ဆယ့္ကိုး ဂ်ဴလိုင္ မေမ့ႏိုင္

ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္  စေနေန႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ။အႏွစ္ ၆၆ ပင္  တိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္သူတို႔ကား  မေမ့။

ယင္းေန႔ကို  အာဇာနည္ေန႔ဟု ေခၚတြင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား မသမာသူတို႔၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေသြးေျမက်သည့္ေန႔ဟုဆိုက မမွားေပ။

အခ်ိန္က နံနက္၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္။ မိုးက တစိမ့္စိမ့္ရြာေနသည္။

မွဳံမဳွိင္းေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္၀ယ္ ေလာကသည္ ထုံထိုင္းေနဟန္။

ထိုေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထူးထူးျခားျခား သနပ္ခါးေရာင္ ဘန္ေကာက္လုံျခည္ႏွင့္ မႏၱေလး ပိုးတိုက္ပံုအက်ၤ ီကို စမတ္က်က် ၀တ္ဆင္ကာ ဆံပင္ကိုလည္း ေသသပ္က်နစြာ ဖီးသင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။  

ၿပံုးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ သမီးေထြးေလး “မမစု" ကိုယုယစြာ နမ္းရွဳပ္ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး အိမ္မွထြက္လာခဲ့သည္ဟု သူ၏ အပါးေတာ္ၿမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ  (စာေရးဆရာ တကၠသိုလ္ေန၀င္း ) က မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို စည္းေ၀းခန္းမရွိ သဘာပတိ ထိုင္ခုံတြင္ ေနရာခ်ထားၿပီးမွ သူ႔ရံုးခန္းသို႔ ျပန္သြားခဲ့သည္ဟု ဗိုလ္ထြန္းလွက ဆို၏။

ထိုအစည္းအေ၀းတြင္ ဘရင္းဂန္းအလက္ ၂၀၀ ေပ်ာက္ဆုံးသည့္ကိစၥကို  ေဆြးေႏြးရန္ရွိသည္ ဆို၏။

သို႔ေသာ္လည္း ရန္သူက လက္ဦးသြားခဲ့ၿပီတည္း။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား အတြင္း၀န္ရံုးတြင္ စည္းေ၀းစတင္ေနၿပီ။

ရံုးေရွ႕ကို ဂ်စ္ကားတစင္း တည္ျငိမ္စြာ ထိုးဆိုက္လာ၏။ ကားေပၚမွ စစ္၀တ္စုံႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ တစု အိေျႏၵရရ  ဆင္းလာသည္။

၀န္ႀကီးမ်ားစည္းေ၀းထိုင္ရာ ရံုးခန္းအတြင္းသို႔ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ၀င္ေရာက္သြားႀကၿပီ။ မႀကာမီ ..

 ဒိန္း…ဒိန္း….ဒိန္း….ဒက္..ဒက္..ဒက္…ဒိုင္း ..ဒိုင္း  ဒိုင္း ..ဟူ၍ ေသနတ္သံမ်ား  ေပါက္ကြဲ ဆူညံစြာ  ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာ၏။

စည္းေ၀း  ခန္းမႀကီး တခုလုံး  ယမ္းနံ႔ ၿဖင့္ မြန္းႀကပ္ကာ ယမ္းေငြ႔ မ်ာျဖင့္  ပိန္းပိတ္ ရီေမွာင္သြားခဲ့။

မတ္တတ္ရပ္ လက္ကာျပရင္း တခုခု ေျပာလိုက္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို႔ ေသနတ္က်ည္ဆန္အေတာင့္  (၁၃ေတာင့္) က တဆက္တည္း စုၿပံဳ၀ိုင္းအံု ထြင္းေဖါက္ ၀င္ေရာက္သြားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို  အဓိက  ျပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ျခင္း။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္မွ ထြက္က်လာသည့္ ရဲရဲနီေစြးေသာ ေသြးတို႔သည္ ခန္းမႀကမ္းျပင္သို႔ ေခ်ာင္းသဖြယ္   ယိုစီးရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က အလဲလဲ  အျပိဳျပိဳ ႏွင့္ ပက္လက္လန္က်သြားေတာ့သည္။ လွ်ပ္တျပက္ အသက္၀ိညာဥ္ ကင္းမဲ့သြားသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္သည္ကား မလွဳပ္မယွက္။ 

ေသြးအိုင္တြင္း၀ယ္ ထာ၀ရ အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ အနားယူ သြားခဲ့ေရာ့ထင့္။

 တတိုင္းတျပည္လုံး အုံးအုံးႀကြက္ႀကြက္၊ အထက္ဘ၀ဂ္မွ ေအာက္နရက္တိုင္ ငရဲပြက္သို႔ ရဟန္းရွင္လူ သူသူငါငါ တုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားႀကကုန္၏။ ဤမွ်  ရက္စက္ ႏိုင္လြန္းသည့္ ျဖစ္ရပ္ကို မည္သူေတြ က်ဴးလြန္၀ံ့သနည္း။ (အေျဖက ရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။)

“ဘယ္ေရွးကံငယ္ ဖန္ႏိုင္အားရက္တယ္  …နတ္မင္းတို႕ ေနႏိုင္တယ္” ဟုသာ ငိုခ်င္းခ်ရေပေတာ့မည္။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ ဦးဘ၀င္း၊ မန္းဘခိုင္၊ စပ္စံထြန္း၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ၊ သခင္ျမ၊ ဦးရာဇတ္၊ ဦးအုံးေမာင္၊ ေမာင္ေထြးတို႔သည္လည္း အတုံးအရံုး က်ဆုံးခဲ့ႀကသည္။

ႏွစ္လနာရီ  ..ခ်ိန္ရာသီ ေရ႔ြ႕ေပမဲ့ ..အာဇာနည္ေန႔ကိုေတာ့ …မေမ့သင့္ပါသေလ..

ယေန႔ျဖင့္  ..အသိတရား  ရဖို႔ အေျခ … .ေတြးရွဳကာပဲ  အေလးၿပဳ ပါတယ္ေလ..။

(အေလးၿပဳေနရံုျဖင့္ မၿပီးေသးပါ။ တဲ့။ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္ အာဇာနည္စိတ္ဓါတ္ ပြားမ်ားလာေစရန္ တိုင္းျပည္အတြက္ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံယူခ်င္စိတ္ ေပၚထြန္းေစရန္  အမွတ္တရ ေက်ာက္တိုင္မ်ားစိုက္ထူေပးဖို႕အာဇာနည္ကုန္းကို ယခုထက္ ခမ္းနားစြာ ျပဳျပင္မြမ္းမံေပးဖို႔  အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနပါေသးသည္။)

ခင္ေမသစ္