အခ်စ္ လက္ထပ္ျခင္း နွင့္ အိမ္ေထာင္

ဧဗာသိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ အိပ္မက္ထဲကသူရဲေကာင္း ခ်ာလီႏွင့္လက္ထပ္ရလုိ႔ပဲေပါ့။ ဧဗာ ဘာကေလမွာ စိတ္ပညာ ေဒါက္တာသင္တန္းတက္ေနခ်ိန္ နာပါစပ်စ္ျခံမွာအလုပ္လုပ္ေနသည့္ ခ်ာလီႏွင့္ေတြ႔သည္။ ခ်ာလီက ဧဗာ့ကုိ ဆန္ဖရန္စစၥကုိကပန္းခ်ီျပပြဲတစ္ခုကို ေခၚသြားသည္။ ဧဗာ့ရင္ကို လႈပ္ခတ္သြားေစသည့္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ခ်ာလီက လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ပထမတစ္ႀကိမ္ခ်ိန္းအေတြ႔မွာပဲ ခ်ာလီ့ကို ဧဗာ တအားခ်စ္သြားခဲ့သည္။ အဲဒီလုိတမ္းတမ္းစြဲခ်စ္ရသူႏွင့္ လက္ထပ္ခြင့္ရလုိ႔ ဧဗာ သိပ္ေပ်ာ္သည္။ အလုပ္ကုိယ္စီႏွင့္ဆုိေတာ့ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးသီးသန္႔မထြက္ႏုိင္ၾက။အလုပ္သြားခ်ိန္ အနမ္းေပး ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာ အလုပ္ခြင္သြားၾကရ။ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွသာ ေအးေအးလူလူ ေတြ႔ရသည္။ 

“ဒီည ငါနဲ႔အတူေနဖုိ႔…..”လုိ႔ ခ်ာလီက ေတာင္းဆုိေတာ့အလုပ္သြားဟန္ျပင္ေနသည့္ ဧဗာက ခ်ာလီ့ကို ႏႈတ္ဆက္အနမ္း ေပးရင္း “ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆုိ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဖုိ႔ခ်ိန္းထားတဲ့စံုတြဲကုိ ကၽြန္မဖ်က္လုိက္မွာေပါ၊့ ညေန ၆နာရီမွာ ေတြ႕ၾကမယ္”လုိ႔ ကတိေပးလုိက္သည္။ ဧဗာ့အလုပ္က အိမ္ေထာင္ေရးအၾကံေပးအလုပ္။ ကြာရွင္းရန္တာစူေနသည့္အိမ္ေထာင္မ်ားကုိ အဆင္ေျပေျပႏွင့္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းသြားဖုိ႔၊ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးထာ၀ရခ်စ္ခင္စံုမက္ေနေစဖုိ႔ အေကာင္းဆံုး အၾကံဥာဏ္ေပးရသည္။ အလုပ္ခန္းထဲမွာေတာ့ စံုတြဲေတြဆီက အျပန္အလွန္ျငင္းခံုသံမ်ားျဖင့္ ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနတတ္သည္။ မထင္မွတ္ဘဲညေနပိုင္းမွာ ဧဗာ့ အေဖႏွင့္အေမ ေရာက္လာသည္။ ရုိးရုိးေရာက္လာတာမဟုတ္၊ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလ်က္။ အေမက အေဖ့ကုိ ေဒါသထြက္ေနသည္။ ဘုရားသခင္…။ အေမ့ေျပာျပခ်က္အရ အေဖ့မွာ လြန္ခ့ဲတဲ့ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္ကမိန္းမတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးသည္တဲ့။

`ဒီေယာက္်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရင္းန႔ဲဘ၀ရဲ႕အဖိုးတန္အခ်ိန္ေကာင္းေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ရၿပီ´လုိ႔ အေမကေနာင္တစကားဆုိေနၿပီ။

“ဒီအသံုးမက်တဲ့ အိမ္ေထာင္ကုိ ဖက္တြယ္ေနမယ့္အစားပုိေကာင္းမယ့္အရသာကုိ ရွာေဇြစားသံုးသင့္တယ္” လုိ႔ အေမေျပာေသးသည္။

အဆင္မေျပသည့္ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကုိ အၾကံေပးရသည့္ဧဗာ အခုအခက္ေတြ႕ရၿပီ။စိတ္ဆိုးေနသည့္အေမက သမီးႀကီး ရွယ္ဘီ့အိမ္မွာ သြားေနမည္တဲ့။ညေနအိမ္ျပန္လာေတာ့ အီဗာ့စိတ္ေတြမၾကည္လင္။ ေခါင္းထဲမွာ မိဘႏွစ္ပါး၏ျပႆနာကႀကီးစုိးေနသည္။ ခ်ာလီက အတူေနၾကဖို႔ ကလူက်ီစယ္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ေနသည္ကုိဧဗာ စိတ္မ၀င္စား။ ရုတ္တရက္ႀကီး သူ႔အနားကေန ထထြက္သြား သည့္ ဧဗာ့ကုိခ်ာလီနားမလည္ဟန္ႏွင့္ေမးသည္။

“ဘယ္လဲ ဧဗာ”
“ အေမ့ကုိ သြားေတြ႕မလို႔”
“ မနက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ညေန ၆နာရီကိစၥ ဘယ္လိုလဲ”

“ ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ ၂၄နာရီက ပုိအေရးပါတယ္ခ်ာလီ”
သူ႔အေဖအေမတုိ႔ကိစၥကုိဧဗာရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ခ်ာလီ စိတ္ပ်က္စြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ရွယ္ဘီ့အိမ္ေရာက္ေတာ့    ပစၥည္းေတြေနရာခ်ေနသည့္ အေမ့ကုိျမင္သည္။

“အေမနဲ႔အေဖ ျပန္အဆင္ေျပဖုိ႔သမီးကူညီပါ့မယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေမကုိယ္တုိင္ပါ၀င္မွရမယ္၊ သမီးေမးစမ္းပါရေစဦး၊ အေဖ ေဖာက္ျပန္ခဲ့တဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးအေမ တကယ္ပဲ ၀မ္းနည္းစိတ္ပ်က္ေနတာလား၊ အေမကုိယ္တုိင္က လမ္းခြဲခ်င္လို႔အဲဒါကုိ ဆင္ေျခအျဖစ္ အသံုးခ်ေနတာလား”

“ဧဗာ မင္းငါ့သမီးအျဖစ္နဲ႔ပဲေနပါ၊ ကုထံုးဆရာပံုစံႀကီးနဲ႔ လာတရားမေဟာနဲ႔”

“မဟုတ္ဘူး၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ သမီးနားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ”
“ ဒါက ရႈပ္ေထြးတယ္ဧဗာ၊ မင္းကို္ယ္တုိင္ၾကံဳဖူးမွ နားလည္မယ္၊ မင့္အေဖက်ဘာလုိ႔ သြားမေမးတာလဲ”

“အေဖ့ကိုလည္း ေမးမွာပါ၊ သမီးကုိ ကုထံုးဆရာအျဖစ္လက္မခံရင္၊သမီးထက္ပိုေတာ္တဲ့ ကုထံုးဆရာဆီ ပုိ႔ေပးမယ္” အစ္မ ရွယ္ဘီက မ်က္ရည္မ်ားေ၀့သီလ်က္ ဧဗာ့ကုိ အားကိုးတႀကီးေျပာသည္။

“အေဖနဲ႔အေမ အတူတူ ရွိမေနမွာကုိ ငါ စဥ္းစားလုိ႔ကုိမရဘူး”
“အစ္မရာ၊ နင္ငါ့ကို ယံုစမ္းပါ၊ ငါရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္”ဧဗာ့ေခါင္းထဲမွာ အေဖနဲ႔အေမ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးကိစၥကႀကီးစုိးေနသည္။ အိမ္မွာ ခ်ာလီ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ မလဲ မသိ။ အေဖ့အိမ္သြားေတာ့တစ္အိမ္လံုး အေမွာင္ခ်ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ၀င္ေနက်အတုိင္း အသာကေလး ၀င္လာေတာ့ အခန္းထဲက ရုတ္တရက္ထြက္လာသည့္ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဧဗာလန္႔သြားသည္။ ခပ္ငယ္ငယ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္။ အေဖက အိမ္ခန္းထဲက ထြက္လာကာလွမ္းေျပာသည္။

"မလန္႔ပါနဲ႔၊ ဒါ အေဖ့အတြက္ စားစရာလာပုိ႔တဲ့ေကာင္ေလးပါ”

“ သမီး ဖုန္းဆက္တာ ဘာလုိ႔မကုိင္တာလဲအေဖရာ…”

“ဒီေန႔ ဥပုဒ္ေန႔ေလ၊ ေရွးခရစ္ယာန္ရုိးရာမွာက ဥပုဒ္ေန႔ဆုိဖုန္းကုိင္တာခြင့္မျပဳဘူး၊ မီးေတြမထြန္းရဘူး” အေဖ ဘယ္တုန္းကမ်ား ဘာသာတရားနဲ႔လုိက္ေလ်ာညီေထြေနဖူးလုိ႔လဲ၊ အင္းေလ အေမမရွိေတာ့ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား စိတ္နဲ႔ ခုမွ ဘာသာတရားကုိသတိရတာျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ ဟု ဧဗာေတြးသည္။ရွယ္ဘီပါ လုိက္လာသည္။ ရွယ္ဘီက စားစရာလာပို႔သည့္ေကာင္ေလးကုိ ရိပ္ခနဲျမင္လုိက္ခ်ိန္`အမုိက္စားေလးပဲ´ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ အေဖကမလုိအပ္ဘဲႏွင့္ အဲဒါစားစရာလာပုိ႔တဲ့ေကာင္ေလးဟု ထပ္ကာထပ္ကာ ေျဖရွင္းေနသည္။ ဘာသေဘာပါလိမ့္။ ညခင္းက် အေဖႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး စကားထိုင္ေျပာသည္။ အေဖကအေမ့လုိ ေသြးမဆူ။ အင္းေလ အျပစ္လုပ္ထားတဲ့ သူမို႔ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အျခားစံုတြဲေတြဆီက အျပစ္အမွားေတြကိုေတာင္ ေဖးမမွ်ကူ စာနာယူၿပီးျပန္လည္သင့္ျမတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားႏုိင္ေသးတာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေဖလုပ္ခဲ့သည့္အျပစ္ေတြကုိ ဧဗာ နားလည္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရပါမည္။

“သမီးတုိ႔အတြက္ ျပည့္စံုတဲ့အေဖ ျဖစ္ခ်င္တာပါ၊ ဒါေပမဲ့ အခု အေဖ့ကိုမင့္အေမကလည္း မလုိအပ္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ သမီးမွာလည္း ခ်ာလီ ရွိေနၿပီပဲ၊အားလံုးေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ၊  ဒီအေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ စိတ္မပူန႔ဲ၊ တစ္ခါတေလအေျပာင္းအလဲ ေတြက အျပဳသေဘာေဆာင္ပါတယ္”

အေမွာင္ထဲမွာအထီးက်န္ဆန္ေနသည့္ အေဖ့ကုိၾကည့္ၿပီး ဧဗာစိတ္မေကာင္း။ အေဖ့ကုိအိမ္မွာေခၚထားမွျဖစ္မည္။ အိမ္ျပန္လာေတာ့ အေဖ့ကုိျမင္လွ်င္ခ်ာလီမ်က္ခံုးေတြ ပင့္တက္သြားကာ တုိးတုိးေလးေမးသည္။

“ဟင္ သူဒီကုိ ေျပာင္းလာေနမွာလား”
“ခဏေလးပဲ ေနမွာပါ” ဟာ မျဖစ္ဘူးမျဖစ္ဘူး။ ခ်ာလီစိတ္ပ်က္သြားသည္။ မၾကာခင္ကမွမဂၤလာပြဲဆင္ႏႊဲထားသည့္ စံုတြဲအသစ္စက္စက္ေနတဲ့ အိမ္ေလ။ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးမထြက္ျဖစ္လုိ႔ ဒီအိမ္ကိုပဲ ပ်ားရည္ဆမ္းအိမ္လုပ္ၿပီးေနေနရတာ။ ႏွစ္ကိုယ္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တာေပါ့။ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ယွက္ႏႊယ္ေပၚေပါက္လာသည့္ လိင္မႈဆုိင္ရာသုခကုိလည္း အရသာအျပည့္လြတ္လပ္စြာခံယူစားသံုးခ်င္ေသးတာေပါ့။ အိမ္ထဲမွာအျခားလူတစ္ေယာက္ရွိေနလွ်င္ စိတ္ႏွလံုးေတြ က်ဥ္းက်ပ္ေတာ့မေပါ့။

“မင့္အေဖကုိ ေခၚလာမယ့္ကိစၥ၊ ဒါကုိ ႀကိဳတင္ေျပာျပၿပီး တို႔အတူဆံုးျဖတ္သင့္တယ္မဟုတ္လား၊”
“အေဖတစ္ေယာက္တည္း အေမွာင္ထဲမွာ စိတ္ဓာတ္က်ေနရွာတာ၊ အုိ ခ်ာလီရယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး….”

“ တကယ္ ခဏေလးပဲေနာ္”ဧဗာေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။

xxxxxx

လက္ေတြ႕ျဖတ္သန္းရေတာ့ ခ်ာလီထင္သည့္အတုိင္းပါပဲ။ ညလူေျခတိတ္ခ်ိန္ခ်စ္ရည္လူးရန္ ဧဗာ့ကုိ ေပြ႕ဖက္လုိက္သည္ ႏွင့္ ဧဗာက `ေဘးခန္းမွာအေဖရွိေနတယ္ေလ´တဲ့။ ခ်ာလီက မမႈ၊ ဘာလုိ႔မႈရမွာလဲ၊ ဒီလုိလိင္မႈအရသာကုိအခ်ိန္မေရြး လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခံစားခ်င္လုိ႔ပဲ တရား၀င္လက္ထပ္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့သည္ပဲ။ ဧဗာ့ကုိ တုိးကာတုိးကာ ေပြ႕ဖက္လုိက္သည္။ ဧဗာ့ မ်က္ႏွာက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းရမည့္အစား တင္းမာလာသည္။ ၿပီး ေဘးခန္းကုိေမးထုိးျပသည္။ သေဘာက အေဖရွိတယ္၊ အသံဗလံေတြ ၾကားကုန္မယ္၊ မလုပ္နဲ႔ေပါ့။ ခ်ာလီ စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္သြားကာ ဧဗာ့ကုိ ေက်ာခုိင္းလ်က္ တစ္ေယာက္တည္းက်ိတ္မွိတ္ အိပ္ပစ္လုိက္သည္။ မိုးလင္းေတာ့ ပန္းခ်ီကားေတြကုိ နံရံအျပည့္ခ်ိတ္ေနသည့္ ေယာကၡမႀကီးကုိျမင္သည္။ ဒီလုိ အျပည့္ခ်ိတ္တာ ခ်ာလီမႀကိဳက္။ ေျပာလုိ႔လည္း မျဖစ္။ သည္ၾကားထဲ ျမာေပြသည့္ သူငယ္ခ်င္း ဂါဗာက ခ်ာလီႏွင့္ဧဗာကုိ အားက်ကာ ငါလည္း တစ္ေယာက္တည္းတည္တည္တံ့တံ့ထားေတာ့မယ္ဆိုခဲ့သည့္အတုိင္း အသစ္စက္စက္မိန္းမကုိ ေခၚလာကာ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ပုိလစ္ရွ္လူမ်ိဳး မိန္းမေခ်ာေလး ကယ္ရွာ။ ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါသည္။ ဒါေပမဲ့သူတုိ႔က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိမ္ကမျပန္၊ ကာရာအုိ ေကစက္ဖြင့္ကာ သီခ်င္းေတြေအာ္ဟစ္ဆုိၾကသည္။ အေဖကပါ မုိက္ခရုိဖုန္းတစ္ခုဆြဲယူကာ သီခ်င္း၀င္ဆုိသည္။ အထီးက်န္ေနသည့္အေဖ့ကုိ ဧဗာ ေပ်ာ္ေစခ်င္ပါသည္။ ႏွစ္ကုိယ္တူဆိတ္ၿငိမ္လြတ္လပ္စြာ ျဖတ္သန္းရမည့္အိမ္ေထာင္မွာ ဆူညံပြက္ ေလာရုိက္ေနၿပီပုိ႔ ခ်ာလီစိတ္ပ်က္ေနတာ ဧဗာနားလည္ပါသည္။။ ပုိဆိုးတာက အေဖက ဧဗာ့ကိုပါဆြဲေခၚသီခ်င္းဆုိခိုင္းသည္။ စိတ္ပ်က္လက္ ပ်က္ျဖစ္ေနသည့္ ခ်ာလီ့ကိုေငးၾကည့္ရင္း အေဖ့စိတ္ႀကိဳက္ ဧဗာသီဆိုကခုန္ေနရသည္။။ခ်ာလီေတြးေနသည္က ဒီလုိညေလးမွာ ဧဗာႏွင့္ သူ ႏွစ္ေယာက္တည္းသီခ်င္းသံတုိးတိုးေလး ၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္း၊ လက္ထပ္ျခင္းေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားေနရမွာ။ လက္ေတြ႕ဘ၀က ဆုိး၀ါးၿပီးျမင္ျပင္းကပ္စရာေကာင္းလွခ်ည့္။ သက္ျပင္းခ်ကာ ဒီကာလေတြျမန္ျမန္ေက်ာ္လြန္ဖုိ႔ပဲ ခ်ာလီဆုေတာင္းရေတာ့မည္။

 xxxxx

ခ်ာလီႏွင့္ ဧဗာ၊ ဂါဗာႏွင့္ ကယ္ရွာတို႔ ဟုိတယ္မွာ ညစာအတူစားေသာက္ၾကရင္းစသလုိေနာက္သလို စကားေတြ လြန္ကၽြံမိၾကသည္။ “မင္း ပထမမိန္းမ မင္းကိုဘာလုိ႔ထားသြားလဲ ငါသိၿပီ” ဂါဗာဆီက အမွတ္တမဲ့ထြက္က်လာသည့္ စကားေၾကာင့္ ဧဗာမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ “ဘယ္လုိ ပထမမိန္းမ?၊ သူ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ?” ဂါဗာေၾကာင္စီစီပံုစံႏွင့္ ဟာ ခ်ာလီ၊ မင္း ဧဗာ့ကုိ ဒါမေျပာရေသးဘူးလား' ဆုိကာမွ ပုိဆုိးၿပီ။ ခ်ာလီပ်ားတုပ္ၿပီ။ ဧဗာလည္းအမွတ္တမဲ့သိလုိက္ရသည့္ ခ်ာလီ့အတိတ္ေၾကာင့္ ေသခ်င္သြားၿပီ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဧဗာက ခ်ာလီ့ကိုအကပ္မခံေတာ့။

“ဒီေလာက္မုိက္မဲတဲ့အလုပ္ကုိ ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္ခဲ့တာလဲ” ဧဗာ အသည္းနာနာ ေမးမိသည္။
“အဲဒီတုန္းက ငါ့အသက္ ၂၂ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ” ခ်ာလီေတာင္းပန္သည္။
“ဒါ ဘာကုိမဆုိ ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္တဲ့အရြယ္ပဲ”
“မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီတုန္းက လာ့ဗီးဂက္စ္မွာ ငါမူးေနတယ္” ဒီလုိပဲ ေယာက္်ားေတြဟာ မူးလုိက္တာနဲ႔ အမွားေတြ စတင္က်ဴးလြန္ေတာ့တာပဲ ဟုဧဗာနာက်င္စြာေတြးသည္။ “ေကာင္မေလးကုိ နာမည္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိခဲ့ဘူး၊ ငါအိပ္ရာႏုိးေတာ့သူ႔ကုိယူဖုိ႔ ငုိၿပီးေျပာတယ္၊ ငါကမယူရင္ သူ မေကာင္းတဲ့လူေတြနဲ႔ပဲေလွ်ာက္ၿပီးတြဲခုတ္ေတာ့မယ္တဲ့။ သူ႔ဦးေလးေတြ၊ အစ္ကုိေတြလည္း ရွိေနတယ္၊ႏွမေလးတစ္ေယာက္ လမ္းမွား ေရာက္သြားမွာစုိးစိတ္နဲ႔ ငါ တာ၀န္ယူလုိက္တယ္။ဒါေပမဲ့တကယ့္လက္ထပ္ပြဲလုိ အႏွစ္သာရွိရွိ ငါမခံစားခဲ့ရဘူး၊ အႏွစ္မရွိတဲ့အိမ္ေထာင္က တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲခံတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ငါ့ထက္ပုိေကာင္းမယ့္လူနဲ႔ေတြ႔ၿပီး  သူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔သူျဖစ္သြား ၿပီ၊ ငါ့ကုိ ယံုပါ၊ ”

“အစကတည္းက ေျပာျပခဲ့ပါလား”

“မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခ်င္လုိ႔ပါကြာ”

“ရွင့္အသက္ ၂၂အရြယ္မွာ ဘာပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ ကၽြန္မ ဂရုမစုိက္ဘူး၊ရွင္ကၽြန္မကုိ လိမ္ညာခဲ့တာကုိပဲ ကၽြန္မ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္တာ”
“ ငါမင္းကို မလိမ္ခဲ့ပါဘူး၊ မေျပာဘဲ ထားခဲ့ရံုေလးပါ”

“အတူတူပဲေလ၊ ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လုိ ယံုၾကည္ရေတာ့မလဲ”

“ကုိယ္ တကယ္ခ်စ္တာ မင္းပဲေလ၊ မင္းတစ္ေယာက္တည္းပဲ ဧဗာ၊ မင္းခံစားခ်က္ေတြေကာင္းသြားေအာင္ ငါမင္းကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“ကၽြန္မ မိဘေတြရဲ႕ျပႆနာကို ကူညီေပါ့”

စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ခ်ာလီလုပ္မေပးခ်င္သည့္ကိစၥကုိ တမင္ ခုိင္းလုိက္သည္။

“ကြာရွင္းတယ္ဆုိတာ ခ်စ္ရတာထက္ပုိခက္ခဲတယ္ မင္းသိလားဧဗာ၊ ကြာရွင္းထားတဲ့ငါ့မိဘေတြ အခုဆုိရင္ ပုိၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာ၊မင္းမသိလုိ႔”

“ဘာရယ္၊ ဒါဆုိ ကၽြန္မမိဘေတြ ကြာရွင္းဖုိ႔ကုိပဲ ရွင္ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား”

“မင္းမိဘေတြၾကားထဲ မင္း ၀င္မပါသင့္ေတာ့ဘူး”
“သမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူတုိ႔လမ္းခြဲေတာ့မယ့္ကိစၥကုိ ဒီတိုင္း ကၽြန္မက လက္ပုိက္ၾကည့္ေနရမွာလား”

“ဒီ့အတြက္ ငါတုိ႔ကေရာ ဘာလုိ႔နာက်င္ေ၀ဒနာခံစားေနရတာလဲ”
ခ်စ္ျခင္းႏွင့္စတင္၊ လက္ထပ္ျခင္းႏွင့္ပတ္ရစ္ခဲ့သည့္ အိမ္ေထာင္အရသာကပိုမုိခ်ိဳၿမိန္ရမည့္အစား ခါးသက္သေယာင္ျဖစ္ ေနသည္ကုိ ခ်ာလီ ဘ၀င္မက်ေတာ့။လက္ထပ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ခါးသက္သက္အရသာေတြ ကိန္း၀ပ္ေနမွာလား စိုးထိတ္ေနရပါၿပီ။

xxxxx

ရွယ္ဘီႏွင့္ ဧဗာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အေမ့အတြက္စိုးရိမ္ေနရၿပီ။ အေမကထုိင္းႏုိင္ငံသြားလည္မည္တဲ့။ ရွယ္ဘီ့ေျပာ စကားကို နားထဲၾကားေယာင္သည္။ဘာတဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲျပည့္စံုျပည့္စံု၊ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတာင္လက္ထပ္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ လိင္မႈဆုိင္ရာျပႆနာရွိသည္ဆုိပဲ။ အေဖ့ကုိအေမခရီးသြားမည့္အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အေဖက အံ့ၾသသည္။

'ဟာ သူခရီးသြားရတာႀကိဳက္မွမႀကိဳက္ဘဲ´တဲ့။ `မဟုတ္ဘူး သူႀကိဳက္တယ္၊ အေဖတစ္ခါမွမလုိက္လုိ႔ သူမႀကိဳက္သလုိေနခဲ့တာ၊ အခု သူ႔စိတ္ရင္းအတုိင္း အေမ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့မယ္´။ သားအဖႏွစ္ေယာက္အေခ်အတင္ေျပာရၿပီ။
“မဟုတ္တာပဲ၊ ခရီးသြားတာ ႀကိဳက္ရင္လည္း ႀကိဳက္တယ္ေျပာမွေပါ့”

“အေဖကေရာ ေမးခဲ့လုိ႔လား၊ အေမ ဘာလုိခ်င္လဲ၊ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ငါနဲ႔ေနရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရဲ႕လား ဆုိတာမ်ိဳး အေဖ တစ္ခါေလာက္ ေမးခဲ့ဖူးလုိ႔လား”

“သမီးအေမက တစ္ခါမွ မညည္းညဴခဲ့ဘူးေလ၊ ဒီေတာ့ ေပ်ာ္တယ္ပဲထင္ခဲ့တာေပါ့၊ခုေတာ့ ငါ့ကို သူတကယ္ထားသြားၿပီ”
ငိုေၾကြးေနသည့္အေဖ့ကို ၾကည့္ကာ ဧဗာ့စိတ္ထဲ ငါက်ရံႈးၿပီဟု ခံစားေနရသည္။ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ျဖစ္ေနသည့္အေဖ့ကုိ ခ်ာလီ့အိပ္ေဆးပုလင္းထဲကအိပ္ေဆး၂ျပားထုတ္ေပးလုိက္သည္။

အိပ္ေဆးေသာက္ကာႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အေဖ့ကုိၾကည့္ရင္း အၾကံရသြားသည္။ပုလင္းထဲကအိပ္ေဆးေတြအားလံုး လႊင့္ပစ္လုိက္သည္။ အေဖအိပ္ေဆးေသာက္လြန္သြားလုိ႔ဆုိကာ ေဆးရံုပုိ႔လုိက္သည္။ ေဆးရံုခုတင္မွာအေဖက ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္သည္။ အမွန္က အေမ့ကိုလြမ္းစိတ္ႏွင့္ယဲ့ယဲ့ကေလးျဖစ္ေနသည့္အေဖပါ။  အေမက စိုးရိမ္တႀကီး လာၾကည့္ကာကရုဏာျပန္သက္သြားၿပီ။ ေဆးရံု ခုတင္ေပၚမွာဆုိတာကုိေတာင္ သတိမမူမိေတာ့ဘဲအေဖ့ေဘးနား ေခြေခြကေလး တုိးကပ္ၿပီး အေဖ့ကုိ စိတ္ပူစြာေစာင့္အိပ္ေပးသည္။ေဆးရံုကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လုိက္လာသည္။ အေမက ဖုန္းဆက္ေခၚလုိ႔တဲ့။ ဟင္ဟုိတစ္ခါ အေဖ့အိမ္မွာ ေတြ႔ဖူးခဲ့ သည့္ စားစရာလာပို႔သည့္ေကာင္ေလး။ လက္စသတ္ေတာ့ သူက ရွယ္ဘီ့ထက္ တစ္လေလာက္ပဲ ပိုႀကီးတဲ့၊ အေဖတူ အေမကြဲအစ္ကုိတဲ့။

“အေမက ဘာမွေျပာမျပခဲ့ဘူး၊ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ရသမွ် သဲလြန္စေလးနဲ႔အေဖ့ကုိ ကၽြန္ေတာ္လာရွာတာ၊ တစ္ဦးတည္းေသာသားလုိ႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့တာ၊ အခု….´ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာယုိ႔ယုိ႔ကေလးထိုင္ေန သည့္ အေဖတူအေမကြဲအစ္ကုိျဖစ္သူက၀မ္းသာ၀မ္းနည္းရင္ဖြင့္သည္။ အေမက ဒါကုိ ျပံဳးျပံဳးေလးၾကည့္ေနခဲ့သည္။ အေဖ့အတိတ္ ခါးခါးကုိ အေမလက္ခံသြားၿပီ။ အေဖႏွင့္အေမတုိ႔၏အိမ္ေထာင္ကဘယ္ေတာ့မွ မၿပိဳကြဲႏုိင္ေတာ့ၿပီဟု ဧဗာစိတ္ခ်သြားသည္။ ေလာေလာဆယ္၀မ္းနည္းစရာက လုပ္ဇာတ္ခင္းသည့္ ဧဗာ့ကုိ ခ်ာလီစိတ္ဆုိးသြားၿပီးအိမ္ကုိျပန္မလာေတာ့တာပါပဲ။  စပ်စ္ျခံ အလုပ္ထဲမွာေနသည္။ ညက်ေတာ့ဂါဗာ့အိမ္သြားအိပ္သည္။ `ကၽြန္မကရွင့္မိန္းမေလ၊အိမ္ကုိျပန္လာပါ´လုိ႔ေခၚတာကို ခ်ာလီဂရု မစုိက္ဟန္ျပသည္။ ခ်ာလီစြပ္စြဲလုိက္သည့္ စကားလံုးေတြကျပင္းထန္သည္။

“မင္းက ငါ့ကိုခ်စ္လုိ႔လက္ထပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာပဲ၊ မိတ္ေဆြေတြကလက္ထပ္ၿပီးၿပီလားေမးရင္ `အင္း´လုိ႔ ၀င့္၀င့္စားစား ေျဖႏုိင္ေအာင္ငါ့ကိုယူတာ”ဧဗာ ဘယ္လုိေျပာရပါ့။

“အိမ္ေထာင္ေရးအၾကံေပးပုဂိၢဳလ္ပီပီ မင္းတျခားသူေတြကုိ ေပးတဲ့အၾကံေတြက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့ သိပ္ဆုိးတဲ့လုပ္ဇာတ္ေတြပဲ” 
စိတ္ဆိုးမေျပေသးသည့္ ခ်ာလီတစ္ေယာက္ လက္ေလွ်ာ့လွည့္ျပန္သြားသည့္ဧဗာ့ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ၿပီး အလုပ္ လည္း ဆက္လုပ္မရႏိုင္ေတာ့။ခံစားခ်က္ေတြ ေပြလီရႈတ္ေထြးကုန္ၿပီ။

xxxxxx

ခ်ာလီလက္ေဆာင္ေပးဖူးသည့္ ၀ုိင္ပုုလင္းကုိ ကိုင္ကာေငးေငးငုိင္ငိုင္ျဖစ္ေနသည့္ ဧဗာ့ကို အေဖက ေျပာျပသည္။

“၀ုိင္ပုလင္းဘာလုိ႔ ခ်ာလီေပးလဲ သိလား၊ စပ်စ္သီးေတြႀကိီးလာတုန္းကသူေျပာဖူးတယ္၊ ၀ုိင္လုပ္သူေတြက လူေတြကုိ စိတ္ဖိစီးမႈေလ်ာ့နည္းေအာင္ရည္ရြယ္ခဲ့တာတဲ့၊ စပ်စ္သီးေတြကုိ ေရထဲျမွဳပ္ အလံုပိတ္ထားသုိရတယ္၊ေနေရာင္ျခည္ေပးရတယ္။ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးယူၿပီးအေကာင္းဆံုးၾကံ့ခုိင္မႈရရွိေအာင္ ရွင္သန္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရတယ္တဲ့၊ အေဖေျပာခ်င္ တာက ဒီသေဘာပဲ၊ အခမ္းနားဆံုးအခ်စ္ကလည္းအခက္ခဲဆံုးအေျခအေနေတြမွာ ရွင္သန္တယ္၊ ဒီလုိ ၀ရုန္းသုန္းကားအေျခ အေနေတြမွာရွင္သန္ရင္း အခ်စ္နဲ႔အိမ္ေထာင္ေရးကို ခုိင္ျမဲေအာင္ လုပ္ၾကရတာ”

ဧဗာက ခ်ာလီစြပ္စြဲသလုိမွ မဟုတ္တာပဲ။ မိတ္ေဆြေတြၾကားအိမ္ေထာင္ရွိအမ်ိဳးသမီးအျဖစ္ တင့္တယ္ေအာင္ လူတစ္ ေယာက္ကုိလက္ထပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာပဲ။ ခ်ာလီလည္း စိတ္လုိက္မာန္ပါစြပ္စြဲခဲ့သည့္သူ႔စကားကုိသူ ေနာင္တႀကီးစြာ ရသည္။ ဧဗာ့အေဖႏွင့္အေမတုိ႔၏ႏွစ္သံုးဆယ္ေျမာက္မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ဆင္ႏႊဲရန္ အေျပးလာသည္။ စပ်စ္ျခံကုိလုိက္လာသည့္ ဧဗာႏွင့္ လမ္းမွာေတြ႔သည္။ ႏွစ္ဦးသားကားေပၚမွ အေျပးအလႊားဆင္းကာ ေျပးေပြ႕မိၾကသည္။ လက္ထပ္ျခင္း ေနာက္ကြယ္ မွာခဏတာေျခရာေဖ်ာက္ေနသည့္ ခ်စ္ျခင္း၏ခ်ိဳၿမိန္စြဲမက္ဖြယ္အရသာကုိ ျပန္လည္ဖမ္းဆုပ္မိၾကၿပီ။   

ၾကည္နူးဖြယ္ျမင္ကြင္းေလးကို ၾကည့္ကာ ကၽြန္မ အေတြးၾကြယ္ေနမိသည္။ ဒီလုိၾကည္ႏူးဖြယ္အခ်ိ္န္နာရီေလးျပန္ရဖုိ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏ ရင္းႏွီးေပးဆပ္မႈကုိျပန္ျမင္ေယာင္သည္။ မိဘေတြကိစၥကုိဦးစားေပးရင္း ခင္ပြန္းသည္၏ အလုိဆႏၵကိုဧဗာ လ်စ္လ်ဴရႈမိခဲ့သည္မွာ မွန္ကန္ပါသလား….။ ဒီဇာတ္ကားထဲမွာေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာႏွင့္ အဆံုးသတ္ထားသည္။ ကၽြန္မတုိ႔၏ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀မွာဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာႏွင့္အဆံုးသတ္ႏုိင္ပါ့မလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ “၀ရုန္းသုန္းကားအေျခအေနမွာ ရွင္သန္ရင္း အခ်စ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးကို ခုိင္ျမဲေအာင္လုပ္ၾကရတာ” ဆုိသည့္ ရက္ဘက္တလာ၏စကားတစ္ခြန္းက ခ်စ္သူတုိင္းအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။

Valentine's Day ကိန္း၀ပ္ရာ ေဖေဖာ္၀ါရီလျမတ္မွာ ခ်စ္သူတုိင္းရင္ခုန္ဖြယ္ခ်စ္ျခင္းႏွင့္အစျပဳ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္ထပ္မဂၤလာ ဆင္ႏႊဲၿပီးသာယာခုိင္ျမဲသည့္အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏိုင္ၾကပါေစ………

ဂ်ဴနီယုိ
(Family မဂၢဇင္း၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ)

Film – Love,Wedding, Marriage

Cast – Mandy Moore as Ava, Kellan Lutz as Charlie

အုတ္သားနီနီအေဆာက္အဦထဲ တစ္ေယာက္တည္းမအိပ္ရဲသူ “အဒဲလ္”

အတြင္းက(ရင္ထဲက)လာတဲ့ စာေတြ ေရးခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေန(အခ်ိန္က အဓိကေပါ့)မေပးတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကိုပဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားေနရတာပါပဲ။ အျပင္ကစာေတြကိုပဲ ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာအားမရေပမယ့္ ပိုၿပီးႀကိဳးစားဖို႔ပဲ သံပတ္တင္းမိတယ္။ အတြင္းကလာတဲ့ စာေတြက note စာအုပ္ထဲမွာပဲ to write အဆင့္က တက္မလာႏိုင္ေသးဘူး။ စာလာဖတ္တဲ့မိတ္ေဆြအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ။

မွတ္ခ်က္ - ဒီေန႔အတြက္ ေျပာခ်င္ေနတဲ့ "ရင္ထဲက"စကားပါ :D

******************

၂၁၁၂ ဂရမ္မီဆု ၆ခု ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ၿပီး ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းရုပ္ရွင္ ေနာက္ခံသီခ်င္း Skyfall အတြက္ အေကာင္းဆံုး မူရင္းသီခ်င္းအတြက္ ေရႊကမၻာလံုးဆု(Golden Globe) (အကယ္ဒမီဆုဇကာတင္)ကိုပါ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ အဒဲလ္ ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကရဲ႕ ထိပ္တန္းစာရင္းမွာပါ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျဗိတိသွ် Soul, R & B, Pop အဆိုေတာ္အျဖစ္ ဆုတံဆိပ္၊ လက္ခုပ္သံေတြစတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ၂၀၁၂ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ သူမရဲ႕ အမ်ဳိးသားမိတ္ေဆြျဖစ္လာမယ့္ ဆိုင္မြန္ေကာ္နက္ကီ နဲ႔ ေတြ႔ဆံုသိကၽြမ္းခဲ့ၿပီး ၂၀၁၂ ဇြန္လမွာ ေတာ့ သူမနဲ႔ ေကာ္နက္ကီတို႔ဟာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ရရွိေတာ့မွာပါ လုိ႔ ေၾကညာခဲ့ၾကတယ္။ “ကၽြန္မ မိခင္တစ္ေယာက္တကယ္ပဲျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မဘဝရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့အခ်ိန္ရရွိေနပါၿပီ။ ကၽြန္မ အသက္ ၃၀ မွာေတာ့ သားေလး သံုးေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိပါရဲ႕ရွင္” လို႔ အဒဲလ္ ရဲ႕ personal website မွာ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တာပါ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ့ သူမရဲ႕ သားငယ္ေလးကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

ညႊန္းတဲ့ ရုပ္ရွင္

Beautiful Creatures

Drama / Fantasy
Warner Bros. Pictures
ဒါရိုက္တာ - Richard LaGravenese
ထုတ္လုပ္သူ - Andrew A. Kosove, Broderick Johnson, Erwin Stoff, David Valdes, Molly Mickler Smith
ဇာတ္ညႊန္း - Richard LaGravenese
ဝတၳဳ - Kami Garcia / Margaret Stohl
သရုပ္ေဆာင္မ်ား -
Alden Ehrenreich as Ethan Lawson Wate
Alice Englert as Lena Duchannes
Jeremy Irons as Macon Ravenwood
Viola Davis as Amma
Emmy Rossum as Ridley Duchannes
Thomas Mann as Link
Emma Thompson as Sarafine

New York Times သတင္းစာ အေရာင္းရဆံုးလူငယ္လူႀကီးဖတ္ fantasyဝတၳဳစာရင္းဝင္၊ စာေရးဆရာမ Kami Garcia နဲ႔ စာေရးဆရာမ Magaret Stohl တို႔ရဲ႕ Caster Chronicles ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက ပထမဆံုးစာအုပ္ Beautiful Creatures ကို ပုံေဖာ္ရိုက္ကူးထားတာပါ။ သဘာဝလြန္အျဖစ္အပ်က္ေတြ ထံုမႊန္းထားတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ေတာင္ကယ္ရိုလိုင္းနားက ထူးထူးဆန္းဆန္းၿမိဳ႕ေလး ဂါ့ထ္လင္မွာ ဖခင္စာေရးဆရာ၊ အိမ္ေတာ္ထိန္းတို႔နဲ႔ အတူေနထိုင္တဲ့ အီသန္(Alden Ehrenreich)ဟာ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္လာတဲ့ လီနာ(Alice Englert)ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲစြဲလမ္းသြားတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းပထမဆံုးဖြင့္တဲ့ရက္မွာ အီသန္မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ သူ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ အိပ္ေမြ႔ခ်ခံရေတာ့မေလာက္ေအာင္ ေက်ာစိမ့္ခ်င္စရာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သူ႔ရဲ႕ iPod ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ “ပင္လယ္ႏွင္းပန္း”ဆိုတဲ့ ပန္းတစ္မ်ဳိးရဲ႕ ရနံ႔လိုလို၊ သင္းသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕သံပုရာနံ႔ဆန္ဆန္ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ဳိးရေနတာကို အီသန္သတိထားလိုက္မိတာေပါ့။ ရနံ႔ကခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အီသန္ ဘာလို႔မ်ား ေက်ာထဲတြန္႔ခနဲေနေအာင္ က်ဥ္တက္သြားရတာပါလိမ့္။ ဒါကို အီသန္ေမ့ထားလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အီသန္ ေက်ာင္းသူအသစ္ေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕တယ္။ လီနာ တဲ့။ အီသန္ကေတာ့ လႈိက္ခနဲ ေပ်ာ္ျမဴးတာပဲ။ သူ႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ ဘာမွစိတ္ဝင္စားစရာမရွိဘူး။ ပ်င္းစရာအတိလို႔ အီသန္ထင္ေနခဲ့တာ။ အခုေတာ့တစ္မ်ဳိးေျပာင္းေတာ့မွာပါလားလို႔ ေတြးေနတယ္။ လီနာ နဲ႔ အီသန္ တို႔ အျမဲတတြဲတြဲမခြဲၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အဖူးအငံုအခ်စ္ပန္းေလးကို ေႏွာက္ယွက္မယ့္အႏၱရာယ္ေတြက ဝန္းရံလို႔လာေနၿပီ။ လီနာ့မိသားစုရဲ႕ “အေမွာင္တိုက္စြမ္းအား”တဲ့။ “နင္ .. ငါ့အေၾကာင္းဘာမွမသိပါဘူးကြာ။ ငါ့မိသားစုက သာမန္မဟုတ္ဘူးေနာ္” လီနာက ေျပာပါတယ္။ အီသန္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ သူတို႔စေတြ႕ၾကတဲ့ပထမဆံုးရက္ စာသင္ခန္းက မွန္ေတြဝုန္းခနဲ အစိတ္အမႊာမႊာကြဲထြက္ကုန္တာ အီသန္ ျပန္ျမင္မိ၊ ဒါလား။ “နင္က စုန္းမမ်ားလား” အီသန္တကယ္လို႔ေတာ့ မထင္ပါဘူး။ မရဲတရဲေမးၾကည့္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ လီနာ့ ေနာက္မွာ အရိပ္လိုလိုက္ေနတဲ့ အေမွာင္တိုက္စြမ္းအား၊ က်ိန္စာတစ္ခုအေၾကာင္း အတိအလင္းသိလိုက္ရပါၿပီ။ “ငါ့ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ငါ့ရဲ႕ ဘဝအေမွာင္တိုက္အၿပီးတိုင္ဖံုးလႊမ္းသြားေတာ့မွာ”လို႔ လီနာက ေျပာတယ္။ အီသန္က လီနာ့ကိုခ်စ္တာကိုး။ လီနာ့မိသားစုနဲ႔ လိုက္ေတြ႕ထဲအထိ စြန္႔စားလိုက္တယ္။ လီနာ မိခင္၊ ဖခင္တို႔က ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဧည့္ခံၾကသားပဲ။ အီသန္ ေတြးတယ္။ အားလံုးပံုမွန္ပါပဲေပါ့။ လီနာ့မိခင္က သူမ တပ္ထားတဲ့ မ်က္ေမွာင္အနက္ေရာင္ကို ခၽြတ္ျပတယ္။ “ကဲ ၾကည့္ပါဦး။ အခု ငါ ဘယ္လိုလူလဲ”တဲ့။ က်ိန္စာကၿပီးသြားၿပီဆိုပဲ။ အေမွာင္တိုက္ထဲမွာ ၿပီးဆံုးသြားျခင္းမ်ဳိးလား။ လီနာ့မိခင္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ ဝါက်င့္က်င့္အေရာင္ တလက္လက္နဲ႔ေခ်ာက္ခ်ားစရာ။

A Good Day to Die Hard
Action / Crime / Thriller
20th Century Fox
ဒါရိုက္တာ - John Moore
ထုတ္လုပ္သူ - Alex Young
ဇာတ္ညႊန္း - Skip Woods
သရုပ္ေဆာင္မ်ား -        
Bruce Willis as John McClane
Jai Courtney as John "Jack" McClane, Jr.
Cole Hauser as Collins
Sebastian Koch as Komorov
Yuliya Snigir as Irina
Mary Elizabeth Winstead as Lucy McClane
Amaury Nolasco  
Pavel Lychnikoff
Megalyn Echikunwoke  
Anne Vyalitsyna
Ivan Kamaras

Die Hard ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြရဲ႕ ၅ ခုေျမာက္ ဒါရိုက္တာ ဂၽြန္မိုးရ္ ရိုက္ကူးထားပါတယ္။ ဘရုစ္ဝီလစ္ရဲ႕ ကိုယ္ပြားလို႔ေျပာရေလာက္ေအာင္ ပံုသ႑ာန္၊ ဟန္ပန္အမူအရာ ထပ္တူၾကခဲ့တဲ့ စုံေထာက္ ဂၽြန္မက္ကလိန္းဟာ Die Hard ဇာတ္လမ္းတြဲေတြရဲ႕ အဓိကဇာတ္ေကာင္ပါ။ ဂၽြန္မက္ကလိန္းက ရုရွားကို ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ ေမာ္စကိုမွာေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ကင္းကင္းျပတ္ျပတ္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့သား ဂ်က္ခ္ (Jai Courtney) ကို ကူညီကယ္ဆယ္ဖို႔ပါ။ ဂ်က္ခ္က စီအိုင္ေအအဖြဲ႔သားတစ္ဦးအျဖစ္လႈပ္ရွားေနသူပါပဲ။ ထင္ရာစိုင္းတတ္တဲ့သားမ်ဳိးတဲ့။ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ေတြ ခိုးထုတ္ၾကေတာ့မယ့္အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔ရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ ဂ်က္ခ္ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ပဲ ပိတ္မိေတာ့တယ္။ ေျမဇာပင္ေလး ေၾကမြပ်က္သုဥ္းမသြားေအာင္ ဖခင္က ေသေသေၾကေၾကကာကြယ္မွာပါပဲ။ ေမာ္စကိုမွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ စကားလံုးေတြက … “အေမရိကန္ေတြအေၾကာင္း ငါ ဘာမုန္းသလဲသိလား” လို႔ ေမးတယ္။  ၿပီးေတာ့ ေျဖတယ္။ “အကုန္လံုးပဲ” တဲ့။ “အထူးသျဖင့္ ႏြားေက်ာင္းသားေတြ” တဲ့။ ဂၽြန္မက္ကလိန္း ပထမဆံုးရင္ဆိုင္ရတာကလည္း စကားလံုးေတြ။ တကၠစီေမာင္းတဲ့သူက “ခင္ဗ်ားက အေမရိကန္လား၊ နယူးေယာက္ကလား” လို႔ ေမးတာပဲ။ “ခင္ဗ်ားက ရဲ လား” တဲ့။ တဲ့တိုးေမးတဲ့စကားကို ဂၽြန္မက္ကလိန္းက “မဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕ေန႔တစ္ဦးျဖစ္မွာေပါ့ကြ” လို႔ေျဖလိုက္တယ္။ ကားေမာင္းေနတဲ့ ရုရွားလူငယ္က ခပ္ဟဟရယ္ေမာတယ္။ “ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ ေရွ႕ေနတစ္ဦးနဲ႔ မတူပါဘူး” တဲ့။ စကားသံအဆံုး သူတို႔ ကားတန္းႀကီးရဲ႕အေနာက္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေပါက္ကြဲသံေတြ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲဆူညံကုန္တယ္။ ဆူညံသံေတြက ဂၽြန္မက္ကလိန္းတို႔ကားဆီ အင္မတန္လွ်င္ျမန္လွတဲ့ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ခုန္ေပါက္ေျပးဝင္လာတယ္။ စကားလံုးေတြ၊ အသံေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ျပင္းထန္တဲ့ေပါက္ကြဲမႈႀကီးတစ္ခုကေနာက္က အေျပးလိုက္လာေတာ့တာ။ ဂၽြန္မက္ကလိန္း ေရွာင္ကာတိမ္းကာေျပးရေတာ့တယ္။ ကားတစ္စီး ဂၽြန္မက္ကလိန္းဆီ တည့္တည့္ေျပးဝင္လာၿပီ။ သူကေတာ့ တိုက္မိၿပီလို႔ပဲ ေတြးလိုက္ေသးရဲ႕။ ကားဘရိတ္သံနဲ႔အတူ ဂၽြန္မက္ကလိန္းအသက္ရွင္ဆဲပဲ။ ကားေပၚမွာက “ဂ်က္ခ္” ေပါ့။ ဂ်က္ခ္နဲ႔ ဂၽြန္မက္ကလိန္းတို႔ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေသနတ္သံေတြ၊ က်ည္ဆံေတြ၊ ေသြးစက္ေတြအရင္းအႏွီးျပဳၿပီး ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကပံုကို Dolby Atoms Surround Mixing အသံျပည့္ျပည့္ဝဝ IMAX ရုပ္ရွင္ရုံေတြမွာ အသည္းတထိတ္ထိတ္ ၾကည့္ႏိုင္ၾကေတာ့မွာပါ။

Side Effects
Crime / Drama / Thriller
Open Road Films
ဒါရိုက္တာ - Steven Soderbergh
ထုတ္လုပ္သူ - Lorenzo di Bonaventura, Gregory Jacobs, Scott Z. Burns
ဇာတ္ညႊန္း - Scott Z. Burns
သရုပ္ေဆာင္မ်ား -        
Jude Law as a Dr. Jonathan Banks
 Rooney Mara as Emily Taylor
Catherine Zeta-Jones as Dr. Erica Siebert
Channing Tatum as Martin Taylor
Vinessa Shaw

“The bitter pill” လုိ႔ မူလကနာမည္ေပးထားခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ဒါရိုက္တာ၊ ပရိုဂ်ဴဆာ၊ ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာ စတီဗင္ဆိုဒါးဘာ့ဂ္ ရဲ႕ စိတၱဇဆန္ဆန္ ရင္ဖိုစရာရုပ္ရွင္ပါ။ ေထာင္ထဲက ခင္ပြန္းသည္ျပန္အလာကို သစၥာရွိရိွေစာင့္ေနတဲ့ မိန္းကေလး အမ္မလီ (Rooney Mara) ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြျပင္းထန္လိုက္၊ စိတ္က်ဆင္းလိုက္နဲ႔ စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနတယ္။ ခင္ပြန္းမာတင္က ေျပာဖူးပါတယ္။ “အမ္မလီ.. မင္း ဘယ္မွာပဲရွိရွိ ကိုယ္ေရာက္ေအာင္လာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ကတိေပးတယ္” တဲ့။  အမ္မလီ က်န္းမာရွင္သန္ခ်င္တယ္။ စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ ေဒါက္တာဂၽြန္နသန္(Jude Law)နဲ႔ ေဆးကုသမႈ ခံယူရေတာ့တာေပါ့။ အမ္မလီက ခင္ပြန္းသည္ မာတင္(Channing Tatum) နဲ႔ပတ္သက္သမွ် စူးနစ္တြယ္ၿငိခ်စ္မိသူပါ။ ဆရာဝန္ေပးတဲ့ေဆးလံုးေၾကာင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ညေတြရပ္သြားတယ္။ အမ္မလီ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အမ္မလီ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးလာသလိုလည္း ခံစားလာရပါတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေထာင္ကလြတ္လာခါစ ခင္ပြန္း မာတင္နဲ႔ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြတက္ေရာက္ႏိုင္တယ္။ အမ္မလီ့ကိုၾကည့္ရတာ နတ္သမီးေလးလိုပဲ လန္းလန္းဆန္းဆန္းနဲ႔။ ဆရာဝန္နဲ႔လည္း မျပတ္စစ္ေဆးမႈေတြလုပ္ေနတယ္။ မာတင္က “သူမ ေနေကာင္းေနပါၿပီ” လို႔ မိတ္ေဆြေတြကိုေျပာေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ အလြဲႀကီးလြဲေနတဲ့ကိစၥႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အမ္မလီရဲ႕ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု မာတင္မျမင္ဖူးတဲ့ပံု၊ သိပ္ၿပီးလံုလံုျခံဳျခံဳရွိလွတဲ့ အဝတ္အစားမဟုတ္ျပန္ဘူး။ မာတင္ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲရၿပီ။ “အမ္မလီ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ” ေမးရၿပီ။ အမ္မလီက မ်က္ရည္ေတြ က်ရင္း “ကၽြန္မ အရူးမဟုတ္တာရွင္သိပါတယ္” တဲ့။ “အမွန္တရားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္” က “လွဴိ႕ဝွက္ခ်က္ဟာ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရမႈမရွိဘူး” ဆိုပဲ။ ေဒါက္တာ ဂၽြန္နသန္က “ငါ့ဘဝကို ျပန္လိုခ်င္တယ္ကြ” လို႔ ေဒါသတႀကီးဟစ္ေအာ္ေနတယ္။ ေဆးတိုင္းဟာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးဆိုတာရွိၾကတာပါပဲ။ အမ္မလီ အတြက္ ေဒါက္တာဂၽြန္နသန္ေပးတဲ့ ေဆးညႊန္းကေရာ … ။ ေဒါက္တာဂၽြန္နသန္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဒါက္တာအဲရစ္ကာ(Catherine Zeta-Jones)က ရွင္းျပတယ္။ “ဒီေဆးရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးကေတာ့ ဘာမဆို .. လုပ္ႏိုင္တာပါပဲ” တဲ့။

Parker
Crime / Thriller
ျပသခ်ိန္ - ၁၁၈ မိနစ္
FilmDistrict
ဒါရိုက္တာ - Taylor Hackford
ထုတ္လုပ္သူ - Les Alexander, Steven Chasman, Taylor Hackford, Sidney Kimmel, Jonathan Mitchell
ဇာတ္ညႊန္း - John J. McLaughlin
သရုပ္ေဆာင္မ်ား -        
Jason Statham as Parker
Jennifer Lopez as Leslie Rogers
Michael Chiklis as Melander
Bobby Cannavale as Jake Fernandez
Nick Nolte as Hurley

ပါ့ခ္ကာ(Jason Statham) ဆိုတဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္သူခိုးဟာ သူကိုယ္တိုင္တိတိက်က်သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်င့္ဝတ္သိကၡာကို ေလးစားလိုက္နာတတ္တဲ့သူပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြဆီက ဘယ္ေတာ့မွ ခိုးယူျခင္းမရွိဘူး။ အျပစ္မရွိတဲ့သူေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္တတ္သူမဟုတ္ဘူး။ ပါ့ခ္ကာယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက သစၥာေဖာက္ၾကၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ သစၥာေဖာက္တို႔ရဲ႕လမ္းဟာ ေသရမွာပဲေပါ့ လို႔ ပါ့ခ္ကာ က ေျပာတယ္။ ဖေလာ္ရီဒါကမ္းေျခ Palm Beach ကို တိတ္တဆိတ္ေလး လစ္ထြက္သြားၾကတဲ့ သစၥာေဖာက္မိတ္ေဆြေတြေနာက္ကိုလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ သုတ္သင္သတ္ျဖတ္တယ္။ “ဒါ လက္စားေခ်တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ ျပန္အမ္းတာ။ အျမဲတမ္းအတြက္ ျပန္အမ္းလိုက္တာ” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါးလိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရုပ္ဖ်က္ၿပီး လႈပ္ရွားေတာ့တယ္။ ပါ့ခ္ကာ ရွာေဖြရဦးမယ့္သူ က်န္ေနေသးတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ အိမ္အေရာင္းအဝယ္ေအးဂ်င့္မိန္းကေလး လက္စလီေရာ္ဂ်ားစ္(Jennifer Lopez) ရဲ႕ အကူအညီတခ်ဳိ႕ရလိုက္တယ္။ ပါ့ခ္ကာရဲ႕ သစၥာေဖာက္သုတ္သင္မယ့္အစီအစဥ္ထဲမွာေရာ လက္စလီက ကူညီေပးဦးမွာလားပဲ။

မဥၨဴရီ

Living Fashion Magazine, February, 2013

စြမ္းအင္ အတင္းအဖ်င္း

Living Fashion Magazine, February, 2013

မေကာင္းသတင္းေတြက ပ်ားေတြလို တ၀ီ၀ီပ်ံ႕လြင့္လို႔ ေသတၱာနက္ေတြထဲ စုပုံေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ့ စားပြဲအံဆြဲေတြမွာေတာ့ အမွဳတြဲ ဖိုင္ေတြ စုၿပံဳေနတယ္။ စာအုပ္စင္မွာလဲ အျပည့္။ သူတို႔ကို ထားဖို႔ အခန္းမရွိဘူး။ စားပြဲ အံဆြဲမွာေရာ စာအုပ္စင္မွာေရာ ေနရာကိုမရွိေတာ့တာပါ။ ဘဏ္စာရင္းအင္းေတ၊ြ ဖုန္းဘီလ္ေတြ၊ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာ ကုန္က်စရိတ္တြက္ခ်က္မွဳ စာရင္းဇယားေတြ၊ ဇယားေတြ ရွဳပ္လို႔ ေပြလို႔။ 

ဒါတင္မက ကြ်န္ေတာ့ အံဆြဲထဲမွာ ဘာေတြ ရွိေသးသလဲ။ ၀ါယာေတြေလ။ ဒါေတြက ဘာလုပ္မွာလဲ။ မီဒူဆာႀကီးလို ျမင္ျမင္သမွ် မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြဘဲေပါ့။ သူတို႔က ဆက္သြယ္ေရး။အဒက္ပ္တာေတြေလ။ ဘက္ထရီ ခ်ာ့ဂ်ာ လဲ သြင္းရမယ္။ အလြယ္ဆုံးသုံးႏိုင္ေပမဲ့ ႀကိဳးရွဳပ္တယ္မို႔ လား။ CD ပေလယာ (4.5 volts)၊ေကာ့ဒ္လက္ဖုန္း(6v)၊ Latop(12V) ပီးေတာ့ အေျဖေပးမဲ့စက္ (9V)I inkjet ပရင္တာ(18V)။ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္း (4.3V)၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာ (4.5V) အိပ္က္စ္တာနယ္လ္ဟဒ္ဒရိုက္ဖ္(12V&5V) စတာေတြက လည္း  အမေလး ေလ ..တျပိဳင္နက္ မလုပ္မျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနႀကရတာကိုး။ နံရံကပ္ ေဆာ့ကက္ေတြကလည္း တေမွာင့္။ တခ်ိဳ႕ အေသးစား ကရိယာကေလးေတြဆိုရင္လဲ ရွဳပ္ေပြေနတာပဲ။ သူတို႔ တခ်ိန္တုံးက နာမည္ရွိသေလာက္ ခု ေခတ္မရွိေတာ့ဘူး။ ပ်က္စီးလြယ္တယ္။

အခုေတာ့ ဒါေတြ အသုံးလည္းမ၀င္ေတာ့ပါဘူး။ ေခတ္မီ ပစၥည္းေတြက တေန႔တျခား ဆန္းျပားထြန္းကားလာေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေကာ့ဒ္လက္ဖုန္းေလးချမာလည္း လွ်ပ္စစ္မုန္တိုင္းနဲ႔တိုးၿပီး သားေကာင္ျဖစ္လို႔့ကေတာ့ ၿပီးပါေလေရာ။ လက္ေတာ့ပ္ဟာ့ဒ္ဒရိုက္ဖ္ေလးလဲ ဘာထူးလည္းေသတာပဲ။အိပ္က္စ္တာနယ္လ္ ဟဒ္ဒရိုက္ဖ္ကျဖင့္ အမဳ်ိဳးအစားေကာင္းရင္ ေတာ္ပါရဲ့။ စက္ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတာ ေခါင္းအေတာ္စားသား။ ႀကာရင္ အယ္ဇိုင္းမားေရာဂါေတာင္ ရေလာက္မယ္ထင္တယ္။

Inkjet  ပရင္တာကေရာ။ ေကာင္းျပီ။ သူကလည္း စကၠဴေကာင္းမွ။ မင္ေတာင့္ေကာင္းမွလို႔ ဆိုတယ္။ CD ပေလယာအတြက္ကေတာ့ MP3  အစားထိုးၿပီးေပါ့။ အေသးစားကရိယာေတြက ေခတ္ကုန္ၿပီ။သူတို႔နဲ့တြဲဖက္သုံးရတဲ့ အဒက္ပ္တာေတြကေတာ့ ရွင္သန္ေနဆဲပါ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို ယိုယြင္းလာတဲ့ ပစၥည္းကို ေပမသုံးသင့္တာအမွန္။ ဒါျဖင့္ လႊင့္ျပစ္လိုက္ရမလား။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္  အျပည့္အ၀၀န္ေဆာင္မွဳ မေပးႏိုင္လို႔ျပစ္လိုက္ရပီလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ဘယ္နည္းနဲ့ရရ ပါ၀ါစြမ္းအင္ ဆပ္ပလိုင္းလုပ္ႏိုင္ေအာင္္ မိမိက အသုံးခ်တတ္ရပါမယ္။ မဟုတ္လား။ ေကာင္းၿပီ။ အရည္အေသြးညံ့ဖ်င္းသြားေပမယ့္ ပလပ္ေကာင္းရင္ ဗို႔အားေကာင္းရင္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္စီး၀င္မွဳ လုံေလာက္ပါတယ္။ CD အဒက္ပ္တာနဲ႔ ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ ကင္မရာကို တြဲၿပီး ဓါတ္အိုးအားျပန္သြင္းဖိဳ့ ရႏိုင္မလား။ မရႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့ လက္ေတာ့ပ္အသစ္ကေလးကို အဒက္ပ္တာ အေဟာင္းႀကီးူနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ပါသလား။ မသင့္ေတာ္ပါဘူးဗ်ာ။

ဘလက္ခ္ ေဘာက္က္စ္ကေလးကို တီထြင္သူေတြအႀကားမွာလဲ  သဟဇာတမျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကမၻာတလႊားကသုံးစြဲသူေတြသိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ စံညႊန္းနဲ႔ အညီ စြမ္းအင္တည္ေဆာက္ထားရာမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု တစ္ခုတည္းက ပါ၀ါ အဒက္ပ္တာ သုံးစြဲမွဳမွာ ၁.၅ ဘီလီယံ သုံးစြဲလ်က္ရွိေႀကာင္းသိရတယ္။ တစ္ေယာက္ကို ပါ၀ါအဒက္ပ္တာ ပိုင္ဆိုင္မွဳ   ၅ခုႏွဳန္းနဲ႔ တြက္ႀကည့္ရာမွာ လူႀကီးဦးေရက ကေလးဦးေရ ထက္ ပိုမ်ားႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ႀသစေႀတးလ်ႏိုင္ငံမွာလဲ ျပႆနာပါပဲ။ အဒက္ပ္တာဖိစီးမွဳက သိပ္ကို ျမင့္မားေနတယ္တဲ့။ ပါ၀ါဘုတ္တီထြင္  ေနရာခ်ထားဖို႔ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေတြ႔ရွိခဲ့ႀကၿပီးျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ ပစၥည္းထားသိုဖို႔ ဂိုေဒါင္ စသည္ eBay မွာ စစ္ေဆး ႀကည့္ရွဳ ျပင္ဆင္ႀကတယ္။ စာရင္းအရေျပာရရင္ ႀသစေႀတးလ်ဲန္ဆိုက္ မွာ ရွိေနတာက အဒက္ပ္တာႏွင့္ အားျဖည့္ခ်ာဂ်ာ ၂၀၀၀ ေလာက္ပါဘဲ။ရာသီဥတုက ပူေတာ့ အဒက္ပ္တာက စြမ္းအင္ဟာ ၿဖံဳးတီးသလိုျဖစ္ၿပီး ကုန္ခန္းလြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သူ႔ကို လိုအပ္ေနတာေလ။ အိမ္ေထာင္စုအတြက္  လိုအပ္ခ်က္ပါ။ႏိုင္ငံအတြက္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ပါ။ ဒါ့ေႀကာင့္ အိမ္ေတြ အိမ္ေတြမွာ ဗို႔အားနိမ့္တဲ့ ပါ၀ါေဆာ့ကက္ေတြ အစား ျပည့္၀တဲ့ ပစၥည္းေကာင္းကို သံုးစြဲ ရပါလိမ့္မယ္။ သင့္ရဲ႔ DVD ပေလယာ ပလပ္ကို မိန္းေပါက္ထဲ ထိုးထည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါက ျပည္တြင္းသံုးအေပါစား အဒက္ပ္တာတခုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္။

သင့္ကားရဲ႔ စည္းစံနစ္အရ  ၁၂ဗို႔အားေျပးေနရင္ ျပႆနာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါကို သင္စဥ္းစားမိပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔  ကားစတိုင္ 12Vေဆာ့ကက္ ေတြ ကိုအိမ္မွာအင္စေတာလုပ္သလို 12Vပလပ္မ်ားအစား အေပါစား ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းကရိယာမ်ားကို သံုးစြဲလိုက္ရတယ္။သူ႔ရဲ႔ အက်ိဳးဆက္က  ဘယ္လိုဘဲ ဗို႔အားDC ေအာက္ထုတ္လုပ္ေနပါေစ 12Vလွ်ပ္စီးပတ္ေႀကာင္းကို ဆိုလာျပားေတြကေနတိုက္ရိုက္ ပါ၀ါရရွိသြားႏိုင္တာပါပဲ။  ဒါ့ေႀကာင့္  ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အဒက္ပ္တာကုန္သည္ေတြကို အဆင့္ၿမင့္ၿမင့္ စံခ်ိန္မွီမွီ  ပစၥည္းမ်ားျဖန္႔ၿဖဴးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ ပလပ္ေကာင္းေကာင္း။ ဗို႔အားေကာင္းေကာင္းေတြကိုေပါ့။ အခ်ိန္မေရြး ေခတ္ကုန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ Xbox power ေတြ ေရာင္းခ်ေနျခင္းျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖို႔ရန္ လူသတ္သမား မငွားရမ္းမိပါေစနဲ့လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ ပါတယ္။ (အဲဒါေတြထဲက တခုကို သင္ျမင္ဖူးပါသလား ဧရာမဟာႀကီးေတြေပါ့)

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့  ပါ၀ါအဒက္ပ္တာ ထုတ္လုပ္သူမ်ားကို  “ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႔ ေတာက္ပတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြကို ေရစုန္ေမ်ာတိုက္စားမသြားပါေစနဲ႔။ အပါးခိုတဲ့ စြမ္းအင္ အရိပ္မိတဲ့ စြမ္းအင္ေတြ ကို မျဖန္႔ၿဖဴးမိပါေစနဲ႔။ အရည္အေသြးျပည့္ျပည့္ ထုတ္လုပ္ႀကပါ”လို႔  ေျပာခ်င္တာပါ။

Florist

Source : An Abuse of power by Jonathon Empson, Reader's Digest

ပုတီးကုံးေလးဆြဲၾကမယ္

ပုတီးေစ့ကေလးေတြက ငယ္ငယ္ေလးေသးေသးေလးေတြပါ။ လက္မွဳပညာရွင္တို႔က သစ္သားတံုး ရႊံ႔ေစးကအစ ပင္လယ္ကရတဲ့   ခရုခြံ ကမာခြြံ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ႀကြင္း သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္ပစၥည္း ဆင္စြယ္၊ ပယင္း၊ မွန္၊ ဖန္ ပလပ္စတစ္သတၱဳ၊ ေငြ ၂၀ရာခိုင္ႏွဳန္းပါ၀င္တဲ့ သတၱဳစပ္ပုလဲ စသည္ အေပါက္ေဖါက္နန္းၿကိဳးကေလးနဲ႔သီကာ လက္ရာေျမာက္ ထုဆစ္ဖန္တီးထားပါတယ္။ အႏွစ္တစ္သိန္းေလာက္သက္တမ္းရွိခဲ့ၾကတဲ့ nassa ရႊံ႕ခရု (ခရုအႀကီးစား dog whelk) ေတြရဲ႕ အခြံမာေလးေတြနဲ႔ ပုတီး စတင္သီကံုးဝတ္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈရွိခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။

ပုတီးေစ့ကို လက္လွမ္းမွီရာ မာေႀကာေသာ အရာ၀တၳဳမ်ား  သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ၿပဳလုပ္လာရာမွ ေနာင္အခါ တေန႔တၿခား ထုတ္လုပ္မွဳ နည္းပညာ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာသည္ႏွင့္အမွ် တၿဖည္းၿဖည္း ေခတ္မွီဆန္းျပားစြာ  ပုတီးေစ့ကေလးမ်ားကို ေႀကြထည္၊ ဖန္၊ မွန္၊ ပလပ္စတစ္ စသည္ အရည္ေဖ်ာ္ေပါင္းစပ္ ၿပီးအေရာင္စုံ  ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆန္းသစ္တီထြင္လာခဲ့ႀကတယ္။

ေက်ာက္မ်က္ရတနာမွအစ  သက္မဲ့ ေက်ာက္တုံးမ်ား တြင္းထြက္ေက်ာက္မ်ား၊ ပယင္း၊ ေႀကးနီ၊ ေႀကး၀ါ၊ ဂ်က္ေက်ာက္၊ ဆင္စြယ္ စသည္ တိရိစၦာန္တို႔၏ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ႀကြင္းမ်ား  စသည္ နည္းပညာတီထြင္ ဆန္းသစ္လာသည္ႏွင့္အမွ် တစထက္တစ ယခုအခါ ဖန္တီးရွင္တို႔ က ေတာက္ပ၀င္းလက္ေသာပုတီးေစ့မ်ားကို နာမည္အမ်ိဳးစုံေပးၿပီးအေသြးစုံ၊ အေရာင္စုံ၊ ပုံစံမ်ိဳးစုံ၊ အမယ္စုံ ထုတ္လုပ္လာခဲ့ႀကတယ္။ ဂ်ီၾသေမထရီနည္းျဖင့္လည္း ပညာသားပါပါ ပံုစံသစ္မ်ား၊ လည္ဆြဲမ်ား၊ ကီးခ်ိန္းမ်ား၊ လက္ေကာက္ လက္စြပ္မ်ား၊ နားကပ္္နားဆြဲ နားကြင္းမ်ား စသည္ မူလအေျခခံ၀တၳဳပစၥည္း အေပၚမူတည္ၿပီး အသြင္အမ်ိဳးမ်ိိဳးဓါတ္ေပါင္းၿပဳလုပ္ဖန္းတီလာတာမ်ိဳးေတြလည္း ထြန္းကားလာတယ္။

ခ်က္သမတႏွိင္ငံမွာ ၁၄ရာစုႏွစ္က စတင္သုံးစြဲလာၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာ့  အေရွႊေတာင္ဘက္ပိုင္းရွိ ႒ာနီလူရိုင္းေတြက စတင္သုံးစြဲေႀကာင္းသိရတယ္။ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ႏွင့္ သူ ့စတိုင္ႏွင့္ သူ အမ်ိဳးမ်ိဳး တီထြင္ ၀တ္ဆင္ၿကတာ ေတြ ့ႏိုင္တယ္။ ဗုဒၼဘာသာ၀င္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳုးမ်ားက ဘာသာေရးအရ တရားက်င့္ႀကံရန္ စိပ္ပုတီးမ်ားကို အသုံးျပဳၾကတယ္။

မတူကြဲျပားေသာ ပုတီးေစ့မ်ား

အလင္းေဖါက္၍ အရည္လည္ေနေသာ ပုတီးေစ့မ်ား

ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွ ပုတီးေစ့ျဖင့္ ၀င္ေငြရွာေနႀကသူမ်ား

ယခုအခါ နာမည္ႀကီး ကုန္တိုက္ေတြမွာ ပုတီးေစ့ကေလးမ်ားကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး အသြင္သ႑န္ မ်ိဳးစံု ေငးေမာ ႀကည့္ရွဳ ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူဆင္ျမန္းႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လို အ၀တ္အစားႏွင့္ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္ဘက္တဲ့ ရတနာ ပုတီးေစ့မ်ား ကို (ယခုအခါ ေက်ာက္မ်က္ရိုင္းမ်ား မွ အဖိုးတန္ရတနာမ်ား စိန္ပြင့္မ်ားႏွင့္လည္း တြဲဖက္လို႔ လက္၀တ္ရတနာမ်ိဳးစုံ ပံုသစ္ပံုဆန္း ဖန္တီးထုတ္လုပ္ႀကတယ္။) ယခုအခါ အာဖရိကတိုက္ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းက မိန္းခေလးမ်ားဟာ ေခတ္ႏွင့္အညီ ႏိုးႀကားတက္ႀကြေနပါၿပီ။ သူတို ့တေတြ ဟာ မိမိတို ့ရဲ ့ ဆင္းရဲ မြဲေတမွဳကို တနည္းတဖုံ ခုခံ ကာကြယ္ ၿပီး ဆင္းရဲ ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေအာင္ မိမိတို ့နည္း မိမိတို ့ ဟန္ႏွင့္ စည္းပြားရွာတတ္လာပါတယ္။ 

ေက်ာာင္းအားခ်ိန္မ်ားမွာ သူတို႔ဟာ ပံုေတြမွာ ျပသထားတဲ့ ပုတီးေစ့ ေရာင္စံုကေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ စြန္႔ပစ္စကၠဴေဟာင္းေတြ ကေန အသစ္ထပ္မံ ဆန္းသစ္တီထြင္ျခင္းျဖင့္ လွပတဲ့ပုတီးေရာင္စုံကေလးမ်ား လက္ျဖစ္ ဖန္တီး လုပ္ကိုင္ ေရာင္းခ်ႀကပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္လွပလိုက္ပါသလဲ။ 

ျမင္ရံုႏွင့္တင္  ဘယ္ေလာက္ ႀကည္ႏူးေပ်ာ္ရြင္ ရပါသလဲ။ 

အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းကေလးမ်ားကို “Bead for life" လို႔ အမည္ေပးထားပါတယ္။ မိမိတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကို ပုတီးေစ့ကေလးမ်ားက ရွင္သန္ဖြံ႔ ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႀကတယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ယုံႀကည္ေနႀကတာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္သလိုလည္း ေအာင္ျမင္မွဳ ရပါတယ္။

 အသားအေရာင္မခြဲျခားဘဲ  “Bead for life"အသင္းအဖြဲ႔မ်ားထူေထာင္ၿပီး ပုတီးေစ့လက္၀တ္ရတနာမ်ားေရာင္းခ်ကာ ၇ံပံုေငြ စုေဆာင္းႀကတယ္။ ဆင္းရဲ မြဲေတသူေတြကို  လွဴဒန္းႀကပါတယ္။ ရလာတဲ့ ၀င္ေငြႏွင့္ အစားအစာ၊ ေဆး၀ါး၊ စာသင္စရိတ္ စသည္ လိုအပ္သလိုဘ၀ကို ကူညီေဖးမ ထူေထာင္ေနႀကတယ္။ မယုံႀကည္ႏိုင္စရာပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ယုံၿကည္ခ်က္အျပည့္အ၀ႏွင့္ ၀ီရိယထုတ္တယ္။ စိတ္လက္ပါပါ လုပ္ကိုင္ႀကတယ္။ ေစတနာပါတယ္။ ဆႏၵျပင္းထန္ စိတ္ထက္သန္တယ္ဆိုေတာ့  မေအာင္ျမင္ေသာ အရာသည္ အဘယ္မွာ ရွိပါ့မလဲ။ 

ကေနဒါႏိုင္ငံ အြန္တို ရီယို ၿမိဳ႔က ပုတီးေစ့ ခ်စ္သူ “အိုင္ဗိုနီ စတားလင္း"  ေျပာျပတာ နားေထာင္လိုက္စမ္းပါ။

“ကြ်န္မအလုပ္၀န္ပိလို႔ စိတ္အပန္းေျဖခ်င္တဲ့အခါ ပုတီးေစ့ကေလးေတြကုိ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးထြင္ ဓီဇိုင္းအသစ္လုပ္ၿကည့္လိုက္တာပဲ။ ဒီလို လုပ္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ဖိစီးမွဳ ေလ်ာ့ပါးသြားတဲ့အျပင္ ျငိမ္ေအးခ်မ္းသာမွဳကိုလည္း ပုတီးေလးမ်ားက ေပးစြမ္းႀကပါေသးတယ္။ ကြ်န္မ ပုတီးေစ့ေလးေတြကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ” တဲ့။

Florist  မွ်ေ၀သည္။

Ref : http://en.wikipedia.org/wiki/Bead

ေငြေသာင္ယံဦး ႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား ( ၃ )

• ကဗ်ာသင္တန္းေဆာင္းပါးမွ ႀတိခ်ိဳးမ်ား
• ေရြးခ်ယ္သီရာ အေတြးကဗ်ာမ်ား
• ဇင္၀င္း(သလႅာ)သို႔ 
• ေျမွာ္
• ေရႊညာသူ

ေႏြမိန္တေပါင္း

အင္ၾကင္းပန္းေပၚမွ အင္းၾကင္းပန္းပံုေလးပို႔ေပးမယ္တဲ့။
ခုေတာ့ အိမ္ကပြင့္တဲ့ ႏွင္းဆီေလးပဲ ေမေမက ပို႔ေပးတယ္။

ေရွးေရွး စာဆိုေတာ္ႀကီးေတြဟာ တေပါင္းလကို အထူး အသားေပး ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႀက တယ္။ တေပါင္းသာေခါင္ လမ်ားေနာင္ တဲ့။ ေခါင္ဆိုတာက အေခါင္အဖ်ား ေနာင္ ဆိုတာက ျကီးျမင့္တာ။ လတကာထက္ သာတာ အထက္တန္းက်တာေပါ့ကြယ္။

သိဒၶတၳ မင္းသား ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ေတာ္မူတာ ႀကာေပမဲ့ ခမည္းေတာ္ ေနျပည္ ကပၸိလ၀တ္စံဌာနီကို ခ်က္ျခင္းမသြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေတာထြက္ေတာ္မူလာစဥ္  ရာဇၿဂၢိဳလ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ ဗိဗိၺိသာရ က ငယ္ရြယ္ေတာ္မူလြန္းပါေသးတယ္ ထီးနန္းစိုးစံၿပီး ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာ မွာေပ်ာ္ပါးပါအံုးလို႔ ရာဇၿဂၢိဳလ္ထီးနန္းကိုေတာင္ ႏွင္းအပ္ေသးတာကလား။ 

သိဒၶတၳက လက္မခံခဲ့ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဘုရားျဖစ္တဲ့အခါ ဦးစြာ သူထံ ႀကြလာၿပီး တရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆး တိုက္ေႀကြးပါလွည့္ လို႔ ပင့္ေလွ်ာက္ထားၿပီးျဖစ္လို႔  မသြားေရာက္ႏိုင္ေသးတာပါ။ ခမည္းေတာ္နဲ႔ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္ေတြကလဲ ဘုရားျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ ဖူးခ်င္ႀကတာေပါ့။ ႀကြလာခဲ ႀကြလာခဲ ေမွ်ာ္ေနႀကရတာ ေလ။ႀကာေတာ့ မေစာင့္ႏိုင္ႀကဘူး။ ကာဠဳဒါယီ အမတ္ႀကီးကို ပင့္ဖိတ္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒီအခါ အမတ္ႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားႀကြခ်င္ေတာ္မူလာစိတ္ ခ်က္ျခင္းေပါက္ေအာင္  လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ေတင္ေတာေတြရဲ႔ သာယာပုံ၊ ေက်းငွက္သာရကာတို႔ ေတးသီ ေပ်ာ္ျမဴး တြန္ႀကဴးေနႀကပံု ဘယ္သို႔ ဘယ္ညာ စာစီကံုး ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေလွ်ာက္ထားလိုက္တာ ဂါထာ(၆၀)ေတာင္ ရွိသတဲ့။ရွင္အံုးညိဳ ဆိုတဲ့ စာဆိုေတာ္က ေရးဖြဲ႔ထားတာ ဂါထာေျခာက္ဆယ္ပိ်ဳ႕ဆိုၿပီး ခုထိထင္ရွားရွိေနပါတယ္။

နန္းေတာ္ေရွ႔ ဆရာတင္ကလဲ အားက်မခံ “ရာသီေတာ္ဦး“ေတးသီခ်င္းနဲ႔ ခုလို ေရးဖြဲ႔ ေဖၚက်ဴးခဲ့ေသးတယ္။

တိမ္ျပာ မိလႅာ ရီ…တေပါင္းလမီ ေလညွင္းေသြးေတာ့ ..

ေမႊးန႔ံႀကည္..အင္ႀကင္း သရဖီ ပြင့္လန္းကာ ပန္းရနံ႔ခ်ီ.. 
ၿမိဳင္မဟီ ..ရြက္သစ္ေလာင္းလို႔  ..ရြက္ေဟာင္းေႀကြသည္..

ပ်ိဳ႔ ႔ငယ္ေပါင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းပါသည္..။

ဖူးစာေတာ္ေရးလို႕ ..စီ..

ေျပာလိုက္ပါ့ ..ေသာ္တာ ..ယုံစႏၵီ…

မွာလိုက္ပါရစီ..၊

ေႏြဦးေပါက္လို႔ ေအာက္ေမ့သည္..ပ်ိဳခ်စ္သူဆီ..

.ေန႔တိုင္းဘဲ..စြဲ လန္း…ပန္းရန႔ံ ႀကည္..။

အာကာယံထဲ မွာ ၀ဲကာ ပ်ံသန္းႀက သည္.

ေက်းဖိုမသည္ ..မိုးတိမ္ဦးမွာ ေပ်ာ္ၿမဴးကာ ဖူးစာဖက္သည္.။

တမ္းတကာ ရည္မွန္းလို႔ လြမ္းသည္..

တူႏွကိုယ္ႀကင္မည္ ..တေပါင္းလဆန္းမီ..။ 

ရာသီေတာ္ပြဲ 

သဲေစတီ စဥ္လာေရွးထုံး ႏြဲေပ်ာ္မည္

ထူးျမတ္တဲ့ ခါမီ..ေဘးမသန္း ..ေအးခ်မ္းမဲ့ ဌာနီ..။

ဘိုဘိုဟန္ရဲ့ ဆရာမ သီခ်င္း အလိုက္ ပါ ။ သံစဥ္ေလးက နား၀င္ခ်ိဳ ေအးျမလြန္းလို႔.. ဆိုႀကည့္ႏိုင္ေအာင္ ေရးေပးလိုက္တာပါ။ သီခ်င္းထဲမွာ ပါတဲ့ စာသားအရ  ရာသီပန္းက အင္ႀကင္းပန္း သရဖီပန္း တို႔ ပြင့္တယ္။ရြက္ေဟာင္းေႀကြလို႕ ရြက္သစ္ ေျပာင္းတဲ့အခ်ိန္။စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ ပုရစ္ဖူးကေလးေတြ ျပဴထြက္စ အခ်ိန္  ဆိုတာလဲ သိရပါတယ္။ မိုး၀သန္ကုန္ဆုံးစ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြမွာ ေရအက်မို႔ ခေလးလူႀကီး သဲပံုေစတီကေလးေတြ တည္ႀကတယ္ဆိုတာလဲ ေပၚလြင္ေနတယ္။ တီတီတာတာ ႀကည္ႀကည္သာသာ လူးလာတုံ႔ေခါက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ ငွက္ေတြရဲ႔သဘာ၀ကိုလဲ မ်က္ျမင္ ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။ 

မဟာအတုလမင္းႀကီး ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီဖြဲ႔ ေတြထဲမွာ တေပါင္းလကို ခုလို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ ခဲ့တယ္။

ၿမိဳင္ေျခငယ္သင္းပါလို႔ ၊အင္ႀကင္းငယ္ ေရႊဖီ၊၀တ္မွဳံငယ္စီသည္။

ျမစ္နဒီ ေသာင္တခိုက ေမာင္မယ္ညိဳျမဴးတဲ့လကိုေလး။

ရာသီမိန္၀ယ္ ၊ဂိမာန္ရြက္ေျပာင္း လတေပါင္းမို႔၊

ရြက္ေဟာင္းေႀကြကာ ၊ဥတၱရာႏွင့္၊

ၾကယ္ပုရပုိဒ္၊ေလးခ်က္ခ်ိန္ကို။

တိမ္ေျခစိုက္လို႔၊စလိုက္ကယ္ေဖြရွာ၊

ကိုတံငါလဲ၊ဘာသာေသာင္ခြင္၊ေပ်ာ္ျမဴးသာရႊင္ေတာ့တယ္၊

သဘင္လ ခါမွီ၀ယ္၊ သဲေစတီ ေငြေသာင္ကမ္းရယ္က ၊

လြမ္းလွတယ္ေလး။      ။

ဒါကလြမ္းခ်င္းပါ။ သူ႔စာထဲမွာ အင္ၿကင္း သရဖီ က ရာသီပန္း။ ဆိုတာရယ္။

ျမစ္ကမ္းေျခေရနဒီမွာ မယ္ညိဳ ေမာင္ႏွံ ၿမဴးေပ်ာ္တဲ့လ ဆိုတာရယ္။

နကၡတ္က ဥတၱရာ ဆိုတာရယ္ ေရက်ခ်ိန္မို႔ တံငါသည္တို႔ဘာသာဘာ၀  ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးပိုက္ခ်ႀကတယ္ ဆိုတာရယ္။

သဲပံုေစတီမ်ားတည္ေဆာက္ႀကတယ္ ဆိုတာရယ္ သိလာရတယ္။

အၿမိဳ႔ၿမိဳ႔ အရြာရြာမွာ တေပါင္းလဘုရားပြဲေတာ္မ်ားစည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲ က်င္းပႀကတယ္။

ရွင္ၿပဳနားသ အလွဴပြဲမ်ား လွဴႀက တမ္းႀက ကုသိုလ္ျပဳႀကတယ္။အလွဴ ၀တ္ဆံ လွည့္ႀကတယ္

ပ်ဥ္းမနားမွာလဲ ေလာကမာရဇိန္ ေလာကရန္ႏွိမ္ ဘုရားပြဲ ေတာ္မ်ား ႏွစ္စဥ္က်င္းပပါတယ္။

အေဖႀကီးဂိုဏ္းဆိုတာ ေမေမတို႔ ပ်ဥ္းမနားေျပာင္းလာကာစက ေတာ္ေတာ္ နာမည္ႀကီး တယ္။ တေပါင္းပြဲေတာ္ကို ဦးစီးက်င္းပႀကတာပါ။

ရွင္ၿပဳလည္းပါေတာ့ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေတြ ရွင္ဘုရင္ မိဖုရား စည္ေတာ္ယြန္း  ထြက္ေတာ္မူ ၀င္းခင္းလွည့္တာေတြန႔ဲ့ ေတာ္ေတာ္ႀကည့္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။  ခေလးလူႀကီး ေပ်ာ္ႀကတယ္။  ဘုရားပြဲေတာ္က  မိမိတို႔ နဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ႀက ခ်မ္းႀက ေပ်ာ္စရာပါဘဲ။ ကုန္ပစၥည္းမ်ိဳးစံု မရွိတာ မရွိ  ခေလးကစားစရာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္း၊ အထည္အလိပ္ ပုဂံခြက္ေယာက္လိုခ်င္တာအကုန္ရႏိုင္တယ္။

မ်က္လွဲ႔ ရုပ္ရွင္ ဂ်င္၀ိုင္း ဆပ္က စသည္ ပါေနက် ျပ႔ပြဲ ၿပိဳင္ပြဲ (လက္ေ၀ွ႔ပြဲ) ေတြမက်န္ အမ်ိဳးစုံ ရပ္ေ၀း ရပ္နီး လာေရာက္ ေရာင္းခ်သူ ေရာင္းခ်။ ၀ယ္သူ ၀ယ္ႀက ျပားပန္းခတ္လ်က္ရွိေနႀကတယ္။

ၿဖိဳးၿဖိဳး ငယ္တုံးက အေဖနဲ႔ မ်က္လွဲ႔ပြဲလဲႀကည့္တယ္။

၃ကားေပါင္းရုပ္ရွင္ ငါးမူးလား တက်ပ္လား မမွတ္မိ ႀကည့္ႀကတယ္။ ပြဲေတာ္က တပတ္ ဆယ္ရက္ ႀကာတာပါ။

အဲဒါေႀကာင့္လည္း တေပါင္းလဟာ လတကာထက္ သာလြန္ထူးျခားတဲ့လ လို႕ဆိုႀကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ခင္ေမသစ္

ေမ့မရတဲ့ လူ ( အပိုင္း ၂ )

၁၉၉၅ ခုႏွစ္၀န္းက်င္ကာလေတြ...

          ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ပင္မတကၠသုိလ္ အပန္းေျဖရိပ္သာ(Recreation Center )မွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ဖက္စပ္(၃)၊ စာေရးကိရိယာအေရာင္းဆိုင္ေလးမွာ ကၽြန္မ၀င္လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ပါ၀ါမ်က္မွန္ထူထူႀကီးနဲ႔ ပါးလ်လ်ေက်ာင္းသားေတြကို ျမင္မိတုိင္း “သူ”မ်ားလား ဆုိၿပီး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ လုိက္လုိက္ ၾကည့္မိခဲ့တယ္။ တစ္ခါမွကို မဆံုျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔သီခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ ရင္းႏွီးသထက္ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ အဲဒီ စာေရး ကိရိယာဆိုင္ေလးမွာ တစ္ႏွစ္ခန္႔လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ ကၽြန္မၿငီးေငြ႔လာတယ္။ ဗလာစာအုပ္ေတြ၊ ေဘာလ္ပင္ေတြလုိ စာေရးကိရိယာပစၥည္းေတြ စုပံု ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ ဘ၀ကုိ ႐ိုးအီလာတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါနဲ႔ သတင္းစာထဲမွာ ေလွ်ာက္လႊာေခၚတဲ့ ဟုိတယ္၀န္ထမ္းအလုပ္ကို ၀င္ေလွ်ာက္ တဲ့အခါ Andaman Club Hotel လုိ႔ေခၚတဲ့ သူေဌးကၽြန္းဟုိတယ္မွာ Guest Relation Officer (G.R.O )အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ကို စြန္႔ခြာၿပီး ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ေလးမွာ သြားေနရတာ။ အဲဒီမွာ ျမင္ျမင္သမွ် ျမင္ကြင္းေတြဟာ ကၽြန္မအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြ ခ်ည္းပဲျဖစ္ေနၿပီး ဘယ္နားၾကည့္လုိက္ၾကည့္လိုက္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလြန္းေနတာမို႔ အရင္က ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးသမွ် ေတြကို ေမ့ပစ္သြားႏုိင္ေလာက္တဲ့ အထိပါပဲ။ ထူးဆန္းတာက ကၽြန္မ သူ႔ကို တစ္ေန႔မွ မေမ့ခဲ့ဘူး။ လူခ်င္း တစ္ခါမွ မသိ၊ မျမင္ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို လြမ္းလြမ္းနင့္နင့္ႀကီး သတိရေနမိတဲ့အျဖစ္ဟာ  ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ အေနရခက္လွတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ ေျပာေတာင္ မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူးရွင္။ သူ႔ကုိ သတိရေလေလ သူ႔သီခ်င္းေတြကို ဆိုညည္းမိေလေလနဲ႔။ဒါေပမဲ့ ဆုိသမွ် သီခ်င္းေတြက အရင္ကလုိ ေပ်ာ္ျမဴးစရာ မေကာင္းေတာ့တာ ကၽြန္မ သတိထားမိတယ္။ ေဆြးတာ လြမ္းတာ၊ တမ္းတတာ၊ သူစိမ္းဆန္တာ၊ အထီးက်န္တာ၊ မေမွ်ာ္လင့္ရဲတာ၊ ေ၀းကြာတာ၊ အိပ္မက္မက္တာ၊ မ်က္ရည္၀ဲတာ၊ အရိပ္မဲ့တာ၊  အခါလြန္တာ... ဒီလုိအဓိပၸာယ္ေတြ တနင့္တပိုးႀကီး ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ေၾကကြဲလိႈက္ေမာဖြယ္ရာ သူ႔သီခ်င္းေတြကိုပဲ ကၽြန္မ ဆိုတတ္ခဲ့ရပါၿပီ။ ေတာ္ရံုမိန္းကေလးေတြ တစ္ေယာက္တည္းမသြားရဲၾကတဲ့ ပါခ်န္ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ သြားထုိင္၊ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ သီခ်င္းညည္း တတ္တဲ့ မိန္းကေလးဆုိလုိ႔ ကၽြန္မပဲ ရွိမယ္။ လက္ထဲမွာ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ဂစ္တာရွိတယ္၊ အေတြးထဲမွာ ကၽြန္မသေဘာက်တဲ့ “သူ”ရွိတယ္။ အုိ ဘယ္သူ႔ကို  ဂ႐ုစုိက္လုိ႔ ဘာကိုေၾကာက္ရမွာလဲေနာ္...။

ေမာင့္အတြက္ ခ်စ္ကတိ ( ဇာတ္သိမ္း)

စုမီေအာင္

(က်န္းမာေရးမဂၢဇင္း ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၁၂)

“အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္၊ ၁၈၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ဒီလူနာဟာ ေဆး႐ံုေပၚမွာပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ဒီေရာဂါကုိ ကာကြယ္ကုသႏိုင္တဲ့ အေထာက္အထားမ်ိဳးေတာ့ ဒီေန႔တုိင္ မေတြ႕ရွိရေသးဘူးလုိ႔ပဲ သိရွိရပါတယ္”

အံ့ဘုန္းျမတ္၏ေရွ႕ခံုမွ ေဆးေက်ာင္းသားျဖစ္ဟန္တူသည့္ လူငယ္တစ္ဦးက လက္ေထာင္ ျပသည္။ ေမးစရာရွိသည္ဆုိသည့္သေဘာ။

“ဆရာ..အဲဒီပထမဆံုး ဆင္လူသား ဂ်ဳိးဇက္ကာမားရစ္ခ္ျဖစ္တဲ့ေရာဂါဟာ ေစာေစာက ဆရာမ ေျပာသြားတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြအရ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါ၀င္သလဲ သိခ်င္ပါတယ္”

ခႏၶာေဗဒပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒါက္တာလွမိုးက ေခါင္းညိတ္ျပကာ ဆက္လက္ရွင္းလင္း သြားသည္။

ဘယ္ေရွးကံငယ္

(ေမေမပို႔ေပးတဲ့ စာကို ေမေမပို႔ေပးတဲ့ ႏွင္းဆီေလးေတြနဲ႔ပဲ အတူတြဲထားလိုက္တယ္)

ပါရဂူေရးတဲ့ “ဓမၼ၀တၳဳတိုမ်ား" စာအုပ္ ဒီကေန႔ ေမေမ၀ယ္လာလို႔ ဖတ္ႀကည့္ရင္း  “အရိယာလမ္းစဥ္“ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ကို ၿဖိဳးၿဖိဳးဖတ္ဖို႔ ေျပာျပခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။

ဟို ေရွးေရွး ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူစဥ္ကာလမွာ အရိယာသူျမတ္တို႔ဟာမိမိအသက္ ဘယ္မွ် အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တန္ပါေစ အျခားေသးႏုတ္သိမ္ဖ်င္းတဲ့ မည္သို႕ေသာ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ အသက္အတြက္ပင္ျဖစ္ပါေစ စြန္႔လ႔ႊတ္အနစ္နာခံဖို႔ ၀န္မေလး မေႀကာက္ရြံ႔ႀကဘူး တဲ့။

ပုထုဇဥ္လူသားဆိုတာ မႀကာခဏ အမ်က္ေဒါသ ေပါက္ကြဲလြယ္တတ္ႀကတယ္။တခါတရံ ကိုယ့္ပစၥည္းဘယ္ထားမွန္းမသိ အထားမွားလို႔ အလြယ္တကူ ရွာမေတြ႕ရင္ ဘယ္သူယူတယ္ ဘယ္၀ါယူတယ္လုပ္တတ္ႀကတယ္။သူပိုင္အိမ္ခန္းစသည္ ဘီရို ကိုေတာင္ က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ ေက်ာ္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဖြင့္ရွာတဲ့အထိ ေလာဘေဇာေတြ မႊန္တတ္ႀကတယ္။ဒါဟာ လူ႔ ဓမၼတာပါဘဲ။ အခုေျပာျပမဲ့ ၀တၳဳက ၅၅၀ ဇတ္ေတာ္မွာ မဟာသုတေသာမဇတ္လို႔ အမည္ရပါတယ္။ ပိဋကတ္က်မ္းစာမ်ားမွာ  ”ဓမၼအတြက္” အသက္ေပးသြားႀကတဲ့ အရိယာသူေတာ္စဥ္ေတြ အမ်ားအျပား ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။၀တၳဳဇတ္လမ္းေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး ေႀကကြဲ ရင္နင့္စရာပါဘဲ။

ႏိုးထလာေသာ အာဖရိက၏ ဒ႑ာရီပံုျပင္

အာဖရိကရဲ႔ ေကာလာဟလေတြကေတာ့ ေပါက္ကြဲ ဆူညံပြင့္အံလို႔။ ခ်ဲ႕ကားေျပာဆိုေနသလားတဲ့။ 

၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီ(၄)ရက္ေန႔ထုတ္ Foreign policy  Magazine မွာ Rick Rowden က   ေရးသားလိုက္တယ္။

မႀကာမီအခ်ိန္အတြင္းက အာဖရိကကို ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေငြပင္ေငြရင္း စိုက္ထူျမဳပ္ႏွံမွဳ တိုးပြားလာျခင္း ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ စီးပြားေရး ေလာကႀကီးထဲ ေျပးလမ္းတေလွ်ာက္ ပစ္၀င္လာတဲ့ ေနရာေဒသအျဖစ္ ေပၚလြင္ ထင္ရွားေစတယ္ လို႔ Time မဂၢဇင္းနဲ႔  The Economist တို႔က “အာဖရိက ႏိုးထလာျခင္း“ ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးေဆာင္းပါးအျဖစ္ အသားေပး ေဖၚျပလာႀကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အာဖရိကရဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေလ့လာႀကည့္ရင္ အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး ဆိုတာ စိတ္မခ်ရေသးတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနေသးတာပါ။ သူတို႔  ပုံႏွိပ္ေဖၚျပသလိုမဟုတ္ပါဘူး။ မွားယြင္း ေနတယ္။ ေဆာင္းပါး ႏွစ္ေစာင္စလုံးက အာဖရိကရဲ့GDPတိုးတက္မွဳ တဦးခ်င္း၀င္ေငြ တိုးျမင့္ခံစားရမွဳ စံႏွံဳး မိုဘိုင္းဘဏ္လုပ္ငန္း ခရီးသြားလုပ္ငန္း၊လက္လီစိတ္ေရာင္းခ်ျခင္း လုပ္ငန္း၊အသစ္ထပ္မံေတြ႔ရွိသည့္ ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔သယံဇာတပစၥည္း ေတြ႔ရွိမွဳ စသည္ အစိတ္အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို Timeက  ကိုးကားေရး သားပံု၇တယ္။ Economist ကလဲ အာဖရိကန္ဘီလွ်ံနာမ်ား တိုးပြားလာျခင္းကို ရည္ညႊန္းေရးသား လိုဟန္ရွိတယ္။

ေမာင့္အတြက္ ခ်စ္ကတိ ( အပိုင္း ၁ )

စုမီေအာင္

(က်န္းမာေရးမဂၢဇင္း ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၁၂)

အခန္း(၁)

ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ေပၚက ႐ုပ္ပံုမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ျမလြန္းညိဳ မ်က္လံုးမ်ားျပာေ၀သြားသည္။ ၿဂိဳလ္သား အီးတီလိုလို၊ ဆင္သတၱ၀ါလိုလို လူသား႐ုပ္ပံုလႊာမ်ားက အာ႐ံုအလံုးစံုကို ၿခိမ္းေျခာက္မင္းမူ ေနေလသည္။

ေသြးပ်က္စရာ႐ုပ္ပံုမ်ား။

ကြန္ပ်ဴတာခံုကေန အလန္႔တၾကား ထရပ္စဥ္ လူက ယိမ္းယိုင္လဲက်ေတာ့မတတ္ မိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို ဖတ္ခနဲ ဖမ္းဆုတ္အားျပဳလုိက္ရေသးသည္။ ကမ ၻာမွာ ကံအဆိုးဆံုး လူသားသည္ မိမိမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ဟု ထင္ျမင္လာကာ ၀မ္းပမ္းတနည္း ႐ိႈက္ငိုမိသည္။

``ခစ္ခစ္ခစ္ခစ္ ခစ္ခစ္ခစ္´´

ရယ္သံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာသည့္ မွန္တင္ခံုေပၚက လက္ကုိင္ဖုန္းကို အေျပးအလႊား ေကာက္ကိုင္ဖြင့္လိုက္ရေသာ္လည္း ထူးသံမျပဳႏိုင္ေသး။

``ျမ…ျမ … နားေထာင္ေနလား..´´

ခင္ပြန္းသည္၏အသံ။ တိုးညင္းစြာ အသံျပဳရေတာ့သည္။

``ဟုတ္ကဲ့ ေမာင္ေရ … ကၽြန္မပါ´´

``ေဆာရီးကြာ၊ ျမ အလုပ္႐ႈပ္ေနလား´´

``ဟုတ္ကဲ့ အုိ . . . မဟုတ္ဘူး မ႐ႈပ္ဘူး၊ နည္းနည္း အင္တာနက္ၾကည့္႐ံုကေလးပါ ေမာင္ရယ္´´

မညာစဖူး ညာလိုက္ရျခင္းကို လိပ္ျပာမလံုခ်င္။

ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၅)

(၁၇)

“ေကခိုင္ေရ..။ ငါတို ့ Ivanhoe သြားႀကည့္ရေအာင္”

တေန ့တန္းခြဲ (D)မွ ၀င္း၀င္းတင့္ ႏွင့္ ခင္ျမတ္စုက ရုပ္ရွင္ၿကည့္ဖို ့ေခၚသည္။

“ဘာလဲ ေက်ာင္းလစ္ရမယ္ေပါ့ေလ။ အဲလို ႀကပ္ႀကပ္လုပ္ စာေမးပြဲ ေအာင္မယ္ ..အားႀကီး"

၀င္း၀င္းတင့္ႏွင့္ ခင္ျမတ္စုမွာ တြဲဘက္ညီသည္။ ဘယ္သူမွ့ ဂရုမစိုက္. ။မႀကာခဏ အထူးသၿဖင့္ ကုလားကားေကာင္းတိုင္း ေန႔ခင္းပိုင္း ေက်ာင္းလစ္ႀကည့္တတ္သည္။ စာေမးပြဲလဲ ႏွစ္ႀကိမ္က်ၿပီးမို႔သူတိုႏွစ္ေယာက္က တန္းခြဲ  D မွာေနရသည္။ ကြ်န္မႏွင့္ သိပ္တြဲေလ့ မရွိပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီတခါေတာ့ အိုင္ဗင္ဟိုး က အဂၤလိပ္စာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္မို ့ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မအႀကိဳက္ Robert Taylor ႏွင့္ Liz Taylor တို ့ သရုပ္ေဆာင္ထားတာမို ့ ကြ်န္မ ႀကည့္ျဖစ္ေအာင္ ႀကည့္လိုက္ပါသည္။

ကြ်န္မတို႔ မဟာ၀န္ ရုပ္ရွင္ရံု ေရာက္လို႔ အထဲ၀င္ေေတာ့ Trailer ျပေနပါၿပီ။ အံ့ႀသစရာက ကြ်န္တို႔ရဲ႕ခုံတန္းအေနာက္မွာ အိုင္ဗင္ဟိုး ကို သင္ေပးေနတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္ေလးကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရလို႔ပါပဲ။ ေန ့ပြဲ ဆိုေတာ့ ၂နာရီမွာ စၿပတာပါ။ ဆရာ့ရဲ႕ ဂ်ဴတီခ်ိန္ ေအာ့ဖ္ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ Once a thief, always a thief. စကားပံုရွိသည္။ အစရွိ အေနာင္ေနာင္။ ကြ်န္မ မႀကာခဏ ေက်ာင္းလစ္တတ္လာသည္။ အရြယ္မေရာက္ခင္ကမူ အကိုေတြက ရုပ္ရွင္ႀကည့္ ေခၚသြားတတ္သျဖင့္  ခ်ိန္တန္ၿပီ။ ခ်စ္အမွ်။ ျမေဟ၀န္။သည္ေဆာင္းေဟမန္၊ ခ်စ္မုန္းမာန္ စသည္ ေအ၀မ္းထြက္ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားမ်ား ႀကည့္ခဲ့ရသည္။ အကိုေတြက  အဂၤလိပ္ကားမႀကည့္။ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္မႀကီးလာေတာ့ ရဳုပ္ရွင္ ႀကည့္မေခၚေတာ့။ ေဖေဖ ေမေမတို ့ကလည္း ရုပ္ရွင္ ႀကည္ေလ့ မရွိ. ။

ဒါ့ေႀကာင့္ ကြ်န္မေန႕ ခင္းပိုင္းေက်ာင္းျပန္တက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ roll call ေခၚခ်ိန္မ်ားမွာ  present sir ထူးၿပီး ေက်ာင္းလစ္  ရုပ္ရွင္ရံု ေျပးေတာ့သည္။ မုံရြာၿမိဳ ့တြင္ မဟာ၀န္ ႏွင့္ ျမေဟ၀န္ ရုပ္ရွင္ရံု ႏွစ္ရံုရွိရာ မဟာ၀န္က အဂၤလိပ္ကားမ်ားျပပါသည္။ Knights of the Round Table, The Sword and the Rose, Romeo and Juliet, Prisoner of Zinder, Robin Hood တို႔ သာမက  အက၊ အလွ ေ၀ဆာထုံမႊန္းေနသည့္ စိတ္ကူးယဥ္ ေတးသံသာကုလားကားမ်ားလည္း ၿကည့္တတ္လာသည္။

အၿမဲ ေက်ာင္းေျပးေလ့ရွိသည့္ ၀င္း၀င္းတင့္တို ့ႏွင့္ တြဲ မိသြားတာပါ။

တေန ့တြင္ Anna kali  ကုလားကားႀကည့္အၿပီး  အတူလာသူ ခင္ျမစု က ..

“ေဟ့.. ခိုင္ ..ယူ ့အတန္းက ၿမၿမစန္းအမ ၿမၿမသန္းကို သိလား"

"သိသားပဲ။ ဘာျဖစ္လဲ။”

“သူေျပာတာျပန္ေျပာမလို႕။ ယူ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ာသားႀကီး က ခင္ျမႀကည္နဲ႔အတြဲ မ်ားေနသတဲ့ “

“ဘယ္သူလဲ ခင္ျမႀကည္ ဆိုတာ”

“မႏွစ္က စတိတ္ တူး ကေန ေအာင္သြားတဲ့ fresher  ေလ ကြာ ။”

“ဟင့္အင္း ဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး"

“ျမင္တဲ့ သူတိုင္းကေတာ့ ေနႏွင့္လ ေရႊႏွင့္ျမ တဲ့ကြ။ လိုက္ဘက္ညီ သတဲ့။ ေက်ာင္းမွာ သိပ္နာမည္ႀကီးတာဆိုပဲ“

ကြ်န္မ သူမ်ားေျပာတိုင္း မယုံခ်င္ပါ ။ ဒါေပမဲ့ စာမလာတာႀကာပီဆိုေတာ့.. ။

ဟို..မိုးေကာင္းကင္မွာ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ ဖိုးလမင္းႀကီးဆီ ကြ်န္မရဲ ့ စာလႊာကေလးကို ပါးလိုက္ပါရေစအံုး။

“လႊာသ၀ဏ္”

ေ၀းရပ္ေျမ တနယ္ၿခားဆီက  ၊

ေရာက္လာၿငား ေမာင့္သ၀ဏ္ ၊

ေမွ်ာ္မိတယ္ရွင္။

 လမင္းကိုပင္ ၊ ေစခ်င္ရဲ ့ ပ်ိဳတပါး။

ေသာ္တာေဆြ ၿဖဴေငြ လဲ့ ရယ္ ၊

ခြန္းဖြဲ ့မွာလား။      ။

ႏွမပ်ိဳ လက္ကို တြက္ပါလို ့ ၊

ရက္ဆက္ပ ေမာင့္စာေမွ်ာ္၊

လြမ္းလွလို ့ေနာ္၊

ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္ .၊

အို ..ေပၚလာဘု ေသြေရွာင္ထင့္၊

ေမာင့္သက္ေ၀ အေနႀကံဳ ့သူလို ့ ၊

 ခြန္းတုံ ့ႀကဴဆင့္။     ။

ဒီကဗ်ာေလးကိုလည္း ျမ၀တီ မဂၢဇင္းမွာဘဲ ကိုကို ဖတ္ရွဳ ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

(၁၈)

ကြ်န္မႏွင့္ အိမ္က လူႀကီးေတြ တခုၿပီး တခု အဆင္မေျပ ျဖစ္လာပံုက မ်ားမ်ားလာသည္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢတြင္ ကြ်န္မတစ္ႏွစ္ ဘ႑ာေရးမွဴးတာ၀န္ယူထားစဥ္ DSO ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ခဲ့သည္။ွ ဆႏၵျပ လွည့္္လည္ရာတြင္ ကြ်န္မက ခြပ္ေဒါင္းအလံ ကိုင္ ၿပီး ေရွ ့ဆုံးမွ ခ်ီတက္ခဲ့သျဖင့္ အကိုေက်ာ္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးခဲ့ရၿပီး ေက်ာင္းထုတ္မည္ လုပ္သည္။ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ေနရာတကာပါသည္ဟု သူက စြြပ္စြဲ သည္။ အျမင္ခ်င္း မတူသည္ကို ၀န္မခံ။ ကြ်န္မကိုပဲ အျပစ္ပံုခ်ေနတာလို ့ ထင္သည္။

တစ္ခါ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ႀကီးမွဴးက်င္းပသည့္ တန္းျမင့္ေမာင္မယ္ေရြးပြဲ ႏွင့္ ပေဒသာကပြဲ တင္ဆက္ႀကသည္ အတန္းပိုင္ဆရာမက ကြ်န္မကို တပင္တိုင္အကႏွင့္ ပဏာမ ကန္တာ့ခန္းတင္ဆက္ေပးရန္ တာ၀န္ေပးသည္။ ကြ်န္မတာ၀န္မယူႏိုင္လွ်င္လည္း တာ၀န္ယူ ကခ်င္တဲ့သူေတြ တစ္ပံုႀကီး ရွိသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မက ကခ်င္သည္။  ဆရာမကလည္း အိမ္တိုင္ယာေရာက္ ခြင့္ေတာင္းေပးမည္ဟု ကိုေက်ာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းဘဲ သူေျပာရင္ ရမည္လို႔ ယူဆကာ အိမ္လာေျပာေတာ့သည္။ တကယ္တန္း ဆရာမ ေရာက္လာခ်ိန္၌ ကိုကိုေက်ာ္က သူၿပီးရင္ ၿပီးသည္ကို ထမင္းေရပူ လွ်ာလြဲသည္။

“ဆရာမရယ္ ..။ ကြ်န္ေတာ္က ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္ဘူး ခင္ဗ်ာ့။ ေမေမ့ကို ေခၚေပးပါရေစ” တဲ့။ စကားကိုလွေအာင္သံုးၿပီးေပၚမလာေတာ့။

ေမေမထြက္လာေျပာပံုက ..

“ကြ်န္မတို ့မ်ိဳးရိုးထဲမွာ သဘင္သည္ဖက္ခြက္စားမရွိပါဘူး။ ၀ါသနာပါရင္ ဆရာမကိုယ္တိုင္ ကလိုက္ပါလား” တဲ ့။

မ်က္ႏွာရဲတြတ္လာၿပီး ထျပန္သြားရတဲ့  ဆရာမကို မိခိုင္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲခဲ့ပါ။

“ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မြန္၊ မယ့္ျဖစ္ဟန္ကို ၊ ေရႊဥာဏ္ေတာ္စက္၊ မျဖန့္က်က္၍၊ေန့ရက္ရွည္လွ်င္၊ျမင္လည္းမသိ၊

ထြန္းညွိဥာဏ္စက္၊ ျဖန့္ေပလ်က္တည့္။၀ိပက္၀ါသနာ၊

 ႀကမၼာအေလ်ာက္၊ ခါေထာက္ခ်ိန္သင့္၊ လင့္လည္းမသိ၊

ယခုၿပီ့၀ယ္၊ မယ္ရွိေလရာ၊ ေရႊနန္းသာသို ့၊

စႀကာျဖန္ ့ယူ။ဘုရားဟူသည္။ ေရာင္ၿဖဴပရႊန္း၊

 လျပည့္၀န္းသို ့၊ ေပၚထြန္းစိစိ၊လင္းပါလွည့္.။"

“ကိုကိုရယ္ .."

မလႅိကာေဒ၀ီ ဘုရားတသလို တလိုက္ခ်င္ပါရဲ ့ ။

သေျပတစ္ခက္နဲ ့ ေ၇ပက္ပါရေစဆို၊ ခိုင္မျမင္မိပါလားကြယ္။

ကိုကို ေျပာျပဖူးတဲ ့ ခ်စ္နန္းဗိမာန္ေလးက ဘယ္မွာတဲ့လဲ..။

ကိုကို႔ကို ယုံခ်င္ေပမဲ့ ကံႀကမၼာကို ခိုင္မယုံဘူး။ ေႏွာင့္ေႏွးႀကန္႔ႀကာ ေနျခင္းဟာ အႏၱရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚေနတာဆိုပဲ။ Delays are dangerous ဆို ကိုကိုရဲ႕။ အခ်ိန္အခါဆိုတာ ေစာင့္တိုင္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ခုဆို သူငယ္ခ်င္းေတြက ခိုင့္ကို ေလွာင္ခ်င္ေနၿပီ။

ကိုကိုနဲ ့ မမျမျမႀကည္ သိပ္လိုက္တယ္တဲ့။ သူတို ့ကေျပာေနၾကၿပီ။ ဘယ္လိုလဲ ကြယ္၊ ခိုင့္ကို ေျပာပါအုံး။ခုတေလာ ခိုင္စိတ္ေလေနတယ္။ စာကို ဟန္ေဆာင္ၿကည့္ေနတာ။

ခိုင္မို ့ ဘာလုပ္လုပ္ အိမ္က အေကာင္းမျမင္ဘူး။

ဟိုဟာလုပ္ လုပ္ျပန္ၿပီ။ ဒီဟာလုပ္ လုပ္ၿပန္ၿပီနဲ ့ ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။

စာ စာ နဲ ့တစ္ခ်ိန္လုံးစာဘဲ ေျပာေနၿကတာ။ နားခါးလာၿပီ။

ခိုင္ေလ စိတ္ညစ္လာရင္ ရုပ္ရွင္ရံုဘက္  ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။

ေအာ္..ညက အိမ္မက္ မက္တယ္ကိုကိုရဲ႕။ ေျပာျပအုံးမယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ ကိုကိုနဲ႔ခိုင္ ေျမညီလမ္းေလးတခုမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုံး ၿဗံဳးဆို ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ကိုကိုက ခိုင့္လက္ကို ၿဖဳတ္ခ်ၿပီးထြက္သြားခဲ့တယ္ တဲ့။ကိုကိုေရ..လို႔ တစာစာေခၚေပမဲ့ ကိုကိုက လွည့္မႀကည့္ခဲ့ဘူး။ ဒီမွာတင္ ..လူႀကီးတေယာက္ေပၚလာၿပီး ခိုင္လက္ကို မလႊတ္တမ္းဆြဲေခၚသြားလိုက္တာ.အမေလး ေလ့...ဟို အေ၀း..အေ၀းႀကီးကို ေရာက္ကေရာ တဲ့။ ငယ္ငယ္တုံးက တစ္ခါ ဒီလိုဘဲ အိမ္မက္ထဲမွာ ဆြဲေခၚသြားတာ ခံရဖူးတယ္။ အဲဒီလူက ေဖေဖေလခု လူႀကီးကေတာ့..

ကိုကိုရယ္ ..ခိုင့္ကို ဒီအိမႀ္ကီးနဲ႔ ေ၀းရာ ေခၚသြားပါလားဟင္၊ ရတနာေတြ စိန္ေက်ာက္ေတြ မလိုပါဘူး ကိုကို။ပိုးဖဲကတၱီပါေတြမလိုပါဘူး။ အိမ္ကေလး တစ္လုံးရယ္ ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းေလးရယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုရယ္။ေတာပန္း ေတာင္ပန္းေလးေတြရယ္၊ၿပီးေတာ့  ..စာအုပ္ေတြကေတာ့ မရွိမျဖစ္ေပါ့ေနာ္။ အို..ခိုင္သိပ္ေပ်ာ္မွာပဲကြယ္။ေပ်ာ္ခ်င္လိုက္တာ။ ခိုင္ေလ..သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုျပစ္လိုက္မယ္။.ကိုကိုကပဲ့တင္ျပန္လာတဲ့အသံကို နားေထာင္ႀကည့္ေပါ့။

ၿပီးရင္ တူတူ ရယ္ေမာႀကမယ္။

ညေရာက္ရင္ မီးပံုေဘးမွာ ၀န္းပတ္ကခုန္ႀကမယ္။ လူရိုင္းေတြလိုေလ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့။

ေပ်ာ္တယ္ေနာ္.။

ခ်စ္တဲ့ခိုင္

“ကိုကိုေရ..”

ခိုင့္စာရၿပီလား။ ခု ကိုကို ့ကို ေျပာစရာရွိလို ့ ။ ျပီးခဲ့တဲ ့ ဆန္းေဒး က state 2 န့ ဲ့ state1 ခ်စ္ႀကည္ေရး မိတ္ဆက္ debate ပြဲကေလးတခု က်င္းပၿဖစ္တယ္။ အရွဳံးအႏိုင္မရွိ ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္စိုးတင့္က ဆုခ်ီးၿမင့္တယ္။သူ႔ေက်ာင္းမွာကိုး။ ခိုင္ရတဲ့စာအုပ္ေတြက ခုံေတာ္ေမာင္က်ဘမ္း။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွဳိင္းရဲ႕ ေလးခ်ိဳးေပါင္းခ်ဳပ္။Gorke ေရးတဲ့ Articles and Pamphlets ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြေပါ့။ ခိုင္ေတာ့ ဖတ္စရာ ေကာင္းေကာင္းရၿပီ။

လာမဲ့ စာဆိုေတာ္ေန႔မွာလည္း “အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ရာ၌ သာလြန္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ ့ စကားရည္လုပြဲ တခုမွာ ခိုင္ကစလို႔ အဆိုတင္သြင္းရမယ္။ျမေဟ၀န္ရုပ္ရွင္ရံုမွာာ က်င္းပျဖစ္မယ္။ ကိုကိုျပန္လာ နားေထာင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ ကြယ္။

ကိုကိုေရ..ဒီေန ့ေလ..ေက်ာင္းမွာ ဆရာႀကီး ဦးသာဒင္ရယ္ .အရမ္းရယ္ရတာဘဲ။ သိလား ကိုကို။

သူက ျပ႒ာန္းစာအုပ္ ”She Stood to Conquer" ၿပဇတ္မွာပါတဲ့ ..ဇတ္လိုက္ Marlow ရွက္ေနပံု သရုပ္ေဖၚျပတာ ကိုကိုရာ တခန္းလုံး ေ၀ါကနဲ ပြဲ က်သြားတယ္။ ဟိုတေန႔ကလည္း Revenge ကဗ်ာထဲက နပိုလီယဲန္စတိုင္ လက္ႏွစ္ဘက္ေနာက္ပစ္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကားရပ္ ေခါင္းႀကီးေရွ႕ထြက္လို႔ ေၿချမန္ေတာ္ေလး လာမယ့္လမ္းကို ရင္တထိတ္ထိတ္ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနဟန္ သရုပ္ေဖၚျပခဲ့ေသးတာ ကိုကိုရဲ႕။ ခိုင္တို႔ ဆရာၿကီးကေတာ့ စံပါဘဲ ကိုကို။ တကယ္ေစတနာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရာ ဆရာေတြအားလုံးကပါ ခ်စ္ႀကတယ္။

ေအာ္ ကိုကိုေ၇..ခိုင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အႀကိဳက္ေတြ ့ထားတယ္။ ေသျခင္းရဲ ့အျခားတဘက္မွာ ဘာေတြ ရွိေနမလဲ ခိုင္သိခ်င္လိုက္တာ..။

အဲဒီ Song ကဗ်ာေလးကို ခိုင္ ျမန္မာမွဳျပဳထားတာ ကိုကို ဖတ္ႀကည့္ပါဦး။ 

“ငါေသေသာခါ “

ငါေသေသာခါ၊သက္ျမညွာရယ္၊

သဲဘႊာႏုတြင္း၊လြမ္းေတးခ်င္းကို၊

ပူျပင္းလ်က္သာ၊ မဆိုပါႏွင့္။

ငါေသေသာခါ၊ လြန္စြာပ်ံ ့လွဳိင္၊

ရနံ ့ႀကိဳင္သည့္၊ပန္းခိုင္ႏွင္းဆီ ၊

ပြင့္နီနီကို၊ ဤသည္ေခါင္းဘက္ ၊ 

ေျမပံုထက္၌၊ႏွစ္ခ်ိဳက္ဖြယ္ရာ၊

 မစိုက္လာႏွင့္။

ရိပ္ခိုစရာ၊ေအးရိပ္သာမည့္ ၊

ဘဇာပင္မွ်၊မစိုက္ခ်ႏွင့္၊

သဘာ၀အလ်င္း၊ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း၊

ႏွင္းၿဖင့္လိမ္းကာ၊မိုးဖြဲရြာေစ၊ 

ဘာသာဓေလ့ ရွိေစမည္။ 

သည္ကတလီ၊ၿပီတီတီႏွင့္၊ 

သာသည္ေတးခ်င္း၊ႏိုက္တင္းေဂးလ္ေခၚ၊

ညငွက္ေတာ္၏၊သာေပ်ာ္ခ်ိဳေအး၊

လြမ္းသံေတးလဲ။ ခင္ေလးမႀကားႏိုင္ေတာ့ပါ။

ဆည္းဆာေနၿခည္၊အိမ္မက္ျပည္၌၊

အတည္မက်၊ ငါ့ဘ၀ကို၊

ႏိုးထႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။      ။

“ခ်စ္တဲ့ ခိုင္”

ခင္ေမသစ္

(ဆက္ရန္)
ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၁)
ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၂)
ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၃)
ေအးရိပ္ကို ဘယ္လိုရွာပါ့မယ္ (အပိုင္း ၄)

ေမ့မရတဲ့ လူ (အပိုင္း ၁)

(မစုမီေအာင္စာပါ။ ကၽြန္မ မဖတ္ရေသးတာနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္လို႔လည္း ဒီမွာတင္လိုက္တာပါ။ အကုန္တင္လုိက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ရွည္တာမို႔ အပိုင္း ခြဲတင္လိုက္ပါတယ္။)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္

       လူတုိင္းမွာ ေမ့မရတဲ့လူေတြ ကိုယ္စီကုိယ္င ရွိၾကတယ္။ ကၽြန္မမွာ ေမ့ မရတဲ့လူတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ ေမ့မရျခင္းဟာ လွပတဲ့သတိရျခင္း ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဆီ ကၽြန္မ သတိရျခင္းေတြအစဥ္တစိုက္ ေစလႊတ္မိ မွာ အေသအခ်ာပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မသိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႕၊ ေသ ေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့ ဆုိတဲ့စကားအရဆုိရင္ အဲဒီလူကုိ ကၽြန္မ ေမ့ပစ္ခဲ့ဖုိ႔ ေကာင္းတာ၊  သူက ေသဆံုးခဲ့ ၿပီ ေလ။ ကမၻာရဲ႕အေ၀းႀကီးတစ္ေနရာကုိ လြင့္သြားခဲ့ရၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ သူ႔ကုိ တစ္စကၠန္႔ေလးမွ ေမ့မရခဲ့ဘူး။ ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့ ဆုိတဲ့ စကားႀကီးက ရွိေနေတာ့ “ၾကာရင္ေမ့”ဆုိတဲ့စကားလုိ ကၽြန္မသူ႔ကုိ အခ်ိန္ေတြ ၾကာရင္ တကယ္ပဲေမ့သြားမွာလား...။ အခု မၾကာလွေသးလုိ႔ မေမ့ေသးတာပဲလား။ ၾကာရင္ဆုိတာ အခ်ိန္ ကာလအားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ကာလကို ဆုိလုိတာလဲ။ အခုႏွစ္ ၂၀၁၂၊ ၾသဂုတ္လ ဆုိရင္ေတာ့ သူ အေ၀းႀကီး ကုိ ထြက္သြားတာ၊ ရွစ္ႏွစ္တိတိျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ လအားျဖင့္ ၉၆ လ၊ ရက္အားျဖင့္ ၂၉၂၀ ရက္၊ နာရီအားျဖင့္ ၇၀၀၈၀ နာရီ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ။ ဒီအခ်ိန္၊ ဒီကာလဟာ လူတစ္ေယာက္ကုိေမ့ဖုိ႔ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ပဲလား။ မလံုေလာက္ေသးဘူးလား။

       ေသခ်ာတာတစ္ခုက ကၽြန္မသူ႔ကုိ ေမ့မရေသးဘူး။ ဟင့္အင္း ေမ့မရေသးတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ပဲ ေမ့မရတာ...ဟုတ္တယ္ ေမ့မရတာပါ။ ေမ့မရတာ...ေမ့မရတာ...ေမ့မရတာ...ေမ့မရတာ...။

                                     

ေငြေသာင္ယံဦး ႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား ( ၂ )

• ငါေသေသာခါ
• မယ့္လြမ္းကဗ်ာ
• ရွိေစဦး
• ကိုဘာ့ေႀကာင့္္မလာ

ဘူတန္သတို႔သမီး

ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က မင္းသား၀ီလွ်ံ နဲ႔ ကိတ္၊ မိုနာကိုရဲ႕ အဲလ္ဘတ္မင္းသားနဲ႔ ေတာင္အာဖရိကေရကူးခ်န္ပီယံ ခ်ာလီနီ စသည္တို႔ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲအခမ္းအနားသတင္းေတြကျဖင့္ မီဒီယာအႀကိဳက္ သဲသဲလွဳပ္ေရပန္းအစားဆုံးပါပဲ။