ဘာလဲ .. အခ်စ္ဆိုတာ

အဲဒီေန႔က ဖက္ဖူးေရာင္ လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သီရိ စိမ္ေျပနေျပထိုင္ရင္း မဂၢဇင္းစာအုပ္ဖတ္ေနခဲ့ပါသည္။ သီရိရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါလာတဲ့ ေနရီရီမဂၢဇင္းေလးကို သီရိရဲ႕ ေမာင့္ကို ၾကည့္သလို လဲ့လဲ့ေလးၾကည့္လို႔၊ သီရိရဲ႕ ေမာင့္ကို ျပံဳးျပသလိုမ်ဳိး ခ်ဳိျမျမေလးျပံဳးလို႔ ဖတ္ပါသည္။ ကိုယ့္ကဗ်ာေလးပါတဲ့ စာတစ္မ်က္ႏွာကိုပဲ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္မွန္းမသိ အႀကိမ္ႀကိမ္လွန္ေလွာၾကည့္ပါသည္။ ကဗ်ာေလးထဲက စာသားေတြကို သီရိ တလံုးမက်န္အလြတ္ရေနသားပဲ၊ ကိုယ္တိုင္လွလွပပေလး သီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာေလး ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးက “အျဖစ္မရွိတဲ့ အခ်စ္၊ အခ်စ္မရွိတဲ့ အျဖစ္”တဲ့၊ ကိုယ္ဘာသာေတာ့ လွလွပပေလးလို႔ ထင္တာပါပဲ၊ သီရိရဲ႕  သူငယ္ခ်င္းေလး “ေဇာ္” ေျပာေျပာေနတဲ့ သူေျပာတဲ့ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ကို ခံစားၿပီးေရးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး၊ ေမာင္ကေတာ့ သီရိကဗ်ာေလးႀကိဳက္မယ္ မႀကိဳက္ဘူး မေျပာတတ္ေသးဘူး၊ ေမာင္ ညေန အလုပ္ကျပန္လာမွပဲ ျပရေတာ့မွာပဲ၊ သီရိ ကဗ်ာေလးေတြ စာေလးေတြ မဂၢဇင္းေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ပါလာတယ္ဆို ေမာင္က သီရိနဲ႔ ထပ္တူ ေပ်ာ္ေပးရွာပါသည္။ မဂၢဇင္းတိုက္က အခုပဲ စာအုပ္ထုတ္ၿပီး ဒီဖက္ဖူးေရာင္ကို လာခဲ့တာ၊ ဒီဆိုင္ေလးမွာ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာေတြ သိပ္ထိုင္ၾကတဲ့ ဆိုင္ေလးဆိုေတာ့ စာအုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ သီရိ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္တိုင္း ဒီဆိုင္ေလးမွာထိုင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ခုလို ကိုယ့္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါလာတဲ့အခ်ိန္ဆို ပိုၿပီး မပ်က္မကြက္ထုိင္ပါသည္။ သီရိရဲ႕ အသိ ကဗ်ာဆရာေတြ မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္သူေတြနဲ႔မ်ား ေတြ႔ရမလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေမွ်ာ္ပါသည္။

“ေဟာ ဆရာမ လက္ထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ဘာစာအုပ္ပါလိမ့္” ဆိုင္ထဲ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္က ဒေရာေသာပါး၀င္လာသည္။ ခံုပုေလးကို ဆြဲယူရင္းက သီရိေရွ႕မွာ ၀င္ထိုင္ပါသည္။

“ေနရီရီမဂၢဇင္းေလ ခုပဲ တိုက္ကထုတ္လာတာ ကၽြန္မ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ပါတယ္ရွင့္၊ ၾကည့္ပါဦး”
“ေအာ္” ခုနက သြက္သြက္လက္လက္ ကဗ်ာဆရာက သီရိအတင္းကမ္းေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္ လွမ္းယူလိုက္ပါသည္။ သီရိက စာအုပ္ကို လွမ္းေပးလိုက္ကတည္းက ကဗ်ာပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ထားလွ်က္သား ေပးလိုက္တာ။ ဒါကိုပဲ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ဟန္နဲ႔ စာအုပ္ကို ပိတ္ျပစ္လုိက္ၿပီး အဖံုးကို ၾကည့္ပါသည္။

 “ဟာ ဒီဇိုင္းက သိပ္လွတာပဲဗ်ဳိ႕၊ သံုးထားတဲ့ အေရာင္ေတြ တယ္အစပ္အဟပ္မိတာပဲကိုး၊ လိုက္တင္(lighting) လုိက္တင္၊ လိုက္တင္ကိုၾကည့္၊ ခင္ဗ်ားသိလား မ်က္ႏွာဖံုးကာဗာ ပံုမွာဆို လိုက္တင္အယူအဆက သိပ္အေရးႀကီးတာ၊ တခ်ဳိ႕ ဓါတ္ပံုဆရာဆို လိုက္တင္ေတြမွားေပးထားေတာ့ တခါတေလ သဘာ၀က်က်မလွေတာ့ပဲ ေနႏွစ္လံုးရွိေနသလို အလင္းေတြက ဘယ္ေတြကေရာ ညာေတြကေရာ ၀င္ေနတာဗ်၊ ဒီမွာၾကည့္ လိုက္တင္ကို လိုတဲ့ေနရာေလးပဲ အတိအက်ေပးထားႏိုင္တာ၊ ဒီ မ်က္ႏွားဖံုးေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ဳိ႕”

ကဗ်ာဆရာက စာအုပ္ရဲ႕ အဖံုးမွာ စိတ္၀င္တစား စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာသည္။

သီရိကေတာ့ ဒီကဗ်ာဆရာေျပာသလို မၾကည့္တတ္ပါဘူး၊ သီရိမ်က္လံုးထဲ သူေျပာသေလာက္လည္းမဟုတ္လွပါဘူးလို႔ ထင္မိသည္။ စာမ်က္ႏွာ ေနာက္တစ္ရြက္လွန္ေလွာၾကည့္ပါသည္။ .. ေနာက္တစ္ရြက္ .. ေနာက္တစ္ရြက္ထပ္ၿပီးလွန္ ပံုေတြ၊ စာေတြ ေတြ႔သမွ် အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေ၀ဖန္ေနခဲ့သည္။ ကဗ်ာစာမ်က္ႏွာေတြေရာက္ေတာ့ တခ်က္ၾကည့္ၿပီး ရႊပ္ကနဲ ေက်ာ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကဗ်ာဆရာက ကဗ်ာဖတ္ရတာ ႀကိဳက္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ သီရိမွားၿပီထင္ပါရဲ႕၊ ဒီကဗ်ာဆရာက ကဗ်ာေရးရတာပဲ ႀကိဳက္တာကိုး။

“အဲ ဆရာမေရ ကၽြန္ေတာ္ လစ္ေတာ့မယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလာရွာတာ၊ ဒီလူေတြမေတြ႕ဘူး၊ သြားစရာကလည္းရွိေတာ့ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်၊ သြားမွပဲ”

ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ကို ပိတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး စားပြဲခံုေလးေပၚခ်ထားခဲ့ကာ ကဗ်ာဆရာ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။

“ရွင္ .. ဟုတ္ ..ဟုတ္ကဲ့ ကဗ်ာဆရာ၊ ေဂ့ါဘလက္စ္ယူ”

သီရိလည္း ျမန္ျမန္ႏႈတ္ဆက္ေပးရပါသည္။ ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ေတြဆို ဒီလဘက္ရည္ဆိုင္ေလးက ခံုတစ္လံုးမွာ ေက်ာက္ခ်ထားသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ တေမ့တေမာထိုင္ေနတတ္တဲ့ ဒီကဗ်ာဆရာဟာ ...  ဒီေန႔ မွာေတာ့ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနခဲ့ပါသည္။ သြားပါေစေလ၊ သူတကယ္မအားရွာလို႔ေနမွာပဲ၊ က်ဆိမ့္လဘက္ရည္ရဲ႕အရသာကို သီရိ တစ္ႀကိဳက္ျမည္းလိုက္သည္။ စာအုပ္ေလးကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိေသးသည္။ ဘယ္သူဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္ သီရိကဗ်ာေလးက စာမ်က္ႏွာ ၁၄ မွာ ရွိေနတာပါပဲ၊ လဘက္ရည္ရဲ႕ က်က်ဆိမ့္ဆိမ့္အရသာေလးနဲ႔ စာလံုးေလးေတြ ဖတ္ေနရတာပဲ သီရိအတြက္အေကာင္းဆံုးပါပဲေလ၊ ဘယ္မိတ္ေဆြကိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မေမွ်ာ္လိုေတာ့ပါဘူး။

“ေဟး သီရိ၊ စာေရးဆရာမႀကီး၊ ဘာေတြမ်ားသဲႀကီးမဲႀကီးဖတ္ေနရတာလဲ”

အနားမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေဇထက္သာက ႏႈတ္ဆက္လာပါသည္။

မဂၢဇင္းထဲက တျခား ၀တၳဳတိုေတြေလးပါ ဖတ္ေနမိတာနဲ႔ ဆိုင္ထဲ ၀င္လာသူေတြကို သတိမထားလိုက္မိ၊ ေဇထက္သာက စာအုပ္တိုက္တစ္တိုက္ပိုင္ထားၿပီး နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာေတြရဲ႕ ၀တၳဳေတြ ထုတ္ေ၀ေလ့ရွိသူ၊ ထုတ္ေ၀သူတစ္ဦးေပါ့၊ အသားညိဳညိဳစိုစို၊ လူပံုကေခ်ာေခ်ာ၊ မ်က္လံုးကညႈိ႕ညႈိ႕၊ အရပ္ကရွည္ရွည္လ်ားလ်ား၊ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္မရွိသူတစ္ဦးဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက ႀကိဳက္ၾကသည္။ စာေပေလာကသာမကပဲ တျခားနယ္ပယ္ေတြမွာပါ နာမည္ႀကီးပါသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းစာေတြေရးသည္။ သီရိေတာ့ သူ ေရးဖူးတဲ့ “အပ်ဳိႀကီးမ်ားရဲ႕ အားသာခ်က္” ေဆာင္းပါးမွာ အခ်က္တိုင္းက သိပ္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းရွိလြန္းလို႔ သေဘာမက်ခဲ့ဘူး၊ သူေရးထားပံုက မိန္းကေလးေတြကို ႏွိမ့္ခ်သလို ေျမွာက္ပင့္သလိုနဲ႔၊ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ရုံနဲ႔ပဲ ေသေသသပ္သပ္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေတြ၊ ေသခ်ာေတာ့ သီရိမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊ သီရိက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အပ်ဳိႀကီးစာရင္း၀င္ေနတဲ့အရြယ္ဆိုေတာ့ အပ်ဳိႀကီး အပ်ဳိႀကီးဆိုတဲ့ စာေတြဖတ္ရရင္ကို မုန္းခ်င္ေနတာ၊ ေဇထက္သာကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ မိန္းမက်မ္းေက်ပံုရမယ္ လို႔ ပဲ ေတြးခဲ့မိသည္။ ညစာစားပြဲတစ္ခ်ဳိ႕မွာ ဆံုမိၾကရင္ သီခ်င္းအဆိုေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ဆိုတာလည္း သိရျပန္သည္။ ေဇထက္သာ သီခ်င္းဆိုရင္ စင္ေပၚ ႏွင္းဆီပန္းေတြ တက္တက္ၿပီး ေပးၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ေဇထက္သာနဲ႔ သီရိ ခင္ခင္မင္မင္ရွိေပမဲ့ စကားတရင္းတႏွီး ေျပာရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မရင္းႏွီးလွပါဘူး၊ သီရိလို ပမႊားကဗ်ာဆရာမေလးကို ေဇထက္သာ အေရးတယူမရွိလွဘူးလို႔လည္း ထင္ထားခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ...

“ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္မယ္ေနာ္...”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ ရွင္ ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကိစၥၿပီးသြားၿပီလား၊ အဆင္ေျပလား”

ဟုိရက္ေတြက ေဇထက္သာက သီရိသူငယ္ခ်င္း စာေရးဆရာမ လင္းလက္ေၾကြရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ သီရိဆီက ေတာင္းခဲ့ေသးသည္။ “ေယာက်္ား မိန္းမေတြနဲ႔ .. သူတို႔ရဲ႕အခ်စ္” စကား၀ိုင္းပံုစံ အေမးအေျဖက႑အတြက္တဲ့၊ “----”မဂၢဇင္းရဲ႕ စကား၀ိုင္းက႑အတြက္လို႔ ေၾကြျပန္ေျပာျပသည္။ ေၾကြ႕ကိုေျဖေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့တာတဲ့။

“ေအးဗ်ာ၊ ၿပီးသြားပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ဟဲဟဲ မိန္းကေလးေတြက သိပ္စြာတာပဲ”

“---------- စြာပါဘူးရွင္၊ ခ်စ္လို႔ စတာ ေသသြားတာေလာက္ပါ” သီရိ ဒီေန႔စိတ္ထဲ ေပ်ာ္ျမဴးေနတာနဲ႔ ပဲ ခပ္ေနာက္ေနာက္ေျပာလိုက္ပါသည္၊

“စြာတယ္၊ ထေတာင္ရိုက္မလားပဲ”

“ရွင္ က ေယာက်္ားေလးေတြဘက္က ဘာေတြမ်ား ပိုပိုသာသာေျပာလိုက္လဲမွ မသိတာ”

“မဟုတ္တာ ကၽြန္ေတာ္က ေမးခြန္းေလးခ်ေပးရုံပါဗ်ာ”

“ေယာက်္ားေလးေတြထက္သာတာက မိန္းမေတြမွာက ႏူးညံ့တဲ့ ဂုဏ္သတၱိရွိတာပဲ၊ ေယာက္်ားက်ေတာ့ ႏူးညံ့ရင္ မသိတဲ့သူက အေျခာက္လုိ႔ ေျပာခံရမယ္” ေဇထက္သာရဲ႔ စကားကိုၾကားေတာ့ သီရိ ၿပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ရသည္။

“သီရိလက္ထဲက ဘာမဂၢဇင္းလဲဗ်”

သီရိက ဒီအေမးကို ေစာင့္ေနတဲ့သူပဲဟာ၊ ေဇထက္သာကို စာအုပ္ကမ္းေပးလိုက္ပါသည္။

“---------”

“မသီရိ က ကဗ်ာလည္းေရးသလား၊ ကၽြန္ေတာ္က ၀တၳဳတို၊ ဘာသာျပန္ေတြေလာက္ပဲ ေရးတယ္ထင္ထားတာ”

သူက သီရိနာမည္ကို မာတိကာမွာ ၾကည့္ၿပီး စာမ်က္ႏွာကိုရွာသည္၊ ၿပီးေတာ့ သီရိရဲ႕ ကဗ်ာေလးကို စတင္ၿပီးဖတ္ပါေတာ့သည္။

“အျဖစ္မရွိတဲ့အခ်စ္ အခ်စ္မရွိတဲ့အျဖစ္ တဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔တင္ ထိေနၿပီဗ်ဳိ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုတိုက္ရိုက္ ထိခိုက္သလိုပဲ”

ေဇထက္သာက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္ေမာလုိက္သည္။ ကဗ်ာကို တခ်ဳိ႕စာေၾကာင္းေတြ အသံထြက္ဖတ္သည္၊ တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိမ္ဆိမ္ဖတ္ေနခဲ့သည္။

“တကယ္တမ္းဆို ေယာက်္ားေလးေတြက မိန္းမေတြထက္ပိုေၾကာက္တတ္တယ္ေနာ္ သိမ္ငယ္စိတ္ရွိၾကတယ္” သီရိ စကားစလိုက္ပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္က သက္ေသပဲ၊ ေၾကာက္လို႔ မိန္းကေလးေတြကို စကားေတာင္ မေျပာရဲဘူး၊ လက္ကေလးနဲ႔ ထိဖို႔ကေတာ့ ေသေတာင္ ျဖစ္ပါ့မလား မသိဘူး”

“ရွင္ကမ်ား ... အဲလိုေျပာတယ္ ...”

“တကယ္၊ အခု ကၽြန္ေတာ့္ကို လူပ်ဳိႀကီး ဘာညာ လာေျပာတဲ့ သူေတြကို ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္ မစြမ္းလို႔ပါဗ်ာလို႔ စြမ္းလို႔ကေတာ့ သားေတာင္ ၁၀ တန္း ေရာက္ေလာက္ပါၿပီလို႔၊ ဟုတ္တယ္ေလ ၁၇၊ ၁၈ ကသာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရင္ သားက အနည္းေလး ၁၅၊ ၁၆ ေတာ့ ရွိၿပီ”

“ရွင္က ေရြးလြန္းတာကိုး”

“အင္း ေယာက်္ား မိန္းမရဲ႕ အခ်စ္ေတြမတူသလို ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းမတူသလို မတူတာေတြအမ်ားႀကီးပါေလ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရင္ေတာင္မွ ေယာက်္ားေလးအ၀တ္အစားနဲ႔ မိန္းကေလးအ၀တ္အစားအတူေလွ်ာ္တာ သီရိ အေမကမႀကိဳက္ဘူး”

စကားေတြေျပာၾကရင္း သီရိလည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ေျပာမိသည္။ ေဇထက္သာကလည္း စိတ္၀င္တစားရွိေနပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္အေမလည္း မႀကိဳက္ဘူး၊ ညီမကေတာ့ ကိုင္တာပဲ။ ဟဲ ဟဲ။

အေမက ငါ့သားေတြေတာ့ ဘုန္းနိမ့္ပါၿပီတဲ့ ..

ညီမကေတာ့ ဟာ... ဘာျဖစ္လဲတဲ့၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ အကုန္ထည့္တာပဲ အငယ္မက ဟဲ ဟဲ” ေဇထက္သာက ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ ရယ္ေမာေနေတာ့သည္။

“ဟုတ္တယ္ ခရစ္ယာန္ေတြက်ေတာ့ အကုန္တူတူပဲ၊ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းအားလံုး၊ အဲလိုပဲ၊ ေခါင္းက ေခါင္းအလုပ္လုပ္သလို တန္ဖိုးနဲ႔ ေျခေထာက္ကလည္း ေျခအလုပ္လုပ္တဲ့ တန္ဖိုးနဲ႔၊ တန္ဖိုးေတြအတူတူပဲ”

“ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလန္မွာ ေနတုန္းကဆို၊ အေတာ္ကသိကေအာက္ျဖစ္တာဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္က အခန္းငွားေနေတာ့ အခန္းေဖာ္ေတြ ဘိုမေတြပါတယ္၊ သူတို႔နဲ႔ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ပါ share ၿပီးသံုးရတာကိုးဗ်ာ၊ ဘုိမေတြက အကုန္ အတူ ထည့္တာပဲ၊ ဒီမွာဆို ေျခသုတ္ခုံေတြ၊ ဖိနပ္ေတြပါ ထည့္လိုက္တာ၊ ေသေရာ”

“အဲဒီေတာ့ ရွင္ ဘယ္လိုေနလည္း”

“တခ်ဳိ႕ေယာက်္ားေတြလည္း မိန္းမထဘီေတြ ဘာေတြ ေလွ်ာ္ေပးပါတယ္၊ ခ်စ္ရင္ အျပစ္မျမင္ဘူးဆိုတာလိုေပါ့”

“အေနာက္ကလူေတြက အထူးသျဖင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြက အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို တန္ဖိုးတူတူပဲ ထားၾကတယ္၊ ခ်စ္တာမခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ လူတိုင္းက အယူမရွိတာေျပာတာ”

“အေရွ႕ကေယာက်္ားေတြလည္း ေလွ်ာ္ေပးပါတယ္ မိန္းမ ေနမေကာင္းတဲ့အခါတို႔၊ ကေလးေမြးတဲ့အခါတို႔ေပါ့၊ သူမွ မလုပ္ရင္ ဘယ္သူလုပ္မလဲ အဲဒီအခ်ိန္” ေဇထက္သာက ေျပာရင္း ဟက္ကနဲ ရယ္လိုက္ျပန္သည္။

“ဟုတ္တယ္ေလ အဲဒါက ျခြင္းခ်က္အခ်ိန္မ်ဳိးပါ”

“ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း ခ်စ္ေတာ့ လုပ္မိမွာပဲ၊ အေမကေတာ့ ဆဲမွာပဲ ... ေသနာလို႔”

သီရိလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ရယ္မိေတာ့သည္။ ေဇထက္သာက ေတာ္ေတာ္ပြင့္ပြင္းလင္းလင္းရွိသားပဲ၊ စကားေျပာရတာ ေပါ့ေပါ့ပါ့းပါးပဲ၊ တကယ့္ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚလိုပဲ၊

“ရွင္ေကာ ဦးေခါင္းနဲ႔ ဟိုး ေျခမေလးနဲ႔ တန္ဖိုးတူတူပဲလို႔ ျမင္ရဲ႕လား”

“အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ မတူတာက အေရွ႕က ရွက္တယ္၊ အေနာက္က ပြင့္လင္းတယ္၊ အဂၤလန္မွာဗ်ာ ၁၅၊ ၁၆ ခ်ာတိတ္မေတြက အေတြ႕အႀကံဳလိုခ်င္လို႔ ကေလးေမြးတာတဲ့ ဘုရား ဘုရား ...”  ေဇထက္သာက ပုခံုးတြန္႔ျပၿပီး ဘုရားတဟန္ျပဳသည္။

“စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားပဲဟာ၊ ဘာဆန္းလို႔လည္း၊ တရားသေဘာအတိုင္းၾကည့္ရင္ ဒါက သဘာ၀ေတြပဲဟာ၊ အေတြ႔အၾကံဳလိုခ်င္တာလည္း မွန္တာပဲ၊ သူတို႔ဘာသာ ကေလးေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရင္ေကာင္းတာပဲ” သီရိကလည္း ေဇထက္သာကို ေနာက္ေျပာင္ခ်င္လာတာနဲ႔ပဲ ခပ္ရြတ္ရြတ္ေျပာလိုက္ပါသည္။

ေဇထက္သာက သီရိ ခုနက ေမးလိုက္တာကို ျပန္ေျဖပါသည္။

“ဦးေခါင္းကို တန္ဖိုးထားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အယူသည္းတာေတာ့ နည္းနည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္၊ အခုထက္ထိေတာ့ မသိတဲ့လူက ေခါင္းကိုင္တာကို မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္မွာ ေကာင္မေလး ရွိလို႔ ေကာင္မေလးက ကိုင္မယ္၊ အေမက ကိုင္မယ္၊ ႀကီးေတာ္တို႔ ေဒၚေလးတို႔က ကိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္မွာ သားသမီးရွိလို႔ သားသမီးက ကိုင္မယ္၊ ညီရွိေတာ့ ညီက ကိုင္မယ္ဆိုၿပီး ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက ခင္လို႔ (ေဘာလုံးသမားေတြ ဂိုးသြင္းၿပီး ကိုင္ခံရသလို) ကိုင္မယ္ဆိုလည္း ကိုင္မယ္ဆို ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ ရေသးတာပဲ၊ တစိမ္းကိုင္လို႔ေတာ့ မရဘူး၊ အထိ မခံဘူး။ ေျခေထာက္ တက္နင္းသြားလို႔ရတယ္၊ ေဆာရီးဆို ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ ေခါင္းေတာ့ လာထိလို႔ မရဘူး၊ အလြန္စိတ္ဆိုးတယ္”

“ဟုတ္တယ္ေလ ရွင္ခုထိ တန္ဘိုးတူတူပဲလို႔ မျမင္ေသးဘူး”

“ခင္ဗ်ားကလည္း ... အဲဒါေၾကာင့္ ခ်စ္တာနဲ႔ (ေမတၱာနဲ႔) ကိုင္ရမယ္လို႔ ေျပာတာေပါ့”

“အဲ အဂၤလန္မွာေနတုန္းက ေျခေထာက္နဲ႔ ျပတာလည္း မရဘူး။ ကိုရီးယားက ေျခေထာက္ကို လက္နဲ႔ အတူတူပဲ သုံးတယ္၊ အေနာက္ကလည္း ေျခေထာက္ကို လက္နီးပါး သုံးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္က လာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေလွ်ာ့ထားတာေတာင္ မရဘူးဗ်ာ”

“အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ အေနာက္တိုင္းသားေတြက စားပြဲေပၚေျခေထာက္တင္တာ ရိုင္းတယ္လို႔ သူတို႔ဘာသာမထင္ဘူး၊ စားပြဲေပၚလည္း တက္ထိုင္လိုက္တာပဲ၊ ျမန္မာမွာဆိုဘယ္ရမလဲ၊ စားပြဲေပၚမ်ား မိန္းကေလးထိုင္ရင္ အေမက ဆူလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း”

“အဲဒီတုန္းကဆိုဗ်ာ ... ေျခနင္းကို အိမ္ရွင္က ေန႔တုိင္း ေလွ်ာ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ဳိးကန္ရဲ႕ တန္းေပၚမွာ လွမ္းတယ္၊ ေရခ်ဳိးကန္ထဲ ၀င္ရင္ ခင္ဗ်ား သိလား၊ ေျခနင္းက ေခါင္းေပၚမွာ...၊ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ၊ ေျခနင္းက နင္းကို မနင္းရေတာ့ဘူး၊ ေလွ်ာ္ေနတာနဲ႔ လွမ္းထားတာပဲ ေတြ႕တယ္၊ ခက္တာပဲ”

“ကၽြန္မလည္း စားပြဲေပၚ မထိုင္ရဲပါဘူး စားပြဲေပၚလည္း ေျခေထာက္မတင္ရဲဘူး၊

သူတို႔က အ၀တ္သန္႔သြားတာနဲ႔ ဘယ္မွာသံုးသံုး သန္႔တယ္ဆိုတူတူပဲ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါျဖစ္ျဖစ္ ေျခနင္းျဖစ္ျဖစ္ သန္႔သြားရင္ အတူတူသေဘာထားတာပဲ၊ အမ်ဳိးအစားေတာ့ခြဲျခားၿပီး တူရာတူရာထားၾကပါတယ္ရွင္”

“ဒါဆို .. ေျခနင္းက လူကို နင္းေနတာေပါ့ ခစ္ခစ္”

“ေအးဗ်ာ ခ်စ္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့၊ ေကာင္မေလးေတြ ေျခေထာက္ကို နမ္းတဲ့သူေတာင္ ရွိတယ္မို႔လား။ မခ်စ္ရင္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။

အခုက တစိမ္းေတြဟာ...”

“ခ်စ္ခ်စ္မခ်စ္ခ်စ္ တူတူပဲလို႔ သေဘာထားလိုက္ေပါ့၊ သန္႔ရင္ၿပီးတာပဲဟာ၊ ရွင္ကလည္း”

“ဟာ ... အသက္ ၂၀ ေအာက္ နတ္သမီးလိုလွတဲ့ သန္႔ရွင္းတဲ့ ေကာင္မေလးဆို ပါးစပ္ထဲေတာင္ ထည့္ၿပီး ငံုထားလိုက္ဦးမွာ... အဲဒီေလာက္ထိ ခ်စ္တတ္တယ္လို႔ ေျပာတာပါ၊ တျခား မေတြးပါနဲ႔ဦး၊ ဒီလူႀကီး စိတ္ႀကီးတယ္ ေျပာေနဦးမယ္”

“အမေလး ျဖစ္ရေလရွင္ အသက္က ကန္႔သတ္လိုက္ေသးတယ္၊ ခ်စ္ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္တူတူပဲ သေဘာထားလိုက္၊ သန္႔ရင္ၿပီးတာပဲဆိုတာ အ၀တ္ေတြကို ကၽြန္မေျပာခ်င္တာပါရွင္”

“အသက္ႀကီးလာရင္ အသားမခ်ဳိေတာ့မွာ စိုးလို႔... ပါးစပ္ထဲ ထည့္မယ္ဆိုေတာ့ေလ...”

အိုး ေဇထက္သာလည္း ေတာ္ေတာ္ေနာက္တတ္တဲ့လူပါလား၊ အရင္က ကိန္းႀကီးခမ္းႀကီးႏိုင္လွမယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့သည္။ ခုေတာ့လည္း ဘာမွဟန္လုပ္ေျပာဆိုေနတာမရွိတဲ့ ေဇထက္သာကို သီရိအံ့ၾသမိပါသည္။

“စကားမစပ္ရွင္ ရွင္က ေရႊစင္သြန္းကို ႀကိဳက္ခဲ့ေသးတာဆို၊ ဟုတ္လား၊ ရွင္က ဖြင့္မေျပာတာလား၊ စိတ္ေျပာင္းသြားတာလား၊ သူက မႀကိဳက္တာလား၊ ေနာက္ေတာ့ ရွင္တို႔အေၾကာင္းမၾကားရေတာ့ဘူး”

သီရိလည္း အတန္ငယ္ရဲတင္းလာကာ သူ႔အေၾကာင္းစပ္စုမိေတာ့သည္။ ေရႊစင္သြန္းဆိုတာ သတင္းေထာက္မေလး သြက္သြက္လက္လက္ေလး၊ မ်က္ႏွာဖူးဖူးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာမိန္းကေလး၊ သီရိၾကားခဲ့ဖူးတာက သူ ေရႊစင္သြန္းကို ႀကိဳက္ခဲ့ေသးသည္တဲ့၊ ေရႊစင္သြန္းအေၾကာင္း စာတိုေပစေလးေတြလည္း သူေရးခဲ့သည္ဆိုပဲ။

“ေမးခြန္းက ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္လို ေျဖရမလဲ။

your question is interesting!” ေဇထက္သာက ရွက္သြားဟန္နဲ႔ အဂၤလိပ္လိုေျပာင္းေျပာေတာ့သည္။

“ပါးစပ္နဲ႔ ေျဖေပါ့ရွင္”

“let me say this way... ”

“ရွင္ေလ .. သူမ်ားေတြကို မိန္းကေလးအခ်စ္ ေယာက်္ားေလးအခ်စ္ဆိုၿပီး လိုက္လိုက္ေမးေန၊ အခု ရွင့္ အလွည့္ပဲေလ၊ လူပ်ဳိႀကီးကို ေမးလိုက္ဦးမယ္”

“umm, how should i say...

i mean... ” what.... the problem is that...  and”

“အမေလး၊ ေတာ္ပါရွင္၊ ျမန္မာလိုပဲ လုပ္ပါ”

“okie, what the thing is...

ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား ... ” ေဇထက္သာ မ်က္ႏွာနီနီနဲ႔ ရွက္ၿပီး တဟားဟားေအာ္ရယ္ပါေတာ့သည္။ အိုး သီရိထင္တာ ဒီလူက သိပ္ကို ပညာျပည့္၀ေနသူႀကီးလို႔ ထင္ထားခဲ့မိတာပဲ၊ အခုေတာ့ .. ေဇထက္သာက ရွက္ေနခဲ့ပါသည္။ သီရိကေတာ့ ဆက္ၿပီး ေမးမယ္လို႔ စဥ္းစားထားလိုက္သည္။

“ခင္ဗ်ားက လာစတာပဲ၊ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ သူ႔ဟာသူ ေအးေအးေနပါေစ”

“သူလည္း အခုထိ လူလြတ္ပဲဟာ၊ ရွင္က ေမးခြန္းလည္းေသခ်ာနားမေထာင္ဘူးကိုး၊ ေမးခြန္းက ရွင္းရွင္းေလးဟာ၊ သူ႔ဘာသာ ေအးေအးေနေန ပူပူေနေနေလ”

“ကိုယ္ အပူရွာၿပီးေတာ့ သူမ်ားလည္း ကိုယ့္လို ဒုကၡေရာက္ေစ လိုက္လုပ္ေနတာေပါ့... ဟုတ္လား၊ ၾကည့္စမ္း....၊ ခင္ဗ်ား ... ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပုပ္သလဲဆိုတာ ... အခုမွ သိတယ္“

“ရွင္ကလည္း ပူတယ္လို႔ ထင္ရင္ ပူတယ္ေပါ့ ေအးတယ္လို႔ထင္ရင္ ေအးတယ္ေပါ့၊ ရွင္ကၾကည့္ေတာ့ ပြင့္လင္းမလိုလိုနဲ႔ ေသြးမရွိပါဘူး၊ ကၽြန္မလည္း .. ခုမွ သိတယ္”

“ဒီလိုေလ ကၽြန္ေတာ္က ဘုန္းႀကီးလုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားေတာ့...ဘုန္းႀကီး၀တ္ရင္ သိမ္၀င္ရမယ္ေလ... သိမ္၀င္တဲ့အခါ ဘုန္းႀကီးက မိန္းမ ရွိသလား ေမးလိမ့္မယ္၊ အဲဒါဆို ရွိတယ္ေျဖရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္မေပးေတာ့ဘူး”

သီရိလည္း အေလွ်ာ့မေပးႏိုင္ပါဘူး၊ ရေအာင္ေတာ့ ေမးမွာပဲ၊

“အဲဒီလို ေမးလိုက္လို႔ ဟုတ္ရင္ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ရင္ မဟုတ္ဘူး ေျဗာင္ေျဖမယ္လို႔ ကၽြန္မက ထင္ထားခဲ့တာကလား”

“သတင္းဌာနေတြမွာ အလုပ္ေခၚရင္ ခင္ဗ်ားေလွ်ာက္သင့္တယ္၊ သတင္းရင္းျမစ္ အသက္မရႈႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထည့္လိုက္တယ္”

“ဘုန္းႀကီး၀တ္တာ၊ သိမ္၀င္တာ ဘုန္းႀကီးက ေမးတာ အဲဒါ အနာဂါတ္ကိစၥပါ ေမးခြန္းကျဖင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥကို”

“ခင္ဗ်ားက ေတာ္တယ္”

“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ကၽြန္မသာလာေမးၾကည့္ တဲ့တိုးပဲေျဖပလိုက္မွာ၊ ရွင္က တကယ္ေတာ့ မပြင့္လင္းပါလား၊ ဟဟ”

သီရိ ရယ္မိေတာ့သည္။ ေဇထက္သာကဆက္ေျပာသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္သားေလး တေယာက္ရွိတယ္၊ ၁၀ တန္း ေရာက္ေနၿပီလို႔ အၿမဲစိတ္ကူးမိတယ္၊ တကယ္သာ ပြင့္လင္းခဲ့ရင္...”

ေဇထက္သာေျပာတာ .. ဘာကိုဆိုလိုမွန္း သီရိနားမလည္ႏိုင္ပါဘူး၊

“ဟင္ ..ေျဖပံုႀကီးက ေ၀့၀ဲလိုက္တာ ဂလိုက္ဒါစီးၿပီးမ်ား ေျဖေနလားပဲ၊ မ်က္စိေတာင္ တစ္လံုးစီ ေျဗာင္းျပန္လည္ေအာင္လုပ္တယ္၊

ေအာ္ သိၿပီ၊ ရွင္က ဖြင့္မေျပာခဲ့တာေပါ့”

“ေသြးမေၾကာင္ပါဘူးေလ၊ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ ကိစၥေတြ ရွိေနလို႔ပါ။ အထင္ႀကီးေအာင္ ေျပာရရင္ တာ၀န္သိလို႔ပါ။ တာ၀န္မသိတဲ့သူဆို ၿပဳံးေနရုံနဲ႔ ၿပီးပါတယ္၊ ေကာင္မေလးေတြက သိပ္ခ်စ္တတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သိတာေပါ့ေလ...” ေဇထက္သာက စဥ္းစဥ္းစားစားေျဖပါသည္၊

“တာ၀န္သိတာနဲ႔ မဲ့တာနဲ႔ေရာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ ရွင္ေျပာတာေတြ နားမလည္လိုက္တာေနာ္”

“ဆက္ေျပာရင္ ေၾကာ္ျငာေတြေရာ၊ ၾကြားလုံးေတြေရာ ျဖစ္သြားမယ္။ မိန္းကေလးေတြထက္ကို ကၽြန္ေတာ္က ပါကင္ထုပ္ပိုးတာေရာ၊ ေစ်းကြက္တာေရာ၊ ေစ်းေကာင္းရေအာင္ ေရာင္းတာေရာ ပုိေတာင္ လုပ္တတ္ပါေသးတယ္”

“ဟယ္ .. အဟုတ္လား၊ ထင္ေတာ့ထင္ပါတယ္ေလ၊ ရွင့္ ကို ကၽြန္မအရင္ကတည္းက အဲလို ကၽြမ္းက်င္သူႀကီးလို႔ ထင္ထားခဲ့ပါတယ္ဆိုရင္၊ ရွင္က ၀မ္းသာမလား၊ ေဒါသထြက္မလားပဲ”

ေဇထက္သာက ခပ္ျပံဳးျပံဳးပဲ။

“ဒီပညာေတြက မခက္ပါဘူးေလ၊ တခ်ဳိ႕ေကာင္မေလးေတြဆို ကၽြန္ေတာ့္ဆီေတာင္ စာေပစာယူ သင္တန္းတက္ေနၾကတယ္၊ တေယာက္ထဲကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ၿခဳံေျပာေနတာ... လိုတာေလး ဆြဲယူသြားလိုက္မွာစိုးလို႔၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆုံး သတင္းရင္းျမစ္ႏွစ္ခုကို ေမးတယ္”

သီရိကလည္း ထပ္ၿပီး ေမးပါသည္။

“သေဘာက ရွင္က မလႈပ္ရွားခဲ့တာလား၊ ႀကိဳက္ေတာ့ႀကိဳက္ေသးတယ္မလား၊ ေမးခြန္းေမးတဲ့ သူက လိုတာပိုတာေတြမရွိရဘူး၊ လိုတာေလးလည္း ဆြဲမယူရဘူး ပိုတာေလးလည္းျဖတ္မခ်ရဘူး”

“ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ ခင္ဗ်ားကို”

“ျဗဟၼာျပည္က လာတဲ့သူေတြက မိန္းမ၊ ေယာက်္ား မယူၾကဘူးတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ သံသယျဖစ္ေနတယ္၊

ေအာက္ဘုံေတြက လာတ့ဲသူေတြကေတာ့ အိမ္ရာေထာင္ၾကတာပဲ၊ ေပ်ာ္ေနေတာ့တာကိုးဗ်ာ”

“အမယ္ ... သူ႔ဘာသာ တကယ္ႀကိဳက္တဲ့သူမေတြ႔ေသးတိုင္း ... သူမ်ားဘက္လွည့္လာၿပီ”

“ကၽြန္ေတာ္က ေခ်းမ်ားတယ္ေလ၊ ကိုယ့္ကသာ ဘာမွ မဟုတ္တာ... ခ်စ္တာကို ခံစားခ်င္တာ...

ခ်စ္တာကို ခံစားဖူးလား၊ အဲဒါေလး ေစာင့္ေနတာပါ၊ မိန္းမက အခုယူ အခုရတယ္၊ မယူလည္း ရတယ္၊ အတူတူပါပဲ” ေဇထက္သာက တကယ့္ကို ေ၀ခြဲမရဟန္နဲ႔ သီရိကိုေမးပါသည္။

“အင္း ဟုတ္တယ္ ေယာက်္ား မိန္းမယူရတာ အဆိုးအေကာင္းေတြလဲလွယ္ရတာ၊ သူ႔အေကာင္းေလးပဲ ယူလို႔မရဘူး အဆိုးေရာအေကာင္းေရာ လက္ခံရတာ၊ သူလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အဆိုးအေကာင္းယူရတာပဲ”

သီရိကလည္း မိန္းကေလးေလ၊ သီရိေတြးပံုေတြးနည္းနဲ႔ပဲ၊ သူ ေမးတာေျပာတာနဲ႔ ဆိုင္မဆိုင္မသိ၊ ေျပာလိုက္သည္။

သူက ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ အခဲမေက်ျဖစ္လာပံုနဲ႔ ထပ္ၿပီးေျပာျပန္သည္၊

“ခ်စ္တာေလး ခံစားမႈေလး လိုခ်င္တာ... အဲဒါ ရရင္ ေသလုိက္ဆုိလည္း စကားမဆုံးေသးဘူး၊ ေသၿပီးသား ျဖစ္ေနရမယ္။ အဟုတ္...”

အိုး သီရိသာ အိမ္ေထာင္မရွိ၊ ေမာင္ဆိုတာမရွိတဲ့ မိန္းကေလးဆို ဒီေဇထက္သာဆိုတဲ့လူ အေျပာမွာ ေပ်ာ္၀င္မိကုန္ေတာ့မယ္၊

“အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ အဆိုးအေကာင္းလဲလွယ္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ေပါ့ရွင္၊ ခ်စ္တာေလးလား ... ခ်စ္တာေလးခံစားဖူးပါတယ္”

“ေျပာျပ”

“ကၽြန္မလား အသည္းလည္းကြဲဖူးပါတယ္၊ ခြဲလည္းခြဲဖူးပါတယ္”

“အရသာကို ေျပာတာ၊ ခ်စ္တဲ့အရသာေလး”  ေဇထက္သာက သူသိခ်င္တာကိုပဲ မရမကေမးပါသည္။

“ကိုယ္ကပဲ ခ်စ္ရရင္ ပူတယ္၊ တခ်ိန္လံုးပူေနရတယ္ ထားသြားမလား အခ်စ္ေပါ့မလား၊ အဲဒါနဲ႔တင္ အလုပ္တလုပ္၊ အခ်စ္က ပူတယ္”

“ခ်စ္တာက ပူတယ္၊ ခ်စ္တာက ပူတယ္” သီရိေျဖလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက သူ မယံုႏိုင္စြာ အဲဒီစကားကိုထပ္ၿပီးရြတ္ေနပါသည္။

“ခင္ဗ်ား လြဲေနၿပီ ထင္တယ္၊ ခ်စ္တာက ပူတယ္၊ အို႔ အို အို”

သီရိကလည္း ကိုယ့္အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ပဲေျပာရတာကိုး၊ ေဇထက္သာ အံ့အားသင့္ေနတာနဲ႔ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳကပဲ မွားကုန္သလိုလို၊

“ကိုယ္ကပဲ ခ်စ္ရရင္၊ ကိုယ္ခ်စ္သလို သူကလည္းျပန္ခ်စ္ရင္ သိပ္ေကာင္းေပါ့”

“ဒါဆို လြဲေနၿပီထင္တယ္ေနာ္၊ ခ်စ္တာက ပူတယ္”

ေဇထက္သာက မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါနဲ႔ပဲ သီရိစကားနည္းနည္းထပ္ျဖည့္ေျပာလိုက္ပါသည္။

“ကိုယ္ခ်စ္၊ သူခ်စ္ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မပူဘူးထင္တာပဲ“

“ႏိုး ႏိုး ႏိုး”

“ေတာ္ပါ၊ ခ်စ္တာက ပူတယ္၊ ဒါပဲ ရြတ္ေန” သီရိေတာင္ေၾကာင္စီစီျဖစ္လာၿပီ၊

“မဟုတ္ဘူး စတာ မဟုတ္ဘူး၊လြဲေနၿပီထင္လို႔၊ ႏိုး ႏိုး” ေဇထက္သာက ေနာက္ေျပာင္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ၊ သူ တကယ့္ကို နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနပံုပဲ၊

“အဲ .. ရွင္ကလည္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ခ်စ္တာက မပူရဘူး၊ ခ်စ္တာက ပူတယ္ဆိုရင္ ခ်စ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”

ေဇထက္သာေျပာမွပင္ အခုလည္း အိမ္ေထာင္ရွိသူ၊ အရင္ကလည္း အခ်စ္၊ အမုန္းအေတြ႔အၾကံဳေတြရွိခဲ့ၿပီးသူ၊ အခ်စ္ကို နားလည္ခဲ့ၿပီး သူလို႔ သီရိဘာသာယူဆခဲ့တာေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာမိသည္။

“ဟုတ္လား၊ ဒါဆုိဘာလဲ” ေဇထက္သာကိုပဲ ျပန္ေမးရေတာ့သည္။

“မသိလို႔ ေမးတာေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလည္း”

“အခ်စ္ခံရတာက ေအးတယ္”

သီရိလည္း ကိုယ္အေတြ႕အၾကံဳအတိုင္းပဲ ေျပာရတာပဲ၊

“ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုလည္း ျဖစ္မယ္၊ မိန္းကေလး အခ်စ္က တမ်ဳိးလား”

“ခ်စ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အတၱေတြက တျပံဳႀကီးပဲ လာတာပဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ပဲ ခ်စ္ေစခ်င္တာ”

“အခ်စ္ခံရတာကို ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ အခ်စ္ခံေနရတာေတြ မ်ားေပါ့၊ မေကာင္းဘူး” ေဇထက္သာက ခပ္ညည္းညည္းဆိုသည္။

“ခ်စ္ခ်င္တာ ခ်စ္လိုက္ခ်င္တာ အသည္းအသန္ ခ်စ္လိုက္ခ်င္တာ”

“ကိုယ္နဲ႔ပဲ လက္တြဲေစခ်င္တာ၊ ရွင္က ခ်စ္ဖူးပါတယ္ရွင္၊ မခ်စ္ဖူးတာၾကေနတာပဲ၊ ဟို မ ကို ဘယ္ေနရာသြားထားမလဲ”

ေဇထက္သာရဲ႕စာေတြထဲမွာ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ဦးလိုလို ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ “မ” ကို ရည္ညႊန္းၿပီး သီရိေမးလိုက္ပါသည္။ အဲဒါကိုလည္း ေဇထက္သာက မေျဖပါ၊

“ကိုယ့္ထက္ ဘယ္သူ႕မွ ပိုမခ်စ္ေသးလို႔ေပါ့၊ ခ်စ္လိုက္ခ်င္တာ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ၊ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္၊ မရပါဘူး”

“ဟုတ္လား၊ “မ” က ေရာ၊ ရွင့္မွာ အရင္က ရွိပါတယ္” သီရိက ေဇထက္သာ မၾကားလိုက္မွာစိုးလို႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေမးပါသည္။

“ေခါင္းေလး တခ်က္ညိတ္လိုက္တာနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္သြားႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ ၾကြားရာမ်ား က်မလား မသိဘူးေနာ္”

“မက်ပါဘူး ကၽြန္မၾကားပါတယ္ရွင္၊ ရွင့္အေၾကာင္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိေနၾကတာပဲ၊ မိန္းကေလးေတြကို သိပါတယ္၊ ေယာက်္ားေလးေတြအေၾကာင္းလည္းသိပါတယ္၊”

“အဲဒီေခါင္းႀကီးက ခိုင္ေနခဲ့တယ္၊ လႈပ္ကို မလႈပ္ဘူး”

“တကယ္ခ်စ္တာ ထပ္မေတြ႕ေသးလို႔ေပါ့၊ ထပ္ လို႔ သံုးတယ္ေနာ္၊ ဟဟ” ေဇထက္သာေျပာတာေတြ မယံုႏိုင္မိေသးလို႔ စကားကို တမင္ပဲ ကပ္ေမးလိုက္ပါသည္။

“ခက္တာက အားေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္လည္း လိုေသးတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ တကယ့္လက္ပြန္းတတီးေနတဲ့သူေတြက အားမေပးဘူးေလ၊ အၿမဲဖ်က္ၾကတယ္”

“မလိုပါဘူး၊ ကိုယ္ကသာ ပဓာနပါ၊ မဆိုင္လိုက္တာ၊ သူမ်ားဖ်က္ေတာ့ပ်က္လား”

“ကိုယ္သာ ပဓာနက ဟုတ္ပါတယ္၊ လက္ခံပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္နဲ႔ သူမ်ားကိုပါ ေက်ာ္လုိက္မွ ျဖစ္တာေလ၊ အဲဒီအဆင့္ကို မေရာက္ေသးတာ...”

“ကၽြန္မဆို အိမ္ေထာင္သာျပဳလိုက္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အရင္းေတြေတာင္၊ ဒီလိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ ဒီလူ႔ကို ေရြးရင္ေကာင္းမလား၊ ဘယ္ေတာ့မွ မတိုင္ပင္ဘူး၊ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာလုပ္တာပဲ” သီရိကလည္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ေျပာတာပဲ။

“အေမကဆို သိပ္စိတ္ပူတာ... အေမေတြက သားသမီးအေၾကာင္းကို အသိဆုံးေလ...၊ ဟုတ္ပါသလား”

“ကိုယ္အေၾကာင္း ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ သူမ်ားနဲ႔ ဘယ္လိုမွမတူဘူး”

“ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္က အသိဆုံးလား၊ အေမေတြက ပုိသိသလား... ေျပာ”

သီရိက ေျပာခ်င္ရာေျပာေနတာကို ေဇထက္သာစိတ္မရွည္ဟန္နဲ႔ ေဇထက္သာက ခုနကေမးခြန္းထပ္ေမးပါသည္။

“စိတ္ပူတာေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ အသိဆံုးဆိုတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ပဲ ပိုသိပါတယ္”

“တခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ေန႔စဥ္ကိစၥမွာေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ကိစၥေတြ၊ ဘ၀နဲ႔ဆိုင္တဲ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ မိခင္ေတြက ပိုသိႏိုင္တယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ အရြယ္တ၀က္ေလာက္ကုိ သူတို႔က ပိုင္ခဲ့ ႏိုင္ခဲ့တာကိုး၊ အေၾကာသိေနတာေပါ့”

“ရွင္က အေမကို ခ်စ္တာထက္ မွီခိုတာပိုေနလို႔ျဖစ္မွာေပါ့၊ ခ်စ္ပဲခ်စ္ ေလးစားပဲ ေလးစားေပါ့”

“ဘ၀နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥမွာလည္း မိခင္ေတြက ကိုယ့္ထက္ပိုမသိႏိုင္ပါဘူး”

“မျငင္းပါဘူး၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ေတာ့ မတူဘူးေပါ့” ေဇထက္သာနဲ႔ သီရိ ျငင္းခုန္ၾကတာမဟုတ္ေပမဲ့ အေခ်အတင္ေတာ့ ေျပာေနၾကၿပီ၊ သီရိကလည္း ကိုယ္ထင္တာေျပာ၊ သူကလည္း သူ႔အယူအဆေတြေျပာ၊

“မဟုတ္ဘူး အေမေတြက ကိုယ့္ကေလးဘက္ကေနပဲ အတၱမ်ားၿပီး ၾကည့္မွာပဲ၊ ကိုယ့္ကေလးဆိုရင္ အားလံုးနဲ႔ တူတယ္တန္တယ္ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး”

“ေနာက္ခံအေၾကာင္းတရားေတြလည္း ရွိဦးမွာေပါ့၊ မိန္းကေလးေတြ စဥ္းစားတာကလည္း တမ်ဳိးျဖစ္မွာေပါ့၊ အငယ္မဆိုလည္း အခု ကေလးေတာင္ ရေနၿပီပဲ၊ မိန္းမခ်င္းကေတာ့ တမ်ဳိးေကာင္းတယ္၊ အေမနဲ႔သားက်ေတာ့ တမ်ဳိး စည္းေႏွာင္ထားတယ္၊

ဒါေတြလည္း ရွိဦးမွာေပါ့”

“အေမေတြက သား ေပၚေတာ့ဟုတ္တယ္” သီရိ နည္းနည္းျပန္ေလွ်ာ့မွ ျဖစ္မည္။ သူကလည္း သူ႔အေတြ႔အၾကံဳကို အရင္းခံၿပီး ေျပာေနတာပဲကိုး၊

“ဒါေပမဲ့ သားေတြလည္း ေန႔တုိင္း အိမ္ေထာင္ျပဳေနတာပဲေလ...” ေဇထက္သာလည္း ခပ္ေလးေလး ေတြးဆရင္းေျပာပါသည္။

“အိမ္က အေမလည္း သူ႔သားအငယ္ကို အသက္ရွစ္ႏွစ္ႀကီးတာယူလို႔ အစကမႀကိဳက္ဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ မေျပာသာလို႔၊ ကၽြန္မကေတာ့ အေမ့ကို ေျပာပါတယ္ သူ႔အေပၚေကာင္းရင္ ေမတၱာစစ္ရင္ ခြင့္ျပဳနားလည္ေပးလိုက္ပါေပါ့”

“အေၾကာင္းတရားေတြေပၚမွာ အက်ဳိးတရားေတြ ရွိလာတာကိုးဗ်ာ၊ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအက်ဳိးလို႔ ဆိုတာကိုး...”

“အဲဒီ စည္းေႏွာင္အားတခုကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လုိက္ႏိုင္ဖို႔ အဲဒီထက္ ႀကီးတဲ့ စည္းေႏွာင္အား ဒါမွမဟုတ္ တင္းအား ဒါမွမဟုတ္ ဆြဲေဆာင္အား တခုခု လိုခ်င္လည္း လိုမွာေပါ့”

“အကိုအငယ္လည္း အေမ့စကားသာနားေထာင္ရင္ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနဦးမလားပဲ”

“ကံေပါ့”

အိုး ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ..  ေဇထက္သာအယူအဆက တမ်ဳိးေတာ့တမ်ဳိး၊ သာမန္လူေတြနဲ႔ မတူသလိုပဲ၊ ဒါနဲ႔ သီရိလည္း “အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ျဖတ္တာေတာက္တာ စည္းတာေႏွာင္တာမွ မဟုတ္တာရွင္ကလည္း” လို႔ ေျပာပစ္လိုက္သည္။

“ကံ ဥာဏ္ ၀ီရိယလို႔ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက ေျပာတာပဲ၊ ဟင္... အေမနဲ႔သားသမီးၾကားမွာ စည္းေႏွာင္အား မရွိဘူးလား... ” ေဇထက္သာက နားမလည္ေတာ့သလို ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ျပန္သည္။

“ရွင္ မိန္းမယူတာနဲ႔ အေမနဲ႔သား ေမတၱာျဖတ္စရာကိစၥမွ မဟုတ္တာ”

“လြဲေနၿပီ ထင္တယ္ေနာ္...၊ အတိုင္းအဆေလးေတြ ရွိပါတယ္”

ေဇထက္သာေျပာပံုအတိုင္း ကၽြန္မကပဲ တကယ္လြဲေနၿပီလား ကိုယ့္ဘာသာျပန္စဥ္းစားမိပါသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လို႔ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ေတြ႕လို႔ လက္ထပ္ၾကတာ မိခင္နဲ႔ သား ေမတၱာျဖတ္စရာကိစၥမွ မဟုတ္တာပဲ၊ သီရိကေတာ့ အဲလိုပဲ နားလည္ထားပါသည္။

“တင္းအားလည္း မလိုဘူး ဆြဲအားလည္းမလိုဘူး”

သီရိ စိတ္တိုလာၿပီ၊ ေဇထက္သာကို နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊

“ေယဘူယ် မေျပာဘဲ စကားႏိုင္ဖို႔ မေျပာဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္လား” ေဇထက္သာက စိတ္ရႈပ္ေထြးလာတဲ့ပံုစံနဲ႔ သီရိကိုေျပာလာပါသည္။

“စကားႏိုင္ဖို႔ မေျပာပါဘူး၊ ကိုယ္ထင္တာေျပာတာပါ”

တကယ့္ကို သီရိ စကားႏိုင္လုၿပီး မေျပာခဲ့ပါဘူး၊ ေဇထက္သာကိုယ္တိုင္က ေတြးပံုကတမ်ဳိးႀကီး ...

“ကၽြန္ေတာ္က ေသခ်ာ စဥ္းစားထားတာပါ၊ ဘ၀ကို အၿမဲစဥ္းစားေနတဲ့သူမို႔ ေသခ်ာေျပာႏိုင္ပါတယ္”

သူက ဒီလိုေျပာေတာ့ သီရိက ေသခ်ာမစဥ္းစားတဲ့သူျဖစ္မသြားဘူးလား ကဲ ...

“စည္းေႏွာင္တာရွိတယ္ေလ ဒါေပမဲ့ ဒါသဘာ၀ပဲ အခ်ိန္တန္လို႔ အရြယ္ေရာက္ရင္ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြ႕ရင္ယူမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား”

“လြယ္လြယ္ေလး လုပ္လို႔လည္း ရပါတယ္၊ ေသခ်ာစဥ္းစားတတ္သူမို႔ပါ”

“အေမဘယ္လိုသေဘာတူႏိုင္မလဲ ဆိုတာေတာ့စဥ္းစားေပးရမွာေပါ့၊ အေမေတြက သားသမီးအတြက္ အျမဲအမွန္ပဲ၊ သားသမီးေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာပဲ စဥ္းစားေပးႏိုင္တာ ဟုတ္ပါတယ္” သီရိလည္း လြယ္လြယ္ေလးလုပ္ဖို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး၊

“ကၽြန္ေတာ္က အမ်ားလုပ္တာ၊ ေယဘူယ်ဆန္တာ မႀကိဳက္ပါဘူး”

ေဟာ .. ၾကည့္ပါလား .. သီရိထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ အဲဒီေဇထက္သာက လူတမ်ဳိးေတာ့တမ်ဳိးပဲ၊

“အမ်ားႀကိဳက္တာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္တယ္၊ အမ်ားမလုပ္တာလည္း ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ရင္ လုပ္တယ္”

အေသအခ်ာပဲ အမ်ားနဲ႔ မတူတာ၊ တနည္းအားျဖင့္ သာမန္လူေတြေတြးသလို မေတြးတာ ေဇထက္သာကိုယ္တိုင္က ၀န္ခံေနၿပီေလ၊

“အင္း .. အဲဒီေတာ့ ...”

“အခု ရွင္က ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္တာမေတြ႕ေသးတာမဟုတ္ဘူးလား၊ အေမသေဘာမတူလို႔ မိန္းမမယူေသးတာမွ မဟုတ္တာ

ကိုယ္ထင္တာေျပာလိုက္တာ၊ နားေတာင္မလည္ေတာ့ပါဘူး”

“ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က က်က်နန လက္မခံဘဲနဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ အလုပ္တခုကို စလုပ္မလဲ၊ ဘ၀တခုကို ေျပာင္းလိုက္မလဲ။ လက္ခံထားလို႔ရွိရင္ မင္း ေသလိုက္ဆိုရင္ အခုေသလုိက္လို႔ ရတယ္”

“ဒါဆိုၿပီးၿပီပဲေပါ့ ရွင္ လက္ခံမယ့္ ေကာင္မေလးေစာင့္ေနရုံပဲေပါ့၊ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ ေယာက်္ားေလးေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေတာ့စဥ္းစားရမယ္ေနာ္၊ ကိုယ့္ကို တကယ္ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္တဲ့သူလားဆိုတာေရြးရမယ္

ေတာ္ေတာ္ေတာ့ေရြးရမွာ ကိုယ့္ေနာက္ခံေတြမက္တာေတြ ေတြ႕လိုက္ရင္သြားေရာ”

သီရိမွာလည္း အကိုေတြ၊ ေမာင္ေတြရွိေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြ လူေရြးမမွားဘိုးအေရးႀကီးတာလည္း သိထားတာမို႔ ေျပာလိုက္မိျပန္သည္။

“အမာခံစိတ္က ရွိၿပီးသားေလ၊ အေပၚယံလႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ ရွိတတ္တာေပါ့။ အေပၚယံလႈပ္ရွားမႈေတြကို ေဘးကေန ျမင္တာက်ေတာ့ သိပ္၀ါရင့္ေနတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး ဟုတ္ေနမွာေပါ့ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က လူႀကီးေတြဆိုရင္ ေၾကာက္တာ... သူတို႔က ကိုယ့္ကို ၿပဳံးၾကည့္ေနတာ...၊ ေသေရာ...”

“ေယာက်္ားေလးရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး မိန္းကေလး ေယာက်္ားေလးတူတူပဲ၊ ေမတၱာစစ္ မစစ္ေရြးတတ္ဖို႔လိုတယ္” သီရိ ေဇထက္သာစကားေျပာရင္းျဖတ္ေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူေျပာတဲ့စကားေတြနားမလည္လိုက္ပါဘူး၊

“ဟင္ ရွင္ ဘာေျပာတာလဲ၊ အဲဒါေတြနားမလည္ဘူး လူႀကီးေတြဆိုရင္ေၾကာက္တာရယ္ အမာခံစိတ္ရယ္ သိပ္၀ါရင့္ေနမွာေပါ့ေတြ

တကယ္နားမလည္ဘူး”

“နားမလည္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ နားမလည္ေအာင္ ေျပာမိတာကိုး”

“ဟုတ္တယ္ ရွင္းပါၿပီ၊ နားမလည္ေအာင္ကို ေျပာလိုက္တာဆိုတာ နားလည္ပါၿပီရွင္” သီရိက ရြဲ႕ၿပီးေျပာလိုက္တာ၊ ေဇထက္သာက သက္ျပင္းတခ်က္ခ်ၿပီး ဆက္ေျပာျပန္သည္။

“အင္း ... ဘ၀ကို ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းလုိ႔ ထားႏိုင္ရင္ ေကာင္းတယ္၊ ေပ်ာ္စရာပဲ”

“အင္းေပါ့၊ အတင္းႀကီးေတာ့ လုပ္မယူနဲ႔”

“ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတေလ အဲဒီစိတ္ထားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အၿမဲ မထားႏိုင္ဘူး”

“ရွင္လည္း အတင္းလိုက္ႀကိဳက္ၾကည့္စရာမလိုဘူး၊ ပံုမွန္ေလးပဲ ကိုယ္အလုပ္ေလးလုပ္ေန အခ်ိန္တန္ေတာ့ အူထဲသည္းထဲက ႀကိဳက္တဲ့သူေတြ႕မွာပဲ၊ အခ်စ္က လုပ္ယူလို႔လည္းမေကာင္းဘူး” သီရိလည္း ေဇထက္သာ စိတ္ေပါ့ပါးပါေစဖို႔ စိတ္ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါသည္။

“ႀကိဳက္လုိ႔ရတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ခံစားမႈေတာ့ မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒါကို အခ်စ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ အခ်စ္ဆိုတာက သတ္မွတ္ထားတာပါ၊ တကယ္က ခံစားမႈ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခဲ့တာေပါ့၊ ခ်စ္တာက ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲဆိုတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ခ်င္တာ...”

“ေယာက်္ားေလးက မခ်စ္ပဲနဲ႔လည္း သင့္ေတာ္တယ္ထင္ၿပီး ယူတာလည္းမေကာင္းဘူး

ဟုတ္တယ္ ခ်စ္မွ ယူပါ .. ခ်စ္တာနဲ႔ ႀကိဳက္တာတူမွ ယူတာပိုေကာင္းတယ္

ခ်စ္တိုင္းလည္း မႀကိဳက္သင့္ရင္လည္း မျဖစ္ျပန္ဘူး

ကံ ကံရဲ႕ အေၾကာင္းတရားကလည္း အမ်ားႀကီးပါတယ္” သီရိေတာင္မွ ေမာင္ႏွင့္မေတြ႔ခင္ ကိုႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ေသးသည္။ သီရိက ကိုႀကီးလို႔ ေခၚတဲ့လူေပါ့၊ သီရိ ကိုႀကီးကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ကိုႀကီးက လူေခ်ာ၊ သီရိက နည္းနည္းေလး ခ်စ္စရာေကာင္းသလိုရွိတာေလးကလြဲရင္ သာမန္ရုပ္ရည္မ်ဳိး၊ သီရိက အခ်စ္လြန္၊ ကိုႀကီးကို စိတ္မခ်၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုႀကီးက တသက္လံုးစိတ္ခ်သြားရေအာင္ သီရိမဟုတ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ယူသြားခဲ့ေတာ့သည္။ သီရိ အသည္းေတြကြဲလိုက္တာမွ မိုးေပၚက သူ႔ဘာသာေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက သီရိတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ပိက်လာသလိုခံစားခ်က္ေတြ၊ အသည္းကြဲဖူးသူေတြ သီရိခံစားခ်က္ကို နားလည္ႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။ အဲဒီလို ခံစားခ်က္ေတြ ကိုႀကီးေၾကာင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း အခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာက သီရိရဲ႕ ကြဲေနတဲ့ အသည္းကို အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ေအာင္၊ ေျပာရရင္ အေကာင္းအတိုင္းထက္ေတာင္ ၾကံ႔ခိုင္မႈ စြမ္းရည္ျမင့္တက္လာေအာင္ ကုသလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အသည္းထိခိုက္ဒဏ္ရာရဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုႀကီးကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္တတ္လာပါသည္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြ စံုစံုလင္လင္ရခဲ့တဲ့အတြက္ေပါ့၊ ကၽြန္မရဲ႔ ခင္ပြန္း“ေမာင္”ကေတာ့ ကၽြန္မကို စိတ္လံုျခံဳမႈရွိေအာင္ ခ်စ္ႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္မက စိုးရိမ္ပူပန္ေနဖို႔ မလိုတဲ့သူျဖစ္သည္။

ေဇထက္သာကို ခဏေမ့ၿပီး သီရိရဲ႕ အတိတ္ထဲ ခဏေလးျပန္ေရာက္သြားမိသည္။

ေဇထက္သာရဲ႕ မခံခ်ိ မခံသာ အံက်ိတ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္မွ ....

“အခ်စ္အတြက္ ေသဆုိေသရဲပါတယ္၊ အဲဒီေလာက္ စိတ္ျပတ္တယ္”

“အေ၀းႀကီးလည္း လွမ္းၾကည့္ၿပီး မေမာနဲ႔၊ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူးေလ အခ်စ္က ပူတယ္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့

အဲဒီေတာ့ အခ်စ္ခံရမွာကိုပဲေရြးလိုက္တယ္” သီရိ အေတြးေတြထဲက စကားတခ်ဳိ႕ ႏႈတ္ကခုန္ထြက္ကုန္သည္။

အခ်စ္သူရဲေကာင္းအျဖစ္အစြမ္းျပခ်င္ေနသူႀကီး ေဇထက္သာက “ေသေတာင္ေသႏိုင္မွေတာ့ က်န္တာက ရယ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ၊ မဟုတ္ဘူးလား” တဲ့ သီရိကို ေမးလိုက္ေသးသည္။

“ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်စ္အတိုင္းလည္း ကိုယ္က ျပည့္ျပည့္၀၀ ျပန္ေပးႏိုင္တယ္၊ ကိုယ္လည္း ကိုယ္သိသေလာက္ပဲေျပာရတာကိုး

ေယာက်္ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးကေတာ့ မတူဘူးေလ”  သီရိ အေတြးထဲက စကားလံုးေတြပဲ ဆက္တိုက္ ...

“ကၽြတ္ ...အဲဒါက လင္မယား အေပးအယူကိစၥပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာက ႏူးညံ့ပါတယ္၊ အေပးအယူကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လြယ္တယ္”

ဘုရားေရ .. ေဇထက္သာက သီရိစကားကို ဘာေတြသြားေတြးလုိက္ၿပီလည္းမသိ၊ သီရိေျပာခ်င္တာက တမ်ဳိး၊ ေသလိုက္ပါေတာ့လား ေဇထက္သာရယ္၊ သီရိမ်က္ႏွာမထားတတ္ေတာင္ ထူပူသြားေတာ့သည္။

“ဟာ လင္မယားကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ ျပည့္ျပည့္၀၀ဆိုတာ အဲဒီသေဘာမဟုတ္ဘူး၊ ေမတၱာကိုေျပာေနပါတာရွင္” သီရိ ရွက္လည္းရွက္ ေဒါသလည္းထြက္လာကာ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ ေလသံကိုက ေတာ္ေတာ္ႀကီး မာေနၿပီ၊

“မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီကိစၥကိုခ်ည္း ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သေဘာေပါက္ပါတယ္”

“အခ်စ္အတြက္ေသရဲတယ္ဆိုတာ အလကားေတြပါ” အခ်စ္လူစြမ္းေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနသူႀကီးကို အဲဒီလုိပဲေျပာမွျဖစ္ေတာ့မည္။

“ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက အဲဒီလို အျပန္အလွန္မပါရင္ေတာင္ ရတယ္ဆိုတဲ့ အထိေျပာတာပါ”

“အိုး ... ကၽြန္မ အတြက္ကေတာ့ မရဘူး”

“လူတေယာက္ကို တဘ၀လုံး တဖက္သတ္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္၊ တန္မွလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့”

“မသိဘူးရွင္၊ သီရိေတာ့ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တဲ့သူအတြက္ လွည့္ကိုမၾကည့္ေတာ့ဘူး၊ တန္တာမတန္တာ အေပးအယူကိစၥေတြထက္

အဲဒါကေတာ့ မိန္းကေလးမာနနဲ႔ ဆိုင္သြားၿပီ”

“အဲဒါကို အေပးအယူလို႔ ေျပာတာမ်ဳိးပါ။ လြယ္ပါတယ္၊ ေစ်းတည့္ရင္ျဖစ္ပါတယ္၊ ရိုင္းရိုင္းေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ၊ အဆင္ေျပရင္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ” ေဇထက္သာ၊ ရွင္ပဲ စကားတတ္တိုင္းေျပာေနေတာ့တာပဲ ...

“ေယာက်္ားေလးမွာက်ေတာ့ တဖက္သတ္ဆိုတာ တန္ဘိုးရွိတယ္၊ လံုး၀မတူဘူး၊ ဥပမာ ရွင္ က အိျႏာေက်ာ္ဇင္ကို တစ္ဘက္သတ္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့”

“ေမတၱာသေဘာက အေပးအယူပါ၊ အယူရွိရင္ အေပးရွိရမယ္ေပါ့”

“ခု သူေယာက်္ားရသြားလည္း သူ႔သတင္းေကာင္းတာေလးၾကားရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲ”

“ဒါကလည္း ေယဘူယ်ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ မွန္ပါတယ္”

“ေယာက်ာ္းမယူေသးခင္ကလည္း အတင္းလိုက္ႀကိဳက္ရင္ တန္ဘိုးရွိတယ္ေလ၊

တဘက္သတ္ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ တန္ဘိုးရွိတယ္၊ မိန္ကေလးတဘက္သတ္လိုက္ႀကိဳက္ေတာ့ တန္ဘိုးမရွိျပန္ဘူး

ရႈပ္လိုက္တာ၊ ကၽြန္မလည္း ေျပာရင္းေျပာရင္း ေခါင္းေတာင္ရႈပ္လာၿပီရွင္၊ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး”

“မဟုတ္ဘူး၊ တဖက္သက္ဆိုတာလည္း ဥပမာေျပာတာေနာ္၊ အဲဒါကို နင္းေျပာလို႔ေတာ့ မရျပန္ဘူး” အိုး .. ကၽြန္မက စကားတစ္ခုတည္းကို နင္းၿပီးေျပာတယ္လို႔ ေဇထက္သာေျပာခ်င္ျပန္ၿပီ၊

“ဟုတ္တယ္ ေမတၱာကေတာ့ အေပးအယူမရွိလည္းကိစၥမရွိပါဘူး”

“ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာ... အေပးအယူ မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြ ရွိတယ္လို႔ ေျပာျပတာပါ”

သီရိ သိခဲ့တာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ သီရိရဲ႕ အခ်စ္ေတြ၊ အလြမ္းေတြ သူ႔အတြက္ျဖစ္မေနေစရဘူးေလ၊ ဒါ သီရိ အယူအဆပဲဟာ .. “အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ အတြက္ေတြပါစဥ္းစားေတာ့မယ္ဆို အေပးအယူရွိရေတာ့မွာေပါ့၊ ေမတၱာရွိတာကေတာ့ အေပးအယူလည္းမလိုပါဘူး” အခ်စ္ကိစၥမွာ သီရိကေတာ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲေတြးခဲ့တာပဲ၊ ကိုယ္အတြက္လံုျခံဳမႈေပးမယ့္သူ ကိုယ္ကလည္း ခ်စ္ႏိုင္မယ့္သူ၊ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဆို လက္ထပ္မည္။ မိသားစုဘ၀ေလးတည္ေဆာက္မည္။ ခ်စ္စရာကေလးေလးေတြ ေမြးမည္။ ကေလးေလးေတြကို အတူတူေစာင့္ေရွာက္ၾကမည္။ ဒါဟာ အရိုးရွင္းဆံုးဘ၀ပဲေလ .. အဲဒါ သီရိမွားလို႔လား ...

“ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ အလြယ္ဆုံး အလုပ္ပဲ... ႏုိင္ငံျခားမွာဆို လက္စြပ္တကြင္းရွိရင္ ရတယ္၊ မရွိေသးရင္ လက္စြပ္ အရင္ ၀ယ္လိုက္...၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုလည္း ပိုက္ဆံရွိရင္ရတယ္၊ မဂၤလာပြဲလုပ္ဖို႕၊ ဘာဖို႔ ညာဖို႔ ပိုက္ဆံသာစုထား၊ ဒါပဲ၊ ခ်စ္တာက်ေတာ့ သိပ္ခက္တယ္”

“အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးရင္သာ ကိုယ္ကပထမဆံုး ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာရေတာ့မယ္ ကိုယ္ကေမတၱာေပးရမယ္ ၿပီးရင္ေတာင္းရမယ္၊ ျပန္ရၿပီဆို ႏွစ္ဦးသား ဘ၀အတူတည္ေဆာက္ၾက၊ အဲလိုပဲမဟုတ္ဘူးလား၊

ဟုတ္ပါတယ္ရွင္၊ ေယာက်္ားေလးအတြက္ကေတာ့ ... အဲဒါအမွန္ပဲ ကိုယ္ခ်စ္တာသိဖို႔ပဲ

ကိုယ္ခ်စ္တာ ကိုယ္မသိရင္ မခ်စ္တတ္ေသးရင္ေတာ့ လူပ်ဳိႀကီးဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဦးေပါ့”

သီရိလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး၊ ေယာက်္ားေလးအေတြးနဲ႔ မိန္းကေလးအေတြးက မတူမွ မတူႏိုင္တာ ...

“ေပ်ာ္တယ္လို႔မ်ား ထင္ေနလား၊ တေန႔မွ မေပ်ာ္ပါဘူး” ေဇထက္သာက အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း စကားဆိုသည္၊။ ဒီလိုိဆိုေတာ့လည္း သီရိစိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ သီရိသိထားတဲ့ ေဇထက္သာက အခုေတာ့ တကယ့္ကို တျခားစီပဲ ...

“မိန္းကေလးကက်ေတာ့ ကၽြန္မ ေတြးတာေျပာတာေနာ္ ကိုယ္ကိုယ့္ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုပဲလိုခ်င္တယ္၊ ေပ်ာ္ရမွာေပါ့

ဘာလို႔မေပ်ာ္ရမွာလဲ၊ ကၽြန္မဆို အသည္းကြဲဖူးတုန္းက လွိမ့္ေနေရာပဲ ခ်စ္ဖူးတာေပါ့ ႏုႏုရြရြကိုခ်စ္ဖူးတာ၊ အသည္းကြဲေတာ့

တရားစခန္းေတာင္ေရာက္သြားတယ္၊ အခ်စ္လည္း လုပ္ၾကံၿပီး လိုက္မရွာေတာ့ဘူး

ဒီလိုပဲ အလုပ္ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလုပ္၊ ကိုယ့္ဘာသာဂရုစိုက္ သူမ်ားေတြလည္း ဂရုစိုက္ၿပီးပဲေနလာတာ၊ ဖူးစာပါေတာ့လည္း မရွာပဲနဲ႔ ေတြ႔တာပဲ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရတာပဲ”

သီရိလည္း ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ သီရိအေၾကာင္းေတြ အကုန္ေပၚေရာ ..

“တေယာက္ထဲ ဘယ္လိုလုပ္ ေပ်ာ္မွာလဲ။ ရေသ့ရဟန္းမွ မဟုတ္ေသးတာ၊ ဧကစာရီ အက်င့္ကို ႀကိဳက္တာ က်င့္တာမွ မဟုတ္တာေလ၊

ဟား ဟား ဟား... ခင္ဗ်ားဗ်ာ ... ခ်စ္တာကလည္း ဟာသကား က်ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးထင္တာပဲ”

သီရိရဲ႕ မိုးၿပိဳသလိုခံစားခ်က္ကိစၥႀကီးေတြက ေဇထက္သာေျပာမွပဲ ဟာသကား ျဖစ္ကုန္ပါေရာ့လား ..

“ဒါေပမဲ့ ထားပါေတာ့ေလ... ကံေပါ့၊ ကံဆိုတာကလည္း အလုပ္ေပါ့”

“အေတြ႕အၾကံဳဆိုတာလည္း ရွိမွ အစစ္အတုသိတာေနာ္၊ ေလွ်ာက္မေတြးပါနဲ႔ဦး ေမတၱာ အတု အစစ္ ခြဲတတ္တာကိုေျပာတာ”

“ဟား ဟား ဟား၊ ႀကိဳက္တယ္။ ရိုးရိုးေျပာတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္”

“ေယာက်္ားေလးေတြက အေတြ႕အၾကံဳမ်ားမ်ားလိုတယ္၊ အေတြ႔အၾကံဳမရွိတဲ့သူဆို တကယ္တမ္းမိုးမျမင္ေလမျမင္ အမွန္ကို မသိျဖစ္တတ္တယ္”

“လာလိုက္စမ္းပါ၊ မိုးမျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး” အိုး ... အခ်စ္ရုး ရုးဖို႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို လာေတြ႔ေနပါေပါ့လား ...

“ဟဟ ...မိုးပဲ မျမင္ရတာေတာ္ေသးေလ၊ ရွင့္ဆီကရွိတာေတြ အကုန္မသြားၿပီး ဘာမွ မျမင္ရေတာ့တဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊

အေတြ႕အၾကံဳရွိထားေတာ့ ရွင့္ကို လာႏွဴးလည္း ေအးေဆးပဲ၊ ခြဲျခားႏိုင္တယ္”

“မလိုပါဘူး၊ အကုန္ေပးလိုက္မယ္၊ မရွိေသးတာေတာင္ ထပ္ရွာေပးလုိက္ဦးမယ္”

“ဟယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရွင့္ အေမက စိတ္ပူတာ၊ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္”

“အေျပာမဟုတ္ပါ၊ စိတ္ထဲ တကယ္ရွိတာကို ေျပာျပတာပါ”

“အဲဒါ မေကာင္းပါဘူး၊ အခ်စ္အတြက္ မႊန္ရမယ့္ကိစၥမ်ဳိး စိတ္မကူးပါနဲ႔၊ မႊန္ခ်င္လိုက္တာလည္း မလုပ္ပါနဲ႔”

“မႊန္တယ္လို႔ မေျပာပါနဲ႔ နည္းနည္း ၾကမ္းသလိုပဲ၊ အဂၤလိပ္ျပည္က ဘုရင္တစ္ပါးဆို နန္းေတာင္ စြန္႔တယ္ဆို... ဟုတ္လား။ ပုံျပင္လား”

“မႊန္တယ္ လို႔ ေျပာမွ ရွင္းတာ၊ အဲလို မေျပာရင္ စကားလွလွေလးဖံုးၿပီး အဟုတ္လုပ္ဦးမယ္” သီရိလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။

“ကၽြန္ေတာ္က ခံစားမႈနဲ႔ မွန္းၾကည့္တာကိုး။ ေသခ်ာ မသိေသးပါဘူး။ မလွဘူးထင္လုိ႔ပါ”

“တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ကိုယ္က သူမ်ားသားသမီးမဖ်က္ဆီးခဲ့ဖူးဆိုရင္ ကိုယ္လည္း အဲဒီလို ေသာကမ်ဳိးမခံရပါဘူး

အဲဒီေတာ့ ေန႔တိုင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသာေနပါ၊ ခ်စ္တာလည္း သတိကပ္ၿပီး ခ်စ္ရတာပဲ၊ ေျပာရတာ ေမာလိုက္တာေနာ္

ေရေတာင္ဆာလာၿပီ၊ လဘက္ရည္အရသာေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး”

“အဲဒီရက္ေတြ ျမန္ျမန္ေရာက္လာပါေစဗ်ာ၊ အၾကာႀကီးရွိေနၿပီ၊ ဒါနဲ႔ .. ခင္ဗ်ား လိုခ်င္တဲ့ အေျဖေကာ ရသြားရဲ႕လား” ေဇထက္သာက ေရႊစင္သြန္းနဲ႔ ကိစၥကို ျပန္ၿပီး အစေဖာ္လိုက္ေသးသည္။

“မရဘူးေလ၊ ေအာ္ မွန္းလို႔ေတာ့ရပါတယ္ ရွင္ကဖြင့္မေျပာဘူး၊ အဲဒီလာက္နဲ႔ပဲ ထားလိုက္ပါၿပီေလ”

“ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ေတာ္ေနေသးတယ္”

“တစ္ခါတေလ လူတစ္ေယာက္ကို ဂရုစိုက္ေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ အဲလိုေလးေတြ ေမးေပးရတယ္၊ ကိုယ္တကယ္သိခ်င္တာ မသိခ်င္တာထက္

ေျပာခ်င္တာက အေျဖက အဓိကမဟုတ္ပါဘူးေပါ့၊ ခစ္ခစ္ ..” သီရိကလည္း ေနာက္ေျပာင္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာနဲ႔ပဲ ...

“ေနာက္ၿပီး အရင္က ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ ေလးငါးႏွစ္ ငယ္တယ္ေအာက္ေမ့တာ... အခုမွ ၁၀ ႏွစ္ေတာင္ မကဘူး၊ ႀကီးမယ္ထင္တယ္ေနာ္၊ ေဆာရီးပါ၊ သိပ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေဘာ္ဒါက႑ ေျပာခဲ့တာေတြကို...” ေဇထက္သာကလည္း အတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔လည္း ေနာက္ေသးတာပဲ၊ သီရိက သူ႔ထက္ ၁၀ႏွစ္ေတာင္ႀကီးရဦးမယ္တဲ့ ...

“ဘာတုန္း ကၽြန္မက ၇၅ ေမြးတာေလ၊ ဘယ္လိုလုပ္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးရမွာလဲ၊ ေပါက္ကရ”

“ေအာ္ ဒါဆို သုံးေလးႏွစ္ေလာက္ ႀကီးတာပဲ”

“ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာလို႔ရပါတယ္ေနာ္”

“ဘယ္ႏွခုႏွစ္လည္း”

“၇၇ စက္တင္ဘာေလဗ်ာ”

“အင္းေလ ဒါမ်ား ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ရတာလဲ၊ ဒီေန႔ေျပာသမွ်ထဲ မွာ ဒီစကားအမုန္းဆံုးပဲ၊ ကဲ ျပန္ေတာ့မယ္ရွင္၊ အိမ္ကလူေတာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္၊ ေမာင္ ေမွ်ာ္ေနေတာ့မယ္”
“ဟား ဟား ဟား ေမာင္ တဲ့လား .. အခ်စ္က ပူတယ္ ... အခ်စ္က ပူတယ္” ေဇထက္သာက သီရိကို စေနာက္ၿပီး အဲဒီစကားကိုပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ရြတ္ေနခဲ့သည္။

သီရိ ျပန္မွျဖစ္ေတာ့မည္။ ေမာင့္ကို စာအုပ္ေလးျပရဦးမည္။ ေမာင့္ကို သီရိရဲ႕ ကဗ်ာေလးျပရဦးမည္။ ေမာင့္ကို သီရိရဲ႕ အေပ်ာ္ေလးေတြ မွ်ေ၀ခ်င္ပါသည္။ ေမာင့္ဆီကလည္း ဒီေန႔ တစ္ေန႔စာ ဘာေတြ မွ်ေ၀ေလမလဲ သီရိ သိခ်င္သည္။ အဆိုး အေကာင္း၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ ၀မ္းသာမႈ၊ နားလည္ေဖးမမႈဆိုတဲ့ ေမတၱာစစ္စစ္ အေပးအယူကိစၥေတြ တစ္ေန႔ေန႔ ေတာ့ ေဇထက္သာနားလည္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႔ လို႔ သီရိ ဆုေတာင္းမိပါသည္။

သီရိ စာအုပ္ေလးကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေနရာကထေတာ့ ...

“ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကို စာေရးပါလားဗ်ာ .. သူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္း ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့၊ အသည္းဆတ္ဆတ္လား ဟတ္တက္လား အသည္းကြဲတာေတြပါ ထည့္ေရး၊  တခ်ဳိ႕ေနရာေတြဆို ေျပာရင္း ဟိ(heat)ေတာင္ထတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္မွန္းလည္း မသိေစနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ၊ သိသြားရင္ စာေပါ့သြားမယ္၊ အျဖစ္မရွိသူက ဆရာလုပ္ေနသလိုဆိုေတာ့ ရယ္ေတာ့ ရယ္စရာေပါ့ ... ဟား ဟား ဟား”

ေဇထက္သာက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေျပာဆိုဆို .. ဖက္ဖူးေရာင္လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနဆဲ ..

တစ္ေယာက္တည္း ... က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။       ။

Special thanks to "- - -" who was main actor from this short story.