Blog Day မွာ

၂၀၁၁ တုန္းက ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ) တက္ဂ္တဲ့ Blog Day ပိုစ့္ပါ။ ပံုေတြ ပ်က္ကုန္တာနဲ႔ အခုျပန္ရွာၿပီး ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အရင္က ေရးထားဖူးတဲ့စာအတိုင္းပဲ ျပင္မေနလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အမွတ္ရစရာေကာင္းတာနဲ႔ပဲ။ အခု "ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား၏ ႏွလံုးသားကိုလႈပ္ခါႏိုင္စြမ္းသူ ဘေလာဂ့္ဂါ ဘရာသာ ရန္ေအာင္ က ဒီႏွစ္မွာ တခါထပ္ၿပီး လႈပ္ရွားေစတာမို႔
အားလံုးအတြက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့။
ဘေလာဂ့္ဂင္းကာတြန္းေလးေတြ ျပန္ၿပီးမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

(မီးပူေတြ တစ္ပံုႀကီးတိုက္စရာ ရွိေနလို႔ပါ)
အလုပ္ေတြလည္း လုပ္စရာအမ်ားႀကီးနဲ႔ ဒီလိုေလး ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒါလည္း အခ်ိန္ယူေတာ့ယူလိုက္ရပါတယ္ဂ်ာ၊ ဘရာသာ ရန္ နားလည္ပါေနာ္)

ဟိုသတင္း ဒီသတင္း

၁.  ဘိုးရင္း A380 ရဲ႕ ၅ ႏွစ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္

Emirates ေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ ဘိုးရင္း A380 ေလယာဥ္ဟာ စတင္ပ်ံသန္းခဲ့တာ ၾသဂုတ္လထဲမွာ ၅ ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ပထမဆံုး Airbus Flight A380 ကို နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ခရီးဆံုး ၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔က ပ်ံသန္းခဲ့တယ္။ လက္ရွိမွတ္တမ္းေတြအရ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြမွာ ခရီးစဥ္ ၂၁ ခု အထိ လန္ဒန္ ဟိသရိုးေလဆိပ္အပါအဝင္ ေရာမ၊ ေမာ္စကို၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ဘန္ေကာက္ နဲ႔ ေအာကလန္ၿမိဳ႕ေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ Emirates ေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ ဥကၠဌ တင္မ္ကလာ့ခ္က “ငါးႏွစ္တာအေျပာင္းအေရြ႕ကာလေတြျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီစံခ်ိန္တင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ေလယာဥ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားပ်ံသန္းမႈေတြရဲ႕ Emirates ရဲ႕ ေလေၾကာင္းခရီးသြားလုပ္ငန္းမွာရင္ဆိုင္ရတဲ့ကိစၥေတြကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္” လို႔ဆိုတယ္။ “သူ႔ရဲ႕ လူသိမ်ားမႈဟာ အခုဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခရီးသြားကြန္ယက္ ၆ ေနရာမွာ ျမံျမံစြာေျခကုပ္ယူႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ခရီးသည္ေတြက ေလယာဥ္ထဲမွာပါတဲ့ပစၥည္းဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ဆက္ၿပီးအသံုးျပဳဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ေနပါၿပီ။ ႀကီးမားတဲ့ေလယာဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ ၿငိမ္သက္မႈ၊ Economy Class ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းက်ယ္ျပန္႔မႈ၊ Business Class က လွဲအိပ္စရာထိုင္ခံုအမ်ဳိးအစား နဲ႔ First Class မွာ ေရခ်ဳိးကန္၊ spa ႏွစ္ခု ေအးေအးလူလူအသံုးျပဳႏိုင္တာေတြဟာ ခရီးသြားေတြရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ဝန္ေဆာင္မႈေတြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ” လို႔ ထပ္ၿပီးေျပာပါတယ္။ Emirates ခရီးစဥ္ေတြမွာ ဒူဘိုင္း၊ အမ္စတာဒမ္၊ ေအာကလန္၊ ဘန္ေကာက္၊ ဘီဂ်င္း၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ဂ်က္ဒါး၊ ကြာလာလမ္ပူ၊ လန္ဒန္ဟိသရိုး၊ မန္ခ်က္စတာ၊ မဲလ္ဘုန္း၊ ေမာ္စကို၊ ျမဴးနစ္၊ နယူးေယာက္JFK ၊ ပဲရစ္၊ ေရာမ၊ ဆိုးလ္၊ စကၤာပူ၊ ရွန္ဟိုင္း၊ ဆစ္ဒနီ နဲ႔ တိုရြန္တိုၿမိဳ႕ေတြပါဝင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ထပ္မံတိုးခ်ဲ႕တဲ့ခရီးစဥ္သစ္ေတြမွာ ဘရစ္ဘိန္း (လာမယ့္ ေအာက္တိုဘာ ၁ ရက္ေန႔က စတင္ၿပီး)၊ ေလာစ့္အင္ဂ်ယ္လိစ္ (ဒီဇင္ဘာ ၂ )၊ ေမာ္ေရးရွပ္ (ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ) နဲ႔ ဇူးရစ္ၿမိဳ႕ကို ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၄ မွာ ပ်ံသန္းပါလိမ့္မယ္။

ေကာင္းကင္မွာအေတာင္ဆန္႔ ပ်ံဝဲလိုသူ ဂၽြန္ထရာဗိုလ္တာ

ဂၽြန္ထရာဗိုလ္တာဟာ ေဟာလိဝုဒ္ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳခံရဆံုး၊၊ ပရိတ္သတ္အတြက္ အျမဲႀကိဳးႀကိဳးစားစားသရုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြထဲကတစ္ဦးပါ။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္က တီဗီဇာတ္လမ္းတြဲ Welcome Back, Kotter မွာ အတန္းေဖာ္ေတြၾကားထင္ေပၚသူ၊ စိတ္ႀကီးဝင္၊ ဘဝင္ခိုက္ေနတဲ့ အီတလီ-အေမရိကန္ကျပားလူငယ္ေလး၊ ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တဲ့လူငယ္ေလး Vincent "Vinnie" Barbarino ဆိုတဲ့ အျဖစ္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္သရုပ္သြားခဲ့ပံုနဲ႔ စၿပီးသရုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။

ဆီးရီးယားအေျပာင္းအလဲက ဆိုးတဲ့ဘက္မွာ

ယူအက္စ္ကာကြယ္ေရးပန္တဂြန္စစ္ဌာနခ်ဳပ္က “ေရွ႕ဆက္ဖို႔အသင့္” လို႔ေျပာလာပါၿပီ။ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံသားေတြကို ဓာတုလက္နက္သံုးၿပီးဆန္႔က်င္ႏွိမ္နင္းခဲ့တယ္လို႔  သကၤာမကင္းျဖစ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ စစ္ေရးအရအေရးယူေတာ့မယ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အမိန္႔ေတြရလိုက္တာနဲ႔ စစ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈေတြစတင္ေတာ့မွာပါ။ ဆီးရီးယားျပည္တြင္းစစ္ပြဲဟာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက သိပ္ကိုရႈပ္ေထြးလာခဲ့ပါတယ္။ breaking news သတင္း အရူးအမူးစြဲလမ္းေနသူေတြေတာင္ သတင္းေတြေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ဖို႔ ခက္ခဲလာတဲ့အထိပါပဲ။ အခ်ိန္တိုင္း သတင္းတိုင္းက ၾကားျဖတ္သတင္းမ်ဳိးေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။ အခုဆိုရင္ ဝါရွင္တန္ဟာ ဒီကမၻာႀကီးထဲက မတည္ၿငိမ္ဆံုးေဒသထဲက တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ဆီးရီးယားကို ဒံုးက်ည္ဘယ္ႏွစ္ခုအသံုးျပဳၿပီးအေရးယူတိုက္ခိုက္ၾကမလဲ အျပင္းအထန္စဥ္းစားေနပါတယ္။  ဒီအခ်ိန္ဟာ ဆီးရီးယားအေျခအေနကို ေျခရာျပန္ေကာက္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပါပဲ။ ဒီသတင္းလႊာဟာ ဆီးရီးယားျပည္တြင္းစစ္ေနာက္ေၾကာင္းကို အျမန္ဆံုးသိႏိုင္မွာပါ။ စြယ္စံုက်မ္းတစ္ခုလို ဆီးရီးယားသမိုင္း ျခံဳငံုဝန္းပတ္မိဖို႔ေတာ့ ရည္ရြယ္မထားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အႏၱရာယ္ရွိေဒသတစ္ခုရဲ႕ ေၾကာက္လန္႔စရာအေျခအေန၊ ဘယ္ေလာက္အထိအေရးတႀကီးျဖစ္ေနၾကၿပီလဲ။ အဲဒီေနာက္ဆံုးအေနအထားကို သိျမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

အခ်စ္အိမ္ေလးထဲမွာ

ပန္းခ်ီသရုပ္ေဖာ္ Artist မင္းသူရိန္ 

ယမံုတုိ႔လက္ထပ္ၿပီးရင္ တျခားအိမ္ေထာင္ပရိေဘဂေတြ ဘာမွမရွိရင္ေန၊ ေရခဲေသတၱာေလးတစ္လံုးေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္မယ္လုိ႔  စိတ္ကူးထားတဲ့အတုိင္း ေမာင့္လက္ကုိဆြဲလုိ႔ ေရခဲေသတၱာ အေရာင္းဆုိင္ေတြကုိ ေျခတုိေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ လက္ထဲမွာ ေငြအင္အားကလည္း မေတာင့္တင္း၊ အိမ္သံုးပစၥည္းေတြကလည္း မုိဒယ္နံပါတ္အသစ္ ၀င္လာတာနဲ႔အမွ် ေစ်းႏႈန္းေတြက တစ္ဟုန္ထိုး တက္ေနေလေတာ့ အေတာ့္ကုိ ကသီလင္တ ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လ်ာထားတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ေရခဲေသတၱာ ေလးတစ္လံုး ရခဲ့တယ္။

            “ နည္းနည္းေတာ့ ေသးတယ္၊ ယမံု ႀကိဳက္မွႀကိဳက္ပါ့မလား”

            ေမာင္ကေမးေတာ့ ယမံုခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖႏုိင္ဘုူး။ ေမာင့္ေနာက္ေက်ာဘက္က လူတစ္ရပ္စာမကျမင့္တဲ့ ေရခဲေသတၱာ အေကာင္းစားႀကီးဆီ ေရာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကုိ ကပ်ာကသီ လႊဲဖြယ္ရင္း ယမံု ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္ပါတယ္။

            “ ႀကိဳက္ပါတယ္၊ အႀကီးႀကီး ဘလုပ္မွာလဲ ေနာ့၊ ယမံုနဲ႔ေမာင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲဟာ၊ ဒါေလးက အေနေတာ္ပါပဲ”

            ေရခဲေသတၱာေလးကုိ တကၠစီေပၚကခ်ၿပီး အိမ္ထဲသယ္လာၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေျခလွမ္းေတြ သိသိသာသာ တက္ၾကြေနတယ္။

            “ ကုိယ့္ပုိက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ အပုိင္၀ယ္ဖူးတာဆုိလုိ႔ ဒီေရခဲ့ေသတၱာေလးက ပထမဆံုးပဲ၊ ေမာင္ သူ႔ကုိ ေကာင္းေကာင္း ကုိင္တြယ္အသံုးျပဳရမယ္ေနာ္”လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ေမာင္က ယမံုကုိ သဲလုိက္တာတဲ့။

xxxxxx

ေရခဲေသတၱာေလးကုိ ယမံုတို႔အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ထားတယ္။ အျပင္တစ္ေနရာရာကျပန္လာရင္ ေရခဲေသတၱာေလးထဲက သစ္သီးေအးေအးေလးေတြယူစားရတာ ယမံု သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ယမံု႔အႀကိဳက္ လိေမၼာ္သီး၊ စေတာ္ဘယ္ရီ၊ ပန္းသီးေတြအျပင္ ဖရဲသီးနဲ႔သေဘၤာသီးကုိေတာ့ အတံုးေလးေတြတံုးၿပီး ဘူးေတြနဲ႔ထည့္ထားတယ္။ အျပင္ကျပန္လာရင္ ခ်က္ခ်င္းစားရံုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရခဲေသတၱာေလးထဲ အျပည့္အသိပ္ေတာ့ မထည့္ခ်င္ဘူး၊ အျပင္မွာ က်န္ေနတဲ့ သစ္သီးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး “ ဆံ့ေသးတာပဲ၊ ဘာလုိ႔အကုန္မထည့္တာလဲ” လို႔ ေမာင္ကေျပာတယ္။

“ေရခဲေသတၱာေလး အသက္ရွဴက်ပ္မွာစိုးလို႔ အကုန္မထည့္ေတာ့ဘူး” လုိ႔ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း ယမံု ေျပာေတာ့ ေမာင္ က ယမံု႔ဆံပင္ေတြကုိ ခ်စ္စႏိုးထုိးဖြၿပီး ခြက္ထုိးခြက္လန္ရယ္ေနေတာ့တယ္။

“ဒါေလးေတာ့ထည့္ပါရေစဦးဗ်ာ ”လုိ႔ ခြင့္ေတာင္းၿပီး သူ၀ယ္လာတဲ့ Chang ဘီယာဘူးေတြ လာထည့္သြားတယ္။  သစ္သီးေအးေအးေလးေတြကို ယမံုႀကိဳက္ေပမဲ့ ေရကုိေတာ့ ေအးက်င္ေနတာ မေသာက္တတ္ဘူး။ ေရေႏြးပဲ ေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ ယမံုဟာ အခုေတာ့ ေရခဲေသတၱာေလးကုိ အေဖာ္လုပ္ျပတဲ့သေဘာနဲ႔ သူ႔အထဲကေန ေရေအးေအးေတြ ပုလင္းလုိက္ ဆြဲယူေမာ့ေသာက္တတ္ေနပါၿပီ။ ညညေရထထေသာက္တတ္တဲ့ေမာင့္အတြက္လည္း အကုိက္ေပါ့။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ထေသာက္ၿပီး ေရခဲေသတၱာတံခါးကုိ ပိတ္တာ လက္ၾကမ္းလြန္းလို႔ ယမံု႔မွာ `ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါေမာင္ရယ္၊ ယမံု႔အသည္းေလး နာသြားပါဦးမယ္´လုိ႔ ေမာင့္ကုိ ဟန္႔ရေသးတယ္။

ေန႔လယ္ေန႔ခင္းဆုိရင္ ေကာ္ဖီကုိ အပူမေသာက္ဘဲ ေရခဲေသတၱာထဲ အေအးခံထည့္ထားၿပီးယမံုေသာက္တယ္။ ေမာင္ အလုပ္ကျပန္လာတာေနာက္က်ရင္လည္း ယမံုမမႈေတာ့ဘူး။ ေရခဲေသတၱာေလးကုိ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ စိတ္ထဲ အေဖာ္တစ္ေယာက္ရွိေနသလုိ ခံစားရတယ္။ သူ႔အထဲ ျဖည့္ရမယ့္ဟာေတြ ထပ္ျဖည့္၊ ဆြဲထုတ္ စားေသာက္စရာရွိတာ စားလုိက္ ေသာက္လုိက္နဲ႔ ေမာင့္ကိုေတာင္မွ ေမ့ေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေမာင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အျပင္သြားၿပီး လင္နဲ႔မယား လွ်ာနဲ႔သြား ဆုိသလုိ စကားစျမည္မ်ားရာက ေအးတိေအးစက္ ျပန္လာၾကတယ္ဆုိဦးေတာ့ အိမ္ခန္းထဲအ၀င္မွာ ေရခဲေသတၱာေလးထဲက ေရပုလင္းဆြဲယူေသာက္ၾက၊ သစ္သီးေတြ လုစားၾကနဲ႔ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလုိ ေမာင္နဲ႔ယမံု ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျပန္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေရခဲေသတၱာေလးေရွ႕မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးစက္ေနတဲ့ နွလံုးသားေတြ ျပန္လည္ပူေႏြးလာၾကၿပီး ေစာေစာက စကားမ်ားခဲ့တာလည္း ေမ့၊ ေအးတိေအးစက္ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ေမ့နဲ႔ ေရခဲေသတၱာေလးအေရွ႕မွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ျဖစ္သြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒါ ေရခဲေသတၱာေလးေၾကာင့္ပါ။ သူေလးက ယမံုတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ စုိျပည္ရႊန္းလက္ေစခဲ့တာအမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ယမံုေရာ ေမာင္ေရာ သူေလးကုိ နင့္နင့္သီးသီး သံေယာဇဥ္ တြယ္မိေနၾကပါၿပီ။ သူေလးက ယမံုတုိ႔နွစ္ဦးရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေပါ့။

xxxxxxx

အစ္မႀကီးဆီက ဖုန္းလာတယ္။ လာမယ့္တနဂၤေႏြေန႔မွာ ယမံုတုိ႔ေမာင္ႏွမေတြအားလံုး အေဖအေမရွိရာ သံလ်င္က အိမ္မွာဆံုၾကမယ္တဲ့။ မိသားစုေတြ၀င္အားလံုး သာမက အမ်ိဳးအေဆြေတြအားလံုး ဆံုၾကမွာမုိ႔ ေမာင့္ကုိပါ ေခၚခဲ့ရမယ္တဲ့။ တစ္ေနကုန္ ေနၾကၿပီး ညေနမွ ျပန္ရမယ္တဲ့။ တနဂၤေႏြမနက္အိပ္ရာႏိုးေတာ့ ေမာင္က အေရးႀကီးတဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔သြားရမွာမုိ႔ သူမလုိက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး တဲ့။ ယမံုစိတ္ေတြဆုိးလုိက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ေမာင့္မ်က္နွာကလည္း သုန္မႈန္ေနတာပဲ။ မလုိက္ျဖစ္တာ သူ႔ဘက္က ပ်က္ကြက္တာေလ။ ဒါကုိ သူက ေျပေျပျပစ္ျပစ္မေျပာဘဲ မာေရေက်ာေရနဲ႔ စကားသံျပတ္ျပတ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာေတာ့ ယမံု လည္း ေဒါသေတြ အ၇မ္းထြက္လာတယ္။ မဆီမဆုိင္ ေရခဲေသတၱာကို သြားၿပီး ျပႆနာလုပ္မိတယ္။ တံခါးဖြင့္၊ အထဲက သစ္သီးေတြအကုန္ အိမ္ျပတင္းေပါက္ကေန တစ္ခုၿပီးတစ္ခုလႊင့္ပစ္ခ်၊ ေရဘူးေတြအကုန္ ထုတ္ၿပီး ေရေတြသြန္ခ်၊ ဘီယာဘူးေတြလည္း လႊင့္ပစ္ခ်နဲ႔ ယမံု ေသာင္းက်န္းမိတယ္။ ေရခဲေသတၱာေဆ့ဂါ့ထ္က ႀကိဳးေတြလည္း အကုန္ဆြဲျဖဳတ္ပစ္တယ္။ ဒီလုိလုပ္ေနတာကုိ သူက မတားဘူး၊ တကယ္ဆုိ ဒီေရခဲေသတၱာေလးက ယမံုတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ အသညး္ႏွလံုးပဲေလ။ ပ်က္စီးခ်င္ ပ်က္စီးပေလ့ေစ ဆုိတဲ့ ဥေပကၡာအသြင္ကုိ ျမင္ရေတာ့ ယမံု ပုိေဒါသထြက္တာေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း သံလ်င္ကုိ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ညေနမွာ မျပန္ဘဲ နဲ႔ အေမတို႔အိမ္မွာပဲ အိပ္လုိက္တယ္။ အဲဒီညမွာပဲ ယမံုေယာင္ရမ္းၿပီး အိပ္ရာက ခဏခဏႏုိးတယ္။ အခန္းထဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ေရခဲေသတၱာေလးကို ေယာင္ရမ္း ထရွာမိတဲ့အထိပဲ။ ေရဆာလုိက္တာ။ အေမ့အိမ္ရဲ႕ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက ေရသန္႔ဘူးႀကီးရဲ႕ ဘံုဘုိင္ေခါင္းေလးကေန က်လာတဲ့ေရကုိ ပူလွခ်ည့္လုိ႔ ထင္မွတ္မိၿပီး ေသာက္လုိ႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ညကို ဘယ္လုိျဖတ္သန္းရမွန္းမသိဘူး။ ေရခဲေသတၱာေလးဆီပဲ စိတ္ေရာက္ေနတယ္။ ေကာ္ဖီေအးေအးေလး ေသာက္လုိက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြလည္း တားမႏုိင္ဆီးမရေပၚေနတယ္။ ဟုိလူ႔ကိုေတာ့ သတိမရပါဘူး။ သြား…စိတ္ဆုိးေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ေခ်ာ့ရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့ အလကားလူ။

            ယမံု႔မွာ တစ္ညလံုး အိပ္မရတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုး မုိးလင္းခဲ့ေတာ့တယ္။ အိမ္ကိုအေျပးျပန္ၿပီး ေရခဲေသတၱာေလးဆီ အေရာက္သြားခ်င္စိတ္နဲ႔ လြမ္းလြမ္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ဖုန္းသံ၊ မက္ေဆ့ခ်္၀င္တာ ၾကားတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့….. 

“ ေရခဲေသတၱာေလးက မင္းကို ေမွ်ာ္ေနတယ္၊ သူငုိေနတယ္၊ ယမံုဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ ေမးေနတယ္၊ ကုိယ္ဘယ္လုိေျပာလုိက္ရမလဲ”တဲ့။ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္နဲ႔ ရုိက္ပို႔လုိက္တဲ့ ျမန္မာစာလံုး၀ုိင္း၀ိုင္းစက္စက္ေလးေတြကုိၾကည့္ရင္း ယမံု ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရခဲေသတၱာေလးကုိ သနားသြားတာလားပဲ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ေရခဲေသတၱာေလးကပဲ ယမံု႔ကုိ ေမွ်ာ္တာလား၊ သူကေရာ ……အဲဒီလုိ ေတြးမိရင္း မ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။

“ ကၽြန္မ အခုျပန္လာေနၿပီလုိ႔ သူ႔ကို ေျပာထားလုိက္ပါ”လုိ႔ မက္ေဆ့ခ်္ျပန္ပုိ႔လုိက္တယ္။ မ်က္ရည္ေတြအျမန္သုတ္ၿပီး အိမ္ဆီ အေျပးျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ သံလ်င္ကားက ေႏွးေနတယ္လုိ႔ထင္မိတယ္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၁၀နာရီ၊ ဒီအခ်ိန္ဆုိ သူ အလုပ္သြားေလာက္ၿပီ။ အုိ သြား သြားေပါ့၊ သူ႔ဆီ ျပန္လာတာမွမဟုတ္တာ၊ ငါက ေရခဲေသတၱာေလးဆီ ျပန္မွာ။ အဲဒီလုိ တုိးတုိးေလးေျပာရင္း  ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ယမံု ရယ္ခ်င္ေနမိတယ္။ အိမ္နားက ေစ်းကေလးမွာ သစ္သီးေတြ ၀င္၀ယ္တယ္။ Chang ဘီယာႏွစ္ဘူး ပါ ဘယ္လိုလုပ္ ၀ယ္မိလုိက္မွန္း ယမံု မသိပါဘူး။ တစ္ဦးစီသီးသန္႔ေဆာင္ထားတဲ့ ေသာ့နဲ႔ အိမ္တံခါးကိုဖြင့္၀င္ၿပီး ေရခဲေသတၱာေလးရွိရာ အိမ္ခန္းထဲအေျပးသြားၿပီး တံခါးေလးဆြဲဖြင့္လုိက္တယ္။

“ အို ”

ယမံု အံ့ၾသသြားတယ္၊ သစ္သီးေတြအျပည့္ပါလား၊ လက္ထဲက သစ္သီးအထုပ္ကို ခ်လုိက္ၿပီး ပန္းသီးတစ္လံုးကုိ ယူစားလုိက္တယ္။ အားပါးပါး ေအးၿပီး ၾကြပ္ေနတာပဲ။ ရင္ထဲကုိ ေအးျမ သြားတာပဲ။ တစ္ကုိက္ ႏွစ္ကုိက္ သံုးေလးကုိက္…..။

“ ကုိယ့္ကုိလည္း ေကၽြးပါဦး”

အမေလး… ယမံု လန္႔သြားတယ္။ သူ အလုပ္မသြားခဲ့ဘူးေပါ့။ ျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာင့္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ေရခဲေသတၱာေလးကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပၿပီး“ ကၽြန္မ သူ႔ဆီျပန္လာတာ”လုိ႔ ခပ္တည္တည္ေျပာလုိက္ေပမဲ့ ယမု႔ံလက္ထဲက စားလက္စ ပန္းသီးေလးကေတာ့ ေမာင့္ပါးစပ္နားေရာက္ေနပါၿပီ။ ေမာင္က သူလုပ္ေနက်အတုိင္း ယမံု႔ဆံပင္ေတြကုိ တစ္ခ်က္ထုိးဖြရင္းေျပာတယ္။

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ သူ႔ဆီပဲ ျပန္လာပါ၊ ကုိယ္ မနာလုိ မျဖစ္ပါဘူး”တဲ့။ မေန႔က ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကသလုိ ယမံု နဲ႔ ေမာင္နဲ႔ ေရခဲေသတၱာေလးေရွ႕မွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေပြ႔ဖက္နမ္းရႈတ္မိၾကတယ္။ ပန္းသီးေလးခ်ိဳသလုိ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြျပည့္လွ်မ္းေနလုိ႔ အနမ္းေတြလည္း ခ်ိဳျမိန္တယ္။ ေရခဲေသတၱာေလးကေတာ့ ယမံုတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ရွက္ေနမလားပဲ……။

ေဒလီယာ
(Living Fashion-September'2013)

တြန္းတိုက္ၾကသူမ်ား၏ ဖန္တီးရွင္

ရယ္ဒီမိတ္ အစားအစာေတြနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီႏိုင္ဖုိ႔ပဲ လိုတာပါ

photo credit 

အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးတာျမန္ဆန္လြန္းသလို အခ်ိန္နဲ႔အမွီလိုက္ေနရတဲ့ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံေတြလည္း ပိုၿပီးျမန္ဆန္လာေနတာပါပဲ။ အဲဒီလို ခပ္လွစ္လွစ္ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေနမွလည္း ဒီေခတ္မီကမၻာႀကီးထဲမွာ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္ၾကေတာ့မယ္။ ရွားပါးလာတဲ့အခ်ိန္ေတြထဲမွာမွ ကိုယ့္ရဲ႕မီးဖိုေခ်ာင္ေလးထဲ ခ်က္ျပဳတ္ႏိုင္မယ့္အခ်ိန္ေတြဟာ အနည္းဆံုးပါပဲ။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲက လႈပ္လႈပ္ရွားရွား သြားသြားလာလာ အိမ္ရွင္မေတြအတြက္လည္း လက္တကမ္းမွာရွိေနတဲ့ အသင့္သံုးအစားအစာ (Ready-made)ေတြဆီလက္လွမ္းလိုက္ဖို႔ပဲ အားသန္လာၾကေတာ့တယ္။ အေအးခံထားႏိုင္မယ့္ အိမ္သံုးေရခဲေသတၱာ၊ Freezer ေတြ မေပၚႏိုင္ေသးခင္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္အေစာပိုင္းေတြမွာ အဲဒီလို အသင့္သံုးအစားအစာေတြဟာ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္ေသးတဲ့အရာပါ။ ေနာက္ပိုင္း အေအးခံအစားအစာေတြ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မယ့္နည္းလမ္းေတြရွိလာေတာ့ ကုမၸဏီေတြဟာ စီးပြားျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အလမ္းေတြျမင္ေတြ႕လာခဲ့ၾကၿပီေပါ့။ အဲဒါဟာ နည္းပညာတိုးတက္မႈတစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ရယ္ဒီမိတ္အစားအစာေတြတိုးပြားလာဖို႔ ျဖည့္တင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ပူတာအိုကို သြားၾကမယ္။ သစ္ခြေတြကိုၾကည့္မယ္

Living Fashion Magazine, September, 2013 

တိမ္ေတြလို

~ လြင့္ေနတဲ့တိမ္မ်ား ငါ့လိုပဲျဖစ္မလား
ေလွ်ာက္ခ်င္ရာငါေလွ်ာက္ ေရာက္ခ်င္ရာငါေရာက္
မင္းအနားငါ့အနား ရက္စက္တဲ့ေန႔မ်ား
အခ်စ္ေတြကေပ်ာက္သြား
မင္းကေတာ့သိမလား ~



ထာဝရလည္း ႀကိဳက္တယ္

ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔

အမွန္ေတာ့ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ဟာ

ေမတၱာ အခါေတာ္ေန႔ပါ။ deadline ေပးထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာသတင္းေတြ အခ်ိန္မွီ ေပးဖို႔ ရွိေနတာေႀကာင့္ သတိေမ့ၿပီး၀ါေခါင္လျပည့္ အမွီ စာမေရးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ျမန္မာ လ ၁၂လမွာ ၀ါေခါင္လဟာလည္း ေန႔ထူးေန႔ျမတ္လျမတ္ပါ။လျမတ္၀ါေခါင္ ေရေဖါင္ေဖါင္လို႔အဆိုရွိပါတယ္။ခေလးတိုင္းလိုလို ၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေတြ ႀကီးလို႔သေျပသီးမွည့္ေကာက္စို႔ကြယ္ လို႔ ဆိုခဲ့ႀကတာ ခုလည္းဆိုေနႀကတာပါပဲ။

ရာသီ သိဟ္၀ယ္၊ေနမိႏၵရ၊

၀ါေခါင္လမို႔ ၊ေတာင္မ်ားထြတ္စြန္၊သရ၀ဏ္လည္း၊

ေရာင္၀ွန္ေတဇာ၊ပန္းခတၱာႏွင့္၊ခိုင္ညွာပြင့္ႀကဴ၊

တိုင္းျပည္သူတို႔၊လွဴစာေရးတံ၊သဘင္စုံခံဆဲမွာ ၊

လြမ္းရန္ဘြဲ႔ သည္အခ်ိန္ကို၊

ေဒ၀ရိန္ ပဇၨဳန္မွဴးရယ္က ၊ၿမဴးလွတယ္ေလး။

စသည္ ေရွးစာဆိုတို႔ ဖြဲ႔သီ ခဲ့ႀကတယ္။

၀ါေခါင္လဟာ မိုးဥတုမွာ က်ေရာက္တာေႀကာင့္ မိုးမ်ားၿပီး ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြ ေရႀကီး ေရလွ်ံတဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။နကၡတ္ကသရ၀ဏ္ ရာသီက သိဟ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပန္းက ခတၱာတဲ့။ ခတၱာငုံပန္းႏွစ္ဆင့္ရယ္ႏွင့္ ၊လွမ္းလင့္လို႔ ရြာကို၀င္ ၊အျမင္ဆန္းပါဘိေလး။ လို႔ သေျပညိဳကဗ်ာေတြ  ငယ္ငယ္ကက်က္မွတ္ခဲ့ရတယ္။၀ါေခါင္လမွာ အထင္ရွားဆုံး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳပြဲေတာ္ကေတာ့ စာေရးတံပြဲေပါ့။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့

ေရွးက ၀ါးတံေပၚမွာ သံဃာအပါးဘယ္ေလာက္ ဘြဲ႔အမည္၊ဘယ္သူ႔အိမ္စသည္ အမွတ္သညာၿပဳ ေရးထိုးၿပီး မဲႏွဳိက္ဆုံးျဖတ္ရတာပါ။ယခုေခတ္မွာေတာ့ စကၠဴမဲလိပ္ကေလးမွာအျပည့္အစုံ ေရး မဲႏွဳိက္ရတာေပါ့။အလြန္မြန္ျမတ္ပါတယ္။ပုဂၢိဳလ္စြဲ သံဃာစြဲမရွိ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစငယ္သည္ျဖစ္ေစ ရိုေသစြာ ဆြမ္းလုပ္ေႀကြးႀကရ လွဴရတန္းရပါတယ္။ၿဖိဳးၿဖိဳးတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ အလြန္ေပ်ာ္တဲ့ပြဲေပါ့။လူႀကီးေတြက ခ်က္ႀက ၿပဳတ္ႀက သူတို႔ေလးေတြကအိမ္ေပၚအိမ္ေအာက္ ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္ လုံးလားေထြးလားေပ်ာ္ႀက ပါးႀက ေပါ့။ဘုန္းႀကီးေတြ ျပန္ႀကြပလားဆိုမွျဖင့္ သူတို႕ေလးေတြ ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္း နဲ႔ ၀ိုင္းတြယ္ႀကတာေလ။ေျပာင္တလင္းကို ခါေရာ။သိပ္ရယ္ရတာပဲ။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနစဥ္ ရဟန္းငယ္အခ်ိဳ႔  ေတာအုပ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ တရားရွဳမွတ္ရာမွာ ရုကၡစိုးမ်ားေတာေစာင့္ ေတာင္ေစာင့္နတ္မ်ား စသည္ ဘုံဗိမာန္ေပ်ာက္လို႔ညိဳညင္ႀကတယ္။တဲ့။ေျခာက္လွန့္ျခင္း ၿပဳလုပ္ႀကတယ္ တဲ့။ရဟန္းငယ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္ထံ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားႀကရာမွာဘုရားရွင္က  “ ယႆာႏုဘာ၀ေတာ ယကၡာ ၊ေန၀ ဒေႆႏိ ၱဘီသနံ အစခ်ီ “ တရားေတာ္ကို ေဟာႀကားလိုက္ၿပီးတရားရွဳမွတ္ေစပါတယ္။

သတၱ၀ါတိုင္းအေပၚမွာ အယုတ္အလတ္မေရြး အႀကီးအငယ္မေရြးအရွည္အတို ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္မေရြး ေမတၱာ ဘာ၀နာပြားမ်ားရန္သြန္သင္ဆုံးမၿပီး ေတာအုပ္အတြင္းျပန္၀င္ေစပါတယ္။ဒီအခါမွာေတာ့..

ရဟန္းမ်ားလည္း သေဘာေပါက္ နား၀င္ၿပီး ေမတၱာႏိုင္ႏိုင္ပို႔သႀကပါတယ္။ ျမတ္ဘုရားေဟာႀကားေတာ္မူတဲ့ေမတၱာသုတ္ကို မျပတ္ရြတ္ဖတ္ႀကတယ္္ ။ ေအးေဆးျငိမ္သက္စြာတရားရွဳမွတ္ႏိုင္ခဲ့ႀကပါတယ္  တဲ့။

ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း မိမိကို အၿမဲ ကန္႔လန္႔တိုက္ဆန့္က်င္ခဲ့တဲ့ မာရ္နတ္၊အာဠာ၀ကဘီလူး။နာဠာဂီရိ၊အဂၤုလိမာလ၊စိဥၨမာန၊သစၥက ပရဗိုဇ္။ နေႏၵာ ပနႏၵနဂါးမင္း၊ဗကၿဗဟၼာစသည္တို႔ကို ေမတၱာနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ေမတၱာေဆာင္တဲ့အတြက္ အစစ အရာရာေအာင္ျမင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ရန္ရန္ခ်င္း တုံ႔ျပန္ ႏွိမ္နင္းေနလို႔ကေတာ့ ဆုံးစမရွိ သံသရာမွာ ရွည္ႀကာေစမါလိမ့္မယ္။ဒါ့ေႀကာင့္လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း တတ္စြမ္းႏိုင္သေလာက္ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး တဘက္လူကို ေမတၱာအရင္းခံထားၿပီး ေမတၱာစကားမ်ားမ်ား ေျပာႀကားႀကမယ္ဆိုရင္ ဘာမဆိုၿငိမ္းေအးေအာင္ျမင္မွာပါလို႔ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔မွာ ေမတၱာစကားေျပာႀကားလိုက္ပါရေစ။

ခင္ေမသစ္

၀ါေခါင္လျပည့္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔( ၂၁၊၈၊၂၀၁၃)

ဒီေန႔ ေန႔စြဲ

ကၽြန္မ အိပ္မက္ တစ္ခုကို မက္ေနသည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဆး႐ံု တစ္႐ုံကုိ ျမင္သည္။ ထုိေဆး႐ံု အတြင္းသုိ႔ ကၽြန္မ ေရာက္သြားသည္။ ဂ်ဴတီကုတ္ျဖစ္ဟန္ တူေသာ အျဖဴေရာင္ကုတ္အက်ႌ အနားစမ်ားကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခါျမည္လ်က္ သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာ သြားေနၾကေသာ ဆရာ၀န္အမ်ားအျပားကုိ ျမင္သည္။

လူနာမ်ားကိုမူ တစ္ဦးတေလမွ မျမင္ပါ။ အခန္းမ်ားကို တစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္း ျဖတ္ကာ၊ ေကာ္ရစ္ဒါမ်ားကို တစ္ေကြ႔ၿပီးတစ္ေကြ႕ခ်ဳိးကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆရာ၀န္မ်ား ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ ေဆြးေႏြးေနၾကေသာ ခန္းမေဆာင္ အတြင္းသို႔ ကၽြန္မ ၀င္ေရာက္သြားသည္။ ကၽြန္မ ဘာသြား လုပ္ရမွာပါလိမ့္။ မသိေသးပါ။

ဆရာ၀န္မ်ားသည္ ကၽြန္မကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ပံုဆုိးပန္းဆိုး တေစၧမ တစ္ေကာင္ကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရဘိ သကဲ့သုိ႔ ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ျဖစ္ကာ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ယြင္းေနၾက၏။ ကၽြန္မ သူတုိ႔ကို ဘာမွမလုပ္ရပါဘဲႏွင့္ ထုိသုိ႔ ျဖစ္ေနျခင္းက ထူးဆန္းလွ၏။ လြတ္ေနေသာ ထုိင္ခံုတြင္ ကၽြန္မ ၀င္ေရာက္ထုိင္လုိက္သည္။

ေျခာက္ရက္ ေျခာက္လ ေျခာက္နာရီ

အာဖရိကတုိက္တြင္ Tset Se ေခၚ ဖလုိင္းပုိးေကာင္မွတစ္ဆင့္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဗုိင္းရပ္ပုိး သည္ လူႏွင့္တိရစၧာန္မ်ားကုိ အလြန္ ဆုိးဝါးစြာ ေျခာက္လွန္႔လ်က္ရွိကာ အိပ္ငိုက္ေရာဂါ (sleeping sickness) ကုိျဖစ္ေစတတ္၏။ အိပ္ငိုက္ေရာဂါျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိက တရားခံမွာ ကပ္ပါးပုိး(parasite) တစ္မ်ဳိးေၾကာင့္ပဲျဖစ္၏။  ယင္းသည္ တစက္စီး ယင္ေကာင္မွာ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရၿပီး လူေသြးကုိစုပ္၊ လူ႔ေသြးျဖင့္ အသက္ရွင္သန္ရေသာ ထုိယင္ ေကာင္က လူကုိ ကုိက္လုိက္သည့္ အခါ ယင္ေကာင္အတြင္းရွိ ကပ္ပါး ပုိးသည္လူ႔ခႏၶာကုိယ္ ေသြးေၾကာ မ်ားထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ ဝင္ေရာက္ သြားေတာ့၏။ သံုးႏွစ္မွ ငါးႏွစ္အထိ ကာလအတြင္းမွာ လူ၏အာ႐ုံေၾကာ နာ့ဗ္ေၾကာအဖြဲ႕ အစည္း (nervous system) တုိ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ဖ်က္ဆီး ေတာ့သည္။ ယင္းေၾကာင့္ အာ႐ုံ ေၾကာထိခုိက္သြားကာ ေဝဒနာရွင္ မ်ားသည္ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔လာၾကၿပီး မေျပာႏုိင္၊ မဆုိႏုိင္၊ မစားႏုိင္ မေသာက္ႏုိင္၊ မသြားႏုိင္၊ မေလွ်ာက္ ႏုိင္ျဖစ္သြားရေတာ့၏။

ေနာက္ဆံုးတြင္ အိပ္ငုိက္ ေရာဂါေဝဒနာသည္မွာ အိပ္ေမာ က်သြားၿပီး မႏုိးေသာအိပ္ျခင္းျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ကာ ေသဆံုးသြားရေတာ့ သည္။

 ေနရဲသည္ ဖတ္လက္စ မဂၢဇင္း စာအုပ္ကုိ ပိတ္လ်က္ ဝမ္းသာအားရ ထခုန္လုိက္သည္။ အေျဖတစ္ခုကို ရွာေတြ႕ေလၿပီ။ ထုိစာအုပ္ကုိယူကာ ေသာ္ေသာ္ေဝ့ ထံ အေျပးသြား သည္။

ဝတၳဳတိုသံုးေယာက္ စာနယ္ဇင္းမိတ္ဆက္အခမ္းအနားဖိတ္ၾကားျခင္း

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္

ဗီယင္နာဒိုင္ယာရီ

(စာေၾကာင္းအရွည္မေရးႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ၊ မေမ့ေအာင္လို႔ ဒိုင္ယာရီေကာက္ေရး)

ၾသစႀတီးယားႏိုင္ငံ၊ ဗီယင္နာၿမိဳ႕ဆီခရီးသြားေတာ့ tour group အဆင္မေျပလိုက္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာပဲ autobus နဲ႔ သြား၊
ေျမပံုၾကည့္ၿပီးေတာ့ပဲ ေျမေအာက္ရထားစီး၊ ေျမေပၚရထားစီး ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြေရြးသြားၾက၊ ဗီယင္နာကတ္ ရထားလက္မွတ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဝယ္၊ ဗီယင္နာကတ္က သံုးရက္အတြင္းႀကိဳက္တဲ့ ရထားစီးလို႔ရ၊
Hop on Hop off tour လက္မွတ္ဝယ္၊ အဲဒီ tour အတြက္ အနီ၊ အဝါ နဲ႔ အျပာသံုးလိုင္းရွိ၊ ကားေပၚမွာ audio guide ပါ၊ ထိုင္ခံုမွာ နားၾကပ္ေလးတပ္ ႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာစကားေရြး၊ ဘယ္အေဆာက္အဦက ဘာပါေပါ့၊ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ေနရာဆို ဆင္းေနခဲ့လို႔ရ hop off ေပါ့။ အဲဒီမွာ ႀကိဳက္သေလာက္ၾကည့္ၿပီး အျပင္မွာ ကားျပန္ေစာင့္ လိုင္းေရြးၿပီးဆက္စီးလိုက္ၾကည့္။ မနက္ ကိုးနာရီကေန ညေန ငါးနာရီအထိ။ ဗီယင္နာကတ္ ျပႏိုင္ရင္ ျပခန္းေတြ၊ ျပတိုက္ေတြမွာ discount ရ၊

Time Travel adventure ျပခန္းႀကိဳက္တယ္။

အသံတိတ္ပံုျပင္

လူသားတုိင္းမွာ ေျပာျပစရာပံုျပင္ေတြ ကိုယ္စီကုိယ္င ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီ ပံုျပင္ေတြဟာ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ စာေပ၊ ဂီတ၊ ပန္းခ်ီ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ျပဇာတ္၊ ေရဒီယုိ စသျဖင့္ ၾကားခံမီဒီယာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားသြားၿပီး ျပည္သူ လူထုအၾကား စီးေမ်ာပ်႕ံႏွ႔ံသြားတယ္။ စီးေမ်ာပ်ံ႕ႏွ႔ံျခင္းရဲ႕ အဆံုးမွာ “မွ်ေ၀ခံစားမႈနယ္ပယ္ အသစ္” ေတြ ေပၚထြန္းလာတယ္။ လူသားတုိင္းမွာ ေျပာျပစရာ ပံုျပင္ေတြ ရွိသလုိ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ မွာ ေျပာျပစရာပံုျပင္တစ္ပုဒ္စီ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ျပည္သူျပည္သား အားလံုးကို ဒီေနရာကေန ကၽြန္မ ေျပာျပခ်င္တာပါ။ ပန္းခ်ီဟာ အျခား ႐ုပ္ရွင္၊ ဂီတတုိ႔လို ၾကားခံမီဒီယာေတြနဲ႔ တစ္စက္ကေလးမွ မတူပါဘူး။ ပန္းခ်ီ (art)ကေန ခက္ျဖာလာတဲ့ “မွ်ေ၀ခံစားမႈနယ္ပယ္”ဟာ အင္မတန္သိမ္ေမြ႔ၿပီး တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ကုိယ္စားျပဳေနပါတယ္။လူသားေတြရဲ႕ပံုျပင္မွာ အသံမ်ားစြာရွိေပမယ့္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဲ႕ ပံုျပင္ကေတာ့ “အသံမဲ့” ျဖစ္ပါ တယ္။ တကယ္လုိ႔ စာဖတ္သူ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းမွာ တိတ္ဆိတ္ ႏူးညံ့စြာ ပူး၀င္ ခံစားလုိတဲ့ စိတ္ကေလးတစ္ခု ရွိမေနခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကေန ေၾကကြဲနာက်င္စြာ (ဒါမွမဟုတ္) ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္စြာ လွစ္ဟေျပာျပေနတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ စာဖတ္သူ ျပည္သူလူထုဟာ တက္တက္စင္ လြဲေခ်ာ္သြားမွာပါ။

            ဒါေၾကာင့္ ဒီမွ်ေ၀ခံစားမႈ နယ္ပယ္အသစ္ေလးထဲ  ျပည္သူျပည္သား အားလံုး အခုပဲ ေျခစံုပစ္ ၀င္ေရာက္လွည့္ပါလုိ႔ ကၽြန္မ လိႈက္လွဲေႏြးေထြးစြာ ဖိတ္ေခၚပါရေစ။

xxxxx

ငါ ဟာ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ။ မဟုတ္ဘူး ဒါဟာ အခန္းတစ္ခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ ေလာကတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒါဟာ ဘယ္လုိ အခန္း၊ ဘယ္လုိေလာကမ်ိဳး လဲ။ ဒါကုိ ငါ တစ္ေယာက္ပဲ သိႏုိင္မယ္။ ဆုိးတာက ဒီေနရာကုိ ဘယ္တုန္းက၊ ဘယ္လုိ၊ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္ပံုစံရယ္နဲ႔ ေရာက္ေနခဲ့မွန္း ငါ့ဘာသာငါ မသိေတာ့တာပါပဲ။ ဓားခ်က္လား၊ စုတ္ခ်က္လား၊ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ပဲလား၊  မကြဲျပားတဲ့ အျပာေရာင္ျပင္ ႀကီးက ငါ့ကို ရင့္တစ္လွည့္၊ ႏုတစ္လွည့္ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ လႊမ္းမုိးျခယ္လွယ္ဖုိ႔ အတင္းအဓမၼ ႀကိဳးစားေနတယ္။

ၾကည့္စမ္းပါဦး။       ေဟာ့ဒီမွာေလ…။ ငါ့ေျခ ေထာက္ေတြကေရာ ဘာျပဳလုိ႔ ေအာက္ေျခမွာ စုသိမ္ေနတာပါလိမ့္။ ေျခက်င္း၀တ္ေတြဆီက မာက်စ္ေလးတြဲ႕တဲ့ ေအးစက္စက္ခံစားမႈႀကီး ငါ ရေနတယ္။ ငါဟာ ဒီေနရာမွာ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့ဟန္နဲ႔ ငါ့ခႏၶာကုိယ္ကုိ ကုိင္းၫြတ္ေပ်ာ့ေခြ ထုိင္သာ ထုိင္ေနရတာပါ။ ငါ့ ဦးေခါင္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ  ၫြတ္စုိက္က်မေနပါဘူး။ ေတြ႕တယ္မို႔လား။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အျဖဴေရာင္ျပတင္းဆီ ငါ့ဦးေခါင္းက လင့္ေမွ်ာ္ ေမာ္ၾကည့္ေနတာပါ။ ငါ့ရဲ႕ စိတ္၀ိညာဥ္ အရိပ္တစ္စံုဟာ ျခယ္လွယ္ႀကီးစုိးလာေနတဲ့ လႊမ္းမုိး မႈ“အျပာ” ျပင္က်ယ္ထဲ ေျခေဖာ့ ပူး၀င္တြန္းတုိက္ရင္း ရိပ္ရိပ္ေငြ႕ေငြ႕ကေလး ႐ုန္းကန္လြင့္ထြက္ေနပါတယ္။ ဘယ္ကိုလြင့္ထြက္ေနတာလဲ။ ဘယ္ကုိ ရွိရဦးမွာလဲ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အဲဒီ “အျဖဴေရာင္ျပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္”ဆီကုိပဲေပါ့…။

            ျပတင္းအျဖဴရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ငါလုိလားတဲ့ အရာတစ္ခု ငါ့ကို ဆီး ႀကိဳေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ဘယ္လုိ အက်ပ္အတည္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ဆုိးထဲ သက္ဆင္းေနရပါေစ၊ ငါ့ခႏၶာကုိယ္ဟာ ဂုဏ္သိကၡာ အျပည့္နဲ႔ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာျခင္း “အ၀ါ”ကုိ မိမိရရ ဆင္ျမန္းလႊမ္းျခံဳထားခဲ့တယ္။

xxxxx

            ဒီပန္းခ်ီကားမွာ ”ပန္းခ်ီဆရာ ႏုိင္ႏုိင္ ”ဟာ အက္ခရုိက္လစ္ေဆးသားပ်စ္ပ်စ္ေတြနဲ႔ အ၀ါ၊ အျဖဴ၊ အျပာ အေရာင္သံုးမ်ိဳး ကို အထားအသုိမွန္ကန္စြာ ဖလွယ္ၿပီး ေနရာခ်ထားတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ပြတ္ကာသီကာ တို႔ထိထားတဲ့၊ အိပ္မက္ဆန္ဆန္stroke ေတြကုိ စာဖတ္သူအားလံုး ျမင္ေတြ႕ရမွာပါ။ သူ႔လက္ရာေတြကုိ အမ်ားစုက modern လို႔ သတ္မွတ္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ဘယ္-ism ပါလုိ႔  ေခါင္းစဥ္တပ္ခ်င္ပံု မရပါဘူး။ “ကၽြန္ေတာ္ ေရးဆြဲသမွ်ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ismပဲဗ်”လုိ႔ ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြကုိ နာမည္ေပးေလ့မရွိတာကလည္း ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ယံုၾကည္မႈတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပပြဲၾကည့္ ပရိသတ္က မခ်ိတင္ကဲနဲ႔ title တစ္ခုခုတပ္ဖုိ႔ေျပာတုိင္း ေခါင္းမာစြာ သူျငင္းတတ္တယ္။ “ပန္းခ်ီကား ေတြကို နာမည္ကုိ မေပးရက္တာ” လုိ႔ ပန္းခ်ီဆရာက ရင္ဖြင့္ဖူးတယ္။

အႏုပညာဖန္တီးမႈဟာ လူမႈ၀န္းက်င္ကို supporting လုပ္ႏိုင္တယ္လုိ႔ ပန္းခ်ီဆရာက ယံုၾကည္ေနပါ ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ဒဏ္၊ စစ္ရဲ႕ဒဏ္၊ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ထက္ေအာက္ဖိစီးမႈဒဏ္ ... စတဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ဒဏ္မ်ားစြာကုိ ခံစားေနၾကရတဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဟာ ေျဖသိမ့္မႈ ေသးေသးေလးတစ္ခုကိုသာ ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ပန္းခ်ီဆရာက ေတြးေတြးဆဆ ေျပာတယ္။ ပန္းခ်ီကားတစ္ကားနဲ႔ေတာ့ တင္းမာက်စ္ခဲေနတဲ့ လူ႔ေဘာင္ေလာက ထူထူထဲထဲႀကီးကို အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါျဖင့္ ပန္းခ်ီကားေတြ အမ်ားႀကီး အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ဆုိရင္ေကာ လူ႔ေဘာင္ေလာဟာ ေျပာင္းလဲသြားမလား..လုိ႔ ကၽြန္မ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြ  အမ်ားႀကီးရဲ႕ စုစည္း မႈ“အင္အား” လုိပါတယ္။ မ်က္စိပသာဒရွိဖုိ႔၊ ပန္းခ်ီေစ်းကြက္မွာ ေဒၚလာနဲ႔ ေရာင္းခ်ႏိုင္ဖုိ႔ထက္ အေတြးအျမင္၊ အဓိပၸယ္ေတြ နက္႐ိႈင္းစြာခုိတြယ္ေနတဲ့ လက္ရာေျမာက္၊ အေတြးေျမာက္ ပန္းခ်ီကားေတြ အမ်ားႀကီး ဖန္တီးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး တမက္တေမာခံစား တတ္လာေအာင္ ျပပြဲစီစဥ္သူေတြက ျပည္သူအၾကား ထဲထဲ၀င္၀င္ ခင္းက်င္းျပသဖုိ႔လည္းလုိတယ္။ 

ေလာေလာဆယ္ အသံတိတ္ ေျပာျပေနတဲ့ ဒီပန္းခ်ီကားထဲက ပံုျပင္ေလးကုိ စာဖတ္သူေတြ အရင္ဆံုး နားေထာင္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ဂ်ဴနီယုိ

( ျပည္ေထာင္စုေန႔စဥ္သတင္းစာ၊ ၅၊ ၈၊ ၂၀၁၃-တနလၤာ ေန႔ထုတ္)

ေမ့မရတဲ့ လူ

အဲဒီတုန္းက ....

လင္းစတူဒီယုိမွာ...။ မွတ္မိေသးတယ္။ 

အင္တာဗ်ဴးလုပ္အၿပီး ဓာတ္ပံုရုိက္မယ္ဆုိေတာ့

မေနတတ္ေနတတ္နဲ႔ သူ ေနေပးရွာခဲ့တယ္။

ဒီမွာထုိင္ေပးဆုိ ထုိင္ေပးတယ္။ ဒီနားမွာရပ္ ဆုိ သူရပ္ေပးတယ္။ ေငါင္းစင္းစင္း၊ ေငးရီရီနဲ႔ပဲ....။ ျခံအျပင္မွာ အုတ္ကြက္ေလးေတြေရွ႕မွာ ရုိက္ခ်င္ေသးတယ္ဆုိေတာ့လည္း သူ စတူဒီယုိျခံ၀င္းအျပင္ဘက္ထိ လုိက္ ရပ္ေပးတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက သူ႔ဘာသာသူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ လႈပ္ရွားေနတာကုိ (ကေလးတစ္ေယာက္ စိတ္ကူးတည့္ရာ သြားတဲ့ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ရုိက္သလုိမ်ိဳး လုိက္ရုိက္ခ်င္တာ)ကၽြန္မစိတ္ကူးကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ရက္ေတာ့ဘူး။)

စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေနပံုရတဲ့ သူ႔ကုိ အားနာလာမိတာနဲ႔ ေလး၊ ငါးပံုေလးပဲ ရုိက္ၿပီး ေက်နပ္လုိက္ရတယ္။ သူ႔ဆံပင္ေတြက အဲဒီတုန္းကလည္း အရွည္။ စိစစ္ေရးအဖြဲ႔က လူေယာက္်ားေတြကုိ ဆံပင္ရွည္နဲ႔ စာမ်က္ႏွာေပၚတင္တာ တားျမစ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ဆုိေတာ့ ရုပ္ရွင္စတားမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာကလည္း သူ႔ဆံပင္ရွည္ေတြကုိ တုိသေယာင္ထင္ရေအာင္ သူတိ႔ုနည္းသူတုိ႔ဟန္နဲ႔ ဟုိဖံုးဒီဖိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပိတ္ပင္ေပးလုိက္ရတယ္။ 

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴး ပါလာတာ ၾသဂုတ္လ။

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူ ကၽြန္မတုိ႔ကုိစြန္႔ခြာသြားတာ ၾသဂုတ္လ။

သူဟာ........

ၾသဂုတ္ထဲမွာ အျမဲရွိေနမယ့္လူ။ 

ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေမ့မရတဲ့ လူ။

Big Girls Don't Cry

သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း သိမ္းမိျပန္ၿပီ။
နားက်ပ္တပ္၊ Big Girls ကို တစ္ကိုယ္စာ သီခ်င္းအက်ယ္ႀကီးနားေထာင္ၿပီး ရုံးမွာ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့မိုးသည္းသည္းေန႔ေတြကို ျပန္သတိရမိရင္း .....
Beyonce ရဲ႕ To the left ... To the left သီခ်င္းသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကိုလည္း သတိရမိရင္း .....

Fergie က ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

Da Da Da Da

The smell of your skin lingers on me now

You're probably on your flight back to your home town

I need some shelter of my own protection baby

To be with myself and center, clarity

Peace, Serenity

[CHORUS:]

I hope you know, I hope you know

That this has nothing to do with you

It's personal, myself and I

We've got some straightenin' out to do

And I'm gonna miss you like a child misses their blanket

But I've got to get a move on with my life

It's time to be a big girl now

And big girls don't cry

Don't cry

Don't cry

Don't cry

The path that I'm walking

I must go alone

I must take the baby steps 'til I'm full grown, full grown

Fairytales don't always have a happy ending, do they?

And I foresee the dark ahead if I stay

[CHORUS]

Like the little school mate in the school yard

We'll play jacks and uno cards

I'll be your best friend and you'll be my Valentine

Yes you can hold my hand if you want to

'Cause I want to hold yours too

We'll be playmates and lovers and share our secret worlds

But it's time for me to go home

It's getting late, dark outside

I need to be with myself and center, clarity

Peace, Serenity

[CHORUS]

La Da Da Da Da Da

အခ်ိန္နာရီေတြရဲ႕ အရွင္သခင္

၂၀၁၀ တိုင္းမ္ မဂၢဇင္းရဲ႕ Man of  the year အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသူ၊ အခ်ိန္နာရီေတြရဲ႕ သခင္၊ Facebook တည္ေထာင္သူ CEO တစ္ဦးက မာ့ခ္ဇူကာဘာ့ဂ္ပါ။ မာခ့္ သြားသြားလာလာ ေရးခဲ့၊ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဆိုရွယ္မီဒီယာwebsite ျဖစ္တဲ့ Facebook ဟာ ၂၀၁၂ ေမ ၁၈ ရက္ေန႔က အေမရိကန္စေတာခ့္ေငြလွဲလွယ္ေစ်းကြက္ NASDAQ စာရင္းမွာ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးနည္းပညာကုမၸဏီတစ္ခုအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ရွယ္ယာတစ္ခုမွာ ေဒၚလာ ၃၈ ေဒၚလာႏႈန္းနဲ႔ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ေဒၚလာ ၁၀၄ ဘီလီယံ အျမတ္ရွိပါတယ္။ ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားက အႀကီးဆံုးနည္းပညာကုမၸဏီေတြထဲက တစ္ခုအျဖစ္သာမကဘဲ ကမၻာတစ္ဝွမ္း အႀကီးဆံုးကုမၸဏီေတြထဲက တစ္ခုအျဖစ္လည္းရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ မာခ့္ရဲ႕ ရွယ္ယာ ၄၄၃ မီလီယံဟာ ရွယ္ယာတစ္ခုေစ်းႏႈန္း ၃၈ ေဒၚလာနဲ႔ပဲ ေဒၚလာ ၁.၉ ဘီလီယံတန္ေၾကးရွိေနပါတယ္။ မာ့ခ္ရဲ႕ လစာေငြဟာ ႏွစ္စဥ္ ၅၀၀ ၀၀၀ ကေန ေဒၚလာ ၁.၇ သန္းခန္႔ရွိတယ္။ မာခ့္ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ Facebook ရွယ္ယာ ၂၈ ရာခိုင္ႏႈန္းကလည္း ၂၈ ဘီလီယံ ယူအက္စ္ေဒၚလာရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ဒီကမၻာႀကီးထဲက အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေရွ႕တန္းမွာရွိေနႏိုင္တဲ့သူပါပဲ။

၁၉၈၄ ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ သြားဆရာဝန္ ဖခင္ အက္ဒ္ဝပ္ဇူကာဘာ့ဂ္နဲ႔ စိတ္က်န္းမာေရးအထူးကုဆရာဝန္ မိခင္ ကာရန္တို႔က ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ မာ့ခ္က ကေလးအရြယ္ကတည္းက ပါရမီရွင္ေလးပါပဲ။ ကြန္ပ်ဴတာ programming ကိုစိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ မာ့ခ္အရြယ္ ကေလးေတြက ဂိမ္းေတြေဆာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မာ့ခ္ကေတာ့ အဲဒီလို ဂိမ္းေတြေရးေနခဲ့ပါၿပီ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မတိုင္ခင္အရြယ္မွာပဲ Synapse လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ music player တစ္ခုကို ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးအကူအညီနဲ႔ ေရးခဲ့တယ္။ Microsoft နဲ႔ AOL ကေတာင္ အဲဒီ music player ကို ဝယ္ယူဖို႔နဲ႔ မာ့ခ္ကိုပါ အလုပ္ေခၚယူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မာ့ခ္က ႏွစ္ခုလံုးကို ျငင္းဆန္လိုက္တယ္။ အဲဒီအစား ၂၀၀၂ မွာ ဟားဗတ္ဒ္တကၠသိုလ္ကိုပဲ သြားခဲ့တယ္။ ၂၀၀၄ ေဖေဖၚဝါရီမွာ သူ႔ရဲ႕ အခန္းေဖာ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဒပ္စတင္ေမာ့စ္ကိုဗစ္ဇ္ နဲ႔ ခရစ္ဟုဂ္စ္ နဲ႔ တျခားသူငယ္ခ်င္း အက္ဒြာဒိုေဆဗရင္က ေငြးေၾကးအေထာက္အပံ့ေပးခဲ့ၿပီးေရးသားခဲ့ၾကတဲ့ သူ႔တို႔ရဲ႕ The Facebook ကို စတင္မိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ Facebook ဟာ  အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ လူသိမ်ားသြားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ မွာေတာ့ မာ့ခ္ဟာ ကမၻာ့အငယ္ဆံုးဘီလ်ံနာတစ္ဦးျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ မာ့ခ္ရဲ႕ site ဟာ ကမၻာတစ္ဝွမ္းေနရာတိုင္းမွာရွိေနပါတယ္။  Facebook ကိုသံုးစြဲေနၾကသူ ၁.၁၁ ဘီလီယံ ခန္႔ ရွိပါတယ္။ ဆန္းသစ္တဲ့အေတြးအျမင္ရွိသူ၊ ထူးခၽြန္သူ မာ့ခ္ျဖစ္ေစခ်င္တာက ကမၻာႀကီးကို ပိုၿပီးဖြင့္ဟထားတဲ့ေနရာတစ္ခုအျဖစ္၊ ေနရာအမ်ဳိးမ်ဳိးက လူေတြ အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းဖလွယ္ႏိုင္မယ့္ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ Facebook ကို ဖန္တီးခဲ့တာပါ။ Facebook ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ မာ့ခ္ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာခဲ့တာပါပဲ။

မာခ့္ စိတ္ႀကိဳက္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့စံအိမ္

Palo Alto House

Palo Alto အိမ္ဟာ  ဘီလ်ံနာ မာ့ခ္ဇူကာဘာ့ဂ္ရဲ႕ ပထမဆံုး ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈပါ။ Facebook ရုံးခ်ဳပ္ေတြရွိတဲ့ Menlo Park နဲ႔ ၁၀ မိနစ္ကားေမာင္းသြားရတဲ့ေနရာမွာရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ေကာလိပ္က ခ်စ္ရည္းစား အခုေတာ့ ဇနီးသည္ ပရစ္စီလာခ်န္း နဲ႔ အတူေနထိုင္ပါတယ္။ စတုရန္းေပ ၅၁၆၁၇ က်ယ္ဝန္းတဲ့ေန႔ရာမွာ တည္ရွိေနတယ္။ အဲဒီ အိမ္ကို ၁၉၀၃ ခုႏွစ္က တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေခတ္က သမိုင္းဝင္လက္ရာမ်ဳိးေတြ ဝံ့ဝံ့ၾကြားၾကြား ခမ္းနားထည္ဝါလွတဲ့အိမ္တြင္းအသံုးအေဆာင္ေတြ ျပည့္ႏွက္လို႔ေနပါသတဲ့။ လက္ရာေျမာက္ေလွ်ာျပတင္းေပါက္ေတြ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာၿမွပ္ႏွံအလွဆင္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာၾကက္၊ ျပင္သစ္စတိုင္တံခါးေတြ နဲ႔ ဆင္ဝင္ျမင့္ျမင့္မားမားပါရွိတယ္။ အိပ္ခန္း ၅ ခန္း၊ ေရခ်ဳိးခန္း ၅ ခန္းပါတဲ့ အဲဒီစံအိမ္ကို ေဒၚလာ ၇ သန္းနဲ႔ဝယ္ယူခဲ့တာပါ။ အိမ္ႀကီးဟာ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တာမွန္ေပမယ့္ ျမင္ေတြ႕ရတာ ပလႊားၾကြားဝါတဲ့ဟန္ပန္မ်ဳိးမရွိဘဲ မာ့ခ္ရဲ႕ စီလီကြန္ေတာင္ၾကားကေခတ္ၿပိဳင္အိမ္ခန္းေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ေခတ္မွီတဲ့အိမ္ဒီဇိုင္းမ်ဳိးပါပဲ။ ႏွစ္ထပ္အိမ္ထဲမွာ ေရငန္ေရခ်ဳိးကန္၊ နံရံတြင္းလိုဏ္ေခါင္းပံုစံေဖာက္ထားတဲ့ ဂီတသီခ်င္းနားေထာင္ႏိုင္တဲ့အခန္း၊ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဆင္ဝင္ပါရွိၿပီး မီးဖိုခန္းခပ္က်ယ္က်ယ္ဟာ မနက္စာဝိုင္းဖြဲ႕စားႏိုင္တဲ့ေနရာနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားတယ္။ အိပ္ခန္းက်ယ္မွာလည္း စက်င္ေက်ာက္သားေတြနဲ႔အလွဆင္ထားတဲ့ spa ရွိေသးတယ္။ Palo Alto အိမ္အနီးအနားမွာ အေမရိကန္ေဘာလံုးသမား ဘီလ်ံနာ စတိဗ္ရန္းရဲ႕ အိမ္လည္းရွိေနတယ္။

မာ့ခ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္

ကိုယ္ပိုင္ဂ်က္ေလယာဥ္အတြက္ မာ့ခ္ ဟာ ေဒၚလာ ၇၀၀ ၀၀၀ ခန္႔သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ဆိုေပမယ့္ Facebook လုပ္ငန္းကိစၥေတြအတြက္ Facebook CEO နဲ႔ COO တို႔ သံုးစြဲႏိုင္မယ္လို႔ဆိုတယ္။

မာ့ခ္ ရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ကား

မာ့ခ္ရဲ႕ ဆလင္ဒါ အင္ဂ်င္ ၄ လံုးတပ္ Accura TSX ကားဟာ အဆင့္ျမင့္ပစၥည္းေတြနဲ႔ထုပ္ပိုးထားတာပါပဲ။ အတြင္းပိုင္းမွာ သားေရအသားနဲ႔ပါ။ ရာသီဥတုအတိုင္းအလိုအေလ်ာက္ထိန္းညွိေပးႏိုင္တယ္။ အသံစနစ္က 7-speaker အသံစနစ္ျဖစ္ၿပီး ၿဂိဳဟ္တုေရဒီယို၊ Bluetooth နဲ႔ handset free အသံုးျပဳႏိုင္တာေတြစံုစံုလင္လင္ပါတယ္။ အဲဒီကားရဲ႕ တန္ဖိုးက ေဒၚလာ ၃၀ ၀၀၀ ခန္႔ပါ။

မာ့ခ္ နဲ႔ ခ်န္း တို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲ

၂၀၁၂ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ကယ္လီဖိုးနီးယားက Palo Alto အိမ္မွာပဲ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲက်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ မာ့ခ္ နဲ႔ ခ်န္း တို႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြက ပရစ္စီလာခ်န္းရဲ႕ ကယ္လီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ယူတဲ့အခမ္းအနားကိုေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ရုတ္တရက္ဆိုသလို မာ့ခ္နဲ႔ ခ်န္းတို႔ရဲက မဂၤလာပြဲဖိတ္ၾကားခံခဲ့ရတာပါ။ ခ်န္းဟာ ေၾကာ့ရွင္းတဲ့အျဖဴေရာင္ လက္ျပတ္သတို႔သမီးဝတ္စံုေလးနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့နတ္သမီးေလးတစ္ပါးအသြင္နဲ႔ မာ့ခ္ကေတာ့ နက္ျပာေရာင္ဝတ္စံု၊ အျဖဴစစ္စစ္ရွပ္အက်ီကိိုအတြင္းမွာ အက်အနဝတ္ဆင္၊ tie စည္းထားကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသတို႔သမီး၊ သတို႔သားအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကရတယ္။ ခ်စ္ခင္စရာေကာင္းလွတဲ့သတို႔သမီးအတြက္ မာ့ခ္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ လက္ထပ္လက္စြပ္ဟာ မာ့ခ္ကိုယ္တိုင္ပဲဒီဇိုင္းဆြဲထားတဲ့ ပတၱျမားနဲ႔စိန္ပြင့္ပါ ရိုးရွင္းလွတဲ့ဒီဇုိင္းျဖစ္ၿပီး ဘီလ်ံနာသူေဌးတစ္ဦးအတြက္ တန္ဖိုးသိပ္မႀကီးလွတဲ့ ေဒၚလာ ၂၅၀၀၀ဝန္းက်င္ တန္ေၾကးရွိတာေၾကာင့္ သနားစဖြယ္ သတို႔သမီးလို႔ တခ်ဳိ႕အြန္လိုင္းဖိုရမ္၊ ဘေလာဂ့္ေတြမွာ ေရးသားခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ အဲဒါဟာ ႀကီးမားလွတဲ့ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲေတြ လက္ေခ်ာင္းေပၚတင္ထားၾကရမွာကို မလိုလားတဲ့ မာ့ခ္နဲ႔ ခ်န္းတို႔ရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။ ေစ့စပ္လက္စြပ္ဟာလည္း ပတၱျမားနဲ႔ စိန္ပြင့္ခပ္ေသးေသးေတြျဖန္႔က်ဲထားတဲ့ ဒီဇိုင္းပါပဲ။  ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ မဂၤလာရွိလွတဲ့မဂၤလာပြဲေလးကို ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြ ၁၀၀ ခန္႔တက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး အရသာရွိလွတဲ့မကၠဆီကန္အစားအစာနဲ႔ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္။ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖမႈကိုေတာ့ ပန္႔ခ္ေရာခ့္အဖြဲ႕ Green Day က ဘီလီဂ်ဳိးအမ္းစထေရာင္းန္က ဧည့္ခံပါတယ္။ မာခ့္ သူ႔ရဲ႕ မဂၤလာပဲြဓာတ္ပံုေတြ သတင္းေတြ status တင္ခဲ့ေတာ့ like ခဲ့တဲ့သူေပါင္း ၂၈၀ ၀၀၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့ၾကတယ္။ 

Engagement Ring

မာခ့္ရဲ႕ အားလပ္ရက္အပမ္းေျဖခရီး

Facebook တည္ေထာင္သူ ဘီလ်ံနာ မာခ့္ ရယ္ ဇနီး ခ်န္း နဲ႔ တျခား သူငယ္ခ်င္းအခ်ုိ႕ ဗီယက္နမ္ကို အပမ္းေျဖခရီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ဟာကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး မာ့ခ္ဇူကာဘာဂ့္ရဲ႕ လူမူကြန္ယက္ဆိုက္ Facebook ကို အသံုးျပဳခြင့္မရွိတားျမစ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိတားျမစ္တာဟာ Facebook CEO မာခ့္ကို မႀကိဳဆိုႏိုင္ဘူးလို႔ အဓိပၸါယ္ရတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မာခ့္ ရဲ႕ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ခရစ္စမတ္ပြဲအခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါတယ္။ Ha Long Bay မွာ ခရစ္စမတ္ညေနခင္းနဲ႔ Sapa ၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ ခရစ္စမတ္ေန႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ခရီးသြားခဲ့ၾကၿပီး ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ခန္႔ သံုးစြဲခဲ့ၾကသတဲ့။ ဗီယက္နမ္မွာ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြအတါက္ ေရြးခ်ယ္ လည္ပတ္ၾကည္ရႈစရာေတြအမ်ားႀကီးပဲရွိေနပါတယ္တဲ့။ အလြန္လွပတဲ့ဟိုတယ္နဲ႔ အပမ္းေျဖစရာေနရာေတြဟာ ဧည့္သည္ေတြကို စစ္မွန္တဲ့ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ ႀကိဳဆိုတယ္။ ရိုးသားတဲ့ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္မႈ ရွိၾကတယ္လို႔ မာ့ခ္ကေျပာပါတယ္။ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ကမ္းေျခေတြ၊ အပူပိုင္းသစ္ေတာ၊ ေတာင္တန္း၊ လွပတဲ့ေရကန္ေတြနဲ႔ ေရတံခြန္ေတြ၊ လွပလြန္းတဲ့ ေနဝင္ခ်ိန္ေတြၾကည္ရႈၿပီး အနားယူရတာ စိတ္ေက်နပ္စရာပါပဲ တဲ့။ Facebook ထက္ ပိုၿပီး ဘဝဆန္တဲ့ေနရာေတြရွိတယ္ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မာ့ခ္ နားလည္သြားခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ လက္ထပ္ၿပီးခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ရိုးရွင္းတဲ့မဂၤလာပြဲတစ္ခုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝကိုခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ၿပီး ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးကိုေတာ့ အီတလီကို အေျပးအလႊားသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဗာတီကန္က Sistine ဘုရားေက်ာင္းကို သြားခဲ့ၾကတယ္။ ေရာမက ဂ်ဴးေတြရဲ႕ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိေနတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ Kosher စားေသာက္ဆိုင္ကိုလည္း အေရာက္သြားၾကတယ္။

 အဲဒီမွာ ညစာစားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ ခုိင္ျမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေက်ာက္သားေခ်ာေခ်ာေျပာင္ေျပာင္လမ္းမေတြမွာ ေအးေအးလူလူလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘီလ်ံနာႀကီးဟာ အသံုးအစြဲ ေစ့စပ္သူကပ္ေစးနည္းလွတဲ့သူလို႔ ထင္ျမင္ခဲ့ရင္ေတာ့ လြဲသြားမွာပါပဲ။ မာ့ခ္တို႔ အီတလီကို ကိုယ္ပိုင္ဂ်က္ေလယာဥ္နဲ႔ သြားခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ညကို ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ကေန စတင္ေငြေၾကးယူတဲ့ Portrait Suites လို႔ေခၚတဲ့ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယ္ေတြမွာ တည္းခိုခဲ့ၾကတာပါ။ အီတလီက Amalfi ကမ္းရိုးတန္းမွာ အေပ်ာ္တမ္းရြက္ေလွစီးေနၾကတဲ့ မာခ့္ နဲ႔ ခ်မ္း တို႔ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ျမင္ရတာ သူတို႔ရဲ႕ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးဟာ ေနရာေရြးခ်ယ္မႈမွန္ကန္ခဲ့တာပဲလို႔ ဆိုေနၾကပါတယ္။

မာ့ခ္ ရဲ႕ ပရဟိတအလႈ

ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားဘီလ်ံနာေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းအတိုင္းပဲ မာ့ခ္ဇူကာဘာဂ့္လည္း သူ႔ရဲ႕ ၾကြယ္ဝမႈေတြကို လွဴဒါန္းဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပတာပါပဲ။ Start-up ပညာေရးေဖာင္ေဒးရွင္းတည္ေထာင္ထားပါတယ္။ နယူးဂ်ာစီက Newwark ေက်ာင္းေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရးအတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ မာ့ခ္ကေတာ့ တိတ္တဆိတ္လူမသိဘဲလွဴဒါန္းလုိက္ခ်င္ေပမယ့္ Newark ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ Cory A. Booker က နယူးဂ်ာစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး Chris Christie ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ မာ့ခ္ကို နာမည္ေၾကညာလွဴေစဖို႔ သိမ္းသြင္းစည္းရုံးခဲ့ပါတယ္။

The Giving Pledge ေဖာင္ေဒးရွင္းကေတာ့ ဘီလ္ဂိတ္စ္ နဲ႔ ဝါရန္ဘူေဖးတို႔က စတင္ခဲ့ၿပီး ဘီလ်ံနာေတြရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို အသက္ရွင္စဥ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာတစ္ဝက္/ တစ္ဝက္ထက္ပို ကို ပရဟိတအတြက္လွဴဒါန္းေစဖို႔ လွဳံေဆာ္စည္းရုံးေနခဲ့တာပါ။ ၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔မွာ မာ့ခ္လည္း ဘီလ္ဂိတ္စ္ တို႔နဲ႔ အတူ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးထားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

က်န္းမာေရး နဲ႔ ပညာေရး ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားကုသိုလ္ျဖစ္ရံပံုေငြအတြက္ ေဒၚလာ ၈၀၀ ဝန္းက်င္တန္ေၾကးရွိတဲ့ Facebook ရွယ္ယာ ေဒၚလာ ၁၈ သန္းလွဴဒါန္း ဒီအလွဴမွာ မာ့ခ္ရဲ႕ ဇနီး ပရစ္စီလာခ်န္းကလည္း ပါဝင္လွဴဒါန္းထားပါတယ္။ အဲဒီ NGO ဟာ ဘဝျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျပႆနာေတြအတြက္ ရည္စူးလွဴဒါန္းၾကၿပီး ၅ ႏွစ္အတြင္း ေဒၚလာ ၂.၅ ဘီလီယံနီးပါးရရွိလွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ 

မာခ့္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိမ္ေမြးတိရစၦာန္ ဆိုရင္ေတာ့ ဟန္ေဂးရီးယန္း ပူလီ ေခြးငယ္ေလးရွိၾကတယ္။ ေခြးေလးရဲ႕ အမည္ကိုေတာ့ ထူးထူးဆန္ဆန္းအမည္ Beast လို႔ ေပးထားၾကသတဲ့။ Hungarian Water Dog လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အဲဒီေခြးေလးေတြဟာ အင္မတန္ဥာဏ္ေကာင္းၾကတယ္။ သခင္ကို ခ်စ္ခင္လြန္းၾကတယ္။ တခါတရံ ေခါင္းမာလြန္းၿပီး ရန္မူလိုတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အျမဲလိုလို ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွၿပီး သတိၱေကာင္းတဲ့ေခြးေလးေတြလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ထူထူထဲထဲအေမႊးေလးေတြဟာ တစ္ကိုယ္လံုး ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္အထိေတာင္ ဖုံးအုပ္ထားသတဲ့။ မာ့ခ္နဲ႔ ခ်န္းတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ေခြးေလးပါပဲ။

ကမၻာ့အငယ္ဆံုး ဘီလ်ံနာ မာ့ခ္ သြားသြားလာလာဝတ္ဆင္ျဖစ္တဲ့ sweatshirt ရဲ႕ တံဆိပ္က hoodie ပါ။ အဲဒီ hoodie ရွပ္ကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုစရာရွိတဲ့ အစည္းအေဝးမ်ဳိးမွာေတာင္ ဝတ္ဆင္တတ္သတဲ့။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိၿပီး ေၾကာ့ေမာ့ေခတ္ဆန္တဲ့ မာခ့္အသြင္ရဲ႕ ဟန္ပန္အစစ္ကို hoodie sweatshirt နဲ႔ အလုိက္ဖက္ဆံုးျမင္ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္။ မာခ့္ စိတ္ႀကိဳက္ hoodie ရွပ္ရဲ႕ အတြင္းသားမွာေတာ့ စာတန္းတစ္ခု ရိုက္ႏွိပ္ထားတယ္။ အဲဒီစာသားကေတာ့ “ကမၻာႀကီးကို ပိုၿပီးဖႊင့္လွစ္ ၿပီးေတာ့ ဆက္သြယ္ၾကဖို႔ေပါ့” တဲ့။       ။

Source : http://www.bornrich.com

ၿဖိဳးၿဖိဳး
(Living Fashion Magazine, August, 2013)