ဘုရားၿပီး ျငမ္းဖ်က္တဲ့အခါ .. မယ္ကု၀ဏ္ချမာ

ဟိုေရွးေရွးတုံးက တိုင္းျပည္တျပည္မွာ  ဘုရင္ႀကီးတပါး မင္းက်င့္ တရား ဆယ္ပါးနဲ့အညီ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လို႔ ေနတယ္တဲ့ကြဲ႔။ တိုင္းသူျပည္သားေတြကလဲ ခ်စ္ခင္ ႀကည္ၿဖဴႀကသတဲ့။  တေန႔ေတာ့ ဟစ္တိုင္မွာ လူေတြ စုရံုး စုရံုးနဲ႔ ဆူပူ ဟစ္ေအာ္သံ ဘုရင္ႀကီး ႀကားေရာ ဆိုပါေတာ့။

(ေအာ္ ..ေျပာျပအုံးမယ္။ ဟစ္တိုင္ဆိုတာက  ဘုရင္ က စိုက္ထူေပးထားျခင္းျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္နဲ႔  အသိုင္းအ၀ိုင္းကို မေက်နပ္တာ တိုင္ႀကားလိုတာရွိရင္ ဟစ္တိုင္ကေန ဘုရင့္ကို ေလွ်ာက္ထား တိုင္ႀကားရတယ္ ။အဲဒီအခါ ဘုရင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ စစ္ေဆးၿပီး ေမးျမန္းၿပီး  ေျခမ မေကာင္းရင္ ေျခမ လက္မ မေကာင္းရင္ လက္မ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူဆုံးမေပးတယ္ တဲ့။ေကာင္းလုိက္တဲ့စံနစ္ေနာ္)

ဒါနဲ ့ “ဘာသံေတြလဲ မင္းႀကီးမ်ား" လို႔ ဘုရင္က ေမးေတာ့ “သားေတာ္၀ိဇယမင္းသား ခိုးဆိုးလုယက္ တိုက္ခိုက္ေနလို႔ ျပည္သူဗ်ာလွဳိင္ မခံႏိုင္ သံျပိဳင္ဟစ္ေအာ္ႀကပါသည္ဖ်ား”

လို႔ မူးႀကီး မတ္ႀကီးမ်ားက ေလွ်ာက္ထားႀကေတာ့တာေပါ့။

(ခုေခတ္မွာမ်ား အဲလို ဟစ္တိုင္ ရွိရင္ သိပ္ ႀကည့္ေကာင္းမွာဘဲ)

ဒီေတာ့ အမွန္ဘဲလား လို႔ သားေတာ္၀ိဇယကို ေရွ႔ေတာ္သြင္းေမးျမန္းတဲ့အခါ သားေတာ္ ၀ိဇယမင္းသားကလဲ မကြယ္မ၀ွက္ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ အစစ္ခံတယ္။ ကြဲ႔ ။မွတ္ထားေနာ္။ မညာဘူး။

ဒါျဖင့္ အမိန္႔ေတာ္မွတ္မယ္ အမတ္ႀကီးမ်ား ဆိုၿပီး  ၀ိဇယမင္းသားႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ားကို ဘယ္ေသာင္ ဘယ္ကမ္းဆိုက္ဆိုက္ ေဖါင္ေပၚတင္ၿပီး တိုင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္လို႔ ျမစ္ဧရာေႀကာ ေမွ်ာလိုက္ႀက အမတ္ႀကီးမ်ား လို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္တယ္ကြဲ႔။ ဒီေတာ့ သားေတာ္ကလဲ ခမည္းေတာ္စကားကို မဖီဆန္ဘူး။ အာဏာ သက္ေရာက္ေစၿပီး လိုက္နာက်င့္သုံးတာကိုး။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလုံးေခၚၿပီေအးေအးသက္သာ ေဖါင္ေပၚ တက္လိုက္သြားတာေပါ့ကြယ္။ ထိုး၀ါးမပါဘူးေနာ္။ထိုး၀ါးပါရင္ လိုရာ သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေဖါင္ေမ်ာရာ ပါလာႀကတဲ့ ၀ိဇယ မင္းသားနဲ႔ ေနာက္လိုက္ တပည့္မ်ားဟာ အဆုံးမွာ လူမရွိတဲ့ကြ်န္းတကြ်န္းကို ဆိုက္ကပ္မိေရာ ဆိုပါေတာ့။

အဲဒီကြ်န္းက  ဘီလူးေတြ ေနတဲ့ ကြ်န္းတဲ့ကြဲ႔။ ေလွ သေဘၤာတို႔မ်ား ဆိုက္ကပ္လာရင္ ဘီလူးမေတြက လူေယာင္ေဆာင္ ျမွားၿပီး စားပစ္ႀကတယ္။၀ိဇယမင္းသားရဲ့ တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မဆင္မျခင္ အသိမရွိလို႔ လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးမေတြေနာက္ အဟုတ္ထင္ လိုက္သြားရင္း ဘီလူးအစားခံႀကရတယ္။ ၀ိဇယမင္းသားကေတာ့ ဥာဏ္ရွိတဲ့သူဆိုေတာ့  သူ႔တပည့္ေတြလဲ တစ္ေယာက္ လိုက္သြားရင္း တေယာက္ေပ်ာက္သြားရင္းဆိုေတာ့  မသကၤာျဖစ္ရာက ဘီလူးမတစ္ယာက္လဲ  သူ႔ကို  လာျဖားေယာင္းပါေလေရာ တခါတည္း သံလ်က္ဆြဲ လည္ကိုခုတ္ပိုင္းမယ္ လုပ္ကေရာ ဘီလူးမလဲ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ဖြင့္ေျပာရေတာ့တာေပါ့။ ဘုန္းရွိတဲ့ ေယာက္်ားဆိုေတာ့ မေနသာေတာ့ဘူးေလ။

ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္မစံခင္က ဗ်ာဒိတ္မိန္႔မွာခ်က္အရ အဲဒီကြ်န္းဟာ ေနာင္အခါ သာသနာထြန္းကားပ်ံ႔ပြားရာ အရပ္ေဒသ ျဖစ္မဲ့အေႀကာင္း ဗ်ာဒိတ္ထားခဲ့တာကြဲ႔ ။သီဟိုရ္ကြ်န္းတဲ့။ ကိုးတိုင္းကိုးဌာနကို သာသနာၿပဳေစလႊတ္ခဲ့တာမို႔ ၀ိဇယမင္းသားနဲ႔ အံကိုက္ေလာက္ဘဲ ရဟန္းတစ္ပါး ႀကြလာၿပီး ဘုရား ပရိတ္ေတာ္မ်ား ပရိတ္ႀကိဳးမ်ား ပရိတ္ေရမ်ား ပက္ျဖန္း ခ်ီးျမွင့္ေပးတဲ့အတြက္ ဘီလူးေတြ မေနႏိုင္ဘဲ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားႀကရတယ္ကြဲ႔။  သီဟိုရ္ကြ်န္းဆိုတာ ခုအခါ သီရိလကၤာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။ ယခုထက္တိုင္ ဗုဒၼ ဘာသာ၀င္ ႏိုင္ငံပါ။

ဒါနဲ႔ ့ ေျပာရအံုးမယ္ ။ အေမတို႔ အေမ သမီးဖြားဖြားေျပာတာက  ၀ီဇယမင္းသားကို ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ ေခၚယူသြားတဲ့ ဘီလူးမဟာ မယ္ကု၀ဏ္လို႔ ေခၚတယ္ တဲ့။ ဘီလူးရန္ကို ႏွိမ္နင္းရာမွာ သူ႔အမ်ိုဳးသူ႔အေဆြ  ဘီလူးေတြအေပၚ  သစၥာေဖါက္ၿပီး၀ိဇယမင္းသားကို ခ်စ္တဲ့ေဇာနဲ႔ ကူညီခဲ့ရွာတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုကူညီသလဲဆိုေတာ့ ၀ိဇယမင္းသားက ဘီလူးေတြကို ၿမွားနဲ့ပစ္ရာမွာသူက ေကာင္းကင္ကေန ဘီလူးေတြ ရွိရာအရပ္ကို အသံေပးကူညီသတဲ့။ အသံႀကားရာ မွန္း လွမ္းၿပီးျမွားနဲ့ ပစ္ေတာ့ တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ ဘီလူးေတြ ေကာင္းကင္က ျပဳတ္ျပဳတ္က်သတဲ့။ ၿပီးေတာ့ မယ္ကု၀ဏ္ရဲ႔ အႀကံဥာဏ္ကို ရယူၿပီး ထီးနန္းစိုက္ထူခဲ့တာေလ။ ေနာက္ပိုင္း ၀ိဇယမင္းသားက တိုင္းျပည္တည္ေထာင္  ၿပီးေျမာက္လို႔ ဘိသိက္သြန္းေလာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့  ဘီလူးမဆိုၿပီး  ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာပါ။ လူသားစစ္စစ္ကိုသာလက္ဆြဲ လို႔ နန္းသိမ္းပြဲ ခံခဲ့တာပါ။ ။

ဒါ့အျပင္ လူသားမ်ားက  ေႀကာက္လန္႔စိုးရိမ္မွဳ ရွိေနႀကတဲ့အတြက္္ တိုင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာမို႔ သားနဲ့သမီးကို လက္ဆြဲ ၿပီး မယ္ကု၀ဏ္ဟာ အၿပီးတိုင္ နန္းေတာ္က ထြက္ခြာသြားခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ  သူမရဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူ နတ္ဘီလူးစစ္သည္တဦးနဲ့ေတြ႔ၿပီး  ရန္ညွိဳးထား ရိုက္ပုတ္သတ္ျဖတ္ျပစ္တာကိုလဲ မခ်ိတရိ  ခံခဲ့ရရွာပါတယ္ တဲ့။ ဘုရားၿပီးရင္ ျငမ္းဖ်က္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ သက္ေရာက္သြားတာေပါ့ေနာ္။ 

ဒီဇာတ္္လမ္းကေလးကို ေအ၀မ္း ရုပ္ရွင္က ၀ိဇယ အမည္နဲ႔ဘဲ အသံထြက္ ရုပ္ရွင္ ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ မယ္ကု၀ဏ္ေနရာမွာ ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္သူက ေမသစ္။ ငယ္ငယ္ကေလးပါ။ ၀ိဇယမင္းသားက ေအးႀကဴ ဆိုတာမ်ားလားဘဲ။ မမွတ္မိဘူး။

ေမေမ ခင္ေမသစ္