အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီေတြ စိတ္အားထက္သန္မႈပိုၿပီးအရွိန္ျမင့္လာခဲ့သလို ဗလာဒီမာပူတင္ရဲ႕ အတုိက္အခံ ၿပိဳင္ဘက္ေတြလည္း ခက္ခဲတဲ့ေရြးခ်ယ္မႈေတြရင္ဆိုင္လာရတာပါပဲ။ ဒီစက္တင္ဘာလဆန္းပိုင္းမွာ ရုရွားအတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈဟာ သတိထားမိႏိုင္ေလာက္တဲ့ကာလအျဖစ္ အခမ္းအနားဆင္ႏႊဲႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကိုဆန္႔က်င္သူ ဘေလာဂ့္ဂါ အလက္ခ္ေဆးနာဗဲလ္နီ ဟာ ရုရွားကအေရးအပါဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ၾသဇာအာဏာခံတပ္ႀကီး “ကရင္မလင္”မွာ ေနရာတစ္ေနရာရလိုက္တယ္။ နာဗဲလ္နီေအာင္ျမင္ခဲ့တာကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူေတြက “ႏွလံုးရည္ေအာင္ပြဲ” တစ္ခုလို႔ ညႊန္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၁၂ The Wall Street Journal မွာ နာဗဲလ္နီဟာ “ဗလာဒီမာပူတင္အေၾကာက္ရဆံုးလူ” လို႔ေတာင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔က ေမာ္စကိုၿမိဳ႕သားေတြဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္အသစ္တစ္ဦးကိုေရြြးခ်ယ္ဖို႔ ဆႏၵမဲေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္က နာဗဲလ္နီ နဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဆဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဆာေဂးဆိုဗ်ာနင္ တို႔ ႏွစ္ဦးရွိေနပါတယ္။ ဆာေဂးဆိုဗ်ာနင္ကေတာ့ သမၼတ ဗလာဒီမာပူတင္ မ်က္ႏွာသာေပးထားတဲ့ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းပါ။ ပံုမွန္အေျခအေနေတြအတိုင္းဆိုရင္ အမွန္တကယ္ေပးလိုက္တဲ့မဲဟာ မဆိုစေလာက္ေလး မလိုလားစရာရလာဒ္မ်ဳိးျဖစ္သြားခဲ့ရင္၊ ရုရွားရဲ႕ “စီမံအုပ္ထိန္းဒီမိုကေရစီနည္း” အရ၊ အဲဒီရလာဒ္ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားမွာပါပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြရဲ႕ ရလာဒ္ဟာ ပူတင္ရဲ႕ တံဆိပ္တံုးခပ္ႏွိပ္အတည္ျပဳခ်က္ေပၚမွာပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတာပါ။ ရွင္ကသာ ကရင္မလင္ကိုအားေပးတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းဆိုရင္ မီဒီယာပိုင္းရဲ႕ေထာက္ပံ့သတင္းေပးပို႔တာ၊ အစိုးရဘက္ေတာ္သားၾသဇာရွိတဲ့သူေဌးႀကီးေတြရဲ႕ ေငြသားေပါေပါမ်ားမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းအရာရွိေတြရဲ႕ ကူညီေစာင္မတာေတြနဲ႔ စက္ရံုအႀကီးအကဲေတြရဲ႕ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြကို မဲဘယ္လိုေပးရမယ္(ရွင့္ကိုပဲ မဲေပးရမယ္)ဆိုတဲ့တြန္းအားေပးမႈမ်ဳိးေတြ၊ အဲဒီလိုအျမတ္ေတြ ေထာင္ပံုရာပံုရႏွင့္ေနၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ရွင့္ရဲ႕ အတိုက္အခံက ဒုကၡေပးႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိး(မဲရႏိုင္မယ့္အေနအထား)ရွိေနရင္ေတာင္ အဲဒီ သူ ဒါမွမဟုတ္ သူမဟာ ရုရွားရဲေတြရဲ႕ မလိုလားတဲ့အာရုံစိုက္မႈတခ်ဳိ႕ရရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ မဲတစ္မဲဟာ အေပးအယူ တံဆိပ္တံုးခပ္ႏွိပ္လိုက္တဲ့အတိုင္းပဲ အတည္ျပဳသြားမွာပါ။
နာဗဲလ္နီကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ အလြဲသံုးစားလုပ္မႈနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ခ်ခံရတယ္။ အႀကိမ္မ်ားစြာဖမ္းဆီးခံရဖူးပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ။ အမႈစစ္ေဆးခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမာသမတ္က်က်ေလ့လာသူအမ်ားစုရဲ႕ တြန္းအားေပးမႈနဲ႔အမႈစစ္ေဆးမႈကေန ပလပ္ေပးလိုက္တာပါ။ အမႈက လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ နာဗဲလ္နီက သူ႔ကိုယ္သူ “ေနရွင္နယ္လစ္ဒီမိုကရက္” လုိ႔ ရည္ညႊန္းတယ္။ နာဗဲလ္လီဟာ ေရွ႕ေန႔တစ္ဦး၊ လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးပါ။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ RPR-PARNAS (Republican Party of Russia – People's Freedom Party) ပါတီရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ဝင္ေရာက္အေရြးခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကရင္မလင္ တြက္ခ်က္မႈမွားယြင္းသြားခဲ့တယ္ဆိုရမွာပါပဲ။ နာဗဲလ္နီဟာ ေဗာ္လန္တီယာတပ္သားအေတာ္မ်ားမ်ား စုေဆာင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အမ်ားစုကလူငယ္ေလးေတြပါ။ အဲဒီလူငယ္ေလးေတြဟာ စၾကၤပလက္ေဖာင္းေတြမွာ ဒုန္းဒုန္းဒိုင္းဒိုင္း မရပ္မနားလမ္းေလွ်ာက္တယ္။ အိမ္တံခါးေတြမေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္ခဲ့ၾကတယ္။ နာဗဲလ္နီအတြက္ မဲရႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကတယ္။ မဲေပးတဲ့စနစ္ဟာ run-off ႏွစ္ႀကိမ္မဲေပးရတဲ့စနစ္ပါ။ ဒုတိယ အႀကိမ္မဲေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ နာဗဲလ္နီ မဲ ၂၇ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲစုေဆာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသုေတသနပညာရွင္ေတြက နာဗဲလ္နီ မဲစုစုေပါင္းဟာ ပိုၿပီးျမင့္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။ နာဗဲလ္နီနဲ႔ သူရဲ႕ People's Alliance အဖြဲ႕သားေတြပူးေပါင္းၿပီး ျမင့္ေနတဲ့ မဲအေရအတြက္အမွန္အတိုင္းေဖာ္ျပေပးဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြက ေရြးေကာက္ပြဲလိမ္လည္မႈျပဳလုပ္ၿပီး အာဏာေနရာကို ျပန္ထိန္းထားလိုက္ၾကပါတယ္။ “ေမာ္စကိုမဲေပးသူေတြရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ အဲဒါ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပါ” လူထုစည္းေဝးပြဲတစ္ခုျပဳလုပ္ခဲ့အၿပီးမွာ နာဗဲလ္နီေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ “ႀကီးမားတဲ့အတိုက္အခံအဖြဲ႕၊ စစ္မွန္တဲ့ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ ရုရွားမွာေမြးဖြားခဲ့ၿပီ” လို႔ သူကေျပာတယ္။
သူ မွန္ရဲ႕လား။ အဲဒါ တကယ္ပဲ ပူတင္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးယႏၱရားႀကီးကို တန္ျပန္ ခ်ိန္ညွိႏိုင္မယ့္ အလားအလာရွိတဲ့ေမြးဖြားျခင္းလား။ တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါဟာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ။ ရုရွားမွာလိုအပ္ေနတဲ့ အရာက လက္ရွိအာဏာရွင္ဆန္တဲ့အစိုးရစနစ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မယ့္ တကယ့္ေလးေလးနက္နက္အတိုက္အခံအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ရုရွားအတိုက္အခံဘက္မွာက ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးရွိေနဆဲပဲ။ လက္ရွိပူတင္ဆန္႔က်င္တဲ့လႈပ္ရွားမႈမွာ အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာကြဲျပားမႈေတြက နက္ရႈိုင္းေနတယ္။ စိတ္ရႈပ္စရာအခင္းအက်င္းမ်ဳိးနဲ႔ မၾကာခဏအေျပာင္းအလဲလုပ္ေနၾကတယ္။ ပါတီေလးေတြဟာ ဘာမွမဟုတ္တာေလးနဲ႔လည္း ျငင္းခုန္ေနၾကတယ္။ ရံပံုေငြအေထာက္အပံ့ေတြနည္းပါတယ္။ စုစည္းမႈ အားနည္းေနပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္ကပဲ အတိုက္အခံမဟာမိတ္အဖြဲ႕က အေရးပါတဲ့ႏိုင္ငံေရးသမားကိုယ္စီကိုယ္စီ ႏႈတ္ထြက္ကုန္ၾကတယ္။ အတိုက္အခံမဟာမိတ္အဖြဲ႕ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ႀကီးမားတဲ့ ပူတင္ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ပြားေနတဲ့အခ်ိန္အေတာအတြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာပါ။ အဲဒီလိုႏႈတ္ထြက္မႈေတြရဲ႕ ရလာဒ္ကေတာ့ ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ကရင္မလင္ကို စိန္ေခၚႏိုင္ဆံုးေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအဆံုးသတ္သြားေစဖို႔ပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီမိုကရက္ေတြဟာ အထင္ႀကီးေလာက္စရာလူထုစည္းေဝးပြဲေတြ စင္ထိုးၿပီးေဟာေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကဦးေတာ့ ရုရွားျပည္သူအမ်ားစုကေတာ့လစ္ဘရယ္အေတြးအေခၚေတြကို စိတ္ဝင္စားပံုမရပါဘူး။ ခပ္ေအးေအးပဲေနခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက နည္းဗ်ဴဟာဆိုင္ရာကိစၥေတြပါ။ အတိုက္အခံဟာ အဆံုးမွာ ဘာအတြက္ရပ္တည္မွာလဲ၊ ဘယ္လိုမူဝါဒအေျပာင္းအလဲမ်ဳိးနဲ႔ ခင္းက်င္းလာမွာလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကရလာမယ့္အေျဖကမွ တကယ့္စိန္ေခၚမႈအစစ္ ဗ်ဴဟာေျမာက္အေၾကာင္းအရာပါ။
အေနာက္မီဒီယာအမ်ားစုေရးတဲ့ ရုရွားအတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈသတင္းေပးပို႔ခ်က္ေတြမွာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြကို အာရုံစိုက္ေလ့ရွိတယ္။ အေနာက္ပံုစံ ႏိုင္ငံေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမ်ဳိး(စစ္မွန္တဲ့ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ/ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရး/ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္)ကို ဦးတည္တဲ့ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြအေၾကာင္း ပိုၿပီးဂရုစိုက္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ ပူတင္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမွာေတာ့ အဲဒီလို လစ္ဘရယ္အယူအဆ၊ အေတြးအျမင္မ်ဳိး လိုလိုလားလားလက္ခံျခင္းမရွိတဲ့ ေနရွင္နယ္လစ္အုပ္စုေတြရဲ႕အသံသာ ပိုလို႔ညံ၊ ပိုလို႔သာဆူေဝလာခဲ့တာပါ။ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ေဝးေနတဲ့အဖြဲ႕သားေတြၾကားမွာ လူမ်ဳိးေရး နဲ႔ လူမ်ဳိးစုအတြင္းျပႆနာေတြကိုသာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကလိုက္၊ ေဒါသခိုးဆူေဝလိုက္နဲ႔၊ အဲဒီခံစားမႈေတြသာ အရွိန္ျမင့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းက “အတိုက္အခံ” ဟာ “လစ္ဘရယ္” လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖို႔ မလိုအပ္ဘူးတဲ့။
ျပႆနာတစ္ခုက ယခင္ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စု(USSR)ကခြဲခြာခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေတြ(အထူးသျဖင့္ အာရွအလယ္ပိုင္းေဒသေတြ)ကေန ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြတစ္ေလွႀကီးလွိမ့္ဝင္ေနပါတယ္။ ရုရွားဟာ အခုဆိုရင္ ကမၻာမွာ ယူႏိုက္တက္စတိတ္ၿပီးရင္ ဒုတိယ ေရႊ႕ေျပာင္းလာသူအေရအတြက္ အျမင့္ဆံုးရွိေနတဲ့ႏိုင္ငံပါ။ ခန္႔မွန္းေျခစာရင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသား ၃.၆၅သန္းဟာ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တရားမဝင္ေနထိုင္ေနၾကပါတယ္။ ရုရွားရဲ႕ မျပည့္စံုတဲ့လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမူဝါဒ နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ျခစားတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးရွားမႈေၾကာင့္ ေစ်းေပါတဲ့အလုပ္သမားအေရအတြက္ ပိုလို႔မ်ားမ်ားလာတာပါ။ ေမာ္စကိုမွာ လတ္တေလာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြကို ႏွိမ္နင္းမႈေတြဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်က္ဟာ လူအခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ ေထာက္ျပေဝဖန္စရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္အစိုးရဟာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့သူ ၁၅၀၀ ခန္႔ကို ၿမိဳ႕ျပင္အစြန္အဖ်ားက စခန္းေတြဆီပို႔ပစ္ခဲ့တယ္။
ရုရွားရဲ႕ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့ေတာင္ပိုင္း(အထူးသျဖင့္ ခြဲထြက္ေရးေတာင္းဆိုေနတဲ့ မူဆလင္အမ်ားစုရွိရာ ဒါဂက္စတန္ နဲ႔ ေခ်ခ်င္းညာေဒသ)မွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြဆက္ၿပီးျဖစ္ေနတာဟာ မီးေလာင္ရာေလပင့္တဲ့တင္းအားေတြပါ။ ဇူလိုင္မွာ မၿငိမ္သက္မႈဟာ ရုရွားေတာင္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္ ပူဂါခ်က္ဗ္အထိ ေပါက္ကြဲကုန္တယ္။ ေခ်ခ်င္းဆယ္ေက်ာ္သက္တစ္ဦး ရုရွားအမ်ဳိးသားတစ္ဦးကို ဓားနဲ႔ထိုးခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီရုရွားအမ်ဳိးသားေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ။ အဲဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းအေရအတြက္မ်ားလာေနပံုပါပဲ။ ရုရွား ေနရွင္နယ္လစ္အုပ္စုေတြကလည္း လက္ရွိအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အထိန္းအကြပ္ ေလ်ာ့ရဲတာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို ေထာက္ျပေဝဖန္လိုၾကတယ္။ လူသိရွင္ၾကားျပစ္တင္ေဝဖန္မႈေတြ တိုးၿပီးျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။
နာဗဲလ္နီယံုၾကည္တာက အဲဒီျပႆနာေတြဟာ အတိုက္အခံေတြစစ္မ်က္ႏွာဖြင့္ႏိုင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ပါ။ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးျပႆနာေတြမွာ မထိန္းသိမ္းႏိုင္တာ၊ ရႈံးနိမ့္မႈေတြရွိေနတာကိုအမည္တပ္ၿပီး ပူတင္အစိုးရကို တိုက္ခိုက္အျပစ္ဆိုပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေရြးေကာက္ပြဲစည္းရုံးလႈံ႕ေဆာ္စဥ္မွာ ရုရွားမွာျဖစ္ပြားတဲ့အၾကမ္းဖက္ျပစ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြမွာတာဝန္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အျပစ္တင္တဲ့စကားေတြထပ္ခါထပ္ခါေျပာခဲ့တယ္။ (ဒါေပမဲ့ သူ အခိုင္အမာေခါင္းစဥ္တပ္ေနတဲ့ကိစၥကိုေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့အပိုင္း အခ်က္အလက္နဲ႔ေပၚလြင္ေအာင္မေျပာခဲ့ပါဘူး) “ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒါဟာ (ေရႊေျပာင္းအေျခခ်သူဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ့)အေရအတြက္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုအတြက္ပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ခပ္ရွင္းရွင္းကိစၥတစ္ခုကို ျဖစ္ေစတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဆာက္အဦကအမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ညေတြ လမ္းမေပၚထြက္ရမွာ ေၾကာက္လန္႔ေနၾကတယ္” လို႔ နာဗဲလ္နီက ေျပာခဲ့တယ္။
နာဗဲလ္နီရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသက္တမ္းႏွစ္ေတြမွာ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတဲ့အဖြဲ႕သားေတြဟာအဲဒီကိစၥကို ထူးၿပီးအံ့အားသင့္မေနပါဘူး။ နာဗဲလ္နီဟာ ေနရွင္နယ္လစ္အုပ္စု “Russian March” မွာ ပူးေပါင္းပါဝင္ၿပီး ေဟာေျပာမႈေတြရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ေျဗာင္က်က်ေ ေျပာဆိုေဝဖန္မႈေတြျပဳလုပ္ခဲ့ေတာ့ ပူတင္ဆန္႔က်င့္ေရးအုပ္စုက အတိုက္အခံအမ်ားအျပားဟာ နာဗဲလ္နီအေပၚမယံုမၾကည္ျဖစ္မႈေတြပိုမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ နာဗဲလ္နီဟာ လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚစြပ္စြဲမႈေတြလည္းျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ အတိုက္အခံဟာ တူညီတဲ့အေတြးအျမင္၊ အယူအဆမ်ဳိးရွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နာဗဲလ္နီက အားတံု႔အားနာမျဖစ္ပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္က အေမးအေျဖတစ္ခုမွာ နာဗဲလ္နီ ဒီလိုေျဖခဲ့ေသးတယ္။
“ဒီအေၾကာင္းအရာကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ကိစၥလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာမထားသင့္ဘူးလို႔ယုံၾကည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တစ္လႈပ္ရွားမႈရဲ႕အရႈံးဟာ ဘာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနသလဲဆိုရင္ တခ်ုဳိ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔သိပ္ကိုအႏၱရာယ္ႀကီးတယ္ဆိုၿပီး ေရွာင္ဖယ္ထားတာနဲ႔ဆိုင္တယ္။ လူမ်ဳိးစုပဋိပကၡ ျပႆနာေတြကို လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ယွဥ္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲပစ္ေနၾကတာမ်ဳိး။ အဲဒါဟာ တကယ့္အေရးကိစၥပါ။ ေကာ့ေကးဆပ္က ဝင္လာၾကတဲ့ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြအပါအဝင္ (သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္လူမ်ဳိးစုစံႏႈန္းေတြစြဲကိုင္ၿပီး ရုရွားကို ဝင္လာခဲ့ၾကတာေတာင္)ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံေပးေနရတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ေခ်ခ်င္းညာမွာ ေခါင္းစည္းမပါဘဲ ဟိုဒီသြားလာတဲ့အမ်ဳိးသမီးေတြကို ေဆးေရာင္စံုပါတဲ့ေသနတ္မ်ဳိးနဲ႔ ပစ္ၿပီး အျပစ္ေပး/ အရွက္ရေစၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ခ်င္းညာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ရမ္ဇန္ကာဒီေရာ့ဗ္က “သိပ္ေကာင္းတယ္ ကိုယ့္လူတို႔။ မင္းတို႔ဟာ ေခ်ခ်င္းညာလူထုရဲ႕ တကယ့္သားေကာင္းေတြပဲ” လို႔ ေျပာေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီသေဘာထားမ်ဳိးရွိေနတဲ့ ေခ်ခ်င္းညာကလူေတြ ေမာ္စကိုလာၾကတယ္။ ကဲ … ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး နဲ႔ သမီး ရွိေနတယ္”
အေမးအေျဖမွတ္တမ္းေတြျပန္ၾကည့္ရရင္ နာဗဲလ္နီဟာ အစြန္းေရာက္လက္ယာသမားလို႔ေတာ့ ကၽြန္မ မထင္မိပါဘူး။ ရုရွားမွာ အဲဒီလိုေနရွင္နယ္လစ္သေဘားထားရွိတဲ့သူေတြ အလွ်ံပယ္ရွိေနတာေတာင္ နာဗဲလ္နီက အဲဒီပံုစံမဟုတ္ပါဘူး။ သူကို ကြန္ဆာေဗးတစ္ေရွးရိုးစြဲဝါဒီသမားလို႔ သတ္မွတ္တာအေကာင္းဆံုးဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ရဲ႕ခိုင္မာတဲ့ရပ္တည္ခ်က္က အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ဖို႔ပါ။ အစြန္းေရာက္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈကို မႀကိဳက္မႏွစ္သက္ၾကတဲ့ရုရွားလူထုအၾကားမွာ ႏိုင္ငံေရးေကာင္းေကာင္းကစားႏိုင္တဲ့အေနအထားပါ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၾသဇာတိကၠိမနဲ႔ျပည့္ဝတဲ့ရုပ္ဆင္းရူပကာကလည္း မျငင္းပယ္ႏိုင္ေလာက္စရာပဲ။ ကရင္မလင္ကို စိန္ေခၚႏိုင္မယ့္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းထူးျခားတဲ့သူတစ္ဦး ရရွိခဲ့တယ္လို႔ဆိုႏိုင္မွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္။ နာဗဲလ္နီရဲ႕ ခြန္အားႀကီးလာတာကို ပူတင္က ဘယ္ေလာက္ၾကာသည္းခံေပးဖို႔ ဆႏၵရွိမလဲဆိုတာကိုေပါ့။ ကရင္မလင္အစိုးရဟာ အတိုက္အခံေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကို လႈိက္လွဲပ်ဴငွာႀကိဳဆိုေနမယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားၾကပါဘူး။
အာဏာပိုင္ေတြက နာဗဲလ္နီကို တင္းက်ပ္မႈေတြေျဖေလွ်ာ့ေပးထားရင္လည္း နာဗဲလ္နီရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ စြန္႔စားစရာေတြေတာ့ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ ေမာ္စကို Carnegie Center က ႏိုင္ငံေရးေလ့လာဆန္းစစ္သူ လီလီယာရွဲ႕ဗ္စတိုဗာရဲ႕ မွတ္ခ်က္မွာဆိုရင္ “အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈမွာ နာဗဲလ္လီဟာ ၾကားေနတယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူဟာ လူငယ္ပိုင္းမ်ဳိးဆက္ရဲ႕ ပထမဆံုးေခါင္းေဆာင္ပါ။ သူက အဖြဲ႕အားလံုးကို သင့္ျမတ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေႏွးနဲ႔ အျမန္ဆိုသလိုပဲ သူ႔ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအျမင္(အိုင္ဒီယိုလိုဂ်ီ)ကို ေရြးခ်ယ္ရမွာပါ။ သူဟာ “လစ္ဘရယ္” လား၊ “ေနရွင္နယ္လစ္” လား ဆံုးျဖတ္ရပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါဟာ နာဗဲလ္နီအတြက္ပဲ မဟုတ္ဘဲ အတိုက္အခံတစ္ခုလံုးအတြက္ အေရးပါတဲ့ေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။
ကၽြန္မေတာ့ လီလီယာမွန္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိတယ္။ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈအစံုလူအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕အခက္အခဲ ရႈပ္ေထြးေပြလီမႈေတြကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအျဖစ္တည္ေထာင္ဖို႔လက္ခံၾကတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီအေျခအေနေတြကေန ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာေစမွာပါ။ ရုရွားအတြက္ ဆိုဗီယက္အလြန္မွာ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ၾကဖို႔ နည္းလမ္းရွာေဖြေနၾကပါတယ္။ ဒီတာဝန္ႀကီးဟာ အလွမ္းကြာေဝးဆဲ၊ ခက္ခဲေနဆဲပါပဲ။ နာဗဲလ္နီ ေျပာသလို လစ္ဘရယ္ေတြဟာ ဒီလိုဝရုန္းသုန္းကားအေရးကိစၥေတြအေၾကာင္း ေမးခြန္းေမးၾကဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေရွာင္ဖယ္လုပ္မေနသင့္ဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒီလို ရုရွားလူငယ္ပရိသတ္က်ေအာင္ နာဗဲလ္နီ မၾကာခဏအာဝဇၨန္းရႊင္ရႊင္ေျပာႏိုင္ခဲ့လည္း သူကိုယ္တိုင္လည္း စစ္မွန္တဲ့အေျဖရွာနည္းေတာ့ မေပးႏိုင္ခဲ့ေသးဘူး။ လူမ်ဳိးစုျပႆနာေတြကိုကုသဖို႔ထက္ ပိုၿပီး အပိုင္းပိုင္းကြဲဖို႔ျဖစ္ေနတယ္။ “ရုရွားလူမ်ဳိးျဖစ္တည္မႈ” သတ္မွတ္ၾကတဲ့အခါ လူမ်ဳိးစုေတြထပ္တူၾကဖို႔ထက္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈနဲ႔ကိုင္တြယ္ဆံုးျဖတ္ျခင္းကသာ ေကာင္းမြန္တဲ့လုပ္ငန္းအစျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။ ကြဲျပားမႈေတြကိုအေျခခံၿပီး ရွင္းလင္း/ ျပည့္စံုတဲ့လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးစနစ္ျပန္ၿပီးပံုသြင္းဖို႔ အဆိုျပဳရပါမယ္။ တျခားနည္းလမ္းအတိုင္းလုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြကြဲျပားမႈေတြနဲ႔ လူအဖြဲ႕အစည္းပံုစံထဲမွာ ရုရွားဟာ မီးနဲ႔ ေဆာ့ကစားေနရသလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ။
Nweni Magazine, December, 2013
ၿဖိဳးၿဖိဳး
Source: The Fight for the Soul of Russia’s Opposition by Christian Caryl | Foreign Policy
No comments:
Post a Comment