မင္းႏွစ္ပါး စီးခ်င္းထိုးျခင္း

ေမေမေျပာတဲ့ ပံုျပင္

တစ္ခါေတာ့ ကြ်န္မတို႕ ေမေမက စစ္ျဖစ္လို႔ ေျပးရ လႊားရတဲ့အခါ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဆင္းရဲ ပင္ပန္းႀကရတဲ့အေၾကာင္းေတြြ ေျပာရင္း ဟိုေရွးေရွးတုံးက မင္းႏွစ္ပါး စီးခ်င္းထိုး ႀကတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ ဗုဒၼဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလဲ မင္းေယာက္်ားမ်ားဟာ ေသေဘးႀကံဳခဲ့ရင္ေတာင္ လုံ႔လ၀ီရိယမေလ်ာ့ရဘူး လို႔ မဟာဇနကၠျဖစ္စဥ္ကိုေဟာၿပီး ဆုံးမခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဇနကၠ၀တၳဳကို ေက်ာင္းသားတိုင္း သိႀကမွာပါ။  ခု ေမေမေျပာမယ့္ ပံုျပင္ကလဲ ဇနကၠမင္းသား အေၾကာင္းပါဘဲ။

ေမေမက ေျပာတယ္။

ဟိုေရွးေရွးတုံးခါက မိထိလာျပည္ႀကီးမွာ ဇနကၠမင္းႀကီး မင္းျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္တဲ့။ သူ႔မွာ အရိဌဇနကၠမင္းသား၊ ေပါလဇနကမင္းသားရယ္လို႔ သားေတာ္ႏွစ္ပါး ရွိသတဲ့။ ရုတ္တရက္ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီး နတ္ရြာ စံေတာ္မူရာမွာ ထီးနန္းအရိုက္အရာကို  ေရႊနန္းေတာ္ထုံးတမ္းႏွင့္အညီ အကိုျဖစ္သူက ထီးေမြ နန္းေမြဆက္ခံရသတဲ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ညီေတာ္ ေပါလ က ရြာနီးခ်ုဳပ္စပ္ကေန လူသူအင္အားစုရံုးၿပီး ေနာင္ေတာ္ကို လုပ္ႀကံပုန္ကန္ျခားနားမယ္ နန္းရပ္ထီးျဖဴ လုယူမယ္ဆိုတဲ့ အၾကံနဲ႔ ခ်ီတက္လာသတဲ့။  ဒီေတာ့ ေနာင္ေတာ္ အရိဌက တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ရင္၀ယ္သားကဲ့သို႔ ႀကင္နာ သနားတတ္သူျဖစ္ေလေတာ့  “ကဲ ..ေကာင္းပီညီေတာ္။ညီေနာင္ႏွစ္ပါး ကိစၥမွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းမွဳ ေၿကာင့္က်မွဳ မျဖစ္ပါေစႏွင့့္။ ငါတို႔ႏွစ္ဦးခ်င္း ေသသည္အထိ စီးခ်င္းထိုးၾကမယ္။ မင္းႏိုင္ရင္ မင္းဘုရင္လုပ္။ ငါႏိုင္ရင္ ငါဘုရင္လုပ္မယ္။ ငါ့ျပည္သူ ျပည္သားေတြကို ေျမဇာပင္ အျဖစ္မခံ ႏိုင္ဘူး" လို႔ ေျပာၿပီး ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ၿမိဳ့ျပင္ထြက္ စီးခ်င္းထိုးႀကတာေပါ့။

{ဒီေနရာမွာ ကြ်န္မတစ္ခုေတြးမိတယ္ရွင့္။ ေအာ္..စီးခ်င္းထိုးတယ္ ဆိုတာ ခုေခတ္မွ ေပၚတာမဟုတ္ဖူး။ ဘုရားရွင္ ဇနကၠမင္းႀကီးဘ၀မွာကတည္းက ရွိေနတာဘဲ လို႕ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကြ်န္မက ေဟာလိ၀ုဒ္ ကလာတဲ့ သမိုင္းရာဇ၀င္ ရုပ္ရွင္ေတြမွာသာ  လွံရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ သံခ်ပ္၀တ္စံုေတြနဲ႔ ျမင္းႀကီးေတြစီးၿပီး စီးခ်င္းထိုးႀကတာျမင္ဖူးေနတာဆိုေတာ့။ ဥပမာ  အဂၤလန္ ရာဇ၀င္မွာ ကင္းဂြ်န္လို  ခရူးဆိတ္ဒါေတြ အိုင္ဗင္ဟိုး လို သူရဲေကာင္းေတြ  ေယာက္်ားပီပီ သူေသ ကိုယ္ေသ ႏွစ္ဦးခ်င္း ခ်ႀကတာမ်ိဳးေပါ့။
(ကြ်န္မက အဲဒီကားေတြ ၿကည့္ပီး ေရာဘတ္ေတလာကို စြဲေနတာ)
ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၀တၳဳေတြမွာလည္း ႏွစ္ဦးခ်င္း ကိုယ္ေသသူေသ ေယာက်္ားပီပီ စိန္ေခၚၿပီး ေသနပ္ခ်င္းယွဥ္ပစ္ခတ္ႀကတာမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား  ဘာသာျပန္၀တၳဳေတြမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဲဒါ တကယ့္္ကို မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါဘဲ။ ေဘးလူေတြ ထိခိုက္နစ္နာမွဳမရွိေတာ့ဘူးေပါ့ ျမန္မာရာဇ၀င္မွာလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာမ်ားက ရိုက္ကူးျပသသင့္တယ္လို ့ထင္တယ္။ }

ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ကံနိမ့္တဲ ့ ေနာင္ေတာ္ အရိဌ က ရွံဳးနိမ့္သြားပါတယ္။ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ က်န္ရစ္တဲ့ မိဖုရားႀကီးကို သူရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရင္ စမၸါနဂိုလ္ၿပည္က တကၠသိုလ္ဆရာႀကီး ဒီသာပါေမာကၡထံ ခိုလွဳံေနထိုင္ဖို႔ မွာထားခဲ့ေတာ့ မိဖုရားႀကီးက မင္းႀကီးက်ရွဳံးသြာမွန္းလည္းသိေရာ ေတာင္းတစ္လုံးမွာ ပတၱျမားစတဲ့ နန္းစဥ္လက္၀တ္ရတနာ တစ္ခ်ိဳ႕ထည့္၊ အေပၚက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဖုံးလႊမ္းၿပီး ေစ်းသည္ဟန္ေဆာင္လို႔ အေနာက္တံခါးကေန မထင္မရွား ထြက္သြားရွာေရာ တဲ့။ မိဖုရားကိုယ္မွာ ဘုရားေလာင္းဇနကၠမင္းသားေလး သေႏၶယူေနတာဆိုေတာ့ လမ္းခရီးမွာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတားမရွိဘူး။ ျမင္းရထားေပၚတက္ရာမွာလည္း လွည္းခုံ ဟာ ေျမသားႏွင့္အညီ ႏွိိမ့္ေပးတဲ့အတြက္ အလြယ္တကူတက္ႏိုင္ၿပီး တကၠသိုလ္ျပည္ကို ေရာက္ရွိသြားပါေရာ တဲ့။

မင္းသားေလးဖြားျမင္လို႔ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုသံုးသပ္ၿပီး မယ္ေတာ္ကို မရမကေမးႀကည့္ေတာ့ အျဖစ္မွန္ကို သိသြားေရာဆိုပါေတာ့။ သိလဲသိေရာ မိခင္ထံက လက္၀တ္ရတနာေတြကိုေတာင္း ထုခြဲ သေဘၤာႀကီးတစင္းတည္ေဆာက္လို႔ မိထီၳလာျပည္ကို ေရွ႕ရွဴ ထြက္လာခဲ့တာေပါ့။ လမ္းခရီးမွာ ေလျပင္းမုန္တိုင္းမိတယ္။ သေဘၤာနစ္ေတာ့ သားစားေရသတၱ၀ါေတြေဘးကလြတ္ေအာင္  ရြက္တိုင္ထိပ္ဖ်ားကေန ခုန္ခ်တယ္။ ခုႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ လက္ျပစ္ကူးတယ္။ မဏိေမခလာနတ္သမီးက ကယ္တင္ၿပီး မိထၳီလာေနျပည္ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲက ေက်ာက္ဖ်ားေပၚမွာ သြားသိပ္ထားတယ္။ မိထၳီလာေနျပည္မွာက ေပါလဇနကၠမင္းႀကီး နတ္ရြာစံသြားလို႔ မင္းမဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေနုေတာ့ ဖုတ္သြင္းရထားလႊတ္တယ္။ ေက်ာက္ဖ်ာဆီဆိုက္သြားတယ္။ မင္းသားေလးကို မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးႏွင္းအပ္တယ္။ ႏွမေတာ္ သီ၀လီမင္းသမီးကို လက္ဆြဲၿပီး နန္းတက္တယ္။ ေနာက္ မၾကာခင္ ထီးနန္းကို စြန္ ့ခြာလို႔ ေတာထြက္သြားတယ္ တဲ့။

ဒီဇာတ္ကို ေမေမေျပာရာမွာ ေမေမက ဖြဲ႔ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာတတ္ေတာ့ ၇ရက္ေလာက္ ဆက္ေျပာရတာပါ့။ ဇာတ္က ေတာ္ေတာ္ရွည္ပါတယ္။ ဖုတ္သြင္းရထားလႊတ္ရတဲ့အေၾကာင္းကိုလဲ ရွင္းျပတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳ ျမင္းကတဲ့လွည္းရထားမွာ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးတင္ၿပီး မင္းေလာင္းဆီ လႊတ္လိုက္တာပါဘဲ။ ကြ်န္မတို႔ ငယ္ငယ္ကေလ တကယ္ဘဲ ဖုတ္ေကာင္၀င္ေမာင္းတယ္ထင္လို႔။ ေၾကာက္လိုက္ႀကတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ခုေခတ္မ်ား အဲလို ဖုတ္သြင္းရထားရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း ေရြးေကာက္ပြဲေတာင္  လုပ္ဖို ့ မလိုေတာ့ဘူးေနာ။

Florist