“ရၿပီ အစစ္ပဲ”လုိ႔ ေသာ့တံကုိ စမ္းသပ္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ရင္း လူတစ္ဦးကေျပာတယ္။ ခ်ာတိတ္ေလး အက္ဒီလည္း ရွိတယ္။ မ်က္လံုးကလယ္ကလယ္နဲ႔ ေတြးတယ္။ ဒီလူေတြဘာေတြေျပာေနၾကပါလိမ့္.. ဟုိလူ႔လက္ထဲကေသာ့တံက အေတာ္ေလးအစြမ္းရွိပါလား….အံ့ၾသစရာပဲ၊ ဒီေသာ့ကို ငါလည္းလုိခ်င္လုိက္တာ…။ အေျခအေနေတြဒါ့ထက္ ရႈပ္ေထြးလာပါေစ၊ ဟုိလူ႔လက္ထဲက ေသာ့ကုိ ရေအာင္ယူၿပီး ငါဒီကေနလစ္ေျပးမယ္။
“ေငြအရင္ေပး” သူတို႔လဲလွယ္ၾကတယ္။ ေငြလုိခ်င္သူက ေငြရရင္၊ ေသာ့လုိခ်င္သူက ေသာ့ရရင္ ၿပီးေရာေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ ေလာဘႀကီးၾကေတာ့ အေျခအေနေတြရႈပ္ေထြးကုန္တယ္။ ေဘာပင္နဲ႔လူက ေသနတ္နဲ႔လူကုိ သူ႔လက္ထဲက ေဘာပင္နဲ႔ထုိးစုိက္လုိက္တယ္။ တစ္ေယာက္မကဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္။ ေပါက္ကြဲျမည္ဟီးသံႀကီးေပၚထြက္လာၿပီးေနာက္ ရဲေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ အသားကင္နံ႔ရတယ္။ ရမွာေပါ့။ မီးကၽြမ္းေနတဲ့ လူအေလာင္းေတြ၊ တစ္ေယာက္ကုိ ပံုစံတစ္မ်ိဳး။
“ အံ့ၾသစရာပဲ၊ မီးေလာင္ၿပီးမွ အက်ီျပန္၀တ္ေပးထားတာလား”
အဲဒီလုိ ထင္ရင္ထင္ခ်င္စရာ၊ အေလာင္းေတြကုိၾကည့္ေတာ့ တစ္ကုိယ္လံုးအသားေတြ ကင္ထားသလုိ မီးကၽြမ္းေနေပမဲ့ အ၀တ္အစားေတြက အေကာင္းအတုိင္းပဲ။ လူသားအသိဥာဏ္နဲ႔ လုိက္လုိ႔မမီတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြ ဒီေနရာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီ။ ရဲေတြ ေခါင္းစားသြားတယ္။
ရဲတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဂ်ိဳးေမလာက ပံုစံမမွန္တဲ့ အက္ဒီ ဆုိတဲ့ခ်ာတိတ္ေနာက္ကုိ ေျပးလုိက္တယ္။
“ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ငါ့ကုိေျပာျပ”
“ မေျပာဘူး၊ ေျပာလုိက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေမ ေသလိမ့္မယ္”
“ ေျပာသာေျပာ မင္းအေမကုိ ငါကာကြယ္ေပးမယ္”
“ ခင္ဗ်ားအေမကုိ ဘယ္သူ ကာကြယ္မႈေပးမလဲ”
ခ်ာတိတ္အက္ဒီစကားေၾကာင့္ ဂ်ိဳးတစ္ခ်က္ငိုင္ေတြသြားတယ္။ ဒါကုိအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အက္ဒီက လစ္ေျပးတယ္။ မ်က္စိေရွ႕တင္မွာပဲ လမ္းၾကားထဲက အိမ္ခန္းတံခါးေပါက္ဆီ ၀င္ေျပးသြားတယ္။ အဲဒီအိမ္တံခါးကို ဒီခ်ာတိတ္ဘယ္လုိဖြင့္လုိက္ ပါလိမ့္။ အထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ဖြင့္ေပးလုိက္သလား။ ဂ်ိဳးတံခါးေခါက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ျဖစ္ပံုရတဲ့ သူေတြေတြ႕တယ္။ ရဲပီပီ ဂ်ိဳးနဲ႔ ဂ်ိဳးရဲ႕ပါတနာ လူးတုိ႔ တစ္အိမ္လံုး ပုိက္စိတ္တုိက္ရွာတယ္။ မေတြ႔ဘူး။ ဘယ္ေတြ႔မလဲ၊ အမွန္က အက္ဒီက ေမွာ္၀င္ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္ၿပီး ေမွာ္ဆန္ဆန္ ထြက္ေျပး ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ။ ဂ်ိဳးနဲ႔လူးတုိ႔ ဘယ္သိပါ့မလဲ။ ဂ်ိဳးတစ္ေယာက္တည္း တီဗီကင္မရာကေန အလုိအေလ်ာက္ဖမ္းထားခဲ့တဲ့ အေခြကို ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ေသခ်ာတယ္။ တံခါးကိုဖြင့္ေပးသူမရွိဘဲ၊ အက္ဒီသူ႔ဘာသာသူ ၀င္သြားခဲ့တာ၊ ေနာက္ျပန္ ျပန္ရစ္ၾကည့္တယ္။ အေသးစိတ္အေႏွးျပကြက္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ အခါခါ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ဖြင့္ေပးသူမရွိဘဲ ပြင့္သြားတဲ့ အခန္းတံခါးကေန အက္ဒီ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားတယ္ဆုိတာပဲ။
သမီးေလး အန္နာေမလာ နဲ႔ ဂ်ိဳးေမလာ ညစာစားေနခုိက္ အက္ဒီေရာက္လာတယ္။ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔။ ေဆးရံုကား ေခၚဖုိ႔ေတာင္အခ်ိန္မရလုိက္ဘူး။ ဂ်ိဳးကုိ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ထုိးေပးၿပီး တုန္တုန္ရီရီေျပာျပတယ္။
“ ဒါ..ဒါ..နဲ႔ အခန္းတုိင္းကုိ ဖြင့္ႏုိင္တယ္” ဒါပဲေျပာၿပီး အက္ဒီေသသြားၿပီ။ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ဂ်ိဳးလက္ထဲမွာ..။ ဂ်ိဳးစမ္းၾကည့္တယ္။ တံခါးကုိ အဲဒီေသာ့မသံုးဘဲ ဒီတုိင္းဖြင့္ၾကည့္တယ္။ သာမန္အခန္းပဲ။ ျပန္ပိတ္၊ အဲဒီေသာ့နဲ႔ တစ္ခါထပ္ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ အလင္းေတြျဖာထြက္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခန္း၊ ဂ်ိဳး ၀င္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ဟုိတယ္အခန္းျဖစ္ပံုရတယ္။ အခန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ခန္းဆီးလုိက္ကာကိုလွပ္လုိ႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ MOTELဆုိတဲ့စာလံုးကုိ ေနာက္ကေန ေျပာင္းျပန္ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ေသခ်ာတာေပါ့။ မိုတယ္အခန္းတစ္ခုတည္း သူေရာက္ေနၿပီ။အခန္းရဲ႕ တစ္ဖက္ ထြက္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ကမ္းေျခတစ္ခု ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဘယ္လုိသေဘာနဲ႔ ဘယ္လုိေနရာကို သူေရာက္ေနတာလဲ။ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ေနရာ သူ႔အိမ္ကုိ ဒီမုိတယ္အခန္းက လာပတ္သက္တာ။ ေနာက္ထပ္ဘာေတြ ၾကံဳရဦးမွာလဲ…ရဲပီပီ မေၾကာက္မလန္႔ ေရွ႕တုိး၀င္ခ်င္ေပမဲ့ သူျပန္မေရာက္လာႏုိင္ခဲ့ရင္ သမီးေလးတစ္ေယာက္တည္း ကုိယ္က်ိဳးနည္းရခ်ည့္။ မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူး။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဒီအခန္းထဲကေန ျပန္ထြက္လုိက္တယ္။ ျပန္ထြက္လုိက္ေတာ့လည္း သူ႔အိမ္သူ႔ေနရာပဲ။
၈ႏွစ္အရြယ္သမီးေလး အင္နာကလည္း အထူးအဆန္းေတြကုိ ကေလးပီပီစိတ္၀င္စားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ပစၥည္းေလးေတြ အရုပ္ေလးေတြ အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့ရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ မရွိေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ဘ၀င္မက်ဘူး။ အခန္းအေပါက္၀မွာ ဂ်ိဳးနဲ႔ အင္နာတုိ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္တယ္။ ပစၥည္းေတြေပ်ာက္ကုန္တာေသခ်ာေပမဲ့ ဘယ္သူလာယူသြားလုိ႔ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ေပ်ာက္ပ်က္သြားရတာလဲ။ အေျဖမရွိဘူး။ အႀကိဳက္ဆံုးအရုပ္ေလးလည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ မေက်နပ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ အင္နာက အခန္းထဲကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ေျပး၀င္သြားတယ္။
“ အန္နာ မသြားနဲ႔”
အန္နာက သူ႔အရုပ္ေလးကို လုိက္ရွာတယ္၊ ခုတင္ေပၚခုတင္ေအာက္ ေစာင္ေတြကုိ ဆြဲခ်၊ မရွိဘူး။ ဂ်ိဳးက အတင္းျပန္ေခၚရတယ္။ တံခါးပိတ္လုိက္၊ အျပင္ဘက္ျပန္ထြက္။ တံခါးကို ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေစာေစာက အန္နာ အရုပ္ရွာရင္း ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ရႈပ္ဖြလုိက္တဲ့အခန္းက စကၠန္႔ပုိင္းေလးအတြင္းမွာပဲ နဂုိအတုိင္း သပ္ရပ္လွပလုိ႔..။ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္လံုး အံ့ၾသသြားတယ္။
“ သမီးေလး အန္နာ..ဒါေတြ ဘယ္သူ႔ကုိမွ သြားမေျပာပါဘူးလုိ႔ အေဖ့ကုိ ကတိေပးစမ္း ”
အန္နာေခါင္းညိတ္လုိက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဂ်ိဳးက သူ႔ပါတနာ လူး ကုိ ေခၚျပတယ္။ ေမွာ္ေသာ့နဲ႔ဖြင့္၀င္လုိက္တဲ့အခန္းအေၾကာင္း။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ၀င္ၾကည့္ၾကတယ္။ ဒီေလာက္ထူးဆန္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ကမၻာႀကီးမွာ ရွိသတဲ့လား။ တျခားသူေတြသိသြားခဲ့ရင္ ျပႆနာပဲ။ ဒီေသာ့ဟာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါကုိ အႏၱရာယ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိေနရာမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိ အသံုးခ်ရရင္ေကာင္းမလဲ။ ဒါေပမဲ့ အေျဖမရွိပါဘူး။
လူးက ေျပာတယ္။
“ ဒီေသာ့ေၾကာင့္ လူသံုးေယာက္ ေသခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါကုိ ငါတုိ႔အက်ိဳးရွိေအာင္ သံုးၾကရေအာင္၊ ဒါမ်ိဳးအခြင့္အေရး ဘယ္ေတာ့ ရမယ္ေတာ့ မဆုိႏုိင္ဘူးေပါ့”
“ ဟုတ္တယ္” လုိ႔ ဂ်ိဳး ကေထာက္ခံတယ္။
တစ္ေန႔ သမီးအန္နာကုိ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးမႈခံယူဖို႔ ေဆးရံုသြားရင္းနဲ႔ အရူး၀ီလီ နဲ႔ေတြ႕တယ္။ ဒီလူက သူ႔ကိုယ္သူ လူျဖစ္ေနတာကိုေမ့ေနတဲ့သူ၊ အမွန္ေတာ့ ဒီလူက ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္။ သူေနရမယ့္ေနရာမွာ မေနဘဲ၊ သူ႔ရထားတဲ့ ေမွာ္၀င္ပစၥည္း၊ သြားခ်င္ရာသြားလုိ႔ရတဲ့ ကားလက္မွတ္နဲ႔ ေဆးရံုမွာလာေနေနတာ။ ၀ီလီရွင္းျပလုိ႔ သူ႔လက္ထဲ ရွိေနတဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းလုိပဲ တျခား အံ့ၾသဖြယ္အစြမ္းနဲ႔ပစၥညး္ေတြ ရွိေနၾကတယ္ဆုိတာ ၈်ိဳးသိလုိက္ရတယ္။
“ဒီလုိပစၥည္းေတြ ရာနဲ႔ခ်ီရွိေနတယ္”
“သူတုိ႔ဘယ္က ေရာက္လာတာလဲ”
“မိုတယ္အခန္းထဲကေပါ့ ဒီပစၥည္းေတြအားလံုး မိုတယ္အခန္းထဲက လာတာ၊ မင္း ေသာ့သံုးတာပဲ သိမွာေပါ့။ သူတုိ႔အားလံုးထူးဆန္းတာမွန္သမွ်လုပ္ႏုိင္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က အသံုး၀င္ၿပီး တခ်ိဳက်ေတာ့လည္း အသံုးမ၀င္ဘူး၊ ခဲတံ ရထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ငါေတြ႔ဖူးတယ္။ အဲဒီခဲတံအစြမ္းက ထုိင္ၿပီးေခါက္ေနရံုနဲ႔ အေၾကြေစ့ေတြ ထြက္က်လာတာပဲ၊ ခံုေပၚမွာ ေခါက္ေနရံုပဲ။ တစ္ေန႔ ၅၀၀ေလာက္ရတယ္။ ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေနွာက္ေပါက္ထြက္ၿပီး ေရွာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ရွိတဲ့လူ…”
၀ီလီေျပာျပတာေတြ ဂ်ိဳးမွာတအံ့တၾသနားေထာင္ေနရတယ္။ ကားလက္မွတ္ကေတာ့ သိပ္အသံုးမ၀င္ဘူးလုိ႔ ၀ီလီကေျပာတယ္။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ ဒါလဲအသံုး၀င္တာပဲ။ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာခဏေလး ေရာက္ခ်င္ရင္ အသံုး၀င္တာေပါ့။ အဲဒီလုိ ဂ်ိဳးကေတြးတယ္။
ဒီၾကားထဲ အမ်ိဳးူသမီးတစ္ဦးကတစ္ေမွာင့္။ သူ႔ကုိယ္သူ ေသသြားတဲ့ အက္ဒီရဲ႕ အစ္မပါတဲ့။ မဟုတ္ဘူး လာညာတာ။ ရဲလုပ္ေနတဲ့ ငါ့ကိုမ်ား ခပ္တည္တည္လာညာေနေသးတယ္လုိ႔ ဂ်ိဳး စိတ္တုိသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမ လီနာက ဂ်ိဳးဆီမွာ ေသာ့ ရွိမွန္းသိလုိ႔ တမင္သက္သက္လာခ်ဥ္းကပ္တာ။ ဒီမိန္းမက တစ္ေယာက္တည္းသမားေတာ့ ျဖစ္ပံုမ၇ဘူး။ သူ႔ေနာက္မွာ အဖြဲ႕အစည္းအုပ္စု တစ္ခုခု ၇ွိေနပံုရတယ္။ အခု ျပန္သြားတာနဲ႔ ဂ်ိဳးမီလာဆီမွာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ရွိတယ္ဆုိတာ ေၾကညာေမာင္းခတ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါဆုိ သူ႔အတြက္ အႏၱရယ္က လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိေနၿပီလုိ႔ ဂ်ိဳးရိပ္စားမိလုိက္တယ္။
၀ီလီကေတာ့ ဂ်ိဳးကုိ ဖိအားေပးေနတုန္းပဲ။
“ ဒီမွာ စံုေထာက္မီလာ၊ ခင္ဗ်ားစိတ္ထဲ တစ္ခါတေလ စၾက၀ဠာႀကီးဟာ တစ္ခုခုမွားေနတယ္လို႔မ်ား မထင္မိဘူးလား”
“ ထင္တာေပါ့၊ မွားေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြမျဖစ္သင့္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့အဲဒီမုိတယ္အခန္းထဲမွာ အံ့ဘနန္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီအခန္းထဲ ဘာျဖစ္လုိ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကေတာ့ဘူး၊ အားလံုး အစအန ကုိေပ်ာက္သြားေတာ့တာ ဆုိးပါတယ္ကြာ”
“ ဟုတ္တယ္ ဆုိးတယ္ အႏၱရာယ္က အႀကိးႀကီးပဲ။ လူတခ်ိဳ႕က မင္းဆီက ေသာ့အပါအ၀င္ အဲဒီပစၥည္းေတြကုိ အာသာငမ္းငမ္းနဲ႔ လုိက္လံရွာေဖြေနၾကတယ္၊ ေရွးေဟာင္းဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ေတြ ရွာေဖြၾကသလုိမ်ိဳးပဲေပါ့”
“ အေရးႀကီးတာက တန္ဖုိးပဲ၊ အဲဒီပစၥည္းေတြကုိ သံုးတဲ့အတြက္ တာ၀န္ႀကီးတယ္၊ အဖုိးအခတစ္ခုခုေတာ့ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရမွာပဲ”
“ သိပ္ဟုတ္တာေပါ့၊ ခုခ်ိန္ဆုိ ခင္ဗ်ားဗီရိုေတြကုိ ျပႆနာေကာင္ေတြ ဖြင့္ရွာေနေလာက္ၿပီ၊ မင္းမွာ ဒီေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ရွိေနရင္ မင္းမိသားစုမွာလည္း အႏၱရာယ္ရွိမွာ အေသအခ်ာပဲ”
“ အန္နာ….သမီး”
၀ီလီ့စကားေၾကာင့္ ဂ်ိဳး အလန္႔တၾကားေအာ္ရင္း ထရပ္လုိက္မိတယ္။ သမီးအန္နာ…ေဆးရုံမွာ ။ ဂ်ိဳးက မိန္းမနဲ႔ကြဲေနတာ။ သမီးမွာက သူပဲအေဖ သူပဲအေမ၊ ဒီသမီးေလးသာ အႏၱရာယ္ၾကံဳလုိ႔ကေတာ့ ရင္က်ိဳးရပါၿပီ။ ဂ်ိဳး ေဆးရံုကို အေျပးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်သြားၿပီ။ ျပႆနာေကာင္ေတြက ေဆးရံုကေန ညာေခၚသြားၾကၿပီ။
“မင္းပုိင္တာနဲ႔လဲမယ္”လုိ႔ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ျပႆနာေကာင္ေတြခ်ိန္းတဲ့ေနရာ ဂ်ိဳးလုိက္သြားတယ္။ အလဲအလွယ္ကုိ သစၥာရွိရွိမလုပ္ၾကဘူး။ ဂ်ိဳးကို ဖမ္းဖုိ႔ျပင္တယ္။ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္အေျခအေနေတြၾကားမွာ သမီးက ေသာ့ယူၿပီး အခန္းတစ္ခန္းကို ဖြင့္၀င္သြားတယ္။ ဂ်ိဳး လုိက္ေပမဲ့ေနာက္က်သြားၿပီ။ ဂ်ိဳးအခန္းထဲမေရာက္ခင္မွာပဲ တံခါးကုိ လူတစ္ေယာက္က ပိတ္ပစ္လုိက္တယ္။
သြားၿပီ။ ဒီေသာ့နဲ႔ဖြင့္လုိက္တုိင္း အခန္းထဲရွိရွိသမွ် အကုန္အစအနမက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တာ။ ဂ်ိဳး ပူေဆြးေသာက ေရာက္ရပါၿပီ။ သမီးအန္နာ့ကို ျပန္ေခၚႏုိင္ဖုိ႔နည္းလမ္းေတာ့ရွိတယ္လုိ႔ ၀ီလီကေျပာတယ္။ အျခားလူေတြ လက္ထဲရွိေနတဲ့ ေမွာ္ပစၥည္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ အတူပူးေပါင္းၿပီး ျပန္ရေအာင္ လုပ္လုိ႔ေတာ့ရတယ္ေျပာတယ္။ ေလာေလာဆယ္ သမီးေပ်ာက္သြားတဲ့ အခန္းထဲမွာပဲ ဂ်ိဳး ေနေန တယ္။ အန္နာ့ကို အတူရွာၾကမယ္လုိ႔ လူးကေတာ့ေျပာပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီပစၥည္းေတြက အႏၱရာယ္ရွိမွန္းသိေတာ့ ဖ်က္ဆီး ပစ္ခ်င္ တဲ့ လူအုပ္စုကလည္းရွိေနတယ္။ အစြမ္းရွိမွန္းသိေတာ့ မေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ပါ၀ါတစ္ခုအျဖစ္ အသံုးျပဳခ်င္တဲ့ အုပ္စုေတြလည္း ရွိေနတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ျပႆနာေကာင္ေတြ ဂ်ိဳးဆီကို ေရာက္လာၿပီး ေသာင္းက်န္းတယ္။ ဂ်ိဳးရဲ႕ပါတနာ လူးကုိ ပစ္သတ္လုိက္ၾကတယ္။ ဂ်ိဳး လည္းသတိေမ့သြားေတာ့တယ္။ သတိရလာေတာ့ ေသေနတဲ့ လူး၊ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ အနားမွာ ရွိတာ ဂ်ိဳး။ ရဲစခန္းကို သတင္း၀င္လာတာက ဂ်ိဳးဟာ သူ႔ပါတနာ လူးကုိ သတ္ပစ္လုိက္တယ္ဆုိတဲ့သတင္း။
မိန္းမနဲ႔က ကြဲခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆံုးသမီးေလးအန္နာက သူကုိင္မိတဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ သူ႔အနားကေန ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီ။ ရဲ၀န္ထမ္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ လူးကို မသတ္ရပါဘဲနဲ႔ သတ္တယ္ ဆုိတဲ့ စြဲခ်က္တစ္ခုကုိ အၾကိတ္အႏွယ္ ေျဖရွင္းရေတာ့မယ္။ အေျခအေနေတြက အဆံုးစြန္အထိ ရႈပ္ေထြးကုန္ၿပီ။ ဂ်ိဳးရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္သြားတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲ၊ မသိဘူး။ ဘာလုပ္လုိ႔ေကာ ရမွာလဲ၊ မသိဘူး။ ေသမထူး ေနမထူး ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ့ ဘ၀မွာ သမီးရွိရာဆီ ေျခလွမ္းေတြျပင္လုိက္တယ္။ အလင္းတစ္စ ရလုိရျငား အခန္းတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ ၀င္လုိက္တယ္။
“ သမီးအန္နာေရ…ေဖေဖလာခဲ့ၿပီ”
ဒီအခန္းထဲကေန ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မထြက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ သံႏိၷဌာန္ခ်လုိက္တယ္။
xxxxxx
အလင္းေရာင္ေတြျဖာေနတဲ့အခန္းထဲ တေရြ႕ေရြ႕တုိး၀င္သြားတဲ့ ဂ်ိဳးေမလာရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကုိ ေငးၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ တစ္ကုိယ္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ဒီလုိအံ့ၾသဖြယ္အစြမ္းသတၱိရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြ ေျမကမၻာကို တကယ္ပဲျပဳတ္က် လာခဲ့ရင္…ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္မ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားတယ္။ လူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဂ်ဳိးေမလာ ရထားတဲ့ေသာ့ အပါအ၀င္ အဲဒီ့ပစၥည္း ေတြကုိ ဘုရားသခင္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးတဲ့နည္းလမ္းေတြလုိ႔ ထင္ေကာင္းထင္လိမ့္မယ္။ လူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြဟာ ဘုရားသခင္ကုိယ္တုိင္ပါပဲတဲ့။ တကယ္ႀကီးလား။ ဟုတ္မ်ားဟုတ္ေနမလား။ အဲဒီလုိ ဘ၀ေတြကုိ မထင္မွတ္တဲ့ အဆန္းအျပား နည္းလမ္းနဲ႔ အစအန ေဖ်ာက္ပစ္ၿပီး အလင္းေတြျဖာေနတဲ့ အခန္းကတစ္ဆင့္ ကၽြန္မတုိ႔ကို ဘုရားသခင္က တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အသံတိတ္ ေခၚေဆာင္ေနေတာ့မွာလား။ ကၽြန္မေရာ အဲဒီအခန္းထဲ ဘယ္အခ်ိန္ ၀င္ေရာက္သြားႏုိင္သလဲ…..၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အန္နာေလးနဲ႔ ဂ်ိဳးေမလာ ေရာ အဲဒီအခန္းရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကမွာလား။ အခန္းရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ေကာင္းကင္ေရႊျပည္ရွိေနမွာလား။ ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀ေရာ ဘယ္ေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမလဲ……..။
Family, November, 2013
Film – The Lost Room (Science Fiction Drama)
Cast- Peter Krause(Joe Miller), Elle Fanning(Anna Miller)
No comments:
Post a Comment