ဆရာပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္မ်ား

“ျပည္သူျပည္သားဆိုတာ မီးခဏခဏေလာင္တဲ့ေတာျဖစ္တယ္။ ငါတို႕ဟာ အခါခပ္သိမ္း မီးႀကားထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနႀကရတယ္ ။”
(အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေျပာစကား။ ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ စာမ်က္ႏွာ၉၈)

“ႏိုင္ငံေရးရဲ့ အေရာင္အေသြးဟာ ဘယ္အခါရင့္ၿပီး ဘယ္အခါအေရာင္ေဖ်ာ့ေမွးမွိန္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အတပ္မေျပာႏိုင္ဘူး။အေျခအေနရဲ႔ ေက်းကြ်န္ျဖစ္မသြားပဲ အေျခအေနကို ထိန္းကြပ္အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္ျဖစ္တယ္။”

(စာမ်က္ႏွာ ၇၄ ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္သည္ျပည္သူျပည္သူမ်ား၏လူျဖစ္သည္။

ပဥၥလက္ဆရာျဖစ္သည္။ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔အလိုဆႏၵကို အကဲခတ္တတ္သူျဖစ္သည္။

ျပည္သူျပည္သားတို႔သာ ယုံႀကည္မွဳကင္းမဲ့သြားလွ်င္ သူ႔ကို ဘုရားေသာ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။

(စာမ်က္ႏွာ ၁၄၆..ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

လက္နက္ျဖင့္အႏိုင္ရရွိသည့္ေအာင္ျမင္မွဳကို “ရရွိထိုက္သည့္ ေအာင္ျမင္မွဳ” ဟု မယူဆသင့္။ျငိမ္းခ်မ္းမွဳႏွင့္ အျပစ္ဒါဏ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပးမွဳတို႔တြင္ စိတ္၀င္စား၍ တရားဓမၼျဖင့္အႏိုင္ရျခင္းသည္သာ ေအာင္ျမင္မွဳဟု ယူဆပါ။ သို႔မွသာ မ်က္ေမွာက္တမလြန္ႏွစ္ျဖာအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမည္။ 

(စာမ်က္ႏွာ ၁၄ ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

“ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႔ စြမ္းအားကို အႏိုင္ရဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မိမိတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ႀကတယ္။ မိမိတို႔အတြက္ မိမိတို႔ တရားဥပေဒကို ျပဌာန္းအတည္ၿပဳတယ္။ ေမာင္ေတာ္တို႔ ဘုရင္ဆိုတာက ျပရုပ္ေလာက္သာျဖစ္တယ္။ ႏွမေတာ္ အဲဒီအခ်က္ေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္သင့္တယ္။”

 (အာေသာကေျပာ။ ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ မွ။ စာမ်က္ႏွာ ၁၅၀)

“အရွင္မင္းႀကီးဘယ္ႏုိင္ငံက အမတ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ျဖစ္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အၿမဲတေစ နီးစပ္မွဳ ဆက္သြယ္မွဳ ရွိေနသင့္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵဆိုတာတသမတ္တည္းရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ျပည္သူျပည္သားဆိုတာ ဒီေန႔ တမ်ိဳး ကို လိုလားတယ္ဆိုရင္ ေနာက္တေန႔ တမ်ိဳးကို လိုလားတတ္ႀကတယ္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ဆက္စပ္မွဳမရွိရင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို သိနားလည္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ က်ဳပ္အေပၚမွာ ျပည္သူျပည္သားေတြက ယုံႀကည္မွဳ ရွိေသးရဲ႔လားဆိုတာလည္း တႀကိမ္တခါေလာက္ အကဲခတ္ႀကည့္ဖို႔ လိုတယ္။” 

(အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာဓဂုတၳ ေျပာ)

(စာမ်က္ႏွာ ၁၆၇ ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ။) 

“ေမာင္ေတာ္အရွင္မင္းႀကီး တကယ္လို႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းက ေမာင္ေတာ့္ကို နန္းဆင္းေပးရမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ ေမာင္ေတာ္ ဘယ္ႏွယ္လုပ္မလဲ။”
(မိဖုရားႀကီး တိႆရကၡိတာ ေျပာ။ ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ ျပည္သူ စာမ်က္ႏွာ ၁၆၉)

“လႊတ္ေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တရားမွ်တမွဳမရွိတဲ့ အဆုံးအျဖတ္မ်ိဳးကို ဆုံးျဖတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။လႊတ္ေတာ္က တစုံတခု ဆုံးျဖတ္အတည္ၿပဳလိုက္ရင္ အဲဒီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အားလုံး လိုက္နာႀကရမွာပဲ။” 

“ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္သူအုပ္ခ်ဳပ္သလဲ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စည္းမ်ဥ္းဥပေဒအရ  ဘုရင့္လက္ထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာရွိတယ္။ဒါေပမဲ့ ဘုရင္ဟာ မူးမတ္၀န္ႀကီးမ်ားရဲ႔ အလိုဆႏၵ နယ္နမိတ္ကို ေက်ာ္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မူးမတ္မ်ား ၀န္ႀကီးမ်ားကလည္း လႊတ္ေတာ္ရဲ႔ ညႊန္ႀကားခ်က္ကို နာယူရတယ္။ လႊတ္ေတာ္ဟာ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းလုံးလုံးျဖစ္တယ္။ အင္မတန္ ထူးျခားဆန္းႀကယ္တဲ့ စက္၀န္းျဖစ္တယ္။ ေရွးေရွးပညာရွိသုခမိန္မ်ား တီထြင္ဖန္တီးထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စည္းမ်ဥ္းဥပေဒဟာ အ၀န္းအ၀ိုင္းတခုျဖစ္တယ္။ အဲဒီ အ၀န္းအ၀ိုင္းရဲ႔ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လို႔ မရဘူး။”

(အာေသာကဘုရင္ ေျပာ ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ  စာမ်က္ႏွာ ၁၆၉)

“မဟာဘာရတက်မ္း”အလိုအရ သို႔မဟုတ္ ကြယ္လြန္သူ နာမည္ေက်ာ္ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ဂ်ယဆာ၀ါလ၏ “ဟိႏၵဴအုပ္ခ်ဳပ္ေရးက်မ္း”စာအရ ဘုရင္သည္ အကယ္စင္စစ္ ျပည္သူ၏ ႏွိမ့္ခ်ရိုက်ိဳးေသာ အေစအပါး သို႔မဟုတ္အက်ိဳးေဆာင္ သာျဖစ္သည္။ သက္ဦးဆံပိုင္ မဟုတ္။ဘုရင္၏လက္ထဲတြင္ အလြန္တရာနည္းပါးသည့္ အာဏာသာရွိသည္။ ျပည္သူကို ဦးေဆာင္သူမွာ မူးမတ္ႀကီးမ်ားျဖစ္၏။ ျပည္သူ႔အားသည္လည္း မူးမတ္မ်ားႏွင့္အတူတကြ ရွိေနသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ မူးမတ္မ်ားသည္ ဘုရင္ထက္ အာဏာရွိသည္။
(စာမ်က္ႏွာ ၆ ပါရဂူ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

အာေသာကမင္းႀကီးသည္ တရားဓမၼႏွင့္ပတ္သက္၍ ျငင္းခုံ ရန္ျဖစ္သည္ကို မလိုလားေခ်။ မိမိတရားဓမၼကို မိမိဘာသာတရားကို သိဒၶိတင္လို၍ အျခားဘာသာတရားဓမၼကို စကားလုံးႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္သုံးၿပီး ေ၀ဖန္ရွဳံ႔ခ်သည္ကိုလည္း  မႏွစ္မ်ိဳ႔ေပ။ ထိုသို႔ ေ၀ဖန္ ရွဳံ႔ခ်ျခင္း၏ အက်ိဳးမွာ ျကင္နာမွဳ ကိုယ္ခ်င္းစာမွဳ ေစတနာထားမွဳ စသည့္ မြန္ျမတ္ေသာတရားမ်ားေပါက္ဖြားမည့္အစား ေဒါသ မစၦရိယ မလိုမုန္းထားမွဳမ်ာသာေပါက္ပြားေစသည္ဟု အေသာကဘုရင္က ေကာင္းေကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္သည္။ ယင္းကို ေထာက္၍ မည္သည့္ဘာသာတရားကိုမွ် မင္းႀကီးသည္ ပစ္ပယ္ေလ့မရွိ။တယူသန္မူ၀ါဒမရွိ။ မိမိဘာသာတရားကို ျဖန္႔ျဖဴးရန္ အျခားဘာသာကို ဆန္႔က်င္ဘက္မၿပဳလုပ္။ အာေသာကေက်ာက္စာ ၁၂ တြင္ “ဘာသာတရားအသီးသီးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႀကသူ အားလုံးသည္ ညာဏ္ပညာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးၿပဳေသာ အလုပ္မ်ားကို ၿပဳလုပ္သူမ်ား ျဖစ္ႀကေစ" ေရးထိုးခဲ့သည္။

(စာမ်က္ႏွာ ၁၉ ,၂၁ ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

အေသာကမင္းႀကီးသည္ ကလိဂၤ တိုင္းကို စစ္ခ်ီတက္စဥ္က ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ဗုဒၶဂယာေစတီပ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ရန္ ေရႊဒဂၤါး သိန္း၂၀ လိုအပ္ေနျပန္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာေငြကို ထုတ္ယူသုံးစြဲလိုစိတ္မရွိေပ။ အေႀကာင္းမူကား ျပည္သူ႔အက်ိဳးအတြက္ လုပ္ရန္ကိစၥ မ်ားစြာ က်န္ရွိေသးသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ဦးစားေပးကိစၥရပ္မ်ားစဥ္းစားရမည္ျဖစ္သည္။(စာမ်က္ႏွာ ၂၆၂ ) ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ မိဖုရားႀကီးကို ေခၚၿပီး “ ႏွမေတာ္ရဲ႔ လက္၀တ္ရတနာမ်ား ေမာင္ေတာ့္ကိုေပးပါ ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ဗုဒၶဂယာက ပ်က္စီးသြားတဲ့ ေစတီေတြ ေက်ာင္းတိုက္ေတြ ကို ျပဳျပင္တည္ေဆာက္လိုပါတယ္။အားလုံးရဲ႔ အက်ိဳးရွိရာ အက်ိဳးရွိေႀကာင္းအတြက္ အသုံးၿပဳမွသာ ဥစၥာဓနဆိုတာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္ ။”
( စာမ်က္ႏွာ ၂၆၉ ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ)

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ နည္းနည္းေလး ေျခလွမ္းမမွားလိုက္နဲ႔ မွားလိုက္တာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ မိမိကို ႀကိဳးကိုင္ထားတဲ့သူကို နင္းေျခပစ္ရံုသာလွ်င္ မကဘူး။ ကိစၥတုံး သြားေအာင္ လည္း လုပ္တတ္တယ္။
(ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ျပည္သူ စာမ်က္ႏွာ ၂၃၆)

“မဂဓထိပ္ေခါင္တင္ မိဖုရားႀကီး က်ဳပ္တို႔ဟာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႔ အေစအပါးသာျဖစ္တယ္။အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေတာ့ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႔ လမ္းျပလမ္းညႊန္ျဖစ္တယ္။ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို သင္မိဖုရားႀကီး ေမ့မထားသင့္ဘူး။ ျပည္သူနဲ႔ ဘုရင့္အႀကားက ျခားနားခ်က္ ကြာဟခ်က္ကိုအမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေပါင္းကူးေပးထားတယ္ ႏွမေတာ္” 

( ပါရဂူ ၏ မင္းႏွင့္ ျပည္သူ စာမ်က္ႏွာ ၂၄၄ )

သံတိုင္ၾကားက ကဆုန္လျပည့္
(ေမေမ ပို႔ေပးတဲ့ ဒါ့ပံုပါ)

ခင္ေမသစ္ ေ၀မွ်သည္။

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔

Photo Credit

“ဗ်ာဒိတ္၊ ဖြားျမင္၊ ေဗာဓိပင္၊ စံ၀င္နိဗၺာန္နန္း" ဆိုသည့္အတိုင္း 

ဤေန႔သည္ ဘုရားေလာင္းသုေမဒါရွင္ရေသ့ ဘ၀ျဖင့္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား အထံတြင္  ဗ်ာဒိတ္ခံယူသည့္ေန႔၊ လုမၸနီဥယ်ာဥ္မွာ မယ္ေတာ္မာယာမွ ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာေန႔၊ မဟာေဗာဓိပင္ႏွင့္ ေရႊပုလႅင္ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာေန႔၊ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို ထိုးထြင္းေသာဥာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပိုင္းျခားသိျမင္ ဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာေန႔၊ ကုႆိႏၵာရံု မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ႀကင္းရဂံုတြင္ နိဗၺာန္စံေပ်ာ္ ၀င္ေတာ္မူသည့္ေန႔ စသည္ ထူးျခားလွေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ား အျဖစ္ အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္ပါသည္။

ထို႔အျပင္ မဟာေဗာဓိပင္သည္ သိဒတၳမင္းသားႏွင့္အတူ ရွင္သန္ေပါက္ေရာက္ခဲ့သည္ျဖစ္၍ ဖြားေတာ္မူဖက္ဟု ဆိုအပ္သည့္အျပင္ ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဥဒၵိႆေစတီ၊ ဓါတုေစတီဟူ၍ ေစတီသုံးမ်ိဳးရွိသည္တြင္ ပရိေဘာဂေစတီအျဖစ္လည္း သတ္မွတ္ရွိခိုး ကံေတာ့ႏိုင္ပါသည္။ ျမတ္ဘုရားအားရည္မွန္း၍ ပူအိုက္ေသာ ဥတုရာသီတြင္ ဘုရားအမွီၿပဳ ပြင့္ေတာ္မူရာ ေညာင္ပင္အား ေရမျပတ္ေအာင္ ေရသြန္းျခင္းအမွဳကို ပင္းယေခတ္ကတည္းက ၿပဳက်င့္သည့္ဓေလ့ရွိသည္ဟု သိမွတ္ဖူးပါသည္။ ထိုမွ အင္း၀  ကုန္းေဘာင္ေခတ္စသည္တို႔ တြင္လည္း မင္းခန္းမင္းနားျဖင့္  ေညာင္ေရသြန္းျခင္းဓေလ့ ထြန္းကားခဲ့သည္။ လက္၀ဲသုႏၵရအမတ္ႀကီး၏ မဲဇာေတာင္ေျခ၊ ပြဲခါေညာင္ေရ၊ သဲသာေသာင္ေျမ အစခ်ီ ရတုပိုဒ္စုံတြင္လည္း မဲဇာရပ္သူတို႔ ေညာင္ေရ သြန္းေလာင္းပံုျမင္ရသျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ကို လြမ္းမိေႀကာင္း ကို စာဖြဲ႔ခဲ့ဖူးသည္။

ယခု မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္လည္း အၿမိဳ႔ၿမိဳ႔ အနယ္နယ္တြင္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္အား ခန္းနားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပႀကပါသည္။ လူမသြန္းခင္ နတ္သိႀကားတို႔ အဦးသြန္းေလာင္းေလ့ရွိသည္ဟုလည္း အဆိုရွိပါ၏။ ထိုအဆိုမွန္ၿပီထင္သည္။ ပ်ဥ္းမနားမွာ  ကဆုန္လျပည့္အႀကိဳေန႔ ညေန ၄နာရီခြဲေလာက္တြင္ မေျမွာ္လင့္ပါပဲ ေဒ၀ါနတ္မင္းမ်ားတို႔ အားပါးတရ မိုးႀကီးရြာသြန္းေစြၿဖိဳးေစခဲ့သျဖင့္ တၿမိဳ႔လုံး အိုင္ထြန္းသြားေတာ့သည္။ သားငယ္ သမီးငယ္တို႔ အနီးမွာရွိစဥ္ ငယ္ဘ၀က ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႔႕ ေဇယ်သိန္ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းရွိ အေနာက္မဥၨိမေဒသမ မွ မ်ိဳးယူပင့္ေဆာင္စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ေဗာဓိပင္အား ေပါင္းျမက္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းျခင္း တံျပက္လွည္းက်င္းျခင္း ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းျခင္း ရွိခိုးကံေတာ့ျခင္းစသည္ ၿပဳခဲ့ႀကရသည္မွာ သိုက္သိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ႏွင့္ သားသမီးအၿခံအရံႏွင့္မို႔ ခေလးေတြလည္းေပ်ာ္ မိမိလည္းေပ်ာ္ တေပ်ာ္တပါးရွိလွသည္။

ယခုေသာ္ကား ယခင္ႏွင့္မတူ ျခားနားခဲ့ေလၿပီ။

ျမဴေျခငယ္သန္းပါလို႔ ၊ ေနနန္းငယ္ စက္ရွိန္၊

ေတာက္ေလာင္ငယ္ထိန္သည္၊ 

ဖန္သူရိန္ေတဇာေႀကာင့္ ၊ပူဗ်ာပါ ကဲတဲ့လကိုေလး။

ရာသီငယ္ၿပိႆ၊မေဟသီလည္း ေရြညီခလို႔ ၊

ပန္းမ်ာ့း စကား၀ါ၊၀ိႆာခါႏွင့္၊

တာရာၿခံရံ၊စန္းေငြယုံဖန္သည့္ႏွယ္။

ဆဒၵန္႔ပိုင့္ေဘြဘုံမွာ။ ေႏြကဆုန္ ေညာင္ေရသြန္းခ်ိန္မို႔ ၊

လြန္း(လြမ္း) လွတယ္ေလး။

(မဟာအတုလမင္းႀကီး)

ခင္ေမသစ္

ေရြးခ်ယ္စရာအမ်ားသား .. မယ္လမင္းမဟုတ္တဲ့ တျခား

မယ္လမင္းအသံုးအေဆာင္ပန္းကန္းခြက္ေယာက္ေတြဟာ ၁၉၅၀ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၆၀ခုႏွစ္ေတြမွာ အလြန္ေခတ္စားလာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုတေၾကာ့ျပန္ေရပန္းစားလာၿပီလို႔ ေျပာရမွာပါ။ အေရာင္အေသြးစံုစံုလင္လင္၊ အဆင္အကြက္ဒီဇိုင္းဆန္းဆန္းေလးေတြပါရႏိုင္ၿပီး ေပါ့ပါးတဲ့ အရည္အေသြးမ်ဳိးလည္းရွိေနေသးတာေၾကာင့္ သူသူငါငါ အသံုးျပဳသူမ်ားျပားလွတယ္။ မိသားစုေတြရဲ႕ စားပြဲတင္အျပင္အဆင္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာျဖစ္လာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ေနာက္ထပ္တစ္ခုက မကြဲႏိုင္တဲ့သဘာဝရွိေနတာေၾကာင့္ပါ။ ယူအက္စ္အစားအေသာက္နဲ႔ ေဆးဝါးကြပ္ကဲေရးဌာန(FDA) ရဲ႕ အဆိုအရ မယ္လမင္းအသံုးအေဆာင္ေတြမွာ မယ္လမင္း-ေဖာ္မယ္ဒီဟိုက္ေကာ္ေစးကို ပါဝင္အသံုးျပဳထားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ စမ္းသပ္မႈေတြမွာ ထုတ္လုပ္တဲ့အခါ မယ္လမင္းကြန္ေပါင္းအနည္က်မႈရွိၿပီး ကြန္ေပါင္းဟာအိုးခြက္ပန္းကန္ေတြထဲမွာက်န္ရွိေနတတ္တယ္။ အစားအေသာက္ေတြထဲကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းကူးေရြ႕ထိေတြ႔ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိရွိခဲ့ၾကတယ္။ FDA က မွတ္ခ်က္ခ်တာက သံုးစြဲတဲ့အခါစိတ္ခ်ရမႈ နဲ႔ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးေတြမွာ က်န္းမာေရးကိုအတိအက် ထိခိုက္ႏိုင္တယ္လို႔ေတာ့မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ သိထားသင့္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြေတာ့ ရွိေနပါေသးတယ္။

တတိယမုဆုိးမ

မနက္ျဖန္ ၂၄ရက္၊ မနက္ ၁၀နာရီ၊ ရြာမ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မွာ Widows' Day (မုဆုိးမမ်ားေန႔)အထိမ္းအမွတ္၊ မိခင္မုဆိုးမေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အစီအစဥ္လုပ္ပါမယ္။ YCC က ဦးေဆာင္က်င္းပျပဳလုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ International widows' day ကေတာ့ ဇြန္ ၂၃လုိ႔သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ျမန္မာခရစ္ယာန္အဖြဲ႔အစည္းမွာ Widows' Day ကုိ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ က်င္းပေလ့ရွိသလားဆိုတာ သိခ်င္သူေတြ၊ မုဆုိးမအမ်ိဳးသမီးေတြကုိ စာနာႏွစ္သိမ့္ေဖးမ အားေပးခ်င္သူေတြ .....ခရစ္ယာန္မွမဟုတ္ မည္သူမဆုိ စိတ္၀င္စားစြာ လာေရာက္ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ နာမေတာ္ျမတ္၌ အားလံုးကုိ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ 

(Junio.SMA)

ညစ္ေထးတဲ့စစ္ပြဲအလြန္ ေကာင္းေသာခရီးဆီ ေျခလွမ္းဆက္မည္

Jorge Rafael Videla

“အာဏာရွင္ ေသဆံုးခဲ့ပါၿပီ” တဲ့။ အာဂ်င္တီးနား တီဗီ နဲ႔ ေရဒီယိုသတင္းေတြမွာ ထပ္တလဲလဲလႊင့္ထုတ္ေနခဲ့တဲ့ ေခါင္းႀကီးသတင္းပါပဲ။ ေရာ့ခ်္ ရာေဖးအယ္လ္ ဗီဒဲလာဟာ သမားရိုးက် အာဏာရွင္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူဟာ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံသမိုင္းရဲ႕ အေမွာင္မိုက္ဆံုးဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးပါ။ ၿပီးေတာ့ စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြထဲက အထင္ရွားဆံုးပံုရိပ္ပါ။ ညစ္ေထးတဲ့စစ္ပြဲ “Dirty War” ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအယူဝါဒေရးရာပါရဂူတစ္ဦးလို႔ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ေတြးထင္ယူဆေနခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီညစ္ေထးတဲ့စစ္ပြဲဆိုတာက ၁၉၇၀ နဲ႔ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေတြမွာ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံက လက္ဝဲအတိုက္အခံေတြကို ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္/ မလႈပ္မရွားျဖစ္သြားေအာင္ အရက္စက္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ေခ်မႈန္းေရးအစီအစဥ္တစ္ခုပါပဲ။ စစ္တပ္ထိန္းခ်ဳပ္အမိန္႔ေပးခဲ့တဲ့ လွဳိ႕ဝွက္ရဲတပ္ဖြဲ႕ဟာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ၃၀၀၀၀ ခန္႔ ျပန္ေပးဆြဲကာ ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီးသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ပိုၿပီးထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စရာေကာင္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ အာဏာသိမ္းစစ္အစိုးရရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႕ ကေလးငယ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ဖမ္းဆီးပါတယ္။ စစ္ေသြးၾကြလို႔ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသူေတြရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာေတြကို ရဟတ္ယာဥ္ေတြေပၚကေန Plate ျမစ္ထဲ ပစ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရုပ္အေလာင္းေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရွာေဖြလို႔မေတြ႕ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အာဂ်င္တီးနားျပည္သူေတြဟာ လူမႈကြန္ယက္ေတြမွာ အဲဒီအခ်က္အလက္ကိုေထာက္ျပၿပီး တျခားစစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မတူကြဲျပားတဲ့ ရက္စက္မႈကိုျပဳလုပ္ခဲ့သူလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဗီဒဲလာဟာ ေသဆံုးခ်ိန္အထိ သူ႔ရဲ႕က်ဳးလြန္ခဲ့တဲ့ျပစ္မႈေတြရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ေတြအတြက္ တစ္သက္တာအက်ဥ္းသားအျဖစ္က်ခံရင္း ေမလ ၁၇ ရက္ေန႔က ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။

ေအာင္သေျပပြဲ ေအာင္ေျမထဲမွာ ...

သေျပထြန္းတဲ့ ေတာင္ကြ်န္းဒီပါ မဂၤလာ အခါေရာက္ပီ..

ေအာင္အတိတ္နဲ႔ ေအင္နိမိတ္ေတြဟာ  ..ထင္ေပၚလာပါၿပီ…။

ဟူ၍ သီခ်င္းရွိသည္။

ေတာင္ကြ်န္းဆိုသည္မွာ ျမန္မာ့ အယူအဆ နကၡတ္ေဗဒပညာ အလိုအရ စႀကာ၀ဠာ တခုတခုတိုင္းတြင္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ရွိသည္။ ထိုျမင့္မိုရ္ေတာင္ကို ေနထြက္ရာ အေရွ႔ကြ်န္း။ ေန၀င္ရာ အေနာက္ကြ်န္း ။လမ္းျပႀကယ္ဥကၠာထြန္းလင္းရာ ေျမာက္ကြ်န္း၊ ဒကၡိဏေခၚ ေတာင္ကြ်န္း တို႔ျဖင့္ ၀န္းရံထားသည္။ ဇမၺဴ လက္်ာေတာင္ကြ်န္းဟု အဆိုရွိသည္။ထိုလက္်ာေတာင္ကြ်န္းသည္ ဇမၺဴ႕သေျပပင္ေပါက္ရာေဒသျဖစ္သည္။ဇမၺဴ႔သေျပပင္သည္ ေတာင္ကြ်န္းတြင္သာေပါက္သည္ျဖစ္၍ ဘုရားအဆူဆူသည္ ထို ေတာင္ကြ်န္းတြင္သာ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ ထုံးရွိေလသည္။ အရိေမေတၱယ်ဘုရားသခင္ ပြင့္လွ်င္လည္း ေတာင္ကြ်န္းမွာသာ ပြင့္မည္ဟု အေဟာရွိပါသည္။

ထို႔ေႀကာင့္ ေတာင္ကြ်န္းသည္ က်က္သေရအျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စုံသည္။

ဇမၺဴ႕သေျပသည္ အသီးသီး၏။ အသီးသည္ ခ်ိဳဆိမ့္၏။ “၀ါဆို ၀ါေခါင္ ေရေတြ ႀကီးလို႔ သေျပသီးမဲ႔ွေကာက္စို႔ကြယ္" ဟု ဆရာ မင္းသု၀ဏ္က ဆိုသည္။ ထိုဇမၺဴ႕ သေျပသီးသည္ မွည့္၍ေရတြင္ ေႀကြေသာ္ ပလုံဟုျမည္၏။ ထိုအသီး၏ေႀကြေသာ အသံတို႔သည္ သံစဥ္ ခုႏွစ္မ်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ထိုဇမၺဴ႕သေျပသီးကို ေကာက္ယူမ်ိဳခ်ေသာ ငါးႀကီးအာနႏၵာ၏ အသံသည္ တဖန္တုံ ဂီတသံစဥ္ ခုႏွစ္ပါးကို ျဖစ္ထြန္းေစျပန္သည္ဟုလည္း အဆိုရွိသည္။

ျမင့္မိုရ္ေတာင္ကို ေတာင္စဥ္ ခုႏွစ္တန္း၊ ျမစ္ငယ္ခုႏွစ္သြယ္၊ သမုဒၵရာ ခုႏွစ္စင္းက လက္်ာရစ္၀န္းရံသည္။တဲ့။

ေရွးေခတ္ ဂရိလူမ်ိဳးတို႔ သံလြင္ခက္ကို တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးႀကသကဲ့သို႔ ေနရာတိုင္းတြင္ အေဆာင္သေဘာမ်ိဳး ထိုးစိုက္ႀကသလို ကြ်န္မတို႔ ျမန္မာမ်ားလည္း သေျပကို အလြန္တန္ဖိုးထားထိုးစိုက္ႀကသည္။ ျမန္မာတို႔သည္ သေျပကို ျမတ္ႏိုးတန္းဖိုးထားသည္။ သေျပခက္ႏွင့္ ေရပက္သည္။ စစ္ခ်ီစစ္တက္ရာတြင္ ေအာင္ပါေစေႀကာင္း သေျပခက္ကို ကမ္းသည္။ ဂုဏ္ၿပဳသည္။တာအိုးတြင္ ေအာင္အတိတ္ ေအာင္နိမိတ္ကို ယူကာ သေျပကို ေန ့ခုႏွစ္ေန႔ ကိုယ္စားၿပဳေသာ  ၁။ တနဂၤေႏြ အုန္း၊ တနလၤာ ဂန္႔ေဂၚ၊ အဂၤါ စိန္ပန္း၊ ဗုဒၶဟူး  ရြက္လွ၊ႀကာသပေတး ေျမဇာ၊ ေသာႀကာ သီးခက္၊ စေန ဒန္းခက္။ စသည္တြဲဖက္၍ အစဥ္လိုက္ ထိုးရပါသည္။ သေျပညာႏု ေငြခရုႏွင့္ ေဇယ်တု သဗၺမဂၤလံ ဟု စာဆိုရွိသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္က်းမွဳ အရ ရဟန္းခံ ရွင္ၿပဳ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုဳ အစုစု ၿပဳႀကရာတြင္ သေျပသည္ မပါမၿပီး ေရွ႔တန္းမွ ေနရာယူ စၿမဲျဖစ္သည္။ မင္းခန္းမင္းနားမ်ားတြင္ ဥပမာ ေရွးဘုရင္မ်ား ေရႊနန္းတက္ပြဲ ဘိသိတ္ခံပြဲမ်ားတြင္ ဘိသိတ္ဆရာသည္ ခရုသင္းမွေရကို သေျပပန္းႏွင့္ ဦးေခါင္းတြင္ သြန္းေလာင္းျခင္း ဆြတ္ျဖန္းေပးျခင္းစသည္ၿပဳရသည့္ ထုံးရွိသည္။ ပရိတ္တရားနာရာတြင္၄င္း။ ေရစက္ခ်အမွ်ေပးေ၀ရာတြင္ ၄င္း သေျပသည္ မပါမၿပီးခဲ့။ စစ္ခေမာက္မ်ား စစ္သားတို႔၏ ပခုံးထက္မွ တံဆိပ္မ်ား တြင္လည္း အၿမဲ ေနရာယူခဲ့သည္။ တိုက္ပြဲမွ အျပန္လမ္းကိုလည္း သေျပကမ္း၍ ႀကိဳႀကသည္။

ကြ်န္မသည္ သမီးကေလး ရံုးသြားတိုင္း သေျပပန္းကေလး တရြက္ျဖစ္ျဖစ္ တခက္ျဖစ္ျဖစ္ ေပးလိုက္ရမွ ေက်နပ္သည္။ အားရသည္ စိတ္ေျဖာင့္သည္။ သေျပကို ကြ်န္မခ်စ္ပါသည္။ သေျပကို ရုကၡေဗဒအလိုအရ Eugenia  ေလးညွင္းမ်ိဳးႏြယ္ အုပ္စု၀င္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာႏိုုင္ငံ အႏွံ ့အျပားတြင္ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါက္ေရာက္ႀကေသာ္လည္းအေလာင္းစည္သူမင္း တိုင္းခန္းလွည့္လည္စဥ္က ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရေသာ  ဇမၺဴ႕ သေျပကို  အမြန္ျမတ္ဆုံးဟု ယူဆခဲ့သည္။ အမွန္မွာ သေျပသည္ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိရွိ အားလုံး တမ်ိဳးစီ သူ ့အလွႏွင့္ သူရွိေနႀကသည္။ အရြက္ ႏုလွ်င္ ရဲတြတ္ေနၿပီး ရင့္လာလွ်င္ စိမ္းသြားသည္။ဇမၺဴ႕သေျပမွာကား အညိဳေရာင္ အဆင္းရွိသည္။

သေျပထြန္းတဲ့ ေတာင္ကြ်န္းဒီပါ မဂၤလာ အခါေရာက္ပီ 

ေအာင္အတိတ္နဲ႔ ေအာင္နိမိတ္ေတြဟာ ထင္ေပၚလာပါၿပီ 

လြတ္လပ္ေရးကို မွန္းရည္  ငါတို႔ စံဌာနီ  ဗမာ့ေအာင္ပဲြကို မွန္းရည္ အလြန္ပဲ သာယာစည္ 

ေအာင္ပန္းဆြတ္ကာ  ေအာင္ေဇယ်တုနဲ႔ ေခတ္သစ္  ထူေထာင္မည္

ေအာင္သေျပပြဲ  ေအာင္သေျပပြဲ ေအာင္ေျမထဲမွာ လြတ္လပ္ႀကပါၿပီ။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရာက္ေလရာမွာ ျပည္သူလူထုက  သေျပပန္းကမ္း၍ အၿမဲတမ္း ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုခဲ့ႀကပါသည္။        ။

ခင္ေမသစ္

Peacemaker ဘယ္ဆီမွာ

တစ္ေန႔ညေန အိမ္ျပန္လာခ်ိန္္မွာ ကၽြန္မတုိ႔ျခံ၀င္းေနာက္တန္းလ်ားမွာေနၾကတဲ့ မိသားစုေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ ျခံ၀င္းေရွ႕ နားက ေရမရွိတဲ့ေျမာင္းစပ္မွာ မူးမူးေထြေထြ လဲက်ေနတာ ကၽြန္မျမင္ခဲ့တယ္။ သူ႔အနားမွာ သူ႔မိသားစု ၀င္ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲေရႊ႔႕ေခၚဖုိ႔ လုပ္ေနၾကတယ္။ ျခံ(၁)၀င္းရဲ႕ေနာက္တန္းလ်ားကုိ ဖ်က္ပစ္ခုိင္း ထားတဲ့ကာလဆုိေတာ့ ေနစရာအခက္အခဲေတြ႕ေနတဲ့ အခ်ိန္ အဲဒီမိ သားစုေလးေတြ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္ေနမွာပဲလုိ႔ ကၽြန္မစာနာမိတယ္။ မိသားစုမွာ အခက္အခဲၾကံဳခ်ိန္ေျဖရွင္းဖုိ႔အားမထုတ္ဘဲ မူးေအာင္ ေသာက္ၿပီး ေခြလဲက်ေနတဲ့ အဲဒီလူကိုပဲ ကၽြန္မစိတ္တုိမိတယ္။ အိမ္ေပၚတက္လာေတာ့ အခန္းတံခါးဖြင့္၀င္လုိက္တာနဲ႔ ကၽြန္မ မႀကိဳက္တဲ့ အနံ႔ေတြက ေထာင္းေထာင္းထလုိ႔ ကၽြန္မႏွာ၀ကုိတုိး၀င္တယ္။ အိပ္ရာေပၚမွာလဲေခြေနတဲ့လူတစ္ေယာက္။ ကၽြန္မရဲ႕ခင္ပြန္းပါ။ သူ studio ကအျပန္မွာ အလြန္အကြ်ံေသာက္လာခဲ့ၿပီး မူးေထြလွဲအိပ္ေနတာပါ။ မူးေနခ်ိန္မွာ ေယာက္်ားေတြကအတူတူပါပဲ။ ေစာေစာကလူ နဲ႔ ဘာမွ မကြာပါဘူး။ ကြာတာက ေနရာပါ။ ကၽြန္မခင္ပြန္းကေတာ့ သူ႔အျပန္ကို ကားနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် လုိက္ပို႔ေပးသူရွိ လုိ႔ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးတဲ့ အိပ္ရာေပၚေရာက္ေနၿပီး ေစာေစာကလူကေတာ့ သူ႔အျပန္ကုိ လုိက္တြဲပုိ႔ေပးမယ့္သူမရွိလုိ႔ ေျမာင္းအစပ္ ေအးစက္စက္ ေျမႀကီးျပင္မွာ အိပ္ေနရတာပါ။ ရံုးကအျပန္ ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကုိယ္ စိတ္ေနာက္က်ိရတဲ့အထဲ မူးေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ကုိ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ျမင္ရ ေတာ့ ကၽြန္မစိတ္တုိသြားတယ္။ ခါတုိင္းေတာ့ စိတ္တုိရင္ တိတ္တိတ္ေလး က်မ္းစာဖတ္ေနလုိက္တာပါ။ ခုေနာက္ပုိင္း က်မ္းစာအုပ္ကုိ ေမ့တတ္ခ်င္လာတယ္။ ခံစားခ်က္ေတြကုိ facebook နံရံေပၚအလြယ္တကူ ဖြင့္ခ်ခ်င္စိတ္က မ်ားလာတယ္။ အဲဒီ facebook ကပဲ ကုိယ့္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မယ့္ အရွင္သခင္ႀကီးက်ေနတာပဲ အားကုိးဖက္တြယ္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနတယ္။ 

အဲဒီေန႔ကလည္း တုိေနတဲ့စိတ္နဲ႔ facebook နံရံေပၚေရးတင္မိတယ္။ 

“ဘာလုိ႔မ်ား စာတန္ရဲ႕ေသးရည္ကုိ လူေယာက္်ားေတြ ေသာက္ေနၾကပါလိမ့္”

အဲဒီမွာပဲ commentေတြထံုးစံအတုိင္း လွိမ့္၀င္လာတယ္။ အမ်ိဳးသားေလးေတြက သူတုိ႔ႀကိဳက္မက္စြာ ေသာက္ေနက်ဆုိ ေတာ့ အလုိမက်တဲ့commentေတြ ပုိမ်ားတာေပါ့။ စာတန္ရဲ႕ေသးရည္`ဆုိတာကို အားလံုး မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မက ဒီေလာက္ထိမရည္ရြယ္ဘူး၊ စိန္႔ဂၽြန္းအသင္းခ်ဳပ္၀င္းထဲမွာေနတုန္းက အဖီးဒါးဆုိတဲ့ကရင္သူနာျပဳဆရာမႀကီးေျပာေလ့ရွိတာကုိ သြား သတိရလုိ႔ပါ။ အဖီးဒါးက မူးတဲ့လူနာေတြကုိ ေဆးသြင္းေပးရတုိင္း ကရုဏာေဒါေသာနဲ႔ အင္း..စာတန္ရဲ႕ေသးရည္ကို မ်ား ဒင္းတုိ႔ဘာလုိ႔ ႀကိဳက္ေနပါလိမ့္´လုိ႔ တတြတ္တြတ္ေျပာတတ္တယ္။ အဲဒီစကားကုိ ၾကားေယာင္ၿပီးစိတ္တုိတုိနဲ႔ ကၽြန္မ ေရးလုိက္တဲ့အခါ facebook ေပၚကအမ်ိဳးသားေလးေတြ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္ စိတ္ဆုိးကုန္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကေတာ့ Like လုပ္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေတြ႕လုိက္ရ တာက စိတ္တုိတိုနဲ႔ ေရးတင္လုိက္တဲ့စာေၾကာင္းေအာက္မွာ ထပ္ဆင့္စိတ္တုိစရာ comment ေတြ ၀င္လာတာပါပဲ။ ဘ၀င္မက်တာခ်င္း အတူတူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထိန္းထိ္န္းသိမ္းသိမ္းေရးတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဆုိးဆုိးရြားရြားစကားလံုးေတြနဲ႔ လူကိုပါ တုုံ႔ျပန္တုိက္ခုိက္ ေရးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အလြယ္comment ေရးၿပီး အလြယ္delete လုပ္ၾကနဲ႔ နံရံေတြ ရႈပ္ပြညစ္ေပကုန္တယ္။ 

အဲဒီမွာ ကၽြန္မစဥ္းစားမိတာက peacemaker လုိတယ္ဆုိတာပါ။ စိတ္တုိေနတဲ့ ကၽြန္မကုိ ထပ္ထပ္ၿပီး စိတ္တုိ ေအင္ ဆြေပး တဲ့ comment အဆိုးေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မကုိ ျပံဳးမိေစတဲ့ comment ေလးတစ္ခု ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဲဒီ ျပံဳးေစတဲ့ comment ေလး ကုိ ေရးလာသူက ကၽြန္မက ဆာမိႈင္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ကဗ်ာဆရာ မိႈင္း(ေဆး -၂)ပါ။ သူေရးတာေလး က သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။

“ေအာ္ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆးဖက္၀င္ေနတာကုိး း))” တဲ့။ 

ဆရာမိႈင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာျပံဳးျပံဳးႀကီးပါ တြဲျမင္လာၿပီး ျပံဳးမိရံုသာမက တုိေနတဲ့စိတ္ေတြ အကုန္ေျပေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ စိတ္တုိေဒါသ ထြက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ ျပံဳးေစတာ၊ ေဒါသေတြေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တာ ဒါ သူၿငိမ္းခ်မ္းေရး တစ္ခုကုိ ေဖာ္ေဆာင္လုိက္ တာပါ။ သူဟာ peacemaker ေပါ့။ ျပံဳးေနသူတစ္ေယာက္ကုိ ရယ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔လြယ္ေပမဲ့ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္ကုိ ျပံဳးရယ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔က သိပ္ခက္တယ္။ သူတစ္ပါးရဲ႕ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ စာနာေပးတတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူတစ္ပါးအေပၚ အေကာင္းျမင္ တတ္တဲ့ စိတ္ေလး သူ႔အတြင္းသားမွာ အေျခခံကိန္း၀ပ္ေနမွသာ တစ္ဖက္သားကုိ ျပံဳးရယ္လာေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာပါ။ 

Face book ကုိ ကၽြန္မသေဘာက်ပါတယ္။ အေတြးအျမင္၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြဆန႔္ထြက္ႏိုင္ၿပီး စိတ္ခြန္အား ရေစတဲ့ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္၊ စာတစ္ပုဒ္၊ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု၊ ပန္းခ်ီကားတစ္ကား အျမဲလုိလုိ နံရံေပၚမွာ ေတြ႕ျမင္ရတတ္တယ္။ အစားအေသာက္တစ္ခု၊ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုကပဲ postတင္သူအေပၚမူတည္ၿပီး အႏုပညာေျမာက္သြားတာေတြ ရွိတယ္။ Social Network ဆုိမွေတာ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု နဲ႔တစ္ခု၊ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆုိးအေကာင္းေတြ အစီအစဥ္မက်၊ အထားအသိုမရွိ ျပန္႔ၾကဲခ်ိတ္ဆက္ေနတဲ့ အရႈပ္အေထြး အစုအပံုႀကီး ေပါ့။ ကိုယ့္၀ါသနာ ကုိယ့္စိတ္၀င္စားမႈနဲ႔ကုိယ္ ရွင္သန္လႈပ္ခတ္ရင္း အသက္၀င္ေနတဲ့ကမၻာတစ္ခုေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အလြယ္ေရး၊ အလြယ္ ႀကိဳက္၊ အလြယ္ဆံုးျဖတ္သူ မျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြန္မတုိ႔ ဆင္ျခင္ဖုိ႔ေတာ့ လုိမယ္။ တစ္ခါတုန္းက (ၾကာပါၿပီ)ဆရာမဂ်ဴး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ သစၥာနီ ဘာေရးေရးႀကိဳက္တယ္´တဲ့။ အခုအခါ သစၥာနီဘာေရးေရး ႀကိဳက္ေသးလားေမးရင္ ဆရာမဂ်ဴး မေျဖေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ ကတစ္ေယာက္ကို ဘာလုပ္လုပ္ အစဥ္အျမဲ လက္ခံ ႀကိဳက္ေနဖုိ႔ ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ 

တစ္ေလာက သရုပ္ေဆာင္ထက္ထက္မုိးဦးရဲဲ႕သမီးကုိ Like လုပ္ေပးဖုိ႔ message ေတြဆက္တုိက္၀င္လာတယ္။ ကၽြန္မ Like မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊ ၿပိဳင္ပြဲကုိ စိတ္မ၀င္စားလုိ႔ပါ။ အားလံုးရ႕ဲအသံကိုေတာ့ comment ေတြမွာ ဖတ္ေနရတယ္။ တခ်ိဳ႕က ထက္ထက္မုိးဦးကုိ ခ်စ္ၿပီး ႀကိဳက္ၿပီးသားမုိ႔ သူ႔သမီးကုိ Like လုပ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ထက္ထက္မုိးဦးက ႏုိင္ငံေက်ာ္ပဲ၊ သူ႔ကေလးပဲ အႏုိင္ရမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ အားနည္းတဲ့ ဘက္က ရပ္မယ္၊ ဘံုဘံုကုိ Like လုပ္တယ္တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေပၚျပဴလာ(စာေပအႏုပညာဂ်ာနယ္)မွာ ပါလာေတာ့မွ စစ္လြန္း၀တီထက္ က ထက္ထက္မုိးဦး သံုးႏွစ္သမီးအရြယ္ကရုပ္နဲ႔တစ္ပံုစံတည္းပဲ၊ ေတာ္ေတာ္ႀကီးခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ၊ ဆုိတာ ခုမွ ေစ့ေစ့ၾကည့္မိေတာ့တယ္။ အႏုိင္ရသင့္ပါတယ္။ 

ကၽြန္မသေဘာကုိေျပာရရင္ ကေလးခ်င္းေတြ ျပိဳင္ပြဲလုပ္တာ သူတုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ရုပ္ရည္သြင္ျပင္ မူရာဟန္ပန္ သူတုိ႔ရဲ႕ image အစစ္ကုိပဲ ျမင္ေအာင္ရွာၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ဖုိ႔ကအဓိကပဲ။ ခုေတာ့ `ထင္သားပဲ၊ ထက္ထက္မုိးဦးကေလးပဲ ရမွာပါ´လုိ႔ တခ်ိဳ႕က ေျပာ ေနၾကတုန္း။ ထက္ထက္မုိဦးကေလးမုိ႔ဆုိၿပီး Like မလုပ္ေစခ်င္သလုိ၊ အားနည္းလုိ႔ သနားလုိ႔ဆုိၿပီး Like လုပ္တာလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ ပင္ကုိအရည္အေသြး ကေလးေတြရဲ႕ကိုယ္ပုိင္image ကုိပဲ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ 

xxxxx

ကၽြန္မတုိ႔ဟာ လူတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕image စစ္စစ္ကုိ ျမင္ေအာင္ ေဖာ္ၾကည့္ ၿပီးမွ ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီးမုိ႔ ဆုိၿပီး အလြယ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့သူေတြ၊ အခု သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ထင္ရဲ႕။ အသံဗလံေတြ ဟုိက သည္က ထြက္ေပၚေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ေနတဲ့စကားေတြကုိ ေပၚျပဴလာ(စာေပအႏုပညာ)ဂ်ာနယ္ မတ္ ၁၉ ရက္ေန႔ထုတ္၊ အခ်ပ္ပုိ D၊ ေကာ္လံ ၅ နဲ႔ ၆ မွာ ထြန္းအိျႏၵာဗုိေျပာသြားတယ္။ ရွည္မွာစုိးလုိ႔မေရးေတာ့ဘူး၊ ေပၚျပဴလာမွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေျပာမယ့္စကားလံုးသာကြဲျပားႏုိင္တယ္။ သေဘာ တရားက ကၽြန္မေျပာခ်င္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ သူ ဘာလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ သူ႔လုပ္ရပ္ကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖုိ႔ပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကုိ ဘယ္သူ႔သမီး ဘယ္သူ႔ဇနီး ဆုိတဲ့အရိပ္ေတြနဲ႔ စီးပုိး မၾကည့္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ image စစ္စစ္ကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ 

တစ္ႏွစ္က ကၽြန္မတုိ႔မိသားစု သံလြင္လမ္းက မိတ္ေဆြလူႀကီးတစ္ဦးရဲ႕အိမ္မွာ ခရစ္စမတ္ဘုရားရွိခိုးၾကေတာ့ အဲဒီအိမ္ကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း လာခဲ့တယ္။ လြတ္ေျမာက္ခါစ ပထမဆံုးအနီးကပ္ဆံုခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးပါ။ ကၽြန္မရဲ႕ ေယာကၡမေတြျဖစ္ တဲ့ Rev.Dr.A Ko Lay နဲ႔ Daw Joan Ko Lay တုိ႔နဲ႔ တရင္းတႏွီးစကားဆုိေနၾကေပမဲ့ အလြယ္ရုိက္လုိ႔ရတဲ့ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုေတာင္ ကၽြန္မအတူ တြဲမရုိက္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကုိေတာ့ ေျပာပံုဆုိပံု၊ လႈပ္ရွားပံုကအစ အေသး စိတ္လုိက္ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ခရစ္စမတ္ သီခ်င္းေတြ ဂ်ပ္ဆင္လူငယ္အဖြဲ႕နဲ႔အတူ ဆုိခ်ိန္မွာလည္း သီခ်င္းစာသားေတြ လြတ္ထြက္သြားတဲ့အထိ ကၽြန္မ သူ႔ကုိပဲ လုိက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆုေတာင္းခ်ိန္မွာလည္း အမ်ားနည္းတူ မ်က္စိမွိတ္မထားဘဲ သူ႔ကုိပဲ လုိက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အားလံုးအတူတကြ ဓမၼေတးကုိ သီဆုိခ်ိန္မွာ လည္း သီခ်င္းစာအုပ္ကုိ အက်အနကုိင္ၿပီး သီခ်င္းစာသားေတြအေပၚ စီးေမ်ာၿပီး စိတ္ႏွလံုးနဲ႔ သူဆုိတာေတြ႕ခဲ့တယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ေတာင္ ပါးစပ္လႈပ္ရံု၊ လူျမင္ေကာင္းရံု ဟန္ျပ သူ မဆုိခဲ့ဘူး။ အဆံုးတုိင္ တည္ၾကည္စြာလုပ္ေဆာင္မယ့္ စိတ္ႏွလံုးကုိ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ထဲမွာ ကၽြန္မ ေကာင္းစြာဖမ္းဆုပ္ျမင္ခဲ့တယ္။ 

ခက္တာက လူေတြဟာ အျပင္မွာေရာ၊ face book မွာေရာ အလြယ္ေျပာ၊ အလြယ္လုပ္ေနၾကတယ္။ အလြယ္ status ေရး၊ အလြယ္ Like လုပ္၊ အလြယ္ comment ေပးရင္း စိတ္အခန္႔မသင့္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အလြယ္blockလုိက္ၾကျပန္ တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက တစ္စတစ္စ အေရာင္မွိန္ေနခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔၊ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၾကေတာ့မွာလဲ။ အခုိက္အတန္႔ေလးတစ္ခုမွာ စိတ္အေျခ အေနခံစားမႈေပၚ မူတည္ၿပီး ေရးၾကတာကုိ ကြက္ကြက္ ေလးဖတ္ၿပီး၊ အလြယ္ comment ေပးမယ့္အစား user ရဲ႕ image ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္ုးစုၾကည္အေပၚ လည္း အလြယ္ႀကိဳက္ အလြယ္ေျပာေနမယ့္အစား သူ႔ရဲ႕image ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ ကၽြန္မတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေရာဘယ္လုိလဲ၊ face book မွာ နာက်င္ခံစားေနရသူကုိ အနာတရ ထပ္ျဖစ္ေအာင္ အလြယ္ comment ေတြနဲ႔ လံႈ႕ေဆာ္ႏုိးဆြေနၾကမွာလား၊ ေ၀ဒနာၿငိမ္းေအာင္ ျပံဳးရယ္ေစမယ့္comment ေလးနဲ႔ peacemaker လုပ္မွာလား။ 

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာကေတာ့ ကဗ်ာေတြရြတ္ေနရံုနဲ႔မရဘူး။ တီရွင္ဆင္တူ၀တ္ေနရံုနဲ႔မရဘူး။ စာတန္းေတြကိုင္ လမ္းမထြက္ ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေတာင္းခံေနရံုနဲ႔ မရဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီက တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိ စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေအာင္ အရင္လုပ္ေပးရမွာ။ Peace စာလံုးကုိ ဗီႏုိင္းႀကီးႀကီးထုတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကပ္လုိက္ရံုနဲ႔ အဲဒီအိမ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ 

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ image အစစ္ကုိ ဘယ္လုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္မလဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ image အစစ္ေပၚေအာင္ ဘယ္လုိေဖာ္ ေဆာင္ၾကမွာလဲ။ ဒါက ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အရည္အေသြးေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္။        ။

စုမီေအာင္

End it like Beckham !

Goodbye David ! We will miss you.

STORY HIGHLIGHTS : (From CNN)

• Former England captain David Beckham retires from football
• The midfielder played 115 times for his country between 1996 and 2009
• Beckham played for Manchester United, Real Madrid, AC Milan and LA Galaxy
• The 38-year-old most recently played for French champions Paris Saint-Germain

အာရပ္ကမၻာက ဒီမိုကေရစီ

Politic ဂ်ာနယ္
(ေမေမ့ရဲ႕ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးေဟာင္းတစ္ပုဒ္ပါ)

အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ ဒီမိုကေရစီခရီးစဥ္ကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္ဖို႔ ဆိုရင္ ၂၀ရာစု ေခတ္ဦးပိုင္း အေရွ ့ အလယ္ပိုင္းေဒသရဲ ့  သမိုင္းေနာက္ခံ ပံုရိပ္ေတြကို ျပန္လည္ ေဖၚထုတ္ ကိုးကားရေပလိမ့္မယ္။ ျဗိတိသွ် သို႔မဟုတ္ ျပင္သစ္ပိုင္နယ္ေျမထဲက  သို႔မဟုတ္ ေအာ္တိုမင္ အင္ပါယာထဲက ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို အလိုရွိသူ တစု ပါတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဴေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာက စမယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ၁၉ရာစု ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ကတည္းက  ဒီမိုကေရစီ လွဳပ္ရွာမွဴမ်ား စတင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ အီဂ်စ္ဟာ ျဗိတိသွ်အေစာင့္အေရွာက္ခံ ဘ၀မွာ ေနခဲ့ ရၿပီး ေရွးဦးအက်ဆုံး ပါတီစုံပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို လက္ခံက်င္းပခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ပထမကမၻာစစ္အၿပီး လြတ္လပ္ေရးကို လိုလားၾကသူ အာရပ္မ်ိဳးခ်စ္မ်ားရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳ အတြင္း ခံတပ္သဖြယ္ အီရစ္က ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ 

ဥမင္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ေတာ္ "ေနပယ္လ္" ကိုသြားၾကမလား

Bootဖိနပ္စီးထားတဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဘက္ ေဘာလုံးကန္ေနတဲ့ပံုလား။ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဒါက ေျမထဲပင္လယ္ ေဒသက အီတလီႏိုင္ငံနဲ႔ စစၥလီကြ်န္းကေလးပါ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ဦးဆာင္ခဲ့တဲ့ ဖက္ဆစ္ႀကီး မုဆိုလီနီေႀကာင့္ စစ္ဒါဏ္ကို မြမြေႀကေအာင္ ခံခဲ့ရရွာတယ္။ စစ္ဘုရင္ နပိုလီယန္ရဲ႔ ျပင္သစ္တပ္နဲ႔ စပိန္တပ္တို႔ကလည္း တလွည့္စီ သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေန႔ေနပယ္လ္ ၿမိဳ႔ေတာ္ဟာ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြ တပုံတပင္နဲ႔ အလွမပ်က္ပဲထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေခတ္နဲ႔အညီ ၿပဳျပင္မြန္းမံလို႔ လွပတည္ရွိေနဆဲ။ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ ၀င္လာမစဲ တသဲသဲပါပဲ။

ေနပယ္လ္္ၿမိဳ႔ေတာ္(ေရွးေရွးတုံးအခါက  Napoli လို႔ ေခၚႀကတယ္)ေနပယ္လ္ ဆိုတာက ေရွးေဟာင္းဂရိ ဘာသာစကားနဲ႔ဆိုရင္ “ၿမိဳ႔သစ္" လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။

တည္ေနရာ - အီတလီႏိုင္ငံ(ကဲ့ပ္ပါနီယာေဒသ)

40  ံ50’42”N  14  ံ15’30”E/40.84500  ံN  14.25833  ံE

ဧရိယာစုစုေပါင္း - 117.27km2 (45.28 sq mi)

ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ - 17m  (56ft)

လူဦးေရ - 959,574  (2012)

ရိုင္းလီ ကို ရွာေဖြျခင္း

အခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၁၂ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အတြင္း မွာပါ။ အတိအက်ဆိုရင္ အဂၤါေန႔ ည၉နာရီေလာက္ေပါ့။ ခေလးေတြက ရုပ္ရွင္ႀကည့္ေနႀကတယ္။ သူမရဲ႔ အဓိက လုပ္ငန္းက ခေလးသူငယ္မ်ားကို ထိမ္းသိမ္းၿပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းပါ။ ဆယ္လီ ပရက္စ္ ေလ ဟာ သူမရဲ႔ စမတ္ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး အြန္လိုင္းေပၚက ျမက္ရိတ္စက္ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥကို ျကည့္လိုက္တယ္။ တေယာက္မွ ၀ယ္ယူသူ မရွိေသးပါဘူး။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ တျခားဟိုႀကည့္ဒီႀကည္နဲ႔ပဲ ခ်စ္စဖြယ္ရယ္ေမာေနတဲ့ ခေလးတေယာက္ရဲ႔ ပံုကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ ခေလးတေယာက္ေပ်ာက္ေနသတဲ့။

ခေလးက ဆယ္လီ တို႔အိမ္ရဲ႔ ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၆၀ေလာက္ ေလာက္ေ၀းတဲ့ ႀသစေျတးလ် နယူးေဆာက္သ္ေ၀းလ္ ေျမာက္ဘက္ကမ္းေျခ Nambucca Heads မွာ ေန႔လည္ခင္းက ေပ်ာက္သြားတာပါ။ ဘုရား ..ဘုရား။ ဆယ္လီ အသက္ရွဴမွားသြားတယ္။ အခ်ိန္အတန္ႀကာေနခဲ့ၿပီပဲ။ ခေလးက ၄ႏွစ္သားအရြယ္ေလး။နာမည္က ရိုင္းလ္ မာတင္။ NSW ရဲဌာနာရဲ႕ Facebook  စာမ်က္ႏွာမွာ သူမႀကည့္လိုက္ေတာ့ ခေလးက ေပ်ာက္ေနဆဲ။ မိသားစု ေခြး၃ေကာင္ႏွင့္အတူ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၉နာရီ ၀န္းက်င္က တည္းကပါတဲ့။ဆယ္လီ႔ကို ရဲေတြက သတင္းေ၀မွ်တယ္။ ခေလးဟာ ည၀တ္ေဘာင္းဘီကေလးနဲ႔ ကမ္းေျခကို ထြက္သြားခဲ့တာလို႔ ဆိုတယ္ တဲ့။ ဒီကေလးကို ငါ ေတြ႔ေအာင္ရွာမယ္ လို႔ ဆယ္လီ သံႏၷိ႒ါန္ခ်တယ္။ ဆယ္လီဟာ သူမရဲ႔ အလုပ္တူလုပ္ဘက္ လိဖ္ အို ဘရိန္ ႏွင့္ အတူ သူမရဲ႔ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ ဘရြန္ဆန္ တို႔ကိုပါ အကူအညီ ေခၚယူၿပီး ေစာင္ ေခါင္းအံုးစတာေတြ ကားေပၚတင္ၿပီး ညအေမွာင္ထဲမွာပဲ ခရီးစထြက္ေတာ့တယ္။ 

မနက္၁၁နာရီ မိနစ္၃၀ ေလာက္က ရိုင္းလီရဲ႔ ေမေမ ဘီရန္ကာ ဂေရဟမ္ ဟာ မိသားစု  စားျမိန္စာ စီမံခင္းက်င္းအၿပီး  ေရခဏ ေျပးခ်ိဳးေနခိုက္  ရိုင္းလီ  ေခြးေတြနဲ႔ ေပ်ာက္သြားခဲ့တာလို႔ ဆိုတယ္။ဘီရန္ကာႏွင့္ ခင္ပြန္း အင္ထရူး တို႔ဟာ မိသားစုလိုက္ ဘခင္အိမ္ကို အလယ္ေရာက္လာႀကတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ရိုင္းလီအျပင္ သူတို႔မွာ ခို႔စ၊္ ဆဲ႔သ္၊ အိုင္ဆက္၊ ဆိုတဲ့သား သုံးေယာက္ ရွိေသးတာပါ။ ရိုင္းလီဟာ အထူးသျဖင့္ အျခားမိသားစုထက္ ပိုၿပီး ေခြးခ်စ္တတ္သူျဖစ္တယ္။ဘရူတိုနဲ႔ နီထရို ဆိုတဲ႔ ေျမေခြးအစပ္ ေခြးအျဖဴကေလးႏွစ္ေကာင္ဟာ ရိုင္းလီကို ပို ခ်စ္ႀကဟန္ရွိတယ္။ ရိုင္းလီနဲ႔ ခြာတယ္မရွိဘူး။တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတတ္တာပါ။ရိုင္းလီ လွဳပ္ရွားလိုက္ရင္္ ဘာလိုတယ္ဆိုတာ သိရွိၿပီး ခ်က္ျခင္းေဆာင္က်င္းေပးႀကတယ္.။ရိုင္းလ္ နဲ့ ကစားေဖၚ ကစားဘက္ စားေဖၚစားဖက္ ဆိုလည္း မမွားဘူး။ Kelpie ပါပီေလးကေတာ့ ႀသစေႀတးလ်ား သိုးစပ္ေခြးကေလးေပါ့။ သူကလည္းရိုင္းရဲ႔  အထိန္းေတာ္ေခြးကေလးပါပဲ။

ဘီရန္ကာ ေရခ်ိဳးလို႔ မၿပီးခင္မွာပဲအင္ထရူးက ျခံတံခါးပြင့္ေနတာ သိသြားတယ္။လွည့္ပတ္ၿပီးသားနဲ႔ ေခြးကေလးေတြကို ရွာတယ္။ၿခံထဲမွာေတာ့ မရွိတာ ေသခ်ာၿပီ။ အင္ထရူးေရာ သူ႔ ဇနီးေရာ ဘိနပ္ေတာင္ မစီးႏိုင္ဘူးသားေတြကိုပါ ေခၚၿပီး  လမ္းမဘက္ ထြက္ အျမန္လိုက္ရွာႀကတယ္။လမ္းသြားးလမ္းလာကားေတြကို တားဆီးၿပီး ကေလးရဲံ႔ ပံုစံေျပာျပ ေမးျမန္းေပမဲ့ ဘယ္သူမွမသိႀကဘူး။အိမ္ေပါက္ေစ့ ေမးႀကည့္တယ္။မသိႀက။ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၅မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ကမ္းေျခဘက္ ကို ဦးတည္ေရွ႔ရွဴ ထြက္လာႀကတယ္။ ေနာက္နာရီ၀က္ အႀကာမွာေတာ့  ရဲကို အေႀကာင္းႀကားလိုက္ရတယ္။ရဲကလည္း ဒီကိစၥကို စံနစ္တက် အေရးထားကိုင္တြယ္ပါတယ္။မီးသတ္ဦီးစီးဌာန (RFS)ႏိုင္ငံေတာ္ အေရးေပၚ ၀န္ထမ္းဌာန(SES) ေစတနာ့၀န္ထမ္းကယ္တင္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (VRA) ေဒသဆိုင္ရာ   အသက္ကယ္ ဟယ္လီေကာ့ပတာအဖြဲ႔စသည္ လိုအပ္သလို.. ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ႀကဖို႔အသင့္အေနအထားမွာ ရွိေနတယ္။သတင္းမီဒီယာမ်ားမွလည္း FaceBook စာမ်က္ႏွာကေန သင့္ေလ်ာ္သလို အကူအညီေပးႀကတယ္။မ်ားျပားလွတဲ့ လူမွဳ အသိုင္းအ၀န္းေတြက ရာေပါင္းမ်ားစြာ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပး ကူညီႀကတယ္။

ညေန ၄နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္မွာေတာ့ရိုင္းလ္ ရဲ႔ ည၀တ္ေဘာင္းဘီကေလးကို ကမ္းစပ္မွာ သဲလြန္စအျဖစ္ ဦးစြာရွာေဖြ ေတြ႕ရွိႀကေတာ့တယ္။ ေရစိုလို႔မ်ား ရိုင္းလ္ အတြင္းခံကို ခြ်တ္ၿပစ္ခဲ့ေလသလား။ကမ္းေျခမွာကေတာ့ ခေလးရဲ ့ ေျခရာေတြနဲ႔ ေခြးကေလးေတြရဲ ့ ေျခရာေတြ ရွဳပ္ေထြးလို႔ ေတြ႔ေနရတယ္။ဒါျဖင့္ ခု သူတို႕ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။အလို ..ေရထဲမွာမ်ား..။ ဒါေပမဲ့ ေခြးေတြကေတာ့ ေအးလြန္းလို႔ ေရထဲ ဆင္းမွာ မဟုတ္ပါ။ တစ တစ ေနေရာင္ ေလ်ာက်သြားၿပီ။အေအးဓါတ္က ပိုလို့ကဲလြန္းလာၿပီ။ ေခြးေတြလည္း တေကာင္တၿမီးမွ ေပၚမလာ။ အစာစားဖို႔သတိမရႀကဖူးလား။ ဘီရန္ကာရဲ႔ ရင္မွာ မီးေတာက္ေနတယ္။ ရိုင္းလ္မ်က္ႏွာေလး တစိမ့္စိမ့္ျမင္ၿပီး ရင္မွာ ဆို႔နင့္ေနတယ္။ ညေရာက္လာၿပီ။ မီးတိုင္ေတြ မီးေမာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြန္းညွိႀကတယ္။ ရိုင္းလ္ရဲ႔ နာမည္ေလးကို သံကုန္ဟစ္ေအာ္ ေခၚေနႀကတယ္။

ဆယ္လီတို႔ အဖြဲ႔ဟာ အဲဒီေနရာကို ည ၁၀နာရီ၁၅မိနစ္မွာ ဆိုက္ေရာက္လာတယ္။ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးရႊန္းလက္ေနတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာမီးတိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ထြန္းညွိထားပံု ျမင္ေနရတယ္။ကားေတြ လူေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ တပ္ျဖန္႔ သြားလာ ရွာေဖြေနႀကဆဲ။ ဆယ္လီကေတာ့ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ေဆာင္ေပါမ်ားတဲ့ေနရာေတြ ရႊြံႏြံထူထပ္တဲ့ ေနရာေတြ ေစးျပစ္တဲ့  ၿခံဳေတာေတြ မွာ ရွာတယ္။ မႀကာမီကေလးမွာပဲေသြးစ ေသြးနကေလးေတြ ကို ေတြ႔လာရတယ္။ ေခြးပုေလးက ဒါဏ္ရာနည္းနည္း ရထားပံုပါပဲ။ ဒါဆို ရိုင္းလီနဲ႔ တျခားေခြးေတြေကာ။ ကမ္းေျခ ေသာင္ျပင္မွာ က ေခြးေျခရာ ခေလးေျခရာ ရွဳပ္ေထြးေနေပမဲ့ ေျမေခြးအစပ္ ေခြးကေလးေတြရဲ႔ ေျခရာက သိသာပါတယ္။ ဆယ္လီဟာ အတူပါလာတဲ့သားေတြကို ကားထဲမွာ နားေနေစတယ္။ သူမကေတာ့ မရမေန ရွာဦးမဲ့သေဘာပါ။ အခ်ိန္က မနက္ ၂နာရီ။ဆစ္ဒနီက ရိုင္းလ္ရဲ႔ အဖြားေရာက္လာတယ္။ ၄နာရီအထိ သူတို႔ မနားမေန ရွာႀကတယ္။အင္စပက္ေတာ္ မိုက္ခ္ ကေတာ့ စိတ္မေအးဘူး။ သူတို႔ ဒီမွ် ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ အသံကို ရိုင္းလ္ ျပန္မထူးႏိုင္တဲ့အတြက္ ပါ။ ဘုရား ဘုရား ရိုင္းလ္ တခုခု ျဖစ္ ..။

ရဲေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ အနံ႔ခံေခြးေတြကို အသုံးခ်ၿပီး ဒလစပ္ရွာေစတယ္။ ေဟာ ..ေခြးေဟာင္သံ တခ်က္ စ ႏွစ္ခ်က္စ ႀကားေနရၿပီ။ အလို..ဘုရားေရ..။ခေလးတေယာက္ လဲက်ေနသလား။သူသတိရဟန္မတူဘူး။ ငါတို့ေခၚတာ ဘယ္ႀကားႏိုင္မလဲ။ လာႀကစမ္း။ ဒီမွာ။  ဆယ္လီ ၀မ္းသာျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္း မခြဲျခားႏိုင္ေသးတဲ့ အသံႏွင့္။သူမ ခေလးကို ေပြ႔ထူလိုက္တယ္။ေသာင္ျပင္မွာမ်က္ႏွာအပ္က်ေနတဲ့ ခေလးဟာ ဘာမွ မသိရွာဘူး။ လိဖ္ ပခုံးမွာ ပိုး ေမွာက္ေနေစတယ္။ သူ႔ကိုယ္ေတြက ေအးစက္ၿပီး အသားေရာင္က ျပာႏွမ္းေနတယ္။ ေနာက္ ေသာင္ျပင္မွာခ် ေလမွဳတ္သြင္းေပးႀကတယ္။ သူနာၿပဳ ကားေတြလည္း ၀ိုင္းအုံလို႔ ။သူ႔ေဖေဖ သူ့ေမေမ ဘာမွ မလုပ္လိုက္ရဘူး။ ခေလးဟာ သတိျပန္ရလာတယ္။ေရ အနညး္အက်ဥ္း စုပ္ေစတယ္။ ေဆးရံုမွာ  ခဏ နားရတယ္။ မနက္ ၇နာရီမွာေတာ့ အားလုံးဟာ ပံုမွန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ မီးသတ္ဗိုလ္ႀကီး ေျပာျပတာက ေျမေခြးစပ္တယ္ရီယာေခြးကေလး ဘရူႏိုဟာ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ျပာယာခပ္ ေျပးလႊားေနတယ္။တေယာက္ေယာက္ဆီက အကူအညီေမွ်ာ္လင့္ ေတာင္းခံ ရွာေဖြေနပံုရတယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ တျခားနီထရို ကေတာ့  ရိုင္းလ္ အနားမွာထိုင္  ေစာင့္ေနတယ္။ သူတို႔ ဟာ ရိုင္းလ္ ကို တညလုံး ၀န္းရံ ေစာင့္ႀကပ္ေနတာ ေသခ်ာပါ တယ္တဲ့။ေရထဲကို မဆင္းႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ထိနး္သိမ္းေနပုံရတယ္လို႔လည္း လူတိုင္းက ယူဆႀကတယ္။ ရိုင္းလ္ ကို စြန္႔ျပစ္မထားပဲ ရိုင္းလ္  ရွိတဲ့ေနရာကေန တဖ၀ါးမခြာ ေစာင့္ႀကပ္ေနတဲ့ သစၥာရွိ ေခြးကေလးေတြ ဆိုတာ မမွားႏိုင္ပါဘူးတဲ့။

ရိုင္းလ္ရဲ႔ မိဘေတြဟာ ဘရူႏို ၊ နီထရီု နဲ႕ ေခြးပုေလး တို႔ကို သားရင္းေတြနဲ့မျခား ဆတံပိုးတိုးလို႔ တအားကို ခ်စ္ခင္ႀကပါသတဲ့။

Florist

(မွတ္ခ်က္ - အိမ္က ေခြးေလး ဂ်က္ကီနဲ႔ အတူတူအိပ္တယ္ဆိုလို႔ ေမေမ့ဘက္က အမ်ဳိးတစ္ေယာက္-ဝမ္းကြဲအစ္ကိုတစ္ေယာက္က လက္ပြန္းတနီးမေနဖို႔ေျပာေပးပါလို႔ေျပာတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ စိတ္နည္းနည္းေကာက္လိုက္တာ။ ေမေမက ဒီစာတစ္ပုဒ္ေရးပို႔ၿပီးျပန္ေခ်ာ့တယ္။ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ပဲ ေလာက္ေလာက္လားလားပိုင္တာ။ သူနဲ႔နီးနီးမေနရဘူးဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္စိတ္ဆင္းရဲရေတာ့မွာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။)

လူသိရွင္ၾကား

Family Magazine, May, 2013

တစ္ခ်က္ကေလးမွမမွိတ္ခဲ့ရေသးတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ခႏၶာဟာ ခုတင္ေပၚကေန တစ္ေရးထ ႏုိးတယ္။ ၀ရန္တာမွာ ထြက္ရပ္တဲ့အခါ ေကာင္းကင္က သူ႔ရဲ႕မဟူရာမ်က္လံုး ေတာက္စူးစူးေတြနဲ႔ ကၽြန္မကုိ စုိက္ငုံ႔ၾကည့္ေနတာကၽြန္မျမင္တယ္။  ေကာင္း ကင္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကလက္လက္ထ ေတာက္ရႊန္းေနေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ကၽြန္မကုိ သနားစဖြယ္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ။ ဟုတ္တယ္။ဒီကမၻာႀကီးမွာ ကၽြန္မဟာ သနားစရာအေကာင္းဆံုး မိန္းမ တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒီေနရာ ဒီလုိအခ်ိန္ႀကီးမွာဒီလုိ လူ(မိန္းမ)တစ္ေယာက္ ဒီလုိ ျဖစ္ပ်က္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္သူ သိၾကမွာလဲ။ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္ဘူး။တစ္ေလာကလံုးဟာ ကၽြန္မလုိမဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာႀကီး အိပ္ေမာက်ေနၾကတာပါ။ အိပ္မက္ကုိယ္စီမက္ရင္းနဲ႔လူသားမွန္သမွ် အိပ္ေမာက်ေနမယ့္ အခ်ိန္ႀကီးပါ။ ကၽြန္မ ဘာလုိ႔ မအိပ္ခဲ့ ေသးတာပါလိမ့္။

အၾကည့္နက္နက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးရဲ႕အစြန္းတစ္ဖက္

စက္ဘီးမစီးရဘူးလုိ႔တားျမစ္ခံရတဲ့ၾကားကမိခင္တစ္ေရးအိပ္ေနခုိက္ စားပြဲေပၚက ေသာ့ကို ေျခဖြ၀င္ယူကာ အင္ဒရီရာနာ ဆုိသည့္ မိန္းကေလးကစက္ဘီးခုိးစီးသည္။ ဆံႏြယ္ေလးေတြ တလြင့္လြင့္။ အျပံဳးေတြက ေလဟုန္ခြင္းလုိ႔ စက္ဘီးကုိအားကုန္နင္း ထြက္ခဲ့ၿပီ။ လမ္းၾကားကအထြက္ ေနာက္က ကားတစ္စီးကို ေက်ာ္တက္ဖို႔ ျပံဳးရႊင္စြာလက္ျပလုိက္ေသာ္လည္းကားက ေက်ာ္မတက္။ ထက္ၾကပ္မကြာ ကပ္ပါလာသည္။ အင္ဒရီရာနာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ကာ နင္းေျပးရၿပီ။အရွိန္မသတ္ဘဲ တင္းၾကမ္းလုိက္လာတဲ့ ကား ေၾကာင့္ စက္ဘီးကတျခား၊ လူက တျခား။ ကားခနဲလြင့္စဥ္က်သြားတဲ့မိန္းကေလးကုိကားထဲမွေျပးထြက္ လာတဲ့လူေတြက အၾကမ္း ဖက္ကာ ကားေပၚဆြဲတင္ေခၚသြားၾကသည္။

xxxxx

ဗာ႐ိုနီကာ နဲ႔ အင္ဒရီရာနာ  လက္တင္ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး၊ ထုိင္းလူငယ္ေလးတစ္ဦးတစ္ေနရာတည္းမွာ အၾကမ္း ဖက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရၿပီ။ ႐ုရွားလူကုန္ကူးသမား ဗာဒင္းက ဗာ႐ိုနီကာရဲ႕သားေလးဓာတ္ပံုကိုျဖဲဆုပ္ရင္း “သူ ဘယ္မွာရွိလဲဆိုတာ ငါ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္”လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဒီလူကလုိခ်င္တာ မရလွ်င္ ရမ္းရမ္းကားကားတကယ္လုပ္မယ့္လူ။ အေ၀းက သားေလး ဒုကၡ ေရာက္မွာ စုိးစိတ္ေၾကာင့္ဗာဒင္းျပဳသမွ် နာက်င္စြာခံရၿပီ။ ဗာ႐ိုနီကာကို သူတစ္ပါးလက္ထဲ ေရာင္းမစားခင္ စိတ္ေရာခႏၶာပါ က်ိဳးပဲ့ ေၾကမြေအာင္ လူမဆန္စြာျပဳက်င့္လုိက္သည္။ ကုိယ္ခႏၶာနာက်င္လွသလုိ စိတ္ထဲနာက်င္လွသည္။သားေလးအတြက္ မိသားစုအတြက္ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ထြက္ခဲ့တာပါ။ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္ကိုသြားဖုိ႔ မကၠဆီကုိကျဖတ္ရင္ အေကာင္း ဆံုးလုိ႔ ပြဲစားမိန္းမကေျပာခဲ့သည္။အခု မကၠဆီကိုက ျဖတ္ခဲ့တာပဲ။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ ဘယ္မွာလဲ ဒီမိန္းမေျပာတဲ့အေကာင္းဆံုးဆို တာ။ မလုိအပ္ဘဲ မိဘေတြနဲ႔သားေလး ဘယ္မွာေနတယ္ဆုိတာကုိ ဒီမိန္းမေတြက ရေအာင္ ေမးယူခဲ့ေသးသည္။ခုေတာ့ သြားၿပီ။ ေနာင္တက ေႏွာင္းမွရခဲ့ၿပီ။ ရွိေစေတာ့။ မိဘနဲ႔သားေလး ေဘးကင္းလွ်င္ေတာ္ပါၿပီ။မိမိကေတာ့ သည္ႏြံမွာ အလုိမတူစြာ ကၽြံက်လုိက္ရ ၿပီ။

             “ဘယ္ေန႔လဲဆိုတာ မသိႏိုင္ေပမဲ့ ငါတုိ႔ကို ေပးခဲ့တဲ့ဒုကၡေတြ တစ္ေန႔ျပန္ခံရလိမ့္မယ္၊ ေသခ်ာတယ္”

            နာက်င္ခါးသည္းစြာခံစားေနရခ်ိန္မွာအင္ဒရီရာနာက ႏွစ္ပိုင္းျပဲေနတဲ့သားေလးဓာတ္ပံုကို ေကာက္ယူကာ လက္ထဲကို လာထည့္ ေပးေတာ့ေနာက္တစ္ခါ ျဖဲဆုပ္ခံရမွာစုိးစိတ္နဲ႔ သားရဲ႕ဓာတ္ပံုအပိုင္းအျပတ္ေလးကို မထူမတ္ႏုိင္ေအာင္ေမွာက္လဲက်ေနဆဲ ရင္ဘတ္ ေအာက္ထဲ ထိုးထည့္ဖြက္ထားမိသည္။ အင္ဒရီရာနာက ငိုသည္။ မိမိေရွ႕မွာေသြးပ်က္ဖြယ္ ညွင္းဆဲခံခဲ့ရတဲ့ ဗာ႐ိုနီကာအတြက္ ငို္သည္။ ဘာေတြၾကံဳရဦးမလဲ မသိႏိုင္တဲ့မိမိအတြက္လည္း ငိုသည္။ နာက်င္မႈကိုယ္စီနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား အားကိုးဖက္ေပြ႔မိၾကသည္။ အင္ဒရီရာနာလည္မွာဆြဲထားတဲ့ မယ္ေတာ္မာရီပံုေတာ္ဆြဲႀကိဳးေလးကိုညႊန္ကာ “သူ႔ကိုယံုလား၊ မင္း ဘုရားေက်ာင္းမွာ၀တ္ျပဳလား”လုိ႔ဗာ႐ုိနီကာ ေမး ေတာ့ အင္ဒရီရာနာက ေခါင္းညိတ္ျပရင္းေျပာသည္။

“ယံုတယ္။ အစ္ကုိ ကၽြန္မကိုရွာေတြ႔ဖုိ႔သူက လမ္းျပေပးမယ္ဆုိတာယံုတယ္”။

            တကယ္လည္းရွာေတြ႔ခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ အစ္ကုိေဂ်ာ့ဂ်္ခမ်ာ ဘာမွ မကယ္တင္ႏိုင္။ ေမာ္ဒယ္မိန္းကေလးေတြကုိယ္ဟန္ျပသလုိ၊ အတင္းအက်ပ္ေနခိုင္းၿပီး ဓာတ္ပံုအ႐ုိက္ခံေနရရွာသည့္ ညီမေလးကုိေတာင္ေတာင္ကုန္းအကြယ္တစ္ေနရာကေန နာက်င္ခံခက္စြာၾကည့္ ေနရ႐ံုသာ။

xxxxxx

မိန္းကေလးတစ္စု ကုန္ကားထဲမွာသစ္သီးလံုးေတြလုိ လူးလိမ့္ပါသြားလုိက္၊ ေခ်ာင္းေရထဲကျဖတ္လုိက္၊ ေျခက်င္ေလွ်ာက္လုိက္။ဘ၀က ဆိုးပါဘိ။ ေရာင္းစားခံရဖို႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခရီးၾကမ္းေတြျဖတ္ရသည္။  ကုန္းျမင့္တစ္ေနရာမွာ လက္၀ါးကပ္တစ္တိုင္ စုိက္ထူထားသည္ကိုေတြ႔ေတာ့ မန္ႏ်ဴလိုက ကုန္းေနေအာင္ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းလုိက္ေသးသည္။ “အျပစ္ေတြကိုလႊတ္ေတာ္မူပါ”ဆိုလား၊ မန္ႏ်ဴလုိ ကုိ ၾကည့္ကာ ဗာ႐ိုနီကာ နာက်င္စြာ မဲ့ျပံဳးျပံဳးသည္။မန္ႏ်ဴလုိဦးေဆာင္သည့္ လူကုန္ကူးကားႀကီးက လမ္းခုလတ္မွာ အပို၀င္ ေငြရွာျပန္ၿပီ။ သည္တစ္ခါကံဆုိးသူက အင္ဒရီရာနာ။

“သူအရမ္းေၾကာက္ေနတယ္၊သူ႔အစားကၽြန္မကိုေခၚ ”ဗာ႐ိုနီကာက ေျပာေျပာဆုိဆုိ အင္ဒရီရာနာ ေရွ႕ကေန ကာဆီးေပမဲ့ အားမတန္ေတာ့မာန္ေလွ်ာ့ရသည္။ အင္ဒရီရာနာကုိ လက္ဆြဲေခၚ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ လက္ထဲ ထုိးထည့္ၿပီး“သူက တကယ့္အပ်ိဳစစ္စစ္ေလး”လုိ႔ မက္လံုးေပးကာ မန္ႏ်ဴလုိက ေစ်းေကာင္းရေအာင္ေခၚလုိက္ေသးသည္။ ေဒၚလာ ၈၀။၀ါး႐ံုေတာထဲမွာ အခ်ိန္မွတ္ကာ မိနစ္ပိုင္းမွ် ၾကားျဖတ္ေရာင္းစားခံရတ့ဲမိန္းကေလးေတြ နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါလား။ ေသြးပ်က္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ အ႐ုပ္ဆုိး အက်ည္း တန္လွသည့္ ေဘးဘီ၀ဲယာျမင္ကြင္းေတြကိုမရဲတရဲၾကည့္ရင္း လူစိမ္းေခၚရာေနာက္သုိ႔  အင္ဒရီယာနာရံႈ႕ရံႈ႕ငိုငုိ လုိက္ပါသြားရၿပီ။

xxxxxx

လူကုန္ကူးအမႈကုိ စံုစမ္းစစ္ေဆးရမည့္ေရး က အင္ဒရီရာနာအပါအ၀င္ မိန္းကေလးေတြကုိ အင္တာနက္မွာ ေလလံတင္ ေရာင္းခ်မည္ဆုိသည့္သတင္းကိုရခဲ့သည္။။ ေလလံပြဲမွာ၀င္ႏႊဲႏိုင္ဖုိ႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္နံပါတ္ေတြလည္း ရခဲ့ၿပီ။ အင္ဒရီရာနာကိုအစ္ကုိျဖစ္သူ ေဂ်ာ့ဂ်္လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ မရအရ ၀ယ္ယူေပးဖုိ႔ ေရးက ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။

အင္ဒရီရာနာရဲ႔႕ဓာတ္ပံုေတြကုိမန္ႏ်ဴလုိက အင္တာနက္မွာ တင္ပစ္လုိက္သည္။ အင္ဒရီရာနာခမ်ာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာေရခ်ိဳးရင္းသည္းအူ ျပဳတ္ထြက္မတတ္ ငိုေၾကြးလုိ႔မဆံုး။ အျပစ္အညစ္အေထးေတြ ေရနဲ႔အတူ ေမ်ာပါသြားၿပီးမိမိခႏၶာ တစ္ဖန္ျပန္လည္ စင္ၾကယ္ လာလိမ့္ႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေသးသည္။

“အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္”

“အေမ့ကုိ သတိရတယ္”

 “ခုဆုိ အေမက ကၽြန္မကို ခ်စ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး”

တြတ္တြတ္ျမည္ ေရရြတ္႐ိႈက္ငုိေနရွာတဲ့အင္ဒရီရာနာကုိဗာ႐ုိနီကာ ႏွစ္သိမ့္ရသည္။

“မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး။ အေမေတြက သားသမီးေတြကိုအျမဲခ်စ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒုကၡ ေရာက္တဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိခ်စ္တာ”။

မယံုမရဲမ်က္၀န္းေလးမ်ားႏွင့္အင္ဒရီရာနာ က  ဗာရုိနီကာကို ၾကည့္ေနသည္။

xxxxxx

ဆုိက္ဘာကေဖးထဲေရာက္သည္ႏွင့္ေရးက အင္တာနက္ကြန္ရက္ထဲ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာေခါင္းတုိး၀င္သည္။ Member တစ္ဦး အျဖစ္ Iogin လုပ္။ လွ်ိဳ႔၀ွက္အမည္ greenhouse ႐ုိက္ထည့္။ ေတြ႔ပါၿပီ မၾကာခင္ ေရာင္းခ်ခံရေတာ့မည့္အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ အမ်ားႀကီး။ အင္ဒရီရာနာကို သူ မျမင္ဖူး။

 “ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ညီမ”

လုိ႔ ေဂ်ာ့ဂ်္ကျပသည္။ နာမည္ကအသစ္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ မာရီယာတ့ဲ။

            “ငါတုိ႔နယူးဂ်ာဆီကုိ အမီသြားရမယ္”

            အင္ဒရီရာနာကနာက်င္မႈေတြဗရပြနဲ႔ စိတ္ေတြေထြျပားေနေပမ့ဲ ဗာ႐ုိနီကာက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းကိုမမွိတ္မသုန္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနခဲ့သည္။ ရၿပီ။ ဟုိလူႏွစ္ေယာက္ ကားထဲကဆင္းၿပီး အေပါ့အပါးသြားေနခ်ိန္မွာအင္ဒရီရာနာကုိ အတင္းဆြဲေခၚကာ ႏွစ္ ဦးသား ထြက္ေျပးၾကသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မ်က္ျခည္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကကာေနာက္ဆံုးၿမိဳ႔လယ္ေကာင္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ ခုန္ေပါက္မိသည္။ အခ်ိန္ဆြဲလုိ႔မျဖစ္။တြန့္ဆုတ္ဆုတ္လုပ္ေနသည့္ အင္ဒရီရာနာကုိေျပးေတာ့လုိ႔ တုိက္တြန္းၿပီး အေမရိကန္ အလံလႊင့္တင္ကိုင္ေဆာင္လ်က္ စီတန္းလွည့္လည္ေနသည့္ လူအုပ္ႀကီး ၾကားကေန ျဖတ္ေျပးကာ တယ္လီဖုန္း႐ံုဆီဗာ႐ိုနီကာေျပးသည္။

“ပိုလန္ ႏိုင္ငံကိုခ်ိတ္ေပးပါ”

မိဘေတြဆီ အေရးေပၚအေၾကာင္းၾကားရသည္။

“သူတို႔လာလိမ့္မယ္သူတုိ႔ကိုမယံုနဲ႔၊ သမီးကိုလည္း ဖမ္းထားတာ…”

စိုးထိတ္တဲ့မ်က္၀န္းအစံုနဲ႔အင္ဒရီရာနာ အနားသုိ့ေရာက္လာကာ တစ္ေနရာဆီသုိ့ မ်က္၀န္းကတစ္ဆင့္ ညႊန္ျပေနသည္။ ဖုန္းထဲသဲသဲကြဲကြဲမေျပာလုိက္ႏိုင္ခင္မွာပဲ ဗာ႐ုိနီကာ့ကိုယ္ေလးက အၾကမ္းဖက္သမားရဲ႕လက္ေမာင္းလက္ဆံၾကားေစြ႔ခနဲေျမာက္ပါသြားသည္။ အင္ဒရီရာနာလည္း အလားတူ။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႔ ကားထဲ ျပန္ပါသြားရၿပီ။တစ္ေနရာမွာ ကားရပ္ကာ ထြက္ေျပးျခင္းရဲ႕ရလဒ္ အျဖစ္ ဦးေဆာင္သူ ဗာ႐ိုနီကာကုိ သူ႔ေရွ႕မွာရပ္ေစကာဆံုးမေတာ့မည္။ သူ႔ခါးက ခါးပတ္ကုိ မန္ႏ်ဴလုိက ဆြဲျဖဳတ္လုိက္သည္။

            ဗာ႐ိုနီကာကလံုး၀မမႈ။ ရုိက္ေပါ့၊ တစ္ဘ၀လံုးမြေၾကၿပီခဲ့ၿပီ၊ အသားနာတာေလာက္ေတာ့မမႈေတာ့။ ေက်ာေပးရပ္လ်က္အက်ႌေခါင္းစြပ္ေလးကို ျဖည္းညင္းစြာဆြဲျခံဳလုိက္သည္။ မထိတထိေလး ျပံဳးျပလ်က္ သူ႔ကိုစူးရဲစြာစုိက္ၾကည့္လာသည့္ဗာ႐ိုနီကာ။

            “ရွင္လုပ္ခဲ့သမွ်အတြက္ျပန္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္၊ ေသခ်ာၾကည့္ ဒီမွာ၊ ကၽြန္မျပမယ္”

            ဒီစကားေတြကိုအေသအခ်ာဆုိအၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေျပးထြက္သြားကာ ဗာ႐ုိနီကာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္ကေန ခုန္ခ်သြားသည္။မန္ႏ်ဴလုိ ေသြးပ်က္စြာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။ ကားထဲမွာက်န္ရစ္သည့္ အင္ဒရီရာနာခမ်ာ ငုိလို႔မဆံုးေတာ့။

မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္အနက္တစ္ေယာက္သာပုိ႔ေပးႏိုင္သည့္အတြက္ မန္ႏ်ဴလို မ်က္ႏွာေကာင္းမရေတာ့။ ဆုိးတာက ဗာ႐ုိနီကာေခ်ာက္ထဲခုန္မခ်ခင္ ေျပာသြားသည့္ စကားလံုးမ်ားက သူ႔အာ႐ံုကုိ အခ်ိန္ျပည့္၀င္ကာ အေႏွာင့္အယွက္ျပဳျခင္းပင္။လူကုန္ကူးေရာင္းစားခဲ့သမွ် တစ္ေလွ်ာက္လံုး သည္လုိ အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးမၾကံဳဖူး။ မန္ႏ်ဴလုိစိတ္ဓာတ္က်ေနၿပီ။

လူကုန္ကူးအႀကီးအကဲမိန္းမရဲ႕အိမ္မွာအင္ဒရီရာနာ စိတ္လႈပ္ ရွားစြာ ဆုေတာင္းေနသည္။

“အစ္မဗာ႐ိုနီကာ ေကာင္းကင္ဘံုမွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားသခင္နဲ႔စကားေျပာခြင့္ရရင္ အခု ကၽြန္မတို့ကုိေရာင္းခ်ေတာ့မယ့္ေလလံပြဲမွာ သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္နဲ့ေတြ႔ရဖုိ႔လည္း ေျပာေပးပါေနာ္။ ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္တယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကူညီပါေနာ္”

            ေလလံပြဲစၿပီ။ အင္တာနက္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာ ေဂ်ာ့၈်္က အဆင္သင့္။ ေရးေျပာတဲ့အတုိင္း သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကကီးဘုတ္ ခလုတ္ေတြေပၚ တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးေနသည္။ ျမန္ျမန္သြက္သြက္။ username-worldtraveller။ ေလလံက ေဒၚလာ ၅၀၀ ကစ ေခၚေပမဲ့ ပထမအခ်ီမွာပဲ ၈၀၀၀ ေပးတာေတြ႔ေတာ့ေရးက ၁၀၀၀၀ေပးလုိက္လုိ႔ေျပာသည္။ little buddha ဆုိသူႏွင့္ ၿပိဳင္ဖုိက္ကာ ေနာက္ဆံုး  ၃၂၀၀၀ ျဖင့္ ေရး အႏုိင္စြဲသြားၿပီ။

            အင္ဒရီရာနာရဲ႕အစ္ကုိေဂ်ာ့ဂ်္က ေရးကို ေျပးဖက္လ်က္ တုန္ခုိက္စြာ ဆုိလုိက္သည္။

“ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ”

xxxxx

ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႕အတုိင္း အႀကီးအကဲမိန္းမ ေလာ္ရာရဲ႔အိမ္ကိုေရး တစ္ေယာက္တည္း သြားရသည္။ ေလလံပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့အတုိင္း အင္ဒရီရာနာကို ေငြထုပ္နဲ႔အလဲအလွယ္ျပဳကာ ေခၚသြားလုိက္႐ံု။ လည္လြန္းတဲ႕မိန္းမက ေငြထုပ္လက္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ မ ေက်နပ္ႏိုင္ေသး။ “ရွင္က ရဲထင္တယ္”လို့ သံသယစကားဆုိၿပီ။ “မဟုတ္ပါဘူး”ဆုိေတာ့ မဟုတ္ရင္ သက္ေသျပတဲ့။ သူျပခုိင္းတဲ့သက္ေသက ရင္က်ိဳးစရာ။ အင္ဒရီရာနာကုိ ဒီေနရာမွာပဲ အၾကမ္းဖက္လိင္ဆက္ဆံမႈျပဳက်င့္ျပရမယ္တဲ့။အေပးအယူကိစၥမွာ ဒီကိစ္ၥမပါ ေပမဲ့ မိန္းမလည္ ေလာ္ရာက သူတို႔အတြက္ စိတ္ခ်မႈရယူတ့ဲသေဘာလု႔ိဆုိသည္။ “သက္ေသျပဆုိ ျပရမေပါ့။ ဒီေလာက္ေငြေတြ ေပးထားမွေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သီးသန့္အခန္းေလးေပးမွေပါ့”လုိ႔ ေရးက ေတာင္းဆုိသည္။ ေရးအနားမွာ ကပ္ထုိင္ေနရတဲ့ အင္ဒရီရာ နာ ခမ်ာ မ်က္လံုးျပဴးေနရွာၿပီ။အေတာ္ရက္စက္တဲ့မိန္းမ။ အလဲအလွယ္အတုိင္း ေငြရရင္ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ ခုေတာ႕ . . .။

မတတ္ႏိုင္။ လာေခၚသည့္လူစိမ္းႀကီးႏွင့္အတူ အိမ္ေပၚထပ္အခန္းကို လုိက္ခဲ့ရၿပီ။ ေလာ္ရာက စိမ္းစိမ္း၀ါး၀ါးၾကည္႕ကာေျပာလုိက္ေသးသည္။ ငါ့ရဲ႕အိပ္ရာအခင္းေပၚမွာ ေသြးစေသြးနေတြ႔မွယံုမယ္ ဆုိလား။ သြားၿပီ။ဒါက မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ မိမိက အပ်ိဳစင္ေလး မဟုတ္ေတာ့။ လမ္းခုလတ္ ၀ါး႐ံုေတာၾကားမွာ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကိုအားမတန္မာန္ေလွ်ာ့ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အင္ဒရီရာနာ ဘာလုပ္ရမည္ မသိ။ သည္ လူစိမ္းႀကီးကဘယ္လုိလူစားလဲလည္းမသိ။ ရွင္ႀကီး က်ားထက္ဆုိးဦး မွာလား။ လူစိမ္းႀကီးက အခန္းထဲ လွည့္ပတ္ေရွာင္တိမ္းေနတဲ႕မိမိကို အနားကပ္ကာ တုိးတိုးေလးဆုိသည္။

            “မေၾကာက္နဲ႔၊ငါက မင္းအစ္ကုိ ေဂ်ာ့ဂ်္ရဲ႕မိတ္ေဆြ” အစ္ကို႔နာမည္ၾကားေတာ့ အင္ဒရီရာနာအံ့အားသင့္သြားသည္။တည္ၾကည္ ခန္႔ညားတဲ့လူစိမ္းႀကီးပံုစံက သံသယပြားစရာအေၾကာင္းမျမင္။ ဒါေပမဲ့ ဟုိမိန္းမယံုေအာင္သက္ေသျပဖုိ႔က ျပႆနာ။ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာမသိေသး။ ႐ုတ္တရက္ အၾကံရသြားသည္။ လူစိမ္းႀကီးကုိခဏေလးေစာင့္လုိ႔ေျပာကာ အတြင္းဘက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အင္ဒရီရာနာ ၀င္သြားသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့တစ္စံုတစ္ရာ နာက်င္ခံစားေနဟန္၊ လက္ဖ၀ါးႏုႏုမွာ ေသြးနီနီစြန္းထင္းလုိ႔။ ဒဏ္ရာရ ေအာင္လုပ္ခဲ့ရၿပီ။ ေသြးစ ေသြးနတခ်ိဳ႕ အိပ္ရာခင္းျဖဴျဖဴ ေပၚသုတ္အလိမ္းမွာ၊ တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူေလာ္ရာရဲ႔ေစခုိင္းခ်က္ ေၾကာင့္ အေျခအေန လာအကဲခတ္ဖို႔ မန္ႏ်ဴလုိ ေရာက္လာသည္။ အိပ္ရာခင္းေပၚကအထင္းသား စြန္းေပေနတဲ့ ေသြးနီနီစကိုျမင္ေတာ႕ မ်က္ ေမွာင္ၾကဳတ္သည္။ သူအသိဆံုး၊ ဒီမိန္းကေလးကအပ်ိဳစင္ေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ၊ ေသြးထြက္သံယုိျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိ။ လမ္းခုလတ္ မွာ သူကိုယ္တုိင္မိနစ္ပိုင္းၾကားျဖတ္ ေရာင္းစားခ့ဲေသးသည္မဟုတ္လား။ အိပ္ရာခင္းေပၚက နီနီအစအနက ဘယ္က ဘယ္လုိ။ေလာ္ရာ့ ကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလုိက္ရမလား၊ ဘယ္လုိေျပာရပါ့။ ေ၀ခြဲမရစိတ္နဲ႔ ျပန္လွည့္အထြက္မွာအင္ဒရီရာနာက ေမာဟုိက္သံေလးနဲ႔ သူ႔ကုိ ေအာ္ေခၚလုိက္သည္။

            “မန္ႏ်ဴလုိ. . .”

            လက္တစ္၀ါးစာဟေနတဲ့ တံခါးရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ မ်က္၀န္းႏွစ္စံု အျပန္အလွန္စိုက္ၾကည့္မိၾကၿပီ။ ေတာင္းပန္းတုိးလွ်ိဳးတဲ့က႐ုဏာ မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ့ ေထြေထြျပားျပားေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံု။

            “ရွင့္ကုိဗာ႐ိုနီကာေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္၊ သတိရစမ္းပါဦးလား။ အခု ေနာက္မက်ေသးပါဘူးေနာ္”

            သည္စကားေတြကိုအင္ဒရီရာနာက ႐ုိး႐ုိးမေျပာ။ မန္ႏ်ဴလုိရဲ႕လက္ခံုကို ဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ထားၿပီး ေသြးစြန္းေနတဲ့လက္ဖ၀ါး ေလးနဲ႔ တုိ႔ထိဆုပ္ကိုင္ရင္း ေျပာသည္။ အႀကီးအက်ယ္တုန္လႈပ္ကာ မန္ႏ်ဴလို လွည့္ထြက္သြားသည္။ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ေလာ္ရာက ဘယ္လုိလဲတဲ့။ မန္ႏ်ဴလုိ ေခၽြးျပန္လ်က္ ေလာ္ရာ့မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ဘဲ ေျဖလုိက္သည္။

“မပူနဲ႔ေတာ့၊ မင္းသံသယျဖစ္တဲ့ကိစၥ သူတို႔သက္ေသျပသြားၿပီ”

xxxxxx

မန္ႏ်ဴလိုက ေနာင္တစိတ္နဲ႔အတူအင္ဒရီရာနာ၊ ေရးတုိ႔ကို  ေကာင္းမြန္စြာ ကားနဲ႔ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ထြက္အလာမွာေနာက္ကလိုက္လာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေစာင့္ဆုိင္းေနတဲ့ ေဂ်ာ့ဂ်္က အသင့္ဆြဲယူလာတဲ့သံတုတ္နဲ႔မန္ႏ်ဴလုိကုိအားကုန္႐ုိက္ခ်လုိက္သည္။ ေလာ္ရာက ေသနတ္ ထုတ္ခ်ိန္လုိက္ေပမဲ့ အခါေႏွာင္းသြားပါၿပီ။ေရးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြရဲေတြက ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔ အားလံုးကုိ အမိအရ ဖမ္းဆီးႏုိင္ခဲ့သည္။ေျမတုိက္ခန္းထဲက ထုတ္လာတဲ့မိန္းကေလးေတြကိုျမင္ေတာ့ အင္ဒရီရာနာ ရင္ထဲ ထိခိုက္မဆံုး။မိမိလည္းဘာထူးလဲ။ မုိးသားေတြကင္းစင္သြားၿပီဆုိေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေခ်ဖ်က္မရေတာ့တ့ဲအေမွာင္တစ္စကႏွလံုးသား ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ထာ၀ရ စြဲက်န္ ေနေတာ့မွာ။ ေရး က အင္ဒရီရာ နာကို ေလလံဆြဲခဲ့တဲ့တန္ဖိုး၊အ၀ါေရာင္ေငြစက္ၠဴထုပ္ကို ေဂ်ာ့၈်္အား ေပးလုိက္သည္။ ေဂ်ာ့၈်္က ေရးရဲ႕ စိတ္တုိင္းက်လက္ခံလုိက္ေပမဲ့ေရးအလစ္မွာ သူ႔ကားထဲျပန္ထည့္္ထားေပးခဲ့သည္။ ခ်စ္တဲ့ညီမေလးကို ျပန္ရခဲ့ၿပီပဲ။ တျခားဘာမွသူ႔အတြက္ မလုိအပ္ေတာ့ပါ။ ေရးေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္းေပါ့။ ညီမေလးအတြက္ သူက တကယ္ အားကိုးရမည့္္အစ္ကုိႀကီးပါပဲ။ညီမေလးကို အေမ့ဆီ အျမန္ျပန္ေခၚသြားေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိေသးသည္။ မက္ၠဆီကို ကုိျပန္ေရာက္ခဲ့ေတာ့အေမက ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းထဲမွာ။ ညီမေလးကုိ ျမင္ေတာ့ အေမက ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ေအာ္ဟစ္ႀကိဳဆုိသည္။ညီမေလးက သူ႔ကိုလွည့္ကာ တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနေပမဲ့ သူ ဘုရား ေက်ာင္းထဲ ၀င္ဖုိ႔ မျဖစ္ေသး။လုပ္စရာ တစ္ခုက်န္ေသးသည္။

            ႐ုရွားအၾကမ္းဖက္သမားဗာဒင္းက သူ႔မိသားစုကို ႏႈတ္ဆက္ကာ လမ္းၾကားထဲကထြက္အလာ ေဂ်ာ့ဂ်္က ေနာက္ဘက္ကေန အသင့္ကိုင္လာတဲ့ေမာင္းျပန္ဓားနဲ႔ တစ္ဆံုးထုိးစိုက္ခ်လုိက္သည္။ ဘယ္ ေလာက္အားျပင္းလဲမသိ၊ တစ္ခ်က္တည္းနဲ့ဒီလူ ကားခနဲ လမ္းေပၚ လဲက်သြားသည္။ ဒါပဲေပါ့။ မိစၧာေကာင္ေတြ သူတို့လုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္အတြက္ဒီလုိပဲ ေပးဆပ္ရမည္။ ေက်နပ္အားရစြာ ေဂ်ာ႕ဂ်္ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။

            နားထဲမွာတဖတ္ဖတ္ေျပးလာတဲ့ ေျခသံဖြဖြေလးတစ္သံ။ အဲသည္ေနာက္ ေခၚသံေလးတစ္သံ။

            “ေဖေဖေရ. . .”

            ေဂ်ာ႕ဂ်္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့လမ္းေပၚမွာ လဲက်ေနတဲ့ ႐ုရွားေဖေဖကုိ လွမ္းေခၚေနရွာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ထားတဲ့ကေလးငယ္ေလး။

“ဘုရားသခင္”။

ေဂ်ာ့ဂ်္ရဲ႕အၾကည့္ထဲမွာအံ့အားသင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားျခင္းမ်ားစြာ။

xxxxxx

            ႏိုင္ငံတကာမွာအမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္လိင္ဆက္ဆံခံ ရမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ေတြ တိက်စြာရွိပါလိမ့္မည္။ဒါေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္ဆက္ဆံမႈေတြ ပေပ်ာက္မသြားခဲ့ေသးေၾကာင္း သတင္းဌာနေတြကတစ္ဆင့္ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနရသည္။ပုိလန္သူ ေလး ဗာ႐ုိနီကာလုိ မိသားစုအတြက္ နုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္သြားလုပ္ဖုိ့ႀကိဳးစားမိရာကမသမာသူေတြနဲ့ေတြ႔ၿပီး ဘ၀ဆံုးသူ ရွိႏုိင္သလုိ၊ အင္ဒရီရာနာလုိ အိမ့္အျပင္ဘက္စက္ဘီးစီးထြက္ရင္းဘုမသိဘမသိ အၾကမ္းဖက္ခံရသူ မိန္းမငယ္ေလးေတြလည္း ကမၻာမွာ မ်ားစြာ ရွိႏိုင္သည္။ မိမိတို႔သေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ဇိမ္မယ္အလုပ္ကို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္သဖြယ္ သေဘာထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုေတာ့အေထြအထူးေျပာစရာမရွိပါ။ ကၽြန္မခံစားရတာက မိမိတို့သေဘာဆႏၵ လံုး၀မပါရွိဘဲ လူကုန္ကူးခံရ၊အက်ဥ္းသားနဲ႔မျခား ပိတ္ေလွာင္ခံရ၊ အတင္းအဓမၼျပဳက်င့္ခံရသည့္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြပဲျဖစ္သည္။

            ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္မွန္သမွ်အတြက္ အျခားတစ္ဖက္မွာ တန္ျပန္ခံစားေပးဆပ္ရမည့္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနက္ႀကီးရွိသည္။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ တစ္ဆံုးခုန္မခ်ခင္ “ရွင္လုပ္ခဲ့သမွ် အတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္၊ဒီမွာၾကည့္ ကၽြန္မျပမယ္” လုိ႔ ေျပာၿပီး မထီတရီအျပံဳးေလးနဲ့ စိန္ေခၚသြားတဲ့ ပိုလန္သူေလးရဲ႕အဓိပၸာယ္အျပည့္နဲ႔ အၾကည့္တစ္ခ်က္ကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။

            

အျပစ္တစ္ခုလုပ္မိမယ္ၾကံတုိင္းဗာ႐ိုနီကာရဲ႕ အၾကည့္တစ္ခ်က္ကိုသတိရလ်က္ ထုိအျပစ္ကုိ မက်ဴးလြန္မိေစဖို့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ထိန္းခ်ဳပ္ဆင္ျခင္ရေတာ့မည္။ ဒီအၾကည့္ေလးရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးနက္နက္ႀကီးရွိေနတာကုိ ကၽြန္မ သိထားသလုိ လူတုိင္းအားလည္း သိေစခ်င္လွပါသည္။

ဂ်ဴနီယုိ
ၤFamily Magazine, May, 2013

Movie         - Trade(German Movie)

Cast           - Ray Sheridan (Kevim Kline)

                    Jorge (Cesar Ramos) 

                    Veronica (AlicjaBachleda)

                    Adriana (Paulina) 

                    Manuelo (Marco Pérez)

Director      - MarcoKreuzpaintner

Writer         - Peter Landesman

                   (based his article 'TheGirl Next Door)