ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျဖဴျဖဴ႕ကို စလို႔မရေတာ့ဘူး

 စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ၊ ျဖဴျဖဴ ဒီေန႔႔ပဲ ေသသြားၿပီ၊

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ စလို႔လည္း မရေတာ့ပါဘူး၊

ညက တစ္ညလံုး အသံ အဆန္းနဲ႔ ေအာ္ေနတာ၊ ကြီ ကြီနဲ႔၊ ေဆးခန္းသြားျပေတာ့ အဆုတ္မေကာင္းလို႔၊ ေကြ်းရမယ့္ေဆးေတြေပးလိုက္ၿပီး အျပန္လမ္းမွာပဲ ေသသြားတယ္။

RIP Phyu Phyu !!

ျဖဴျဖဴ မတိုင္ခင္ နဲေရွာ တူေလးရဲ႕ ေခြးမေလး မက္ဂီလည္း ေသသြားျပန္တယ္၊ ခုတစ္ေလာ ေသျခင္းတရားေတြနဲ႔ေတြ႕ေနရတယ္၊ အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြရဲ႕ ေသျခင္းတရားေတြေပါ့၊

မက္ဂီ မေသခင္ရက္ပိုင္းကပဲ အခန္းထဲအိပ္ရာေပၚတက္ေဆာ့ေနလို႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။

RIP Maggi !!

ျဖဴျဖဴ႕အေၾကာင္း

ေသျခင္းတရားေတြ ခုတေလာေတြ႕ေနရတာနဲ႔ “ကၽြန္ေတာ္ေသတဲ့အခါ” ဆိုၿပီး ငါေသရင္ေတာ့ ဟုိလုိလုပ္မယ္၊ ဒီလိုလုပ္မယ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေရးခဲ့ဖူးတာ ျပန္အမွတ္ရမိတယ္၊ တကယ္ႀကီး အဲလို လုပ္ခ်င္မိပါတယ္၊ တကယ္ ေသရင္သာ ဘယ္လိုေသရမယ္မသိဘူး၊

က်န္တဲ့သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္ေပးၾကမယ္ေတာ့မသိႏိုင္ဘူး။

ပိုစ့္အေဟာင္းကို ဒီမွာ ျပန္တင္ပါတယ္၊ ေသတာေတြ စုထားတဲ့ သေဘာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ေသတဲ့အခါ

ဂ်ီးစ္ Jeezzz .. မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး၊

မၾကည့္ခ်င္ဘူးဆိုေပမယ္ မ်က္လံုးေတြကို အစြမ္းကုန္ခ်ဲ႕ၿပီး ပံုေတြအကုန္ေသခ်ာကိုၾကည့္လိုက္မိေသးတယ္။

အသုဘအခမ္းအနားတစ္ခုက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဆန္႕ဆန္႕ရန္႕ရန္႕ပံုေတြကိုေပါ့။ မေၾကာက္တတ္လွေပမဲ့ ပံုေတြကိုမ်က္လံုးထဲကမထြက္ဘူး။

လူေတြကို ဘာလို႕မ်ား ဒီလို ပံုႀကီးေတြခ်ျပၿပီး စိတ္ညစ္ညဴးေစၾကလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေသရင္...

တကယ္ပါ ... ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ေတာ့ လူေတြေရွ႕မွာ ဘယ္ေနရာက ၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္လို႕မလွတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕အသက္မရွိေတာ့တဲ့ ရုပ္အေလာင္းႀကီးကို မၾကည့္ေစခ်င္ပါဘူး။

ေခါင္းတလား အနက္ေရာင္ ဒါမွမဟုတ္ အျဖဴေရာင္ တခါတည္းပိတ္ထားလိုက္မယ္။ အားနာပါးနာဟန္နဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကိုအစြမ္းကုန္အၿပိဳင္အိုမင္းထားၾကၿပီး မိတ္ကပ္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးအရာႀကီးကို အေသအခ်ာစိုက္ၾကည့္။ ဒီၾကားထဲ စိတ္မထင္ရင္ စိတ္မထင္သလို ကၽြန္ေတာ့္အေလာင္းေကာင္ႀကီးကို ရႊတ္ခနဲ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေပးၾကမယ့္သူေတြလဲ ရွိဦးမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရဲတယ္ အဲဒီလိုနမ္းရႈံ႕လိုက္တဲ့အခါ လူတိုင္း အသက္ေအာင့္ထားၾကမွာပဲ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ အဲဒီလို အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အလုပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မုန္းတယ္။

လူေတြကို မဟုတ္မဟပ္အလုပ္ေတြနဲ႕ အလုပ္မရႈပ္ေစခ်င္ဘူးဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုလုပ္မယ္စိတ္ကူးထားတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က ဥပမာဗ်ာ IT ပြဲတစ္ခုရွိလာၿပီဆိုတာနဲ႕ Presentation ေတြကုိ animate ေတြလုပ္၊ ပံုေတြကိုဟိုက၀င္ ဒီကထြက္ လုပ္ျပရတာမ်ဳိးကိုဗ်။

ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အသုဘ အခမ္းအနားမွာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ငယ္ငယ္က ပံုေတြကစၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလူမ်ဳိး၊ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ထိေၾကာင္တယ္ဆိုတာ projector နဲ႕ျပမယ္။ အင္မတန္ေနာက္ေျပာင္တတ္တဲ့သူဆိုရင္ ဘယ္လိုေနာက္တတ္တယ္ကအစ ဘယ္သူေတြအစအေနာက္ခံခဲ့ရတယ္အဆံုး ျမင္ေအာင္ျပမယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က ပံုဆြဲတာႀကိဳက္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဘာေတြဆြဲခဲ့တယ္။ ဘာေတြလုပ္ၿပီးျပီ၊ ဘာေတြကိုလုပ္ဖို႕ရွိတယ္၊ ေသတဲ့အခ်ိန္ကႀကိဳမသိႏိုင္ေတာ့ မလုပ္ရေသးတာေတြရွိႏိုင္တယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ သူ ဘယ္သူေတြကိုခ်စ္တယ္၊ သူ႕ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကနာမည္ေျပာင္ဘယ္လိုေပးထားတယ္။ ဒါေတြကို ျဖတ္ခနဲျဖတ္ခနဲျပမယ္။ font ေတြကိုလဲ လွလွပပေလးေတြသံုးဦးမယ္။

သူ ဘာသီခ်င္းေတြႀကိဳက္လဲ ဒါေတြလဲျပထားမယ္။ အသုဘအခမ္းအနားလာတဲ့လူေတြ မပ်င္းမရိရေအာင္၊ စိတ္မညစ္ညဴးေစေအာင္၊ ငိုခ်ိန္ကိုမရေအာင္ ဖမ္းစားထားခ်င္တယ္။

အဲဒီထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရသူေတြ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ညစ္ေအာင္၊

ငိုရေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကသူေတြ ... ဒီလူေတြကိုေတာ့ ေဖ်ာက္ထားလိုက္မယ္။ စိတ္ရႈပ္ကုန္ၾကမွာစိုးရိမ္လို႕ပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသုဘမွာဆိုရင္ free style နဲ႕လာႏိုင္တယ္။ အနက္ေရာင္ေတာ့၀တ္ခဲ့ၾကပါ။ အနက္ေရာင္ယဥ္ေက်းမႈေတြစီးေျမာေနတဲ့ underground show ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကသိပ္ႀကိဳက္တယ္ဗ် ...လူငယ္ေတြရဲ႕ ရိုးသားမႈေတြကို အမည္းေရာင္မည္းမည္းသိပ္သိပ္ေတြထဲမွာ လင္းလင္းထင္းထင္းျမင္ရလြန္းလို႕။

ေရာခ့္ဘိုးေအႀကီးေတြရဲ႕ show ေတြမွုာ တစ္ခါတစ္ရံေတြ႕ရတတ္တဲ့ ရန္လိုမႈေတြ လူငယ္ေတြၾကားမွာ မရွိၾကတာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဆန္းတၾကယ္ကိုျဖစ္လို႕ ... ဒါကိုႀကိဳက္တယ္။

disco သြားရတာႀကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ disco ခန္းမထဲကို ၀င္လာသလို

ေပါ့ေပ့ါပါးပါးဟန္နဲ႕၀င္လာေစခ်င္ေသးတယ္။ mp3,mp4,iPod ႀကိဳက္တာယူလာၾကဦးဗ်ာ။ သီခ်င္းေတြလဲနားေထာင္ၾကပါဦး၊ ရတယ္။ သိပ္ေတာ့ မငိုၾကပါနဲ႕၊ အသံထြက္မငိုေၾကး၊

ကဲ ... ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား။

အသံထြက္ေအာင္ငိုတဲ့သူကို ဒဏ္ေငြေဆာင္ေစဦးမယ္။

အဲဒီေငြေတြကိုေတာ့ မိဘမဲ့ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ကေလးေတြကို လွဴေပးပါမယ္။အိမ္မွာဆိုရင္လဲ အသုဘအိမ္မွာ ဖဲရုိက္တတ္တဲ့အေလ့အထကိုေဖ်ာက္ပစ္ခ်င္တယ္။ (တခ်ဳိ႕ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ စာဖတ္ပရိသတ္ ဦးေႏွာက္အလုပ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္သလို လုပ္တာေတာ့မဟုတ္ရပါဘူး၊ နာမည္ထည့္မေျပာခ်င္လို႕ပါ) စေနနံနဲ႕စတဲ့ own tune အဆိုေတာ္ႀကီး ဆံုးပါးတုန္းက က်န္ရစ္တဲ့ဇနီးသည္က အိမ္မွာဖဲရုိက္ရင္း စြဲသြားတယ္ဆိုပဲ။ က်န္ရစ္တဲ့သူက ဒီလိုဗရုတ္ဗရက္ျဖစ္ေတာ့ သြားရတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေနပါဦးေတာ့မလား။

ဖဲမရိုက္ရ။

ေနာက္ ကြာေစ့ ... ဘာလို႕ကြာေစ့ပဲေကြ်းၾကတာလဲ စားရတာလဲခက္ အမႈိက္ကလဲပြေသးတယ္၊

အပူမီးေတာက္ေနသူေတြကို တံမ်က္စည္းလွဲခိုင္းတဲ့အလုပ္ထပ္ရႈပ္ေစေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က လူေတြကိုေမးမယ္ ၀ီစကီႀကိဳက္သူကို ၀ီစကီတိုက္မယ္၊ ၀ိုင္ေသာက္မလား ရတယ္။

လဘက္ရည္၊ေကာ္ဖီ ေမးၿပီးမွ ေကြ်းေစမယ္။ မုန္႕လဲ ရရမွာေပါ့။ အသုဘအခမ္းအနားေတြမွာ ပန္းျခင္းေတြကို ၾကည့္ရတာႀကိဳက္တယ္။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕လာရင္ ပန္းျခင္းလွလွေလးေတြယူခဲ့ေပးၾကပါ။ ပန္းေတြက ေစ်းႀကီးေပမဲ့ ဒီေလာက္ေတာ့လုပ္ေပးၾကေပ့ါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုတကယ္ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသုဘအခမ္းအနားကျပန္ထြက္လာၾကသူေတြ လက္ထဲကို တန္ဘုိးရွိတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု အေသအခ်ာ ထည့္ေပးလိုက္မွာပါ။

အဲဒါကေတာ့ လူလူခ်င္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အျပည့္အ၀ထားႏုိင္ၾကဖို႕ ရိုးသားၿပီးသစၥာရွိၾကဖို႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးႏိုင္မယ့္

ပစၥည္းတစ္ခုခု ...

အဲဒီပစၥည္း ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ ခင္ဗ်ားလာခဲ့ရင္ သိရမွာေပါ့ ...

၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လ၊ ဇီ၀ကမဂၢဇင္း - “မငိုေၾကး”