သံလြင္စိမ္းဝါ ကမ္းေျချပာျပာ ေကာ္ဖူးကၽြန္းေလးမွာ ( ၂ )

အပိုင္း (၂)

Blue Lagoon Boat Trip က တစ္ရက္ခရီးပါ။ မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္ တည္းတဲ့ apartment ေဘးနားမွာ လာႀကိဳမယ့္ကားကိုေစာင့္ၾကတယ္။ Boat Trip လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ေအးဂ်င့္ ဗန္ဂလိစ္ ကပဲ သူ႔ကားနဲ႔ သပ္သပ္လာေခၚၿပီး ေကာ္ဖူးကၽြန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေျခပတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေနာက္ထပ္ မိုေရတီကာရြာကိုျဖတ္ကာ မက္ဆြန္ဂီ(Messongi)ရြာေလးကိုေရာက္ၾကတယ္။ (တည္းခုိတဲ့ေနရာ အနီးမွာပဲ ေကာ္ဖူးကၽြန္းခရီးစဥ္လက္မွတ္ေတြေရာင္းတဲ့ ဗန္ဂလိစ္ရဲ႕ ရုံးခန္းေလးရွိတယ္။ အဲဒီကိုပဲ သြားၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္တဲ့ခရီးစဥ္အတြက္ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္ၾကတာပါ။) ကမ္းေျခရြာေလးေတြဆိုေပမဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြအသြားအလာမ်ားတဲ့ စီးပြားေရးေကာင္းၾကတဲ့ရြာေလးေတြဆိုေတာ့ အေဆာက္အဦေတြ အိမ္ေတြဟာ ခ်စ္စရာလွလွပပ အျဖဴေရာင္ေဆးမ်ားမ်ား၊ ပန္းပင္ေလးေတြဖူးပြင့္ေဝဆာ ခပ္လွလွတဲ့ရြာေလးေတြပါ။ မက္ဆြန္ဂီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းမွာ ဒီေန႔ခရီးစဥ္အတြက္ေမာင္းႏွင္မယ့္ေလွက ေစာင့္ေနတယ္လို႔ ဗန္ဂလိစ္ကေျပာပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းကိုသြားေတာ့ Messonghi Beach Corfu ဟိုတယ္ဝန္းထဲကေနျဖတ္သြားၾကပါတယ္။ မက္ဆြန္ဂီကမ္းေျခဟိုတယ္အဝင္ဂိတ္ကေန ဟိုတယ္အေဆာက္အဦေရာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ဟိုတယ္ေရွ႕ကြင္းျပင္မွာ သံလြင္ပင္ေတြခ်ည့္ပဲ အကြာအေဝးညီညီမွ်မွ် စိုက္ထားၾကတယ္။ သံလြင္ပင္ေတြရဲ႕သဘာဝအရ အရြက္မ်ားမ်ား အရိပ္လည္းရႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီဟိုတယ္ေရွ႕က သံလြင္ပင္ေတြကေတာ့ အရြက္နည္းပါးလွတယ္။ အရြက္အကိုင္းေတြျဖတ္ေတာက္ထားမလားေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ အပင္ေတြက ပင္ပ်ဴိပံုစံမ်ဳိးေတာ့လည္းမဟုတ္လွေတာ့ အရြက္အကိုင္းေတြျဖတ္ေတာက္ထားတယ္ဆို ႏွေျမာစရာလို႔ေတြးမိလိုက္ေသးရဲ႕။

ဟိုတယ္ေဘးကေနျဖတ္ၿပီး ဒီေန႔ခရီးစဥ္အတြက္ ေစာင့္ေနတဲ့ ေလွဆီအသြား ကမ္းေျခဘက္ကို လွမ္းထြက္လိုက္တာနဲ႔ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီးတဲ့သူေတြကလည္း ေလွထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနၾကၿပီ။ ေဘးဝန္းက်င္မွာလည္း တျခားေလွေတြလည္း လူေစာင့္ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ခရီးသည္လူႀကီး လူငယ္ကေလးေတြပါမက်န္ ေအာ္ဟစ္ျမဴးတူးေနၾကတယ္။ ေႏြရာသီရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့မနက္ခင္း၊ မျပင္းလြန္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ အားလံုးဟာ အေသြးအေရာင္ေတာက္ေတာက္ပပ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕ အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ဳိးသမီးအမ်ဳိးသားႀကီးေတြဆိုရင္ ကမ္းေျခဘက္သြားၾကမယ္ဆိုတာနဲ႔ ေရကူးဝတ္စံုတစ္ခါထဲဝတ္လာခဲ့ၾကတယ္။ အေပၚကမွ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စကပ္တိုတိုေလး အေပၚဝတ္အက်ီပါးေလးျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ဝတ္ထားၾကသူေတြလည္းရွိရဲ႕။ ေလွေပၚကိုတက္လိုက္ၾကေတာ့ ဂရိရိုးရာတူရိယာ Bouzouki တီးခတ္ထားတဲ့ ကခုန္ခ်င္စရာျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ဂရိေတးသံမတိုးမက်ယ္ ပ်ံ႕လြင့္လို႔ေနတယ္။ ဘူဇူကီတီးခတ္ၿပီး ဂရိရိုးရာအက Sirtaki နဲ႔ဆို ကမ္းေျခေရျပင္အလွနဲ႔ လိုက္ဖက္လွတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ မာလိန္မွဴးအခန္းအေပၚမွာ တစ္ထပ္ရွိေနတယ္။ တခ်ဳိ႕က အဲဒီအေပၚမွာေနရာယူၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕တစ္ဝက္က ေလွရဲ႕ဘယ္ ညာ ထိပ္ဦးပိုင္း ေနာက္ပိုင္း၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေလွအလယ္ကထိုင္ခံုေနရာေလးေတြမွာ ေနရာအသီးသီးယူေနၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကိုလိုက္ပို႔တဲ့ ဗန္ဂလိစ္က မာလိန္မွဴးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး အျပန္ သူေစာင့္ႀကိဳေနမယ့္အေၾကာင္းေျပာကာ ႏႈတ္ဆက္ျပန္သြားပါၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ေတာ့ ေနတိုက္ရိုက္မက်တဲ့ ေလွညာဘက္ေဘးနားမွာပဲ ေနရာယူလိုက္ၾကတယ္။ ခရီးသြားေတြဟာ အားလံုးျပံဳးရႊင္ေနၾကတာပါပဲ။ ဘူဇူကီေတးသြားနဲ႔အတူ တလႈပ္လႈပ္ စည္းခ်က္လိုက္ေနၾကၿပီ။ ဒီေန႔ခရီးစဥ္ထဲ အျပည့္အဝပါဝင္ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ၾကဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ပံုပါ။ ကၽြန္မတို႔ ခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္က ေႏြရာသီနည္းနည္းေစာေသးတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ခရီးသြားေတြက မိသားစုေတြ အသက္ႀကီးႀကီးအမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးစံုတြဲေတြမ်ားၾကတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထက္ နည္းနည္းေနာက္က်ရင္ လူငယ္အုပ္စုေတြပိုၿပီး ခရီးသြားၾကတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ခရီးသြားေတြထဲ ကၽြန္မ လိုက္ၾကည့္မိသေလာက္ေတာ့ အသက္ႀကီးပိုင္း စံုတြဲ ၄ တြဲေလာက္။ အမ်ဳိးသမီႀကီးေတြခ်ည္းသပ္သပ္တစ္အုပ္စု၊ တခ်ဳိ႕က ကေလးငယ္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေလးေတြ။ ေနာက္ လူငယ္စံုတြဲ ၃ တြဲေလာက္ရယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မိန္းမငယ္ေလး ၂ ေယာက္ရယ္ပါဝင္ၾကၿပီး။ လူငယ္အုပ္စုေလးေတြ မပါၾကဘူး။ (လူငယ္စံုတြဲတစ္တြဲမွာဆိုရင္ မိန္းကေလးေရာ ေယာက်္ားေလးပါ တက္တူးေတြ ကိုယ္ခႏၶာထိုးထားၾကတာ ကၽြန္မမ်က္စိထဲေတာ့ သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ)။ ေနာက္ပိုင္းစကားေျပာတဲ့ေလသံနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ ဂ်ာမန္ေတြလို႔ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားက ေျပာျပပါတယ္။ ေရွးေရွးပထမကမၻာစစ္၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးခဲ့တဲ့ တိုင္းတစ္ပါးသားရုပ္မ်ဳိးပါပဲ။ မ်က္ခံုးေမႊးေရႊေရာင္ပါးပါး။ မ်က္ခံုးရိုးေနရာကထူထူ မ်က္လံုးေလးေတြဟာ ျပာျပာေတာက္ေတာက္ေလးနဲ႔ အတြင္းနက္နက္ေလး။ အသားအေရာင္ေလးက ျဖဴျဖဴနီနီ၊ ကိုယ္ခႏၶာေလးေတြက ႏွစ္ေယာက္လံုး ခပ္ျပည့္ျပည့္ေလးေတြရယ္။ ကၽြန္မက လူေတြရဲ႕ဟန္ပန္ကိုၾကည့္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေနထိုင္မႈဘဝထဲ စူးစမ္းပံုေဖာ္ၾကည့္ရတာ သိပ္စိတ္ဝင္စားသူပါ။ ဥေရာပသားေတြရဲ႕ ဓေလ့စရိုက္က အေပ်ာ္ခရီးတစ္ခုမွာ စိတ္ႏွစ္ၿပီးေပ်ာ္ရႊင္လိုၾကတယ္။ သူတို႔ပံုစံကို ၾကည့္ရတာဟာ ခရီးသြားအခ်င္းခ်င္း ရဲ႕ အသားအေရာင္၊ အဝတ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ အဲဒါေတြတစ္ခုမွ စိတ္ဝင္စားဟန္မရၾကဘူး။ အင္မတန္ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ၾကတယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔လိုက္ၿပီး အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္သြားရင္ ဘယ္လိုေနထိုင္သင့္တယ္ အဲဒီလို စည္းေတြေဘာင္ေတြရွိမေနၾကဘူး။ အသက္ႀကီးႀကီးအမ်ဳိးသမီးေတြဟာလည္း တက္တူးရွိေနႏိုင္တယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္မယ္၊ ဘီယာခြက္ေျမွာက္ရင္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ရယ္ခ်လိုက္ဦးမယ္။ ခင္ပြန္းသည္ပါတယ္ဆိုရင္လည္း ခင္ပြန္းသည္နဲ႔ ပါးခ်င္းအပ္လိုက္တာ၊ ေမႊးၾကဴလိုက္တာမ်ဳိး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္အမူအရာေတြ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းမရွိ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကတယ္။ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕အျမင္မွာလည္း အဲဒီလို အျပဳအမူမ်ဳိးကိုပဲ အင္မတန္ႏွစ္လိုတယ္။ ခ်ီးေျမွာက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ေတာင္ သူတို႔ေတြရဲ႕ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္လွတဲ့ေနထိုင္မႈပံုစံကို ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးလာရတာပါပဲ။ ဒီေလွေပၚမွာပါလာၾကတဲ့ ခရီးသြားအခ်င္းခ်င္း မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္တာနဲ႔ အားပါးတရ ျပံဳးျပလိုက္ၾကဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။ လူစံုလို႔ ေလွထြက္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ မာလိန္မွဴးက သူ႔ကိုယ္သူမိတ္ဆက္ရင္း ခရီးစဥ္အေၾကာင္းစၿပီးေျပာျပပါတယ္။ မာလိန္မွဴး က သူ႕ကိုယ္သူ အားဂတ္စ္ ပါဆိုၿပီး မိတ္ဆက္လာတယ္။ သူ ကၽြန္မတို႔ကိုေျပာတာက ဗန္ဂလိစ္က ကၽြန္မတို႔ကို ညေန ၄ နာရီခြဲမွာ မက္ဆြန္ဂီဟိုတယ္ေရွ႕ကေန ေစာင့္ေနမယ္။ သူ႔ကို မွာသြားပါတယ္လို႔ ေျပာလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္းပဲ ခရီးစဥ္မွာ အင္မတန္ၾကည္လင္လွတဲ့ကမ္းစပ္ရွိေနတဲ့ Blue Lagoon ကို အဓိကသြားၾကမယ္။ အဲဒီကို အသြား လမ္းမွာ ဂူထဲကို ေလွဦးတိုက္ ဝင္ေပးမယ္။ ဂူထဲကို ၾကည့္ရႈႏိုင္ေအာင္ပါ။ ေနာက္ခရီးတစ္ခုက Sivota တံငါရြာေလးကို ဝင္ၾကမယ္ အဲဒီမွာ ၁ နာရီေလာက္နားေနၾကမယ္။ ၿပီးမွ Blue Lagoon ကမ္းေျခမွာ ေရကူးၾကမယ္။ ဘာဘီက်ဴးေကၽြးမယ့္အစီအစဥ္ကိုပါေျပာျပပါတယ္။ Blue Lagoon က ျပန္ထြက္လာၿပီးတဲ့အခါ အျပန္လမ္းမွာ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ကို ဝင္နားၾကမယ္။ အဲဒီမွာ ေကာ္ဖီ အေအး ႀကိဳက္ရာေသာက္ၿပီး ခဏအနားယူမယ္။ ၿပီးမွ ခရီးစဥ္အၿပီး မက္ဆြန္ဂီကမ္းေျခကိုပဲ ျပန္ၾကမယ္အစီအစဥ္ေတြကို ေလွထဲမွာ ဘယ္၊ ညာ အေရွ႕အေနာက္ အေပၚထပ္ေလးက လူေတြရယ္ဆိုေတာ့ သံုး ေလးအုပ္စုေလာက္ လိုက္ၿပီးရွင္းျပပါတယ္။

ေလွစထြက္တာနဲ႔ ဘူဇူကီဂီတသံ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းဟာ ေလွရဲ႕ ေဘးဘီမွာ ဝဲျဖာက်န္ခဲ့တဲ့ လႈိင္းၾကက္ခြပ္စိပ္စိပ္ေလးေတြလို ခုန္ကာေပါက္ကာအေသာ့ႏွင္လို႔ ပိုၿပီးျမဴးၾကြလာတယ္။ ေလွထဲကို အလုအယက္တိုးေဝွ႕ဝင္လာတဲ့ ေလေအးေအးဟာ တခ်က္တခ်က္ စိမ့္ခနဲေနေအာင္ ေအးလိုက္ေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ခရီးသြားေတြက ေနေရာင္ရွိတဲ့ေနရာဆီ ေရႊ႕လို႔ ေနေရာင္ပူပူ နဲ႔ ေလေအးျမျမအရသာကို တၿပိဳင္နက္တည္းခံယူလိုက္ၾကတယ္။ အိုင္အိုနီးယန္းပင္လယ္ေရျပာျပာမွာ ခရီးသြားေလွေလးေတြ ဟိုမွာဒီမွာေတြ႕ေနရပါတယ္။ ေျမထဲပင္လယ္ဘက္သြားၾကတဲ့ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေတြလည္း ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အီတလီနဲ႔ ဂရိ mainland ဆီသြားၾကတဲ့ ကူးသန္းသြားလာေနတဲ့ သေဘၤာေတြလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေကာ္ဖူးကၽြန္း မက္ဆြန္ဂီကမ္းေျခက ခြာလာခဲ့ၿပီး တစ္နရာရီေလာက္အၾကာ ဂရိ mainland ဘက္ ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့အခါ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္သားေတြနဲ႔ ကမ္းေတြျမင္လာရပါၿပီ။ သိပ္မၾကာပါဘူး ေလွဦးတိုက္ဝင္ၾကမယ့္ ဂူကိုေတြ႕လာရတယ္။ ဂူရဲ႕ အဝင္ဝ ခံုးခံုးဝိုင္းဝိုင္းပံုသ႑န္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ျမင့္ပါတယ္။ အတြင္းမွာလည္း လင္းႏို႔ေတြ ငွက္ေတြအသိုက္ေတြရွိေနၾကေတာ့ ဂူအတြင္းကို ေလွဝင္လိုက္တာနဲ႔ အနံ႔တစ္မ်ဳိးရေနရဲ႕။ ေလွေပၚက ခရီးသြားအမ်ဳိးသားတစ္ခ်ဳိ႕က "ဟဲ ..လို" သံရွည္ဆြဲလို႔ ေအာ္ဟစ္ၾကည့္ၾကတယ္။ ဂူထဲမွာဆိုေတာ့ အသံေတြက လုိဏ္သံဟိန္းေနေတာ့တာကိုး။ ေလွဂူထဲကေန ေနာက္ျပန္ ျပန္ဆုတ္ၿပီးထြက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေလွတစ္စင္းကလည္း ဂူအတြင္းဝင္ၾကေတာမွာမို႔ ခရီးသြားအခ်င္းခ်င္းႏႈတ္ဆက္ၾကတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပါပဲ။

ဂူကေန ျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေလာက္မွာ ဆီေဗာတာ Sivota ဆိုတဲ့ တံငါရြာေလးမွာ ခဏနားမယ္လို႔ အားဂတ္စ္က သတင္းေပးပါတယ္။ ေလွဆိုက္ထားမယ့္ေနရာ၊ ျပန္ထြက္မယ့္အခ်ိန္ေတြအေသအခ်ာအတိအက်ေျပာၿပီး တံငါရြာေလးမွာ ေလွကိုကမ္းကပ္လိုက္တယ္။ ဆီေဗာ့တာရြာမွာ လူဦးေရ ၃၀၁၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ဥေရာပအေရွ႕ေတာင္ဘက္ပိုင္း ဂရိနဲ႔ အယ္လ္ေဘးနီးယားၾကားေဒသ Epirus မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ သက္စပရိုတီရန္စ္ ဆိုတဲ့ ဂရိလူမ်ဳိးစုတစ္စု အေစာဆံုးေနထိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဆီေဗာ့တာဆိပ္ကမ္းအျပင္ဘက္ Paxos နဲ႔ Antipaxos ကၽြန္းႏွစ္ကၽြန္းၾကားမွာ ၄၃၂ ဘီစီေလာက္က အဲဒီေခတ္မွာအျပင္းထန္ဆံုးေရတိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။  အဲဒီတိုက္ပြဲအတြင္းနစ္ျမဳပ္ခဲ့တဲ့ ေရွးဂရိေလွေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ဒီေန႔အထိ အဲဒီေနရာပင္လယ္ၾကမ္းျပင္မွာက်န္ရွိေနတုန္းပဲလို႔ ဆိုၾကတယ္။ အလယ္ေခတ္မွာ အာေရးဘီယန္းပင္လယ္ဓားျပေတြ ခရီးတစ္ေထာက္နားၾကတဲ့ ရြာအျဖစ္လည္း နာမည္ႀကီးလွတယ္။ အလယ္ေခတ္မွာ Byzantine အင္ပါယာ(အေရွ႕ေရာမအင္ပါယာ) ရဲ႕ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး တူရကီေတြရဲ႕ ေအာ္တမန္အင္ပါယာလက္က်ေရာက္ခဲ့တဲ့အခါ Mourtos လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ နီးပါ း ေအာ္တမန္အင္ပါယာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာေနခဲ့ၾကရတယ္။ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္မွာမွ ဆီေဗာ့တာရြာေလးဟာ ဂရိ mainland ဆီပူးေပါင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ဆီေဗာ့တာရြာေလးမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ အပမ္းေျဖစရာေနရာေဒသတစ္ခုလိုျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ သဘာဝအတိုင္းသန္႔ရွင္းသန္႔ျပန္႔တဲ့ ကမ္းေျခ၊ ၾကည္လင္လွပတဲ့ေရစီးေၾကာင္းစီဆင္းေနတာေၾကာင့္ ကမၻာ့လွည့္ခရီးသည္ေတြ အဝင္အထြက္မ်ားလွတဲ့ေနရာပါ။ ဆီေဗာ့တာတံငါရြာေလးမွာရွိေနတဲ့ ငါးဖမ္းေလွေတြဟာ ေခတ္မီငါးဖမ္းကိရိယာအျပည့္အစံု၊ တံငါသည္ေတြဟာလည္းလိုအပ္တဲ့အကာအကြယ္အဝတ္အစားေတြ၊ ကားအမ်ဳိးအစားေကာင္းေကာင္း လူတိုင္းမွာျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ ကမ္းေျခက စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြမွာ ေႏြရာသီရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ျဖစ္တဲ့ ပန္းေရာင္စံုေလးေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းအလွဆင္ထားတာ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာပါ။ ဆိပ္ကမ္းအလယ္တည့္တည္ေလာက္မွာ ပင္လယ္ဓားျပ အမွတ္တံဆိပ္အလံတပ္ထားတဲ့ ေလွႀကီးတစ္စီးကိုလည္းျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဆီေဗာ့တာက အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းခ်တဲ့ဆိုင္မွာ အေရွ႕တိုင္းလက္ရာ ဘီလူးရုပ္၊ ရုပ္ေသး၊ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ေတြပါ ေတြ႕ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဆီေဗာ့တာရြာက ျပန္ထြက္ၾကမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေလွကမ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ အလွ်ဳိလွ်ဳိေပ်ာက္သြားၾကတဲ့ ခရီးသြားေတြဟာ ေလွျပန္ထြက္မယ့္အခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ တစ္စုၿပီးတစ္စု ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္။ မာလိန္မွဴးက လူေတြစစ္ၿပီး လူစံုလို႔ ထြက္ၾကမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းမွာ က်န္ေနခဲ့ၾကတဲ့ ေဒသခံတခ်ဳိ႕က မာလိန္မွဴးနဲ႔ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ကို ေရေသနတ္ေလးနဲ႔ ေရပက္ စေနာက္ၾကတယ္။ ေလွဟာကမ္းက ေဝးလို႔ေဝးလို႔ သူတို႔လည္း စရင္းေနာက္ရင္းက်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။

ေလွေပၚက ဂရိေတးသြားကလည္း ပိုလို႔ျမဴးၾကြလာပါၿပီ။ Blue Lagoon မွာ ေရကူးၾကဖို႔ စိတ္ေစာေနၾကတဲ့ ခရီးသြားတခ်ဳိ႕ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာၾကၿပီ။ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးႀကီးေတြဆိုရင္ အေပၚဝတ္အဝတ္အစားေတြကိုပါ ခၽြတ္ခ်ထားၿပီး ေရကူးဝတ္စံုနဲ႔ အသင့္ျဖစ္လို႔ေနၾကတယ္။ Blue Lagoon ဆီေရာက္ေတာ့ စိမ္းျပာျပာၾကည္လင္လြန္းလွတဲ့ ေကြ႕ေကြ႕ဝိုက္ဝိုက္ကမ္းေျခမွာ ခရီးသြားေလွေတြ၊ မိသားစုအေပ်ာ္စီးေလွေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိေနၾကတယ္။ ေရကူးေနၾကတဲ့ကေလး လူႀကီး လူငယ္အရြယ္စံုမ်ားျပားလွပါတယ္။ ေရဟာၾကည္လင္လြန္းတာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္အထိပါ ျမင္ေနရေတာ့ ေလွဟာ ေလထဲပဲေျမာက္တက္ေနသလိုလိုပါပဲ။ တကယ္ဆို Blue Lagoon ဟာ Paxos နဲ႔ Antipaxos ကၽြန္းက ကမ္းေျခေတြေလာက္ ေရမၾကည္ေသးဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။ Paxos နဲ႔ Antipaxos ေရဟာ မွန္သားျပင္လို အၾကည္လင္ဆံုးေနရာလို႔ နာမည္ႀကီးလွတယ္။

ေလွကမ္းကို ကပ္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြ ေလွေပၚက ေန ဦးစိုက္ထိုးစင္း ဒိုင္ဗင္ပစ္ၾကေတာ့တယ္။ ေရထဲ ခဏေဆာ့ၾကၿပီးတာနဲ႔ Boat Trip မွာ ပါဝင္တဲ့အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ့ ဘာဘီက်ဴးေန႔လည္စာစားၾကဖို႔ ေလွေပၚကို ျပန္တက္ၾကတယ္။ ဘာဘီက်ဴးက အားလံုး အမဲသားတမ်ဳိးတည္း ေရြးစရာအသားမရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ အမဲသား၊ ဝက္သားမစားတာနဲ႔ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ အသီးအရြက္၊ အခ်ဳိရည္ေလာက္ပဲ စားလိုက္ၾကေတာ့တယ္။ အခ်ဳိရည္ကေတာ့ ခဏခဏ လာျဖည့္ေပးပါတယ္။ Blue Lagoon က လွည့္ျပန္လာတဲ့အခါ အျပန္လမ္းမွာ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ကို ဝင္ၾကတယ္။ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ပန္းပင္ေတြ အမ်ဳိးအစားစံုစံုလင္လင္ရွိေနတာပါပဲ။ ငွက္ေပ်ာပင္ေလးေတြေတာင္ အသီးေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရပါေသးတယ္။  ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္မွာေတာ့ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ ကိုယ္ ေကာ္ဖီ၊ ဘီယာ၊ ဘရန္ဒီ နဲ႔ အခ်ဳိရည္မ်ဳိးစံု ဝယ္ယူေသာက္သံုးႏုိင္မယ့္ ဆိုင္ေလးရွိတယ္။ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္က ျပန္ထြက္ၾကေတာ့ ေရကူးထားၾကတဲ့အရွိန္ရယ္ တစ္ေနကုန္ပင္ပမ္းေနၾကၿပီမို႔ မ်က္လံုးေတြစင္းၾက အိပ္ငိုက္လာၾကတာပါ။ တက္တူးစံုတြဲေလးကေတာ့ ေလွေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မွီတြယ္လို႔ မ်က္လံုးေလးေတြမွိတ္ထားလိုက္ၾကၿပီ။

မက္ဆြန္ဂီကမ္းေျခဟိုတယ္ေရွ႕က သံလြင္ပင္ေတြ အစီအရီ

လူစံုေနပီထင္တယ္ ျမ္န္ျမန္ ျမန္ျမန္

သူတို႔အေပ်ာ္ဆံုးပဲ

ရုပ္ဆိုးလို႔ ခပ္ေသးေသးပဲ

သေဘၤာမာလိန္မွဴး

ဒီပံုေလး တက္တူးထိုးခ်င္တယ္

ဂူထဲကို ဝင္ၾကည့္မယ္

ဆီေဗာတာတံငါရြာေလး ရဲ႕ ဆိပ္ကမ္း

ပင္လယ္ဓားျပ 

Blue Lagoon မွာ ေရကူးၾက၊ ေရကေအးတယ္။ သိပ္မေႏြးဘူး။

 

အပိုင္း (၁)

အပိုင္း (၃)

ၿဖိဳးၿဖိဳး