အဇာတသတ္ႏွင့့္ စက္ယႏၱရားမ်ား

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ေမေမေျပာခဲ့သလိုပါဘဲ အာတသတ္ဟာ လူေပါင္းမွားၿပီး တန္ေဆာင္မုန္းညရဲ့အလွေအးရိပ္မွာ ႀကည္ႏူးေခြ်းသိပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ စားလို႔ မ၀င္အိပ္လို႔မေပ်ာ္ ေနမထိ ထိုင္မသာ ေနာင္တေတြရ  ၿဗံဳဳးကနဲ သူ႔ဆရာ ေဒ၀ဒတ္ ေျမမ်ိဳခံရတယ္လို႔ ႀကားေရာ ဒါးသြားလွံသြားေပၚ တည္ရွိေနတဲ့လူလိို ဒုကၡဆင္းရဲေတြ ျဖာျဖာေ၀ေနသတဲ့။

ဒီေနရာမွာ ေဒ၀ဒတ္ေျမမ်ိဳ ခံရပံုကေလး နည္းနည္းျမင္သာ ထင္သာ ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ဟာ ယေသာ္ဓရာေဒ၀ီရဲ႔ ေမာင္ေတာ္အရင္း ျဖစ္တာမို႔ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးစပ္ရင္ လူ႔ဘ၀က ေယာက္ဖေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားကို အၿမဲ ကန္႔လန္႔တိုက္ခဲ့တဲ့  ေဒ၀ဒတ္ဟာ ေနာက္ဆုံးသူ႔အမွားကိုျမင္လာတဲ့ တေန႔ ဘုရားရွင္ကို ေႀကရာေႀကေႀကာင္း၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႔ အသြား ဘုရားရွင့္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ အနီး ေရကန္ႀကီးအေရာက္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္မယ္လို႔ ေညာင္ေစာင္းကုတင္က အဆင္းေျခနင္းရာ အရပ္မွာဘဲ  မဟာပထ၀ီေျမႀကီးက ဟက္တက္ခြဲ စုပ္ယူ မ်ိဳခ်လိုက္တာ တခ်ီတည္း မဟာအ၀ီဇိငရဲကို တန္းေရာက္သြားပါသတဲ့။

(ေဒ၀ဒတ္က ေသြးအံထားေတာ့ အားေပ်ာ့ၿပီး မလွဳပ္ႏိုင္ဘူး။ေညာင္ေစာင္းကုတင္ကို ထမ္းစင္လုပ္ ေခၚလာႀကတာ)

ဒီအေႀကာင္းကို လဲ ႀကားေရာ အဇာတသတ္ဟာ ဘယ္လိုမွ ေဆာက္တည္လို႔ မရဘဲ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရာက  ဆရာဇီ၀ကလမ္းညႊန္ခ်က္အရ  ဘုရားရွင့္အထံေတာ္၀င္ သူ႔အမွားကို ျပင္ဆင္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။ ဘခင္ကိုျပစ္မွားမိခဲ့တဲ့ကံေႀကာင့္ မဂ္ဖိုလ္ရဖို႔ အခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ သာမန္ ေသာတာပန္ အဆင့္မွ်ေလာက္နဲ႔ဘဲ ေက်နပ္ရေတာ့တာေပါ့။

အဲဒီေနာ က္  ျမတ္ဘုရားရွင္ဟာ မာန္နတ္ရဲ ့ေတာင္းဆိုမွဳကို လိုက္ေလ်ာၿပီး အာယုသခၤါရ လႊတ္ေတာ္ မူတယ္။ေနာက္သုံးလအႀကာမွာ ပရိနိဗၺာန္စံပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရွင္မဟာ ကႆပ ရဟႏၱာႀကီးမွဴးၿပီး ပထမသဂၤါယနာတင္ပါတယ္။ သဂၤါယနာ တင္ရတဲ့အေႀကာင္းရင္းကိုေတာ့ ဗုဒၶစာစဥ္ေတြမွာ ေရးခဲ့ဖူးပါၿပီ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား သဂၤါယနာ တင္ရာမွာ မင္းရဲ႔ အေထာက္အပံ့ဟာ အလြန္အေရးပါပါတယ္။ အဇာတသတ္မင္းဟာ စရည္းပင္ေပါက္ရာ လွဳိဏ္ဂူ၀တြင္ ရဟန္း၅၀၀ စုေ၀းႏိုင္တဲ့ ဗိမာန္တခုကို နတ္တို႔ ဖန္ဆင္းသည့္အလား အဆန္းတက်ယ္ တည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ရဟန္းေတာ္မ်ားလိုအပ္သမွ် ဆြမ္းကြမ္းကအစ ဘာမွ မခ်ိဳ႔ တဲ့ေစရဘူးတဲ့။

(ဆ႒သဂၤါယနာတင္စဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုဟာလည္း အဲဒီလိုဘဲ ဆြမ္းကြမ္းကအစ ပံ့ပိုးၿပီး  ရဟန္းေတာ္မ်ားစုေ၀းဖို႔ကမၻာေအး လိွဳဏ္ဂူေတာ္ႀကီး ကို ခန္းခန္းနားနား ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။) 

အဇာတသတ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာမွာ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ သက္၀င္ ယုံႀကည္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာကို ျပန့္ပြားထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပုံကေလးကို ေမေမက ေျပာခ်င္တာပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံအၿပီးမွာ အေလာင္းေတာ္ကို စႏၵကူးနံ႔သာထင္းပံုထက္မွာ ထားၿပီး ပူေဇာ္ ကံေတာ့ႀကစဥ္ အလိုအေလ်ာက္ရဲရဲေတာက္ေလာင္ခါ  မီးသၿဂိဳလ္ၿပီးျဖစ္ရာမွ  ႀကြင္းေသာ ဓါတ္ေတာ္တို႔ကို    အဇာတသတ္မင္းဟာ အာဏာစက္နဲ႔ စုစည္းခဲ့ရပါတယ္။ဓါတ္ေတာ္မ်ားဟာ ေဒါနပုဏၰား အေ၀မတဲ့ရာက ေနရာအႏွံ႔ ပ်ံ႔ ႏွံ႔ ကုန္လို႔ပါ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ညွိႏွိုင္းတိုင္ပင္ၿပီးဘုရားသာသနာနဲ႔ ေကာဇာတညီတည္းျဖစ္ရန္ ၁၄၈ ကိုၿဖိဳၿပီး ကိန္းအသစ္ထားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ခု သာသနာ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ အတိအက်ကိုေတာ့ အေမက မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ 

အဇာတသတ္ဟာ ဘုရားဓါတ္ေတာ္တို႔ကို ဌာပနာဖို႔ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္ရဲ႔ အေရွ႔ေတာင္ဘက္ ကုန္းေခါင္ျမင့္ေမာက္ရာအရပ္မွာ  မတ္မတ္ရပ္ၿပီး “တူး၍နက္ေသာ္လည္း ေရမထြက္ေစေသာ။မညီမလွေသာ ေက်ာက္တို႔သည္ ကြယ္ေပ်ာက္၍ေျမအတိၿပီးေစေသာ" လို႔  ဒိ႒ာန္ၿပိး ေျမတူးပါတယ္။  ေျမက်စ္စာေတြကိုအုတ္ဖုတ္ပါတယ္။ တြင္းရဲ႔ အေပၚက ရဟႏၱာ ၂က်ိပ္ တို႔ရဲ႔ ေစတီမ်ား၀န္းရံ တည္ထားပါတယ္။တြင္းရဲ့ အနက္ကိုေတာ့ အေတာင္၆၀ ေရာက္ေအာင္တူးသတဲ့။ၿပီးမွ ေအာက္ေျခေႀကးနီျပားခံ ေက်ာင္းေဆာက္တယ္။  ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္တို႔ကို စႏၵကူးႀကဳပ္ရွစ္လုံးမွာ ထည့္သြင္းပါတယ္။ရတနာကိုးပါးတို႔နဲ့ စီခ်ယ္တဲ့ ေရႊႀကဳပ္ ေငြႀကဳပ္ တို႔ျဖင့္  အေပၚက ထပ္ခါထပ္ခါ အဆင့္ဆင့္   မြန္းမံ ထားရွိတယ္။    အေပၚကမွ တခါ ပတၱျမားေျပာက္ ေက်ာက္ကို ေစတီၿပဳ ျပန္တယ္။ၿပီးရင္ ေရႊေက်ာင္း ေငြေက်ာင္း ပတၱျမားေက်ာင္းစသည္ အထပ္ေပါင္း ၁၆၀ရွိတယ္လို႔ ဗုဒၶ၀င္မွာ (ဇိနတၳပကာသနီက်မ္း)ျပဆိုထားတယ္။  

 တခါ အဲဒီ ဓါတ္ေတာ္ ႒ာပနာတိုက္ကိုမွ ရတနာ ၇ပါးအတိၿပီးတဲ ့သဲတို႔နဲ့ ႀကဲပက္ ျဖန့္ခ်ၿပီးေရပန္း ေတြလဲျဲပဳလုပ္ထားတယ္တဲ့။  ၿပီးေတာ့ ၅၅၀ ဇတ္ေတာ္လာ ဘုရားသခင္ရဲ႔ မိခင္ဘခင္ ေဆြမ်ိဳးစသည္ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ားပါမက်န္ ေရႊအတိ အရုပ္ သြန္းလုပ္ထားရွိီျပန္တယ္။ ေရႊတံခြန္ ေငြတံခြန္ ၅၀၀စီ ေရႊျမဴတာ ေငြျမဴတာ ၅၀၀စီ နဲ႔ ေရႊဆီမီးတိုင္ ေငြဆီမီးတိုင္ နံ႔သာ ဆီမီးတိုင္ ၅၀၀စီကိုလဲ ထားရွိတယ္။။ၿပီးရင္ ေမႊးႀကဴလွတဲ့ ႀကာညိဳပန္းတခိုင္ကိုလဲ စိုက္ထူထားတယ္တဲ့။ ဒါေတြဟာ အဇာတသတ္မင္းက ရွင္မဟာ ကႆပရဲ့ အစီအမံနဲ႔ ၿပဳလုပ္ထားရွိတာပါ။ ရွင္မဟာကႆပက ေနာင္ အာေသာကမင္းႀကီး ဖြင့္လွစ္ယူေဆာင္ သာသနာျပဳတဲ့ေန႔အထိ ဆီမီးမျငိမ္းေစရန္ ပန္းမညွဳိးေစရန္ ဓိ႒ာန္ခဲ့တယ္ကြဲ႔။ ေရႊေပမွာလည္းအကၡရာေရးထိုးခဲ့ေသးတာ။ အစီအမံေတြက အဆန္းတက်ယ္ေတြခ်ည္းဘဲ။ ဒါတြင္ဘယ္ကမလဲ။ အထူးေျပာခ်င္တာက ယႏၱရားစက္ေတြဘဲကြဲ႔။

ရန္သူေတြ ဖ်က္ဆီးႏိုင္ျခင္းမရွိေအာင္ လက္နက္စြဲကိုင္ထားၿပီး ေလအဟုန္လို လ်င္ျမန္လည္ပတ္ေနတဲ့ သက္ရွိလူသားလို အရုပ္ေတြ ဆင္ရုပ္ ျမင္းရုပ္ေတြ ကိုလဲ ယႏၱရားအတတ္နဲ႔ ဆန္းဆန္းျပားျပားဆင္ထားခဲ့ေသးတာပါ။ အဲဒီအရုပ္ေတြဟာ အလြန္ေႀကာက္မက္ဖြယ္ သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္နဲ့႔ လည္ပတ္ေနလိုက္တာ ျမင္တာနဲ့ အသက္ေတာင္ ထြက္ေလာက္သတဲ့။ အဲဒီအေပၚကမွေက်ာက္ဖ်ာႀကီးေတြနဲ႔ ဖုံးအုပ္ျပန္တယ္။ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚကမွ ေျမမွဳံေတြ ခင္းၿပီး ေက်ာက္ေစတီ တည္ထားကိုးကြယ္ျပန္တယ္ ကြဲ႔။ ဘေလာက္မ်ား အစီအမံ ေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္။ ဒီလိုနဲ႔

အဇာတသတ္မင္းဟာ အစဥ္အတိုင္းမင္းျပဳၿပီး နန္းသက္ ၃၂ႏွစ္မွာ  ဘုရင္လုပ္ခ်င္လွၿပီျဖစ္တဲ့ သားေတာ္ ဥဒယဘဒၵ မင္းသား လုပ္ႀကံလို႔ ကံကုန္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ပဋိသေႏၶ ေကာင္းပါလ်က္ လူေပါင္းမွားခဲ့ပါတယ္။ မွားမွန္းသိတာနဲ့ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခဲ့တာရယ္ ဘုရားသာသနာ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြရယ္ေႀကာင့္ သူဟာ မဟာအ၀ီဇိငရဲမွာ အႏွစ္ ၆ေသာင္းသာ ခံရမွာျဖစ္ၿပီး အရိေမေတၱယ် ဘုရားမပြင့္မီ အခ်ိန္မွာပင္ ပေစၥကာဗုဒၶါ အျဖစ္ ကြ်တ္တမ္္း၀င္ပါလိမ့္မယ္။

ပါဋလိပုတ္ျပည္ အာေသာကမင္းႀကီး လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ အဇာတသတ္မင္းထားရစ္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ေတာ္တိုက္ကို ေဖါက္ၿပီး ဓမၼကၡႏၶာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို ရည္စူးၿပီး ေစတီေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ၊ ေရတြင္းေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တည္ထားပါတယ္။ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ဌာပနာၿပီး ေစတီတည္ ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္ကြဲ႔။ ပထမေတာ့ သူကလ်ဳိ႔၀ွက္တည္ေဆာက္ထားတဲ့  ဓါတ္ေတာ္တိုက္ ကို ေသခ်ာမသိဘူး။ ရဟန္းေတြ တဆင့္စကားေျပာႀကားခ်က္အရ ရဇၿဂိဳလ္ျပည္မွာ အဇာတသတ္မင္းက အစီအမံထားခဲ့ေႀကာင္း သိတာပဲရွိတယ္။ အဲဒါ ယႏၱရားအတတ္ကို နားလည္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ဆရာကို အသျပာ ေထာင္ထုပ္ကို ဆင္ေက်ာက္ကုန္းမွာတင္ၿပီး  စည္လည္ ရွာရတယ္။

ရွာေတာ့ ယခင္ ယႏၱရားအတတ္ကြ်မ္းသူ အဆက္အႏြယ္ထဲက ေခါမတိုင္း ေယာမသားေတြက ေငြတေထာင္ထုပ္ကို လာသိမ္းႀကတယ္ေလ။ အဲဒီ ယႏၱရားအတတ္ ကြ်မ္းသူမ်ားဟာ  ေယာမ သား ေခါမသားလို႔ ဆိုတယ္။ သူတို႔ ကိုယ္မွာ မိမိအမည္နဲ႔တကြ အတတ္ပညာကို ေရးထိုးထားႀကတယ္။ တျခားတႏိုင္ငံကိုသြားရင္ သူတို႔က လိုက္လံသတ္ျဖတ္ျပစ္ႀကသတဲ့။ မိမိတို႔ အတတ္ပညာကို ျပန့္ပြားမွာ စိုးလို႔ တဲ့။အေႀကာင္းက ဒီလိုကြဲ႔။ တခါေတာ့ ပါဋလိပုတ္သားတေယာက္ဟာ ေယာမေခါမတိုင္းကို သြားၿပီး ယႏၱရားအတတ္သင္ဖို႔ ယႏၱရားဆရာရဲ့သမီးနဲ႔ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ေအာင္လုပ္ သမက္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေယာကၡမ က မေနသာ ယႏၱရားအတတ္ကို သင္ေပးရေတာ့တာေပါ့။  သားသမီးထြန္းကားတဲ့အခါ  အတတ္ပညာကလဲ စုံပီိဆိုေတာ့ ပါဋလိပုတ္ျပည္ကို ျပန္ခ်င္တာေပါ့ကြယ္။ဒါနဲ ့သားကိုမွာတယ္။ အေဖေတာ့ ေမြးရာဇာတိကို ေျပးေတာ့မယ္။ ေျပးမွန္းသိရင္  ဒီက လူေတြက ေကာင္းကင္ခရီးကေန သူတို႔ ယႏၱရားအတတ္နဲ႔ အေဖ့ကို လုိက္သတ္လိမ့္မယ္။ အေဖ လြတ္ေအာင္ေျပးရလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔ အေဖအသတ္ခံရရင္ အေဖ့ကိုယ္ကအတတ္ပညာကိုယူၿပီးအသက္ေမြးပါလို႔ မွာသတဲ့။ အေဖျဖစ္သူဟာ ပါဋလိပုတ္ျပည္ကို ျပန္မေရာက္မီ အသတ္ခံသြားရပါတယ္။

အေဖမွာခဲ့တဲ့အတိုင္း အေလာင္းကို သျၤဂိဳလ္ၿပီး သူ႔ေပါင္မွာရွိတဲ့ အတတ္ပညာကိုယူကာ သားက အသက္ေမြးေနတာကို း။ ဘုရင္ စည္လည္ေတာ့ သူကေငြထုပ္ထြက္သိမ္းတာေလ။  ဒါနဲ႔ ယႏၱရား ဆရာက ေျမကိုတူး တံတိုင္ခုႏွစ္ထပ္ကို အစဥ္အတိုင္ တဆင့္ခ်င္း ဖယ္ရွားေတာ့တယ္။ဓါတ္ေတာ္ျပသာဒ္ေပၚလာတဲ့အခါ မင္းႀကီးနဲ့တကြ ျပည္သူျပည္သားမ်ား လကၤ်ာရစ္ ၃ႀကိမ္လွည့္လို႔ စုေပါင္း ဖူးေမွ်ာ့္ႀကတယ္။   ဆီမီးတိုင္ေတြလဲ မျငိမ္းပါဘူး။ ႀကာညိဳပန္းဟာလဲမႏြမ္းပါဘူး တဲ့။ ႏွစ္ေပါင္းအမ်ားႀကိးေနာ္ တြက္ရမွာပ်င္းလို႔ တြက္ေတာ့ မႀကည့္မိဘူး။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္အေနနဲ႔ လက္နက္စြဲကိုင္ထားၿပီး  အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ  လည္ပတ္ေျပးလႊားေနသူ  စက္ယႏၱ႐ား ရုပ္ေတြကို လုံး၀ျငိမ္သက္ေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။့ သီရိဓမၼာ  အေသာကမင္းႀကီးဟာ လည္း အဇာတသတ္မင္း ခက္ခက္ခဲခဲ ထားရွိခဲ့တဲ့ ဓါတ္ေတာ္တိုက္ကို ယႏၱရားစက္ဖ်က္ဆီးရယူႏိုင္ၿပီး အၿမိဳ႔ၿမိဳ႔ အနယ္နယ္မွာ ေစတီေပါင္းရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ ေရတြင္းေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တည္ေစပါတယ္။

မိမိရင္မွျဖစ္ေသာ သား မဟိႏၵနဲ႔ သမီး သဂၤမိတၱာတို႔ကို သာသနာ့ေဘာင္အတြင္းသြတ္သြင္း ခ်ီးၿမွင့္ၿပီး လကၤာဒီပကြ်န္းကို( သီဟိုရ္ကြ်န္း ယခု သီရိလကၤာႏိုင္ငံ) သာသနာၿပဳ ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။  ဒီအေႀကာင္း ေယာမတိုင္းသားတို႔ ႀကားသိတဲ့အခါ ေယာမဘုရင္ကို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ေယာမဘုရင္က သိပ္စိတ္ဆိုးၿပီး ဘယ္သူဖ်က္သနည္း ေမးေတာ့ ေရွးယခင္က အတတ္သင္လာဖူးသူ၏ သား ဖ်က္ဆီးေႀကာင္း ေလွ်ာက္တင္တဲ့အခါ သံအတိၿပီးေသာတံတင္းတခု တည္ေဆာက္ေစၿပီး အတြင္းမွာ သံလ်က္္ပုန္းစြဲကိုင္သူ သူသတ္သမားကိုစီရင္ကာ အေသာကမင္းႀကီးထံ လက္ေဆာင္ပဏၰာအျဖစ္ ဆက္သေစတယ္။ အေသာကမင္းႀကီးႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုပညာရပ္မ်ိဳး တတ္ကြ်မ္းသူ မရွိပါဘူး။ ယခင္ ယႏၱရားဆရာကေလးကို ေခၚယူ ဖြင့္ေစတဲ့အခါ ဆရာေလးက  မဖြင့္ပါရေစႏွင့္ လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းဆိုပါတယ္။ သံတံတင္း(ေသတၱာ) အတြင္းမွာ ပါရွိတဲ့ စက္ရုပ္ဟာ သူ႔လည္ကိုျဖတ္ယူၿပီး ေယာမသို႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးသြားမွာျဖစ္ေႀကာင္းေျပာေပမဲ့ ဘုရင္က နားမ၀င္ပါဘူး။  ရတနာ ေသတၱာသာျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၿပီး မင္းမိန္႔ မင္းအာဏာနဲ့ဖြင့္ခိုင္းေတာ့တယ္။

ဖြင့္မိရင္ ဖုတ္သြင္းအပ္ေသာ လူရုပ္ဟာ သူ႔လည္ကို ထိုးခုတ္ျဖတ္ယူလိမ့္မယ္ အသက္ကို ခ်မ္းသာေပးပါလို႔ သနားစဖြယ္ေျပာေသာ္လဲ ဘုရင္က မယုံပါဘူး။ အမတ္ေတြ စကားကိုသာ အေကာင္းထင္ၿပီး အဓၼၼဖြင့္ေစပါတယ္။ မဖြင့္ရင္လဲ ဘုရင္က သတ္မယ္။ ဖြင့္ရင္လဲ လူရုပ္က သတ္ျဖတ္မယ္။ တကယ့္ အက်ဥ္းအႀကပ္ထဲပါဘဲ။ယႏၱရားဆရာေလးဟာ အိမ္သူဇနီးနဲ႔ သားသမီးထံျပန္လို့ မွာစရာရွိတာ မွာႀကားၿပီး ဘုရားကို အာရံုၿပဳ လို႔ မင္းမိန္႔အတိုင္း ဖြင့္ပါတယ္။ လွွ်ိဳ႔၀ွက္တဲ့ေသာ့ခလုပ္လဲပြင့္ေရာ ေသတၱာထဲက သံလ်က္ႏွင့္လူ ဟာ ခုန္ထြက္လာၿပီး တခ်က္တည္း ၀ါးညႊန္႔ကို ျဖတ္သလို ဦးေခါင္းကိုျဖတ္ယူခါ ေကာင္းကင္ခရီးကေန ေယာမတိုင္းကို ေလအလ်င္ကဲ့သို႔ ေျပးပါေလေရာ တဲ့ကြယ္။

က်မ္းကိုး..က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၏  ဇိနတၳပကာသနီက်မ္း။

ေမေမ ခင္ေမသစ္