တိတ္တိတ္ေလး ရင္ထဲ

ေဖေဖ ကြယ္လြန္တာ (၈)လျပည့္ ပ်ဥ္းမနား၊ ေဇယ်သိန္ေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းကပ္ ကုသိုလ္ျပဳပါတယ္ တဲ့
မမဥမၼာမွ

စာေရြးတံဆြမ္း

ဝါေခါင္လကြယ္
မဟာဒုတ္စာေ႐ြးတံမဲ
နိဗၺာန္ကိုရည္မွန္း
သံဃာေတာ္ရွင္သူျမတ္တို့အား
လွူဒါန္းသည့္ပြဲ၊
လူမစံုေပမဲ့
ဆြမ္း ခဲဘြယ္ အခ်ိုအခ်ဥ္ ဝတၳု
ျကည္ညိုပံုအစုစုနွင့္
ကုသလအထုထုကို
အေဝးေ႐ာက္
သည္ေမာင္ သည္ညီမေလးေတြကိုျဖင့္
ထပ္တူျပဳ ရစေျကာင္း
ေတာင္းဆုေခၽြဆဲ။     ။

မမဥမၼာမွ

 

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေဖေဖဆံုးခဲ့တာ (၈)လေတာင္ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၿပီးၿပီ။
သတိရပါတယ္။
လြမ္းဆြတ္ပါတယ္။
Facebook သံုးရင္း တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ wall ကိုၾကည့္မိရင္း Photos ထဲဝင္ၾကည့္မိရင္း ...

ကိုယ့္ရဲ႕ Albums ေတြထဲက မိသားစုဝင္ေတြကိုပဲ private share လုပ္ထားတဲ့ the 3rd Leaf ဆိုတဲ့ အယ္လ္ဘမ္ကို အၾကည့္ေတြေရာက္သြားလိုက္တိုင္း နီညိဳညိဳျခံဳလႊာေလးေအာက္က ခပ္ဆန္႔ဆန္႔ပက္လက္အေနအထား ခႏၶာတစ္ခုပံုစံျမင္လိုက္တိုင္း အဲဒါဟာေဖေဖ၊
အဲဒါ ေဖေဖဆံုးသြားခဲ့တုန္းက အသက္မဲ့သြားခဲ့တုန္းက ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အတူ ဘယ္လိုမွန္းမသိ နင့္ခနဲ ဝမ္းနည္းသြားတဲ့ခံစားမႈဝင္လာတတ္ျမဲ။
သနားျခင္းႀကီးစြာလည္းျဖစ္ရျမဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္ေလး ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ေတြၾကည္လင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ပါေစ the 3rd leaf ကို အၾကည့္ေတြေရာက္သြားလိုက္တိုင္း တစ္ခါမွမခံစားဖူးတဲ့ နင့္နင့္နဲနဲခံစားခ်က္မ်ဳိး အျမဲပဲျဖစ္တယ္။ ၾကည့္လိုက္မိတိုင္း အႀကိမ္တိုင္းျဖစ္တယ္။ ေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုတာမရွိ။ အျမဲတမ္းျပင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိး။
ဒါေပမဲ့ အျမဲတမ္းနင့္နင့္နဲနဲျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူး ေဖေဖ။
သမီးက မိသားစုနဲ႔အေဝးမွာ ေနရတဲ့သူမဟုတ္လား။ စိတ္ေပ်ာ့ၿပီး ဝမ္းနည္းအားငယ္ေနမယ္ဆိုရင္ သမီးေရွ႕ဆက္ရမယ့္ဘဝအတြက္ ေျခလွမ္းေတြလည္း ယိုင္နဲ႔ကုန္မယ္။
စိတ္မေကာင္းစရာေတြ သိပ္မႀကိဳက္လို႔ ဘဝသရုပ္ေဖာ္ ဝတၳဳမ်ဳိး သမီး မဖတ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးရုပ္ရွင္မ်ဳိးေတြေတာင္ သမီး ဘယ္ေတာ့မွမၾကည့္ဘူး။ အဲဒီအစား ကာတြန္းကားေတြ၊ သိပၸံဆန္းၾကယ္ကားေတြၾကည့္တယ္။ ကမၻာႀကီးေပၚက အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့သတင္းေတြကို ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ဝမ္းနည္းေနရမယ့္ခံစားခ်က္မ်ဳိးကို မႀကိဳက္ခဲ့လို႔ပါ။

ျပင္းထန္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြ တသသ ေမြးျမဴျပဳစုၿပီး ေဖေဖ့ကိုလြမ္းေနလို႔မရဘူး။ ေဖေဖကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့တဲ့သူပဲမဟုတ္လား။ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ညစ္မခံဘူး။ လူေတြကို ယံုတယ္။ လူေတြကို ခ်စ္တတ္တယ္။
မိသားစုေတြဝမ္းနည္က်န္ေနမွာကိုလည္း ႀကိဳက္မယ္မထင္ဘူး။ သမီးလည္း လူေတြကို ယံုေပးပါတယ္။
လူေတြကို ခ်စ္ပါတယ္။
သမီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါတယ္။ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲျပံဳးတယ္။ စိတ္ပါလက္ပါ ရယ္ပါတယ္။ က်န္းမာဖို႔လည္း ဂရုစိုက္တယ္။ စိတ္ကိုၾကည္ေနေအာင္လည္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားပါတယ္။ အျမဲေဖေဖ့ကို လြမ္းေမာတသၿပီးမေနျဖစ္/ မေနႏိုင္ေပမယ့္ တတ္စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဖေဖပိုသေဘာက်မယ္မဟုတ္လား။
အခု ေဖေဖက ဆံုးပါးသြားၿပီ၊ ေဖေဖ့ကိုမျပဳစုလိုက္ရလို႔ ေနာင္တေတြရၿပီး ဝမ္းနည္းရမယ့္ခံစားခ်က္မ်ဳိးလည္း မႀကိဳက္ျပန္ဘူး။
ေဖေဖ့အတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ အခုထိလည္း စဥ္းစားေနတုန္းပဲ။
အဲဒီလို စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ပဲ ေဖေဖရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ သမီးအတြက္ စိတ္ညစ္ရမယ့္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရမယ့္ကိစၥမ်ဳိးဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစရဘူး။ အေဖ့ရဲ႕ သမီးဟာ ေငြေၾကး၊ ဂုဏ္ အဲဒါေတြေအာင္ျမင္ေနတဲ့သူ မျဖစ္ရင္ေတာင္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ေတာ့ အျမဲရွင္သန္ေနထိုင္သြားပါမယ္လို႔ေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး ကတိေပးထားပါတယ္။

တိတ္တိတ္ေလးပဲ သတိရပါတယ္။ သြားေရစာမုန္႔ေလးေတြစားတိုင္း ... ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း သၾကားပိုထည့္မိသြားရင္ တိတ္တိတ္ေလး သတိရမိတယ္။
ဖရဲသီးသိပ္မခ်ဳိတဲ့အခါ သၾကားထည့္စားမိရင္ တိတ္တိတ္ေလး လြမ္းသြားတယ္။
(ေဖေဖသ သၾကား အခ်ဳိႀကိဳက္တတ္တဲ့သူမို႔ သမီးေတြက စေနာက္ၿပီး ဖိုးသၾကားလို႔ ေခၚခဲ့ၾကဖူးတယ္။)

မနက္ေစာေစာထမွ ႀကိဳက္တတ္တဲ့သူ။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အိပ္ရာေစာေစာထ သနပ္ခါးေလးလူးထားမွသေဘာက်သူ။ မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔ေနရင္ ေဖေဖကမႀကိဳက္ဘူး။

*********
ဘာလိုလိုနဲ႔ ေဖေဖဆံုးခဲ့တာ (၈)လေတာင္ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၿပီးၿပီ။
သတိရပါတယ္။
လြမ္းဆြတ္ပါတယ္။
Facebook သံုးရင္း တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ wall ကိုၾကည့္မိရင္း Photos ထဲဝင္ၾကည့္မိရင္း ...

တိတ္တိတ္ေလး ရင္ထဲ နင့္ခနဲ ...
ေဖေဖ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔၊ တစ္လထက္ တစ္လ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘံုဘဝမွာ စံစားႏိုင္ပါေစ။