သက္၀င္လႈပ္ရွား "Street Art" အႏုပညာ

မၾကာခင္ ေႏြးေထြးတဲ့ ေႏြရာသီေရာက္လာေတာ့မယ္။ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ၊ အလုပ္နားရက္ေတြကိုယ္စီကိုယ္ငွ ယူၾကၿပီး ဆားဘီးယားႏိုင္ငံက၊ ဒီဘဲလ္ဂရိတ္ၿမိဳ႕မွာ သက္၀င္လႈပ္ရွားလာၾကေရာ့မယ္။ ပန္းခ်ီဆရာစဥ္းစားပါတယ္။ သူ႔ၿမိဳ႕ေလးက လႈပ္ရွားသက္၀င္လာၾကေတာ့မယ္အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕မိတ္ေဆြေတြကို ဘာမ်ားေပးႏိုင္ပါ့မလဲ။ သူဖန္တီးႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ တစ္ခ်ပ္စီလက္ေဆာင္ေပးဖို႔လား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေရးဆြဲရျခင္းဟာ အဖိုးတန္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြမ်ားစြာကို ဖဲ့ေပးရတယ္။ တန္ေၾကးႀကီးႀကီး ပန္းခ်ီေဆးေတြသံုးရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္၊ ပစၥည္းပစၥယေတြထက္ ပိုၿပီး အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ဖဲ့ဖဲ့ေပးရေသးတယ္။ တကယ္ပါ။ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ျဖစ္လာဖို႔ ၾကြက္သားေတြရဲ႕ေညာင္းညာမႈေတြ။ မ်က္စိရဲ႕ လင္းလင္းမႈန္မႈန္အျမင္အာရုံပီသမႈေတြ။ အႏုပညာအား၊ ကာယအား ... အား... အား.. အား ....။ အဲဒီအားေတြကို ႏွေျမာတြန္႔တိုမေနပဲ တရိရိျဖဳန္းႏိုင္လြန္းမွ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ျဖစ္လာရတာ။ အေရအတြက္မ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ဖန္တီးလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ အဖိုးတန္လွတဲ့ အရာေတြေပးဆပ္ၿပီးမွရလာတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ တန္ဖိုးတစ္ခုခုကေတာ့ျဖင့္ ဘာကိုမွ မေရရာလွပါ။ ကံဇာတာအားေကာင္းလာတဲ့အခါမွသာ  ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕အိမ္ကို၊ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ျပခန္းကို လူတစ္ခ်ဳိ႕ေရာက္လာၿပီး အဖိုးတန္အရာေတြျဖဳန္းတီးျမဳပ္ႏွံထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဟိုဟိုဒီဒီလက္ညိဳးထိုးၾကပါလိမ့္မယ္။ တီးတိုးတစ္မ်ုိး၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္တစ္ခါ အမ်ဳိးမ်ဳိး အခါခါ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းခါမယ္။ ေခါင္းၿငိမ့္မယ္။ ေခါင္းလႈပ္မယ္၊ လက္လႈပ္မယ္၊ ေနာက္ဆုတ္မယ္။ ေရွ႕တိုးမယ္။ ဒီလိုဟန္ပန္ေတြနဲ႔ ေဘာင္ေလးထဲကို စူးစိုက္ၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္။ မ်က္လံုးေတြရဲ႕ စူးစိုက္မႈ ပိုၿပီးအားေကာင္းလာၿပီ၊ ေခါင္းညိတ္တာေတြ အႀကိမ္အေရအတြက္စိတ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာ သိလိုက္ၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့တန္ဖိုးႀကီးအရာတစ္ခ်ဳိ႕ကို တန္ဖိုးတစ္ခ်ဳိ႕- ယူရိုစကၠဴခ်ပ္တစ္ခ်ဳိ႕၊ ဒီနာစကၠဴခ်ပ္တစ္ခ်ဳိ႕ နဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္မယ့္ ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္ၿပီပဲေပါ့။

ၿပီးရင္ေတာ့ အဲဒီပန္းခ်ီကားကို ပိုင္ဆိုင္သြားသူတစ္ေယာက္ပဲ အႏုပညာကို တစ္စိမ့္စိမ့္ ခံစားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ သက္ၿငိမ္အႏုပညာခံစားမႈမ်ဳိးပါ။ ပန္းခ်ီဆရာပိုၿပီး ႏွစ္သက္တာကေတာ့အားလံုး၀ိုင္း၀န္းပါ၀င္လာႏိုင္မယ့္ အႏုပညာမ်ဳိး။ ၀ိုင္း၀န္းဖန္တီးမယ္။ ၀ိုင္း၀န္းခံစားၾကမယ္။ အားလံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္ လူေတြ .. လူငယ္ေလးေတြပူးေပါင္းပါ၀င္ႏိုင္မယ့္ သက္လႈပ္အႏုပညာမ်ဳိး.. လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ သဘာ၀ဆန္တဲ့အႏုပညာမ်ဳိးေလ။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းမေပၚမွာ ဖန္တီးသရုပ္ျပတဲ့အႏုပညာမ်ဳိးေတြကို ပိုသေဘာက်လာခဲ့ရတာ။ တစ္ေယာက္တည္းက ဖန္တီးၿပီး လူတစ္ဦးကိုပဲ ခံစားမႈေပးတဲ့ အႏုပညာေရာင္း၀ယ္ျခင္းထက္၊ ၀ိုင္း၀န္းခံစားပံုေဖာ္ၿပီးရလာတဲ့ အႏုပညာဖန္တီးမႈမ်ဳိး အားလံုးကိုေ၀မွ်ခ်င္တာ။ အဲဒီအႏုပညာေ၀မွ်မႈဟာ အႏုပညာေရာင္း၀ယ္မႈလို ေငြစကၠဴခ်ပ္ေတြမရႏိုင္ဘူးဆိုတာေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာ သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မလဲ။ သူ႔ရဲ႕ အသက္၀ိညာဥ္မခ်ဳပ္ခင္ေလးအတြင္းမွာ သူလုပ္ခ်င္တာေလးေတြ လုပ္ၾကည့္သြားခ်င္ေသးတဲ့ စိတ္အဆာက သူလြန္ဆန္လို႔မရႏိုင္တဲ့အရာပဲမဟုတ္လား။ ဒီလုိနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာ Street Art ပြဲတစ္ပြဲလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ေလးေလးကန္ကန္လူႀကီးေတြရဲ႕မတိမ္းမယိမ္းအေတြးအေခၚေတြကေနျဖစ္ေပၚလာမယ့္ လက္ရာေတြခ်ည္းပဲျမင္ေတြ႔ ရမွာထက္စာရင္၊ ကေလးေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးေလးေတြ သူ ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ အလယ္တန္း အထက္တန္းကေလးေတြပါ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားပါ၀င္ၿပီး ဖန္တီးတာက ပိုၿပီး သက္၀င္ေႏြးေထြးေစတယ္လို႔ ပန္းခ်ီဆရာေတြးပါတယ္။ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္မေနေစခ်င္ပါဘူး။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္း ျပင္ပပတ္၀န္းက်င္က လႈပ္ရွားမႈေလးေတြထဲ လႈပ္ရွားေစခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းေတြကို ဖိတ္ရမွာပဲေပါ့။ အဲဒီ Street Art ကို ကမၻာ့ပတ္၀န္းက်င္ေန႔ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔ရယ္ ၆ ရက္ေန႔ရယ္ ၂ ရက္ ျပဳလုပ္မယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ ဆားဘီးယားႏိုင္ငံ၊ ဘဲလ္ဂရိတ္ၿမိဳ႕ ဆာဗာျမစ္နဲ႔ ဒူးနာဗ့္ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ျမက္ကမ္းေဘးက လူသြားလမ္း၊ စက္ဘီးေျပးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရးဆြဲၾကမယ္။ သူတို႔ေရးဆဲြမွာက စိတ္ခြန္အားေပးမယ့္ စာလံုးေတြပါ။ ဥပမာ - ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ တာ၀န္သိျခင္း၊ သစၥာတရား၊ ရိုးသားျခင္း၊ ဇြဲလံု႔လရွိျခင္း၊ သည္းခံျခင္း၊ ခြန္အား၊ အသိပညာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အဓိဌာန္၊ အလွတရား၊ ၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မႈ။ အားကစား၊ မိတ္ေဆြ ဆိုတဲ့စာလံုးမ်ဳိးေတြပါမယ္။ စာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ တစ္လံုး ၁၀မီတာကြာေ၀းေစမယ္။ Graffiti Art ပါပဲ။ အာဒါဆီဂန္လီယာ (Ada Ciganlija) ကန္အနီးက ေမာ္ေတာ္ေတြရပ္နားတဲ့ မာရီနာေမာ္ေတာ္ဆိပ္၊ ဘရန္ကို(Branko)တံတားနဲ႔ ဓါတ္ရထားတံတားၾကားက ပဲဒဲစတြီးရန္း (Pedestrian)လမ္းေၾကာတစ္ေလွ်ာက္၊ နဲေဘာရီစာ(Nebojsa)ေမွ်ာ္စင္ နဲ႔ ဒူးနာဗ့္သေဘၤာဆိပ္ အာဒါဟူးရား (Ada Huja) ေနရာ ၄ ေနရာကို ပန္းခ်ီဆရာေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ စာလံုးေတြကို ကေလးေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႔ ပဲ အေရာင္အေသြး၊ စာလံုးဒီဇိုင္း သူတို႔ စိတ္တိုင္းက်ေရးျခယ္ေစမယ္။ လုိအပ္တဲ့ ပန္းခ်ီေဆးေတြအတြက္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာစီစဥ္ႏိုင္သားပဲ။  ရုံးလုပ္ငန္းေတြ၊ စာရြက္စာတမ္းကိစၥေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ဦးမွာ ပန္းခ်ီဆရာနားလည္ေပမယ့္ သူ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ လို႔ေတြးလိုက္တယ္။

ပထမဆံုး ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ပန္းခ်ီအဖြဲ႔အစည္း ULUS (Union of Visual Artists of Serbia) မွာ ေလွ်ာက္လႊာတင္ပါတယ္။ သူလုပ္မယ့္ အစီအစဥ္အေသးစိတ္ကို သတင္းပို႔လိုက္တယ္။ ဒါရိုက္တာက သေဘာတူလက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီလက္မွတ္နဲ႔ပဲ Street Art လုပ္မယ့္ ၿမိဳ႕နယ္ျမဴနီစပယ္ရုံး ၄ ရုံး မွာ စာတင္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာေတြ ပန္းခ်ီဆရာကိုယ့္ဘာသာပဲ ရိုက္ၿပီး ေက်ာင္းေတြကို ေမးလ္ပို႔ထားတယ္။ လူကိုယ္တိုင္ သြားပို႔တယ္။ မိတ္ေဆြ Artist ေတြကို လည္း ေမးလ္ပို႔ၿပီး ပါ၀င္လက္တြဲဖို႔ ေမးလ္ပို႔ပါတယ္။ မီဒီယာဌာနေတြကိုပါ သတင္းပို႔ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာ့ဆီကို ေက်ာင္းေတြ ဆီကေန စာျပန္လာပါတယ္။ စိတ္၀င္စားတဲ့ေက်ာင္းေတြက ဖုန္းေတြဆက္လာၾကတယ္။ ေမးလ္ျပန္ပို႔လာၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၄ ေယာက္ေလာက္ကို ဆရာမတစ္ေယာက္က တာ၀န္ယူၾကရပါလိမ့္မယ္။ ကေလးေတြရဲ႕လုံျခံဳေရးအတြက္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းျပင္ပမွာမို႔ ေက်ာင္းသားအမ်ားႀကီးနဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ပါ ပန္းခ်ီဆရာ စဥ္းစားရပါတယ္။ ဖုန္းဆက္၊ ေမးလ္ပို႔လာတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို အစီအစဥ္ေတြ အေသးစိတ္ရွင္းျပေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ေတြအားလံုးအတြက္ ၃ လ ေလာက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ Artist ေတြလည္း ပါ၀င္လာၾကပါတယ္။ အားလံုး ၁၂ ေယာက္ပါ။ ပါ၀င္လာတဲ့ေက်ာင္းေတြက Secondary school ရွစ္ေက်ာင္း "Filip Kljajić-Fića" "Vladimir Nazor" "Sveti Sava" "Jovan Cvijić" "Stevan Dukić" "Isidora Sekulić" "Vojvoda Radomir Putnik" "Braća Baruh" ေက်ာင္းေတြပါ။ Secondary school က Gimnazija "Dr Kosta Ćukić" နဲ႔ "Filološka gimnazija "Stefan Nemanja"  ေက်ာင္းေတြပါ၀င္ဖို႔ ကတိျပဳလာၾကတယ္။ ေနာက္ သတင္းဌာနတစ္ခု ႏွစ္ခုေလာက္ကလည္း ပန္းခ်ီဆရာ့ ဆီကို အေမးအေျဖရိုက္ကူးေရး လုပ္လာၾကပါတယ္။  ပန္းခ်ီေဆးကုမဏီ "Zvezda-Helios"ကလည္း စပြန္ဆာေပးလာခဲ့ပါတယ္။ ကေလး အေယာက္ ၅၀ ေက်ာ္နဲ႔ Artist ေတြအတြက္ ေဆးအလံုအေလာက္ပို႔ေပးလာခဲ့တယ္။ ၅ ရက္ေန႔မတိုင္ခင္ ကတည္းက Street Art ေရးဆြဲၾကမယ့္ေနရာ ၄ ေနရာကို ပန္းခ်ီဆရာ သြားၾကည့္ထားလိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဇြန္လ ငါးရက္ေန႔ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီေန႔က မိုးခပ္ဖြဲဖြဲ ၿဖိဳးၿဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ဆိုရုံေလး က်ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ဳိးတို႔က်ဲတဲ မိုးစက္ေလးေတြေပ်ာက္သြားရင္ေတာင္မွ မျပင္းလြန္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ သိပ္ၿပီး မပင္ပမ္းခဲ့ၾကပါဘူး။ ပထမရက္မွာေတာ့ ေက်ာင္း၂ ေက်ာင္းပဲ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ Artist တစ္ခ်ဳိ႕လာပါတယ္။ ကေလးအေယာက္ ၂၀ ခန္႔ သူတို႔ရဲ႕ ဆရာမေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာ စာလံုးပံုစံအၾကမ္း ဆြဲၿပီး ၁၀ မီတာစာကို ေျခလွမ္းနဲ႕ပဲ ျမန္ျမန္မွတ္ၿပီး စာလံုးေတြေနရာခ်ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးေတြနဲ႔ ဆရာမေတြက သူတို႔ စာရြက္အၾကမ္းေလးေတြနဲ႔ နမူနာဒီဇိုင္းပံုစံေလးေတြ ျပင္ဆင္လာခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးေတြက အျပည့္အ၀ပူးေပါင္းပါ၀င္လိုတာ ေတြ႔ရၿပီး စာလံုးပံုေလးေတြ သူတို႔စိတ္ကူးေလးေတြေျပာျပၿပီး ေရးဆြဲၾကပါတယ္။ ကေလးတစ္ခ်ုိ႕လည္း ေရးဆြဲရမွာ ရွက္ေယာင္ေယာင္ဟန္ပန္ရွိေနၾကၿပီး စာလံုးေလးေဆးျခယ္ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာလည္း ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံလိုစိတ္မရွိၾကပါဘူး။ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ ေဆးျခယ္ရမွာ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ဟန္ေလးေတြလည္း ကေလးတစ္ခ်ဳိ႕မွာ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ကေလးအမ်ားစုကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ပဲ စာလံုးေလးေတြ ေရးဆြဲ ေဆးျခယ္ၾကတယ္။ စာလံုးတစ္လံုး ပီးသြားတဲ့အခါမွာလည္း ေရးဆြဲၾကတဲ့ကေလးေတြ သူတို႔ဖန္တီးခဲ့တဲ့ စာလံုးေလးအေရွ႕မွာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံကာ အျပည့္အ၀ပူးေပါင္း ပါ၀င္ၾကပါတယ္။

ဒုတိယေန႔မွာေတာ့ မိုးသားအားလံုးကင္းစင္ေနခဲ့ၿပီ။ လင္းလက္တဲ့ေနျခည္ဟာ ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းထဲတိုး၀င္ ရုန္းကန္ၿပီး တလက္လက္ေတာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ မနက္ ၉ နာရီေလာက္ကေန စတင္ၿပီး စာလံုးေလးေတြေရးဆြဲၾကပါတယ္။ ေဆးျဖည့္တယ္။ အာဒါးကန္ဆီေရကူးသြားမယ့္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ၊ ကေလးေတြ၊ လူႀကီးေတြက အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာနဲ႔ ကေလးေတြ၊ တစ္ျခား Artist ေတြကို စူးစမ္းၾကပါတယ္။ ဒုတိယေန႔က ကေလးငယ္ေတြမွာ ပိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနတာ ပန္းခ်ီဆရာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာလိုခ်င္တာ အဲဒါပါပဲ။ ကေလးေတြကို အသင္းအဖြဲ႔ေလးနဲ႔ အႏုပညာ လႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္း ေ၀မွ်ခံစားေပးႏိုင္တယ္။ အမ်ားျပည္သူဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ အမ်ားျပည္သူေတြမရွိတဲ့ လူေျခတိတ္ခ်ိန္မွ ပန္းခ်ီ မႈတ္ေဆးဗူးေတြကိုင္ၿပီး ဗရမ္းဗတာေရးဆြဲတတ္ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြဟာ အမ်ားျပည္သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္တစ္ဦးတည္းစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္မရွိဘူးဆိုတဲ့သေဘာကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုၾကတယ္။ လင္းလက္တဲ့ေနျခည္ေအာက္မွာ စည္းကမ္းတက် ဒီလို လႈပ္ရွားမႈေလးေတြျပဳလုပ္ေပးခ်င္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထြက္ေပါက္ဖြင့္လွစ္ခြင့္၊ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္းဆီမွာ ရွိတဲ့ အႏုပညာအစြမ္းအစထုတ္ေဖာ္ျပသခြင့္ အဲဒီ အခြင့္အေရးေလးေတြကို ပန္းခ်ီဆရာဆုပ္ကိုင္ ဖန္တီးေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါ ပန္းခ်ီဆရာဖန္တီးခ်င္တဲ့ အႏုပညာပါပဲ။ လမ္းေပၚမွာ ေဆးျခယ္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ Artist မိတ္ေဆြကို ၾကည့္ၿပီး ပန္းခ်ီဆရာရင္ထဲမွာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္။ ကေလးေတြက ေမးလာတဲ့အခါ သူတို႔ စိတ္ကူးအတိုင္းပဲ အေသြးအေရာင္က်က်နန စာလံုးေလးေတြေပၚလာေအာင္ ပန္းခ်ီဆရာရွင္းျပပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာကိုယ္တိုင္အတြက္ ေရးဆြဲရမယ့္စာလံုးမွာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားမေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။   အဲဒီအတြက္ ပန္းခ်ီဆရာ သိပ္ၿပီးမစဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕  ေခြးေလး "happy" ပံုစံ တစ္လိုင္းထဲ ခပ္သြက္သြက္ေလးဆြဲလိုက္ၿပီး စာလံုးတစ္လံုးျဖည့္လိုက္ပါတယ္။ ဟက္ပီေလး အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနေစဖို႔ စိတ္ကူးၿပီး သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ထည္ေလးထဲမွာ "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း" ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးျဖည့္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ သက္၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ Street Art အႏုပညာတစ္ခု ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့။        ။

(ဆားဘီးယားႏိုင္ငံ၊ ဘဲလ္ဂရိတ္ၿမိဳ႕ မွာ World Environment Day အထိမ္းအမွတ္ ဇြန္လ ၅ ရက္နဲ႔ ၆ ရက္ေန႔က  ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆားဘီးယန္း Artist Nenad Vučković  စီစဥ္ခဲ့ၿပီး Artist ေတြျဖစ္တဲ့ Ema Parezanović,, Brana Marković, Vlada Milinković, Eli Obođan, Dobrica Kamparelić, Goran Ostojić Vid, Stojanka Bošnjak, Zoran Pantelić, Dejan Bogojević, Dragoljub Jovičić, Marijeta Milovanović တို႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ Eco-art installation ကို ျပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ထားပါသည္။)

ၿဖိဳးၿဖိဳး

Living Fashion Magazine, January, 2013)