “ဂ်င္မီ” လို႕ခ်စ္စႏိုး နာမည္ေပးလိုက္တယ္။ မိခင္က ပီတိေတြနဲ႕ ၿကည္္ႏူးၿပံဳးေပ်ာ္ေနတယ္။သူမဟာ ပံုမွန္ထက္ ေစာေမြးဖြားလိုက္ရတယ္ ဆိုတာေတာင္ စိတ္မပူအားဘဲ ၀မ္းသာေနတာပါ။ ခေလးရဲ့ အသက္ရွူ လမ္းေၾကာင္းေတြ ေျဖာင့္ျဖဴးေစဖို႕ ဆရာ၀န္ ဆရာမေတြက ပိုက္ေတြႏွင့္ ခေလးအဆုတ္ကိုမျပတ္ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ေအာက္ဆီဂ်င္္ေပးပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ သူမဗိုက္ထဲက ခေလးကို ထုတ္ယူလိုက္တဲ့အခါမေတာ့ မိန္းခေလး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူမ ေမေမက “အင္မီလီီ “ လို႔ နာမည္ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ဒီကေလးက အျပင္ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ဘဲ ေလာကၿကီးထဲ ကို “ငါေရာက္ပီေဟ့ “လို႕ ေႀကြးေၾကာ္သည့္အလား တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ငိုေနလိုက္ပံုမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လို႕။ အားလုံးအတြက္ေက်နပ္စရာျဖစ္ေနတယ္။ သူမရဲ႕ က်န္းမာေရးက ေတာ့ စိတ္ခ်ရပါၿပီ။ ငိုလိုက္ေတာ့ ပါးကေလးႏွစ္ဘက္က ရဲ တြတ္ေနတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ ့.. ငိုသံ တခ်က္ကေလးမွ မၾကားလိုက္ရေသးတဲ ့ သားေလး “ဂ်င္မီ”့အတြက္ မိခင္က စိတ္ပူေနရၿပီ။သူမက “ဂ်င္မီ့” ငိုသံကို ကရုစိုက္ နားေထာင္ေနတာ။ဆရာမေတြကလည္း “ဂ်င့္မီ႕”အနားမွာ ၀ိုင္းလို႕ေနတယ္။ 

ဘုရား ဘုရား။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ သူတို႕ ၿကိဳးစားပန္းစားျပဳစု လွဳပ္ႏိုး ေနတာေတာင္မွ ခေလးက လွဳပ္မလာဘူး။ ဆရာ၀န္တေယာက္က လက္ေလ်ာ့တဲ့ဟန္နဲ႕ကိတ္ ကို လွမ္းေျပာတယ္။ “ငါတို႕ ဂ်င္မီ့ကို လက္လႊတ္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္” တဲ့။ ခေလးကို အထုပ္လိုက္ကေလး မိခင့္ အနားလာခ်ေပးတယ္။ စကၠန့္သံုးဆယ္အရမွာ ခေလးဟာအသက္ရွဴဖို႕ ၿကိဳးစားတဲ့ပံုႏွင့္ ပင့္သက္ရွဳိက္မွဳ အလိုအေလ်ာက္ျပဳလာတယ္။ တျခားေတာ့ ဘာမွ သိသာထင္ရွားတဲ့ဟန္မ်ိဳး မေတြ႕ရဘူး။ ဒါဟာ ပင္စည္ ဦးေႏွာက္ရဲ့ တုံျပန္မွဳလို႕ လဲဆိုႏိုင္တယ္။ “ေဒးဗစ္” ဟာ ခေလးကို အသာအယာ မနာက်င္ေအာင္ ေစာင္ကေလးႏွင့္ လႊမ္းးျခံဳ ၿပီး မိခင့္ကိုပါ ေထြးပိုက္လိုက္တယ္ “ကိတ္ “ကေတာ့ ဒီလို အလုံ လႊမ္းၿခံဳထားရင္း”သူ အေ၀းကို ထြက္ခြာသြားမွာစိုး”တဲ့အတြက္ လက္မခံဘူး။သူမရင္ေတြ ကြဲေၿကသြားမတတ္ပါဘဲ။ေစာင္ေတြ ခြာခ်ၿပီး ကိုယ္လုံးတည္းကေလး သူမရင္ခြင္ထဲ ဆြဲေပြ႕ ရင္ေငြ႔ႏွင့္ကပ္ခါ အေႏြး”ဓါတ္ရဖို႕သူမၿကိဳးစားေနတယ္။ပါးႏွင့္ကပ္ထားတယ္။ ဒီလို ခေလးကို ရင္ခြင္မွာအပ္ထားၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနရွာတဲ့” ကိတ္ “ ကိုၾကည့္ရတာ တကယ့္ကို ေဆြးေျမ့ေၾကကြဲစရာႀကီးပါဘဲ။ “ေဒးဗစ္” စိတ္ေတြ ခပ္ေလးေလးရယ္္။ေခါင္းလဲ ကိုက္လာတယ္။ သူမကေတာ့ ခေလးကို ဘယ္မွ်ခ်စ္တယ္ ။ဘယ္ေလာက္ခံစားေနရတယ္ ဘယ္ေလာက္ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ ဆိုတာ ခေလးသိေအာင္ ငိုေျပာကေလးေျပာေနတာပါ။ဒီလို သူမ ရွဳိက္ရွဳိက္ငိုေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေဒးဗစ္လဲ ငိုခ်င္လာတယ္ ။ႏွစ္နဲခ်ီေတာင့္တခဲ့ရတဲ့ သားကေလး ရမဲ့ရလာေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္လို႕။ဒါကို သူတို႕ လက္မခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ “ကိတ္”.ရဲ့ ပင္ကိုယ္ စရိုက္မွာလဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး သံေယာဇဥ္ အလြြန္ႀကီးတတ္သူ ျဖစ္တယ္။ သူမဟာ ႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက မီတာ ဂ၀၀ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲေတြမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူပါ။ “ေဒးဗစ္ နဲ႕ ကိတ္” တို႕ဟာ တဦးကို တဦး မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ အားေပးတတ္ၾကသူမ်ားလည္းျဖစ္တယ္။ တစ္ဦးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက အားေပးျဖည့္စြက္ရင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဆက္ဆံတတ္သူမ်ားပါ။ “ကိတ္”ဟာ သားကေလးကို ေထြးေပြ႕ထားရတာ အားမရဘူး။ ပိုမို တင္းၾကပ္စြာ မိမိရင္ခြင္ႏွင့္အနီးစပ္ဆုံးထားလိုက္ျပန္တယ္။ ႏႈတ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ။ ဂ်င္မီကေလးရယ္ .မင္းမွာ မိသားစုရွိတယ္။ ညီမေလးလည္းရွိတယ္ ။ ေဖေဖ ေမေမရွိတယ္။မင္းးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ၾကသလဲ။ မင္းသိရဲ့လား စသျဖင့္ တီတီတာတာေျပာေနတာပါ။မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာဘဲ သူူမ လန္႕ခုန္မိမလား စိတ္မွာမွတ္ထင္ရေလာက္ေအာင္အေတြ႕အႀကံဳတခုကသူမကို ႏိုးဆြလိုက္တယ္။ ဂ်င္မီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ဂ်င္မီံ့” ရင္ဘတ္ကေလးက နိမ့္တုံ ျမင့္တုံ စီးခ်က္ညီညီ လွဳပ္ေနတာကလား။ “ဘယ္လိုပါလိမ့္” သူမေဒးဗစ္ကိုဆရာ၀န္ ဆီလႊတ္ၿပီး ေျပာေတာ့။ ဆရာ၀န္ကပူေဆြးေသာကေရာက္ေနတဲ့မိဘေတြကို လာေရာက္ေဖ်ာင္းဖ် ႏွစ္သိမ့္မွဳေပးၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားတယ္။

မိဘေတြကလည္းသူတို႕သားကေလးေသဆုံးသြား ၿပီဆိုတာ သိသိၿကီးနဲ႕ဘဲ ခ်က္ျခင္း လက္မခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ သူတို႕ သုံးေယာက္စလုံးဟာအသဲႏွလုံးခ်င္း တသားတည္းဆက္စပ္ ေပြ႕ပိုက္ၿပီး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လို႕သက္ရွိတေယာက္ပမာ ခေလးကို အလယ္မွာထားၿပီး စကားေတြေဖါင္ဖြဲ႕ေျပာမၿပီးၾကဘူး။လူကေလးရယ္ မင္းကို “သိပ္ခ်စ္တာဘဲကြယ္။ငါတို႕အားလုံး မင္းကို ေမွ်ာ္္လင့္ေနၾကတာ” တဲ့။မင္းေဖေဖကို ၾကည့္လိုက္စမ္း။ မင္းကို တယုတယ ေထြးံပိုက္ထားတာ မင္း ခံစားမိရဲ့ မဟုတ္လား” “ ကိတ္” က သူမေမြးကင္းစ သားကေလးကို တီတီတာတာေျပာဆို ငိုရွုိဳက္ေနတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ပ်က္သမွ်ကိုေတာ့” ကိတ္ေရာ ေဒးဗစ္ “ပါ အားလုံးက ယုံၾကည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ .လမေစ့ ရက္မေစ့ ေမြးထုတ္ခဲ့ရတဲ့ ေမြးကင္းစ ကေလးသူငယ္ကေလးက မ်က္စိပြင့္လာပါၿပီ။ သူ႕အေဖရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြေပၚ ေခါင္းကေလးႏွင့္ေတာင္ တိုးေ၀ွ႕ ့လာေနသတဲ့။ ဆရာ၀န္က မယံုဘူး။ဒါဟာ ေစာေစာကေျပာသလို ထင္ေယာင္ ထင္မွားျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ကုလားထိုင္တလုံးဆြဲထိုင္ၿပီးေသခ်ာရွင္းျပတယ္။ “ဒါေပမဲ ့ ..အလို ..ၾကည့္ၾကပါအုံး ” ကိတ္ “္က ေအာ္တယ္။ “ သူ ကြ်န္မလက္ကို စုပ္တယ္ ။ “ဆရာ၀န္က ခေလးကို သူ႕အေမ့ရင္ခြင္ထဲကေန ဆြဲယူ ေပြ႕ခ်ီလိုက္ တယ္။အျဖစ္က မယံုႏိုင္စရာပါဘဲ။ ဒါကို ဘယ္သူယုံမတဲ့လဲ။

“ ဆရာမေရ.. . နားေထာင္စမ္း။ “ သူငိုေနသလား။ ဟုတ္ပါတယ္။ ခေလးငိုသံအထင္အရွား ၾကားေနရတယ္။ ဆရာ၀န္လက္ထဲလဲေရာက္ေရာ။ ကေလးက လန္႕ျဖန္႕့ ေအာ္ငို လိုက္တယ္။ အဆုတ္ထဲမွာ ေလေတြ ေဖါင္းပြလာၿပီ။အေသြးအေရာင္ကေလးကလဲ စိုျပည္၀င္းမွည့္လို႕။ ဘာလိုအုံးမလဲ။ လူတိုင္းက မယုံႏိုင္ၾကပါဘူး။ အမွန္ေတာ့ မိခင္ရဲ႕ရင္သားႏွစ္မႊွာဟာ ေအးခဲေနတဲ့ သားငယ္အတြက္ လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့့ အေကာင္းဆုံး ေႏြးေထြးမွဳကို အျပည့္အ၀ ေပးႏိုင္ခဲ့တာေလ။ ဒါကို သေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရုပ္၀တၳဳ သေဘာတရားအရ..မိခင္ဟာ သားကို ခ်စ္ျခင္းၿဖင့္ေပြ႕ပိုက္ထားစဥ္သားျမတ္ႏွစ္မႊာရဲ႕ အပူေငြ႕ကေအးခဲေနတဲ့ ကေလးကိုယ္ကို လိုအပ္တဲ့ ေႏြးေထြးမွဳေပးႏိုင္ခဲ့လို႕ပါ။ ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံ မဲလ္ဘန္းျမိဳ႕ကေတာ္၀င္အမ်ိဳးသမီးမ်ားေဆးရံုမွ ေမြးကင္းစ ကေလးသူငယ္မ်ားဆိုင္ရာ ေရာဂါအထူးကုဆရာ၀န္မၿကီး “အက္ဘီအားလ္” က ေျပာရာမွာ “ဒါဟာ ဒရာမာ ဆန္ေကာင္းဆန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကင္ဂရူးမိခင္ ေစာင့္ေရွာက္မွုဳ ကုထုံး Kangaroo mother careဆိုတာ “တကယ္ရွိပါတယ္“တဲဲ့။

“ကင္ဂရူးမိခင္ေစာင့္ေရွာက္မွဳ“ကို ကမၻာတ၀ွမ္းက “မိခင္ႏွင့္ကေလးေဆးရံုေတြ”သိၾကပါတယ္။ ရိုးရာဓေလ့ပြဲေတြ႕ေဆးနည္းတခုပါ။ ေဆးပညာမွာလည္းေဖၚျပပါရွိပါတယ္။ မိခင္ႏွင့္ကေလး အေရျပားျခင္းဆက္သြယ္ေပါင္းကူးေပးၿပီး (skin -0n – skin contact ) စြမ္းရည္တန္ဘိုးျမွင့္တင္ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးအေပၚထားရွိတဲ့ မိခင္ရဲ့ ျပင္းျပတဲ့အာသီသအေပၚမွာလည္းအေျခခံပါတယ္။ ဒါဟာ ခေလးအတြက္ တခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ပမာေျပာရရင္ သားပိုက္ေကာင္ေပါက္စကေလးလိုပါဘဲ။ မိခင္ရဲ့ ဗိုက္ကပ္အိတ္ထဲမွာ လံုျခံဳေႏြးေထြးစြာ ခိုေအာင္းရင္း ေမတၱာဓါတ္ခြန္အားေတြေပါင္းစုၿပီး ရွင္သန္ေနထိုင္္ရသလိုပါဘဲ..ေမြးေမြးခ်င္း မိခင့္ ဗိုက္ကပ္အိတ္ထဲမွာ ခိုေအာင္း ႀကီးထြား ဖြံ႕ျဖိဳးလာတာပါ။ မိခင္ရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာအသားခ်င္းထိစပ္ခိုလွဳံရတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးဟာ ဘာႏွင့္မွႏိွဳင္းယွဥ္လို႕မရပါဘူး တဲ့။ ေသအံ့မူးမူးအေျခအေနပင္ ျဖစ္ေပမဲ့ မိခင့္ေမတၱာေငြ႕ကို ခိုလွဳံရတဲ့ အတြက္ အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာအိမ္မက္ဆန္ေကာင္းဆန္ပါလိမ့္မယ္။ (ဆီြဒင္ႏိုင္ငံUpprala ယူနီဘာစီတီက လည္း ဒါကို ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ေမြးကင္းစကေလးသူငယ္မ်ားကို မိခင္ႏွင့္ ခြဲျခားမထားဘဲ နီးနီးကပ္ကပ္ထားရွိေပးဖို႕သင့္ေၾကာင္းအၾကံေပးဖူးပါတယ္) အဲဒီလို စိတ္အားထက္သန္တက္ၿကြမွဳေၾကာင့္ (မိခင္ရင္ေငြ႕ ခိုလွဳံမွဳကေန ) အေရျပားခ်င္းထိစပ္ေပါင္းကူးမွဳျပဳေစၿပီးရွင္သန္ႏိုင္ေၾကာင္း တိတိက်က် မသိႏီုင္ေသးတဲ့ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေတြက ဘိုဂိုဒါ ႏွင့္ ကိုလံဘီယာ ႏိုင္ငံတို႕မွာ ရာခိုင္ႏွံဳး (၇၀) အထိ လမေစ့ေမြးကင္းစကေလးသူငယ္မ်ားေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရတယ္တဲ့။
ယေန႔အခါမွာေတာ့ ကင္ဂရူးေတြရဲ့မိခင္စိတ္ဟာအလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ၿပီးမွတ္သားထိုက္ေၾကာင္း အဆိုျပဳလာေနၿပီျဖစ္တယ္။ ကိတ္ တို႕ မိသားစုကေလးဟာ သီတင္း ဆယ့္တစ္ပတ္အရမွာ အိမ္ကို ျပန္လာႏိုင္ႀကအၿပီး ၁ဂလ အၾကာမွာေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း ဂ်င္မီႏွင့္ အင္မီလီ တို႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သြားလာ ေနထိုင္ ႏိုင္ၾကပါၿပီ။ သူတို႕အေၾကာင္းကိုေတာ့ အားလုံးက ေျပာမဆုံးေပါင္ေတာသုံးေထာင္ပါဘဲ တဲ့။ ေနာက္တႏွစ္မွာ “ကိတ္” တို႕ မိသားစုထဲ“ခ်ာလီ” ဆိုတဲ့ သားငယ္ေလးတေယာက္ ထပ္မံ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ “ကိတ္”အဖို႕ေတာ့ မိခင့္္ ေမတၱာ စန္းေရ ၾကည္ေတြ ေျခာက္ခန္းသြားတယ္မရွိတသြင္သြင္စီးဆင္းေနဆဲပါလို႔ေျပာပါတယ္။          ။

Florist
RD Feb 2012 “The Baby Who Was Loved Back To Life by Helen Signy

Living Fashion Magazine,
December, 2012