ကြၽန္မပခုံးေပၚကေလွ်ာက်သြားတဲ့ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ(အက္ေဆး - ၉)

          ေမာင္... မွတ္မိဦးမလာပဲ...။

          ကြၽန္မကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို အမွတ္ရေနမိတယ္။

          ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းက national CDအေရာင္းဆိုင္ကေလးမွာေပါ့။ ေမာင္နဲ႔... အို မဟုတ္ဘူး၊ ေမာင့္ရဲ႕ လက္တစ္စုံနဲ႔ အရင္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ရတာ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ဦးမွာလဲ ေမာင္ရယ္။

          အဲဒီတုန္းက အခုလိုပဲ မိုးကေလးက အုံ႔မိႈင္းေနေသးေတာ့... တကယ့္ကို လြမ္းစရာပဲေပါ့...။

          လြမ္းတယ္ ...ေမာင္ရယ္... အလြမ္းႀကီးလြမ္းတယ္...။ ေမာင့္ကို ဟင့္အင္း မဟုတ္ပါဘူးေနာ္... အနားမွာရိွေနတဲ့ ေမာင့္ကို ...ကြၽန္မက ဘာကိစၥ လြမ္းတ,ရမွာလဲ ကြၽန္မလြမ္းေနတာေလ... ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြကိုပါရွင္ရယ္...။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကြၽန္မ ပခုံးေပၚမွာ ရိွမေနေတာ့တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ လက္ေတြကိုေပါ့...။

          ေမာင္... ေမ့ေနေလာက္ပါၿပီ။ ကြၽန္မ ျပန္ေျပာျပရင္ေတာ့ ခပ္ေရးေရး ေမာင္သတိရေကာင္းရဲ႕။ ေဟာသည္  ၿေအငသညေူ ဃီ ဆိုင္ကေလးမွာေလ MP 3 Love Song CDခ်ပ္ကေလးဆီ လက္အလွမ္း၊ စိတ္အၾကံတူေနတဲ့ ကြၽန္မနဲ႔ေမာင္ လက္ခ်င္း ခလုတ္တိုက္မိသြားတာ ျဖစ္ေလ့ရိွတာမ်ဳိးပါ။ ဒါေပမဲ့ ထူးဆန္းတာက သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္တိုင္း ရယ္ေမာ ရင္ခုန္တတ္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလး တစ္ေယာက္လို ကြၽန္မရင္က လိႈက္ခနဲ ခုန္လႈပ္သြားလို႔ပဲေပါ့။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား...။ ကြၽန္မယူမယ့္ CDေလး သူတစ္ပါးလက္ထဲ အရင္ပါသြားမွာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဒိတ္ခနဲ၊ ထိတ္ခနဲ ခုန္လႈပ္သြားမိတာမ်ဳိးလို႔ ေျဖသိမ့္ေတြးခ်င္ေသးေပမယ့္ CDခ်ပ္ေလး လက္ထဲေရာက္ အိမ္ကို ပါလာတဲ့အထိ ေဟာသည္ရင္ဘတ္ဆီက လိႈက္ဖိုလိႈက္ဖိုနဲ႔ ကဲ ဒီ့ထက္ေသခ်ာရဦးမလား။ ကြၽန္မရင္ခုန္တာ ေမာင္ရဲ႕ လက္ေတြ ေၾကာင့္ပါရွင္ရယ္။

          သူငယ္ခ်င္းစႏၵီက Midi Files Collection 2000 ထဲမွာ Pianist ဆိုတာရိွတယ္။ စႏၵရားေတးသြားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ နင့္အႀကိဳက္ပဲလို႔ သတင္းေပးလာတာနဲ႔ national CDဆိုင္ကေလးကို အေျပးေရာက္လာျပန္ေပါ့။ Midi Files Collection 2000ကို အေတြ႕ ႐ုတ္တရက္လက္အလွမ္းမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ လက္တစ္စုံနဲ႔ ဝင္တိုက္မိျပန္ေပါ့...။ သည္လက္တစ္စုံပါပံလို႔ သိလိုက္ရတဲ့ခဏ... ကြၽန္မရင္ေတြက ဒုန္းခနဲ ေဆာင့္ခုန္သြားပုံမ်ား ေျပာမေျပာခ်င္ပါဘူးရွင္ရယ္၊ စိတ္အၾကံတူေနတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ၿပိဳင္တူလုပ္မိတဲ့လက္ခ်င္း ...အမွတ္တမဲ့ ဝင္တိုက္၊ ထိခတ္မိတယ္ဆိုတာ မဆန္းလွေပမယ့္ ဒီလက္နဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုပဲ ဝင္တိုက္မိတယ္ဆိုတာကေတာ့ နည္းနည္းထူးဆန္း မေနဘူးလားပဲ ေနာ္ ေမာင္၊ အမွတ္တမဲ့ေပမယ့္ အဲဒီလို အမွတ္တမဲ့အျဖစ္ကေလးေတြအေပၚ (ခုခ်ိန္ထိ) ကြၽန္မက တသသနဲ႔လြမ္းတ အမွတ္ရေနမိတတ္သူပါ...' (ေမာင္ကေတာ့ 'အမွတ္တမဲ့' ေတြကို အယုံအၾကည္နည္းသူပီပီ 'ျဖစ္တတ္ပါတယ္'ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔  ခနဲ႔ခ်င္ ခနဲ႔ဦးမွာ ကြၽန္မသိေနတာေပါ့)

Base tone သံ ခပ္မ်ားမ်ားအသံနဲ႔ ေမာင္က 'ဒီဟာ မင္းယူမလို႔လား'တဲ့။ ကြၽန္မက 'အင္း'ဆိုေတာ့... 'ေနာက္မွယူလို႔ မရဘူးလား' တဲ့ ထပ္ေမး၊ ကြၽန္မက 'ဟင့္အင္း'ဆိုေတာ့ ေမာင္က ...ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖစ္သြားၿပီး၊Yes နဲ႔ No စကားႏွစ္လုံး တည္း တတ္တာလား' တ့ဲ၊ အင္မတန္စကားသြက္တဲ့ ကြၽန္မ စကားစ,ရွာမရျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္မရင္ဘတ္ထဲက ေဟာသည္ႏွလုံးသားေလး အလို အေလ်ာက္ ခုန္ေဆာင့္ေနရာက အရိွန္လြန္ၿပီး အျပင္ကိုမ်ားလြင့္စင္ ထြက္က် လာမလား။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဖုံးဖိ ထိမ္းသိမ္းေနရလို႔ပဲေပါ့။ Midi Files Collection 2000 က ဒီတစ္ခ်ပ္ထဲ ရိွတာဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔ အခက္ေတြ႕ၾကရၿပီေနာ္၊ ကြၽန္ကလည္း လိုခ်င္တာကို မေတြ႕ရရင္ေတာ္ေသး၊ ေတြ႕ေနရမွေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအရယူခ်င္သူ။ ေမာင္ကလည္း အေရးႀကီး။ အဲဒီတုန္းက ဃီ တစ္ခ်ပ္နဲ႔  လူႏွစ္ေယာက္ ျပႆနာလို႔ ကြၽန္မတို႔ ေျဖရွင္းပုံမ်ား ညံ့လိုက္တာကြယ္ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့... (ခုခ်ိန္ေတြးၾကည့္ ေတာ့ တကယ့္ကို ရယ္စရာႀကီးေပါ့..)

          ေမာင္က အဲသည္ Midi Files Collection 2000ထဲက သီခ်င္းေတြအေတာ္မ်ားမ်ား လိုခ်င္သူ ဆိုေတာ့ သူက စီဒီဖိုးေငြ ၁၅ဝဝ က်ပ္ကို ေပးမယ္တဲ့။ သူဝယ္မယ္တဲ့။ ကြၽန္မက တစ္မ်ဳိးတည္းယူမဲ့သူဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထည့္လိုက္ေပါ့တဲ့။ သူလိုက္ေစာင့္ယူမွာေပါ့တဲ့။ ကြၽန္မကလည္း အဲဒီစိတ္ကူးကို ဘာေၾကာင့္မ်ား အလြယ္တကူ သေဘာတူမိသြားပါလိမ့္။ တကယ္ဆို အနီးအနားက FMI centreဒါမွမဟုတ္ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္းကTechnol-Landတစ္ေန ရာရာမွာ သြားထပ္ဝယ္လိုက္ ရရဲ႕သားနဲ႔ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ Midi Files Collection 2000 ဒီတစ္ခ်ပ္တည္း ရိွေတာ့တဲ့အတိုင္းပဲ။ တျခားဆိုင္ေတြကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့မိၾကပါလိမ့္၊ သိပ္ညံ့ဖ်င္းၾကတာပဲေနာ္။ ကြၽန္မတို႔ခ်င္း  ရင္းႏွီးခြင့္ရသြားတာကေတာ့ အညံ့ထဲက အေကာင္းေပါ့...။

          ဟုတ္တယ္... ေမာင္နဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ရတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ...။

          အခုမွ ျမင္ေတြ႕ သိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား အလြယ္တကူ အိမ္ေခၚသြားမိပါလိမ့္။ အမွတ္တမဲ့ ခလုတ္တိုက္မိသြားတဲ့ လက္တစ္စုံရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အစစ္ျဖစ္ေနလို႔ ထင္ပါရဲ႕လို႔ ကြၽန္မယူဆလိုက္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာက ကြၽန္မအိပ္ ခန္းထဲမွာဆိုေတာ့ ေမာင့္ကို ကြၽန္မဧည့္ခန္းမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္ေနာ္။

          (ေနာင္အခါ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကေတာ့ ...'အခုမွေတြ႕တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ယုံၾကည္ရလို႔ အိမ္ေခၚရတာလဲ။ အဲဒီတုန္းက ေမာင္က ဧည့္ခန္းမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ အိပ္ခန္းထဲ လိုက္ဝင္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ' တဲ့။ 'ေမာင့္စိတ္ထဲ ရိွရင္ေတာင္မွ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြက အဲဒီလို အလုပ္ေတြ လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး'လို႔ ကြၽန္မကေျပာေတာ့ ေမာင္က သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကုိ ကြယ္ဝွက္လုိ႔ ရွက္ရယ္ရယ္ေသးရဲ႕..) ဟုတ္တယ္။ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြက တကယ္ဆို မလွပၾကဘူး။ မေခ်ာေမြ႕ၾကဘူး၊ တျခားေယာက်္ားေတြလို လက္စြပ္၊ နာရီ၊ hand chain ေတြလည္း ရိွမေနဘူး။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ကြၽန္မမ်က္စိထဲ ဘာျဖစ္လို႔ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနပါလိမ့္။ ဘာျဖစ္လို႔... ကြၽန္မရင္ကို ခုန္လႈပ္ေစရတာပါလိမ့္... ေမာင္သိလား။ ကြၽန္မဝန္ခံရဦးမယ္ အဲဒီတုန္းက CDေလး ျပန္ေပးရင္းနဲ႔ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြကို ကြၽန္မ ေသေသခ်ာခ်ာႀကီး ၾကည့္ေနမိလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မညံ့လိုက္ပုံ မ်ား မေျပာပါနဲ႔ေတာ့.. ေမာင့္ကို ေကာ္ဖီေလးဘာေလး ေဖ်ာ္တုိက္ဖို႔ေတာင္ မစဥ္းစား မိဘူးေနာ္။ ျပန္မယ္အလုပ္... ေမာင္က ...

          'ကိုယ္ ဘယ္မွာေနလဲ မေမးေတာ့ဘူးလား'တဲ့။

'ရန္ကုန္က က်ဥ္းက်ဥ္း ေလးပဲဟာ'လို႔ ကြၽန္မေျပာေတာ့... 'ကိုယ္ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ' တဲ့။

'ကမၻာႀကီးကလည္း ထင္သေလာက္ မက်ယ္လွပါဘူး'ဆိုေတာ့ ေမာင္က... ရယ္လိုက္တာ။ (ေနာက္ေတာ့... ေျပာမိၾကတာက... အဲဒီတုန္းက ေမာင့္လိပ္စာကို စိတ္မဝင္စားတာက ေမာင္ေနာက္ေန႔ ကြၽန္မဆီလာမယ္ဆိုတာ သိေနလို႔ေပါ့လို႔ ေမာင့္ကို ကြၽန္မ စေနာက္မိေတာ့ ေမာင္ကလည္း အားက်မခံ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေမွ်ာ္ေနမယ္ဆိုတာ သိေနလို႔... အားနာပါးနာနဲ႔ လာေပးရတာတဲ့ေလ)။ ေမာင္ျပန္ေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ Pianist ၃၆ ေယာက္ရဲ႕ သီခ်င္း၂ဝဝ ေက်ာ္ကို နားေထာင္ရင္ခုန္ပစ္လိုက္တာေပါ့။

          တကယ္ပါပဲ ေနာက္ေန႔မွာ ေမာင္ ... ကြၽန္မဆီေရာက္လာမယ္လို႔ ကြၽန္မ သိေနသလို ကြၽန္မ ေမွ်ာ္ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ သူသိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ 'အခ်စ္' ေၾကာင့္ကလြဲလို႔ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္ေသးလို႔လဲ။

          ခ်စ္သူေတြျဖစ္တဲ့အခါ ေမာင္အၿမဲ စေနာက္တတ္တာရိွတယ္။ 'ေကာင္မ ေလးတစ္ေယာက္... ကိုယ့္ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မၾကည့္ရဲတဲ့အထိ အရွက္သည္း တတ္လိုက္တာ'တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက ရွက္တတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊ မ်က္လႊာခ်လို႔ ေမာင့္လက္ေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနမိတာပါ။ တကယ္ပါ... တကယ္ ေမာင့္လက္ေတြကေလ လွကိုမလွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္မ ခိုးခိုးၾကည့္ေန မိပါလိမ့္။ ေမာင့္လက္ေတြကို ခိုးၾကည့္လိုက္၊ ဆိုင္ကေလးမွာ လက္ခ်င္းဝင္တိုက္ ထိခတ္မိတဲ့အျဖစ္ကို ျပန္ျပန္ေတြးလိုက္နဲ႔၊ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္း ရင္ခုန္ဗ်ာမ်ား ေနလိုက္ရတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ တကယ့္ကို ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ မသိႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ပါပဲေနာ္။

          ေမာင္ ... မွတ္မိဦးမလား..။

          ေမာင္က အမွတ္တမဲ့ေလး ျပဳမူလိုက္တာျဖစ္ေပမဲ့ ကြၽန္မက တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ေအာင္ အမွတ္တရ တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္မရိပ္မိေစ ေအာင္ ကြၽန္မတိတ္တဆိတ္ေလး ေက်နပ္ေနခဲ့တာပါ။ ေမာင္ေနတဲ့ မင္းရဲေက်ာ္စြာ လမ္းကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတုန္းကေပါ့။ မီးပိြဳင့္အေရာက္ ျပည္လမ္းမႀကီးကို ျဖတ္အကူးမွာ ေမာင့္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္မပခုံးေပၚကို ဖ်တ္ခနဲေရာက္လာၿပီး၊ ေထြးေပြ႕ေခၚေဆာင္သြားလိုက္တာ ကြၽန္မ ခႏၶာဟာ ေမာင္ရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာကို အလိုလိုယိုင္ႏြဲ႕မွီလို႔ ကြၽန္မေျခလွမ္းေတြကလည္း အားအင္ေတြ ျပည့္လွ်မ္းလို႔။ ေဟာသည္ ျပည္လမ္းမႀကီးကို ကားေတြ ၁ဝ စီးစာ ယွဥ္သြားႏိုင္တဲ့ အက်ယ္မ်ဳိးထိ ဆြဲဆန္႔လို႔ က်ယ္ျပန္႔သြားေစခ်င္လိုက္တာ။

          လမ္းမတစ္ဖက္ကို မေရာက္ခ်င္တဲ့အထိ သည္လမ္းကို အၾကာႀကီး ျဖတ္ကူးေနခ်င္လိုက္တာ။ လမ္းတစ္ဖက္ ပလက္ေဖာင္းဆီေျခခ်မိတာနဲ႔ ေမာင္က လက္ကို အသာျဖဳတ္ခ်ၿပီး 'ေဆာရီးေနာ္'တဲ့။ ကြၽန္မက မိန္းကေလးေလ ေမာင္ရဲ႕၊ ဟင့္အင္း ေဆာရီးမဆိုနဲ႔ ဒါေလးကိုပဲႀကိဳက္တာလို႔ ဘယ္လိုေျပာထြက္ပါ့မလဲ၊ ဒီေတာ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေလးသုံးၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေရာက္ေတာ့ Super One မွာ ဝယ္စရာရိွသလိုလို၊Super One ေရာက္ေတာ့FMIတစ္ခုခု ရွာစရာရိွ သလိုလုိ၊ ၿပီးေတာ့ National ေရွ႕ ေရာက္ျပန္၊ တစ္ခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းFMIေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းမွာ ခ်ေရာင္းတဲ့လမ္းေဘးေစ်းတန္းကေလးဆီ သြားျပန္။ အဲဒီကေန National ဘက္ ျပန္ကူး။ ဟိုဘက္ဒီဘက္လမ္းေတြဘဲ ကူးခ်င္ေနတဲ့အထိ ကြၽန္မပခုံးေပၚေရာက္လာမဲ့ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္လိုက္ရတာေနာ္..။

          ေမာင္... ရယ္မလားပဲ၊ ရွက္စရာေပမဲ့ ကြၽန္မေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ခ်စ္သူ ရခါစ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ခ်စ္သူရဲ႕ လက္တြကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး၊ အဲဒီ လက္ေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ေပြ႕ဖက္ ယုယလာလိမ့္မလဲလို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ မိတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ကြၽန္မက... ေမာင္က သိပ္႐ိုးသားပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရိွေနေပမဲ့လည္း ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္မရဲ႕ ဆံႏြယ္စေလးေတြကို ဆြဲယူတို႔ထိ ရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ဖ်ားေလးေတြကို ဆြဲယူတို႔ထိရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။ လက္ဖဝါးေလးေတြကိုလည္း လကၡဏာၾကည့္ေပးသလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ညာကိုင္ရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။

          ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြက တစ္ခုပဲသိတယ္။ လမ္းကူးေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မပခုံးေပၚကို ဖတ္ကနဲေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ ဒါေတာင္မလုံမလဲနဲ႔ 'ကားေတြ အရမ္း႐ႈပ္လို႔'လို႔ ဆင္ေျခေပးတတ္ေသးရဲ႕၊ လမ္းကူးရဖို႔အခြင့္ကိုပဲ ရွာၾကံစဥ္းစားလို႔ ဥာဏ္မ်ားေနတတ္တဲ့ ကြၽန္မအၾကံကိုေတာ့ ေမာင္မရိပ္မိပါလားေနာ္။

          ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မပခုံးေပၚက ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြကို ကြၽန္မခ်စ္တယ္ ရွင္ရယ္...။

          ေမာင္နဲ႔လက္ထပ္ၿပီး အတူေနတဲ့အခါမွာေတာ့... ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ သေဘာက် ခ်စ္မက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ပိုသိလာ ရေတာ့တာေပါ့။ ေမာင့္ရဲ႕ လက္ေတြက ကြၽန္မအတြက္ ေကာ္ဖီေကာင္းေကာင္း ေလးတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္ေပးတတ္တယ္။ ကြၽန္မ ေရခ်ဳိးေနတဲ့အခါ ေက်ာက္ပ်ဥ္နဲ႔ အျပည့္ သနပ္ခါးေတြ ေသြးေပးတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ စြဲလမ္းရတဲ့ ပီယာႏို ေတးသြားေတြကို ဂစ္တာကုိ ႀကိဳးေျပာင္းညွိၿပီး Folk Song ပံုစံ ဂစ္တာနဲ႔ တီးျပတတ္တယ္။ သည့္ထက္ သေဘာက်စြဲမက္စရာလက္ေတြ ဘယ္မွာရိွဦးမွာလဲေနာ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မ သေဘာက် တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြပါပဲ။

          ဒါေပမဲ့ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုက-

          မနက္ခင္းေတြတုိင္း ကြၽန္မဆာငတ္တာေတြ ေျပေစဖို႔ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပး တတ္တဲ့ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ၊ ေန႔ခင္းေတြတိုင္း ကြၽန္မစိတ္လက္ၾကည္လင္ေစဖို႔ သနပ္ခါးေသြးေပးတတ္တဲ့ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ၊ ညခင္းေတြတိုင္း ကြၽန္မအိပ္မက္ ေတြလွပေစဖို႔ Folk Song ေတြ တီးျပတတ္တဲ့ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ၊ အဲဒီလက္ေတြက ကြၽန္မတို႔ အျပင္ထြက္ၾကတဲ့အခါ ကားလမ္းကူးၾကတဲ့အခါ ကြၽန္မပခုံးေပၚမွာ ရိွမေနၾကေတာ့တာ ၾကာပါၿပီေကာ ေမာင္ရယ္...။

          ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြ ကြၽန္မပခုံးေပၚ ေရာက္လာမွာကို သေဘာက်ေမွ်ာ္ လင့္စိတ္နဲ႔၊ ကားလမ္းကူးရဖို႔ အခြင့္အေရးေတြကိုခ်ည္း မူယာမာယာမ်ားလို႔ ရွာေဖြ ေနမိတတ္တဲ့ ကြၽန္မေလ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အျပင္တစ္ခါထြက္ရမွာ၊ ကားလမ္းကူးရမွာ ကို ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေနပါၿပီ၊ ေမာင္ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္မပခုံးေပၚေရာက္လာဖို႔ တကယ္ပဲ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကလို႔ေပါ့။

          သိပ္ကား႐ႈပ္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ ကြၽန္မလက္တစ္ဖက္ (လက္ေကာက္ဝတ္ ေနရာ)ကို လမ္းမကူးတတ္ ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္က ဆြဲေခၚေနရသလိုမ်ဳိး ဆြဲေခၚလားေခၚရဲ႕၊ ရာဇ၀တ္သားကုိ ရဲကဖမ္းခ်ဳပ္ေခၚလာသလုိ တံေတာင္ဆစ္ကေန က်ပ္က်ပ္တင္းတင္းဆုပ္ဆြဲၿပီး ေခၚလားေခၚရဲ႕။ ကားရွင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတစ္ေယာက္ တည္း ကားလမ္းတစ္ဖက္ကို ႀကိဳေရာက္သြားႏွင့္ လား ေရာက္ရဲ႕...။ ကြၽန္မပခုံးေပၚ မွာ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြ ရိွမေနၾကေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

          ဒါေပမဲ့ ခက္တာက ကားလမ္းကူးဖို႔ သေဘာက်ခဲ့ဖူးတာေတြ၊ အခု ေၾကာက္ရြံ႕ေနျပန္တာေတြ၊ ဒါေတြဘာဆိုဘာမွ ေမာင္မသိပါဘူး။ ကြၽန္မက တိတ္တဆိတ္ေလးပဲ ဆိုေတာ့ေလ...။

          တကယ္ဆိုေတာ့လည္း ေမာင္က အမွတ္တမဲ့နဲ႔ ျပဳမူခဲ့တာပါပဲေနာ္။ အဲဒီအမွတ္တမဲ့ ျပဳမူတာေလးကို တိတ္တဆိတ္ေလး ကြၽန္မဘာသာ စြဲမက္ႏွစ္ၿခိဳက္ လို႔ အမွတ္တရျဖစ္ေနခဲ့မိတာ..။ ၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္းလည္း လိုခ်င္ေနမိတာ အဲဒါမခက္ေပဘူးလား။

          တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ေမာင္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကို ကြၽန္မပခုံးေပၚ ကိုယ့္ဘာသာဆြဲယူတင္ၿပီး၊ ေမာင္ရဲ႕ေမ့ေလ်ာ့မႈတစ္ခုကို အစေဖာ္ေပးရေကာင္းႏိုးႏိုး စဥ္းစားမိတာ အခါခါေပမယ့္ ကေလးကလား ဆန္ေလမလား၊ ကႏြဲ႕ကလ်ဆန္ေလ မလား ေတြးမိျပန္ေတာ့ သက္ျပင္းအခါခါခ်လို႔ လက္ေလွ်ာ့မိရတာ ခ်ည္းပဲေပါ့... ေမာင္ရယ္...။ ေမာင္ဘာမွ မသိပါဘူးေနာ္။

          ကြၽန္မတို႔ မိန္းကေလးေတြက အမွတ္တမဲ့အျဖစ္ေလးေတြကို အခ်ိန္ အၾကာႀကီးစြဲလမ္းလို႔ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသေလာက္ ေမာင္တို႔ ေယာက်္ား ေတြကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ေတြအေပၚ အယုံအၾကည္နည္းတတ္ၾကတယ္ ထင္ပါ ရဲ႕ကြယ္...။     

          ကြၽန္မေလ National CDဆိုင္ကေလးဆီေရာက္မိတာနဲ႔ ေမာင့္ကို အနားမွာ ထားၿပီး၊ ေမာင္ရဲ႕လက္တစ္စုံကို ျပန္သတိရ လြမ္းတေနမိတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလက္ေတြ ကြၽန္မ ပခုံးေပၚေရာက္လာလိမ့္ႏိုးႏိုး...။ သည္လိုနဲ႔ပဲ ...မိုးကေလးေတြ အုံ႔မိႈင္းေနၿပီေမာင္ရယ္...။

          တကယ့္ကို လြမ္းတစရာ ေကာင္းလွပါရဲ႕။

          လြမ္းတယ္ေမာင္ရယ္၊ အလြမ္းႀကီးလြမ္းမိတယ္... ေမာင့္ကို။ ဟင့္အင္း... မဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ အနားမွာရိွေနတဲ့ ေမာင့္ကို ကြၽန္မက ဘာကိစၥလြမ္းရဦးမွာလဲ...။ ကြၽန္မလြမ္းေနတာ...။

          ...ကြၽန္မရဲ႕ ပခုံးေပၚကေလွ်ာက်သြားတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြကိုပါ ရွင္ရယ္...။ ဒါေပမဲ့... အဲဒါကို ေမာင္ဘယ္ေတာ့မွ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္မက... တိတ္တဆိတ္ေလးပဲဆိုပါေတာ့ေလ...။

စုမီေအာင္

(ျမင္ကြင္း၊ ၂ဝဝ၁-ဇြန္)