ေရသူမကေလးပုံျပင္

ဒီပံုျပင္ကေလးက အမွန္ေတာ့ အဂၤလိပ္ကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ေမေမ ငယ္ငယ္ wesley ေက်ာင္းမွာ ေနစဥ္တုံးက  ဆရာမ ေျပာျပတဲ့ ဇတ္လမ္းေလး ဆိုပါေတာ့။ေနာင္အခါ ေမေမ့ အကို ေမာင္ႀကည္ရွင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္တုံးက  ဥပစာ တန္းမွာ အဲဒီကဗ်ာ သင္ရတယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ မမွတ္မိတာလား နဂိုထဲက မသိတာလား ဆိုတာကို မသိေတာ့ပါဘူး။

ဟို ေရွးေရွးတုံးက ပင္္လယ္ကမ္းစပ္ တေနရာမွာ တံငါရြာေလးတရြာရွိသတဲ့။တံငါရြာ ဆိုတဲ့အတိုင္း ငါးဖမ္းျခင္းနဲ ့ အသက္ေမြးေနထိုင္ႀကတာေပါ့ကြယ္ ။အဲဒီရြာ မွာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းကေလးတေက်ာင္းလဲ ရွိသတဲ့။ အသက္အေတာ္အတန္ႀကီးျပီျဖစ္တဲ့ ရြာသားတေယာက္က ေက်ာင္းေစာင့္အျဖစ္ တာ၀န္ယူေနရတာေပါ့ကြယ္။ တေန႔ေတာ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးဟာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ  ငါးဖမ္းေနစဥ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပိုက္ထဲကို တိုး၀င္လာတဲ့ ငါးလွလွေလးတေကာင္က “ ကြ်န္မကို လႊတ္ပါ ကြ်န္မကိုလႊတ္ပါ .ေက်းဇူးဆပ္ပါမယ္ “ လို ့ တစာစာ ေအာ္ေနေတာ့ တငါသည္ ေက်ာင္းေစာင့္လဲ လန္ ့ၿဖန္ ့ၿပီး ပိုက္ႀကီးပါလႊတ္ခ်ျပစ္လိုက္သတ့ဲ။ဒီေတာ့မွ ငါးကေလးဟာ ပိုက္ထဲကေန တိုးထြက္ၿပီး ေရထဲ ငုတ္ဆင္းသြားပါေလေရာတဲ့။

ေနာက္ေန ့ေနာက္ေန ့ေတြမွာလဲ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးဟာ ငါးကေလးကို ေတြ ့ရလို ေတြ ့ရျငား ပိုက္ခ်ႀကည့္ေပမဲ့ မေတြ ့ရေတာ့ပါဘူး တဲ့။ ဒါနဲ ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ႀကီးလဲ လက္ေလ်ာ့ ရတာ့တာေပါ့. ေမ့ေတာ့ မေမ့ႏိုင္ဘူးတဲ့။ သူဘဲ နားႀကားလြဲသလား ငါးသတၱ၀ါကဘဲ တကယ္ လူစကားေျပာသလား ၀ိုးတ၀ါးနဲ ့ဘဲေပါ့။
 တကယ္ေတာ့ အဲဒီငါးကေလးဟာ ေရသူမကေလးတဲ့ကြဲ ့။သူကလဲ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးကို သတိရေနတာေပါ့။ သူ ့ကို လြတ္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္ရမလဲ အၿမဲ ေတြးေနသတဲ့။ အဲဒီေရသူမေလးမွာ မိဘေတြလဲ ရွိတယ္ ညီမေတြလဲ ရွိတယ္ တဲ့။

ဒါနဲ ့တေန ့ေတာ့ ေရသူမေလးဟာ ညီမေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေရကူးေနရင္း အေဖၚကြဲ ၿပီး  သူတေယာက္ထဲ  ကုန္းေပၚ ေရာက္သြားသတဲ့။ ကုန္းေပၚလဲ ေရာက္ေရာ  သူက လူေယာင္ေဆာင္လိုက္သတဲ့။ ေရသူမေတြက ေၿမြမင္းသားေလးလိုဘဲ ေနာ္ ။ လူေယာင္ဖန္ဆင္းႏိုင္တယ္ ။သူလဲ ကုန္းေပၚ ေရာက္ကေရာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ ႀကားရသတဲ့။ ဘုရား၀တ္ၿပဳဖို ့ ႏိုးေဆာ္တဲ့အသံေပါ့ကြယ္။ အဲဒီေခါင္းေလာင္းကို ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ထိုးလိုက္တာေပါ့။ ေရသူမေလးက ေခါင္းေလာင္းသံလဲ ႀကားေရာ ရင္ထဲမွာ သိမ့္ကနဲ ျငိမ့္ကနဲ ႀကည္ႏူးသြားသတဲ့။ သာယာနာေပ်ာ္လိုက္တာဆိုၿပီး တျဖည္းျဖည္း ေခါင္းေလာင္းသံ ႀကားရာ ဌာနအေရာက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တာေပါ့။ လူေတြ လူေတြ ဘုရားရွီခိုးေက်ာင္းထဲ ၀င္ ၀င္ သြားႀကတာ ျမင္ေတာ့ သူတို ့ဘာ လုပ္ႀကတာပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေရသူမေလးက စူးစမ္းသတဲ့။ ဒါနဲ ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရသူမေလးဟာ တျခားဘုရားရွိခိုးတဲ့သူေတြနဲ ့ေရာေနလိုက္သတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့လည္း သိေဟာင္းကြ်မ္းေဟာင္းတေယာက္လိုဘဲ ရင္းးႏွီးေနသတဲ့။ ေက်ာင္းေစာင့္ကလဲ ေရသူမေလးမွန္း မသိေပမဲ့  အလားတူ သိေဟာင္းကြ်မ္းေဟာင္းတေယာက္လိုဘဲ ခံစားရသတဲ့။၀တ္ၿပဳဆုေတာင္းပြဲ ၿပီးသြားတဲ့အခါ သူတို ့ခ်င္း ႏွဳတ္ဆက္ေမးျမန္းၿပီး ပို ပိုရင္းႏွီးလာၿပီး သူမဟာ ေလွတစင္းနဲ ့ေမ်ာပါလာတာျဖစ္ေႀကာင္း အေဖၚေတြနဲ ့ကြဲသြားေႀကာင္း သနားစဖြယ္ ေျပာျပၿပီးတဲ့အခါမွာသနားႀကင္နာတတ္တဲ့ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးဟာ သူ ့အိမ္ကို ေခၚသြားၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ထားရာက ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဲဒီ ဘုရားေက်ာင္းကေလးမွာဘဲ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ထိမ္းျမားလိုက္ႀကသတဲ့။ ဒီလိုနဲ ့ သူတို့ႏွစ္ဦးမွာ သမီးတေယာက္ သားတေယာက္ ထြန္းကားလာသတဲ့ကြယ္။ ဒီအခ်ိန္ထိလဲ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးဟာ ေရသူမဆိုတာ မသိေသးဘူးတဲ့။ လူတေယာက္ရဲ ့ ၿပဳမူဆက္ဆံပံုအတိုင္း ပိရိေသသပ္ေနေတာ့ ဘယ္သူကမွ မသိႀကပါဘူးတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူမဟာ ခေလးႏွစ္ေယာက္ ရအၿပီးမွာ ေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးကို ငိုယိုၿပီး သူမဟာ တကယ္ေတာ့ ေရသူမတေယာက္သာ ျဖစ္တာမို ့ ဒီ ့ထက္ပိုလို ့ႏွစ္ႀကာႀကာ ေနလို ့မရေတာ့ေႀကာင္းေျပာျပသတဲ့။ သူလဲ ဟန္ေဆာင္ေနထိုင္ရတာ ပင္ပန္းလွၿပီလို ့ ၀န္ခံရွာတယ္။ ဒီလို အားရွိပါးရွိေျပာဆိုစရာရွိတာ ေျပာဆိုအၿပီး သူတို ့ အားလုံး ေရသူမေလးကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္အထိ လိုက္ပို ့ႀကတယ္။ ခေလးေတြကလဲ ငိုတာေပါ့။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးကလဲ ဒီလိုဘဲ ေနႀကတာေပါ့ကြာ ဘာမွ ျဖစ္စရာ အေႀကာင္းမရွိပါဘူးလို ့ ဘယ္လို ေျပာေျပာ သူ မကို မိဘေတြက ေခၚေနၿပီဲျဖစ္ေႀကာင္း ဒီထက္ ပို ေနလို ့မရဘူး ေျပာၿပီး သူမကို ခြင့္လႊတ္ပါလို ့ေျပာေျပာဆိုဆို ေရထဲ ဆင္းသြားသတဲ ့။ ေရထဲလဲ ေရာက္ေရာ တခါတည္း ေရတပိုင္းကုန္းတပိုင္း သတၱ၀ါ မေလးတန္းျဖစ္သြားတာေပါ့ကြယ္။ခါးေအာက္ပိုင္းက ငါးအေႀကးခြံ ေတြနဲ့ အၿမီးနဲ ့တကယ့္ ငါးတေကာင္ရဲ ့ ခႏၵာကိုယ္ေပါ့။ ခါးအေပၚပိုင္းမွာေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာေတြ စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးထားတဲ့ အတိုင္းဘဲ ဆိုပါေတာ့။

ေရထဲ ေရာက္သြားတဲ ့ ေရသူမေလးဟာ ေၿမြမင္းသားေလးလိုဘဲ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ေတာစိတ္၀င္သြားၿပီး ကေလးကိုလဲ မသိေတာ့ဘူး။ မေထြးေလးကိုလဲ မမွတ္မိေတာ့ သလိုပါဘဲ ေရသူမေလးလဲ ေရထဲလဲ ေရာက္ကေရာ ေရစိတ္မြန္ၿပီး တခါတည္း ေနာက္ျပန္မႀကည့္ ေရငုတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေရာတဲ့ကြယ္ ။ ဒီေန ့အထိ သူ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးနဲ ့ခေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညေနေစာင္းတာနဲ ့ ပင္လယ္ကမ္းနား အေျပးသြားလို ့ ေမေမေရ ျပန္လာပါ  ။ေမေမရ ျပန္လာပါ ႏွင့္ ေရသူမေလးဆင္းသြားတဲ ့ေနရာနားကေန .ခုထိ ေအာ္ေခၚေနတုံးပါဘဲ တဲ့။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးက ပိုေတာင္ ဆိုးပါေသးတယ္။ ေရသူမေလးကို တေန ့မွ ေမ ့မရႏိုင္္ဘဲ တမ္းတမ္းတတ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး  တေႀကာ္ေႀကာ္ ဟစ္ေအာ္လို ့ ေခၚေနဆဲပါတဲ့ ကြယ္။ ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီးချမာ ခေလးေတြကို ဘယ္တေယာက္ ညာတေယာက္ ထမ္းၿပီး ယေန ့တိုင္ ပင္လယ္ကမ္းနားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေစာင့္ေနဆဲဘဲ  လို ့ ကဗ်ာက ဆိုပါတယ္။     

ေမေမ ခင္ေမသစ္