ရွရီခ်င္းမြိဳင္ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္(East Bengal)မွာ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ကေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္၊ ဘဲလ္ဂရိတ္မွာ တရားေဟာ တရားျပဆရာ၊ ဒႆနိကပညာရွင္အျဖစ္နာမည္ၾကီးလွပါတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဘုရားေက်ာင္း၊ ဘုရားပုထိုးေစတီတစ္ခုမွ ဘဲလ္ဂရိတ္မွာ ရွိမေနေပမဲ့ ရွရီခ်င္းမိြဳင္စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တရားစခန္းမွာ ဆားဘီးရန္းလူငယ္ လူၾကီး မိန္းကေလးေတြပါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတရားထိုင္ၾကတယ္၊ တရားထိုင္တာကို သူတို႔စိတ္၀င္စားၾကတယ္၊ နဲေရွာကိုယ္တိုင္ ၁၅ႏွစ္ေလာက္ တရားစခန္းမွာ တရားထိုင္ခဲ့ဖူးတယ္၊ တရားစခန္းရဲ႕အဖြဲ႔၀င္ေတြက အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးလို႔ဆိုတယ္၊ နဲေရွာကသူ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ေတာ့ အဖြဲ႔၀င္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာျပတယ္၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလားလို႔ ကြ်န္မကေမးမိေတာ့ မိသားစုဘ၀ကိုသူၾကိဳက္တယ္ လို႔ ခပ္ရိုးရိုးပဲ ေျဖပါတယ္၊ ရွရီခ်င္းမိြဳင္ တရားစခန္းမွာ စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္နည္း၊ ၀င္ေလထြက္ေလမွတ္နည္းက်င့္စဥ္ကအတူတူပဲ ျဖစ္ေပမဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားကို ယံုၾကည္ပါတယ္၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုလည္းေလးစားတယ္ လို႔ ဆိုတယ္၊ တရားထိုင္နည္းသင္ၾကားျပသေပးေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာအစစ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွရီခ်င္းမြိဳင္က ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ပါပဲ၊ နဲေရွာစာအုပ္ေတြ ရွင္းေပးရင္းနဲ႔ ရွရီခ်င္းမြိဳင္ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲေတြ႕တယ္၊ ရွရီခ်င္းမြိဳင္က စိတ္ရဲ႕ျငိမ္းခ်မ္းရာကို ပံုေဖာ္သင္ၾကားေပးရာမွာ ဂီတ၊ အားကစားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ပါတယ္၊ အေျပးေလ့က်င့္ခန္းကိုလဲ စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္နည္းတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ ရွရီခ်င္းမြိဳင္က ေဟာေျပာခဲ့တယ္၊ အခုထက္တိ ရွရီခ်င္းမိြဳင္တရားစခန္းက မာရသြန္ျပိဳင္ပြဲေတြ ႏွစ္စဥ္ ျပဳလုပ္ေနဆဲပါ၊ နဲေရွာကိုယ္တိုင္လဲ မာရသြန္ေျပးခဲ့ဖူးတယ္၊ ကြ်န္မကေတာ့ ပ်င္းတယ္ မေျပးႏိုင္ဘူး၊ သူ က သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေရွ႕ကေျပးရင္ ေနာက္က စက္ဘီးစီးၿပီးလိုက္တယ္၊
Songs of the Soul ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲမစခင္ ခန္းမအေရွ႔မွ ဆာရီ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြအနည္းငယ္ေတြ႕လိုက္မိေသးတယ္၊ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္၊
လက္မွတ္က အခမဲ့ေပးပါတယ္၊ နဲေရွာကိုေတာ့ တရားစခန္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းက အိမ္ကိုလာလည္ရင္း ၇ေစာင္ေလာက္ေပးသြားတယ္၊
ပထမဆံုးသီခ်င္းမစခင္မွာ ေမာင္းအၾကီးၾကီးကို ခပ္ေျဖးေျဖးကေန နည္းနည္းျမန္ထုတယ္၊ ျမန္ရာက ျပန္ေႏွးသြားၿပီး ေမာင္းသံအဆံုးမွာ ဆာရီ၀တ္ထားတဲ့ ဆားရ္ဘီယန္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ စႏၵရားအတီးနဲ႔စတယ္၊ ဂီတပံုစံက အိႏိၵယေတးသြားေတြလိုပါပဲ၊ ရွရီခ်င္းမိြဳင္ဟာ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာ၊ စာေတြလဲ ေရးတဲ့သူပါ၊ ဂီတတူရိယာေတြလဲ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္တီးႏိုင္တယ္၊ သူ႔ အိႏိၵယေတးသြားပုေလြသံက နားေထာင္ေကာင္းလွပါတယ္၊ ကြ်န္မကေတာ့ ဒီမွာ အေရွ႕တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ မေတြ႕ရေတာ့ ျမန္မာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ့ အိႏိၵယေတးသြားၾကားေယာင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းပါတယ္၊ အစီအစဥ္ ၇ ပိုင္းေလာက္ေဖ်ာ္ေျဖၾကတယ္၊ သီခ်င္းေတြအားလံုးက ရွရီခ်င္းမိြဳင္ေရးထားတဲ့စာသားနဲ႔ သံစဥ္ေတြပါပဲ၊ ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖၾကတဲ့ ဂီတပညာရွင္ေတြက arrangement ျပန္လုပ္ထားၾကတယ္လို႔ နဲေရွာကေျပာျပတယ္၊ ဗုံ၊ ေစာင္း၊ ပုေလြ တူရိယာေတြပါၾကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ေကာင္းပါတယ္၊ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သီဆိုသူေတြအားလံုး လက္အုပ္ခ်ီထားၾကတယ္၊ ေနာက္ဆံုး အဖြဲ႔လိုက္ ၃ ပုဒ္ ဆိုလို႔ အၿပီးမွာ သီဆိုခဲ့ၾကတဲ့ဂီတပညာရွင္ေတြအားလံုး လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ ပရိသတ္ထဲကို ဆင္းလာၿပီး ခန္းမအ၀င္ေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကိုထြက္သြားၾကတယ္၊ ၿပီးမွ ပရိသတ္ေတြအားလံုးေနရာကထၾကတယ္၊
ကြ်န္မဘုရားေက်ာင္းမွာ ေအာ္သိုေဒါစ့္ခရစ္ယာန္ေတြလိုဘုရား၀တ္ျပဳေပမဲ့ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ရတာကိုလဲ စိတ္ထဲမွာစြဲေနခဲ့ပါၿပီ၊ နဲေရွာကလည္း ကြ်န္မၾကိဳက္သလို ကိုးကြယ္ဖို႔ေျပာပါတယ္၊ ကြ်န္မရန္ကုန္ျပန္လည္ျဖစ္လို႔ ဘုရားေရာက္ရင္ လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ဦးမွာပါပဲ၊ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြအတိုင္းလဲ လုိက္နာက်င့္သံုးေနဆဲပါပဲ ....
ရွရီခ်င္းမြိဳင္အေၾကာင္းဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ...
http://en.wikipedia.org/wiki/Sri_Chinmoy
Songs of the Soul
http://www.songsofthesoul.com/en/sri-chinmoy
http://www.songsofthesoul.com/en-US/songs-soul
ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္ Vol (1). No (15)
No comments:
Post a Comment